Alþýðublaðið - 14.10.1967, Blaðsíða 12
mmiBmiÐ,
NÝJUNG í GATNAGERD
EKKI skil ég í þeim mönnum,
sera sýknt og heilagt hamra á
því að við íslendingar séum van
tþróað þjóðarkríli á mörkum
ihins byggilega heims. Slíkir og
fþvíumlíkir barlómabusar ættu
að líta niður fyrir laptJÍrnar á
sér. Þeir ættu að leyfa augum
sínum að dvelja um stund við
þjóðvegina, Reykjavíkurstrætin I
og olíumöluðu göturnar í Kópa-
vogi. Þeir ættu að gera sér ljóst
í eitt skipti fyrir öll, að menn-
ingarstig þjóðar og trappa henn
ar í þróunarstiganum ákvarðast
ekki sízt að umgengni hennar
við vegi, götur og stræti.
Ég tel mig varla þurfa að
leiða sönnur að svo augljósri
staðreynd og þaðan af síður
tíettur mér í liug, að barlómarn
ir séu með réttu ráði. En auðvit
að er hægt að benda á ótalmargt
fleira en vegina. Hvaða þjóð í
víðri veröld býr t.d. við betra at
læti í vísitölulegum skilningi?
Og eru ekki margar og flóknar
vísitölur einmitt sönnun þess,
að hagvísindi standi með mikl-
um Móma í landi voru?
En svo að við snúum af hin-
um hála vegi vísitölunnar inn á
vegi lands og lýðs, þá getum
við hlaðið afrekunum upp í
myndarlegan hrauk á spjöld
sögunnar. Sízt af öllu getum við
með góðri samvizku tekið undir
við Stein Steinarr, þegar hann
kveður: ..... Það var auðn og
myrkur á allar liliðar og enginn
vegur.“ Steinn horfði nefnilega
ekki fram, ekki aftur, ekki upp
og ekki niður. Hann horfði inn
í sjálfan sig, eins og spekingam
ir myndu orða það. Hagsýni for
feðra okkar valdi slóðir, troðn-
•r af rollum upp um heiðar, svo
kom mold og grjót og sandur í
vegina, svo kom asfaltið, svo
kom bruninn og svo kom steyp
an og olíumöiin og í gaer var
byrjað að teppaleggja Austur-
stræti með næloni.
Mú var samt ekki verið að tromma
með ráðherra í fararbroddi eftir
teppalagðri gangstéttinni. Eng-
inn úr þeirri fámennustu stétt
þjóðfélagsins (ef söðlasmiðir eru
undanskildir) fá að heyra lúður
Jjreyttann sér til vegs og virðingar
#g engin húrrahróp. Það er ekki
eins og þegar brúarsmiðir hafa
klambrað saman einhverju
mannskæðu hrófatiidri, að sam
göngumálaráðherra hverrar tíð-
ar er att út í óvissuna fyrstum
manna og hrópað húrra, fyrir
honum, ef hann kemst óskaddað
ur yfir. Stjórnarandstaðan getur
tekið á sig lúmskar myndir.
Nei. Nú spóka leikarar sig í
ljómanum og Guðmundur Jóns-
son spígsporar á næloninu með
þaninn söngkassann.
En einhvern veginn finnst okk
ur að Tómas Guðmundson ætti
að sitja eins og steingerður
Búdda á teppinu miðju og horfa
velþóknunar augum á leggi Aust
urstrætisdætra þegar þær tipla
hjá.
r
[ spa ugj
Ég harðbanna öllum konum að reyna að finna ljóst hár í frakk
anum mínum.
Það er allt í lagi með stelpuna. Hún stendur sig vel í stykkinu.
Jú, þetta gekk vel í gærkvöldi.
Hún á að Uafa rænt dýnnæt-
um hringr af fingri hans og'
grafiff hann lifandi.
Vísir.
Það er betra aff liitaveitan
standi sig í vetur úr þvi aff
bæffi er búiff aff skattleggja
til viðbótar kjarnfæffi og
brennivín.
Táningur.
Ég veit ekki hvað þcír eru
betri þarna fyrir austan en
við gæjarnir í Rcykjavik aff
þeir skuli fá frí út á síldina.
Þeir hljóta aff vera hjart-
géðir menn í Hjartavernd.