Alþýðublaðið - 29.12.1967, Blaðsíða 9

Njósnari í
misgripum
DEN FORRYGENDE DANSKE
I.YSTSPILFARCE i FARVER
MORTEN GRUNWALD
OVESPROG0E
POULBUNDGAARD
ESSY PERSSON
IVIARTIIM HANSEN
m.fl. INSTRUKTION:
ERIK BALLING
Bráðsnjöli ný dönsk gamanmynd
í litum. ,
Sýnd kl. 9.
ÓTTARYNGVASON
héraðsdómslögmoSur
MÁLFLUTNINGSSKRIFSTOFA
BLÖNDUHLÍÐ 1 • SÍMI 21296
BÍLAKAUP
15812 — 23900
Höfum kaupendur aS fleai-
um tegundum og árgerSum
af nýlegum blfrelðum.
Vinsamlegast látiS skrá bti-
reiðina sem fyrst.
BÍLAKAUP
Skúlagötu 58 yIS KauBará
Simar 15812 - 2S90S.
Hjólbarðaverk-
stæði
Vesturbæjar
Annast allar viðgerðir á hjól-
törðum og slöngum.
Við Nesveg.
Sími 23120.
ÖKUMENN
Látið stilla í tíma.
Hjólastillingar
Mótorstiiiingar
Ljósastillingar
Fljót og örugg þjón-
usta.
BÍLASKOÐUN &
STILLING
Skúlagötu 32
Sími 13-100.
launum fyrir þetta og orð Tonys
voru lög.
ei fyrir aftur, var það eins sem
ungfrú að koma fram við mig
eins og þú gerir. Þú verður að
standa við hliðina á mér og horfa
á hvað svo sem þér finnst um
hlutina!
Hann ók gegnum Shere á leið-
inni til Guildford, og nam stað-
ar fyrir framan fallegt hús með
rauðu þaki. Hann tók hlægjandi
um úlnliðinn á Irene og fór með
hana inn í húsið. Garðurinn
minnti á ævintýraland, konan,
sem stóð í gættinni átti heima
í ævintýri. Hún var lítil, augu
hennar leiftruðu, kinnar henn-
ar voru eplakinnar og hár henn-
ar var snjóhvítt.
— En gaman að sjá þig aft-
ur, Tony!
Hann hljóp til hennar, faðm-
aði hana að sér og kyssti hana.
Svo gretti hann sig framan í Ir-
ene.
— Komdu og heilsaðu Bridg-
et frænku sagði hann. Horfðu
á hana frænka og segðu mér,
hvernig þér lízt á hana!
Hún virti Irene vingjarnlega
fyrir sér. — Segðu mér ekki
hver hún er. Ég ætla að geta
mér þess til sjálf.
— Þú getur það ekki! hló
Tony.
Bridget frænka hallaði undir
flatt. — Hún er úr móðurætt
þinni, það sá ég strax. Hún er
Chesterton.
— Heyrðirðu þetta? spurði
Tony hlægjandi. — Þú ert Chest-
erton eins og mamma.
— En dóttir hvers þeirra?
sagði Bridget frænka. — Ekki
er hún dóttir Eleanors því er
hún er eldri og væri ekki svona
falleg. Ekki er hún dóttir Art
hurs. Ég á mynd af henni og
Klara á aðeins þrjá syni, enga
dóttur.
— Ég skal hjálpa þér. Brid-
get frænka. Hún er alls ekki
skyld okkur.
— Þú getur ekki gabbað mig
þannig. Hve gömul er hún? —
Það myndi hjjálpa mér.Hvenær
áttu afmæli, vina mín? spurði
Bridget frænka.
— Hún er tuttugu og eins
árs gömul og 'á afmæli sextánda
febrúar sagði Tony, sem hafði
frétt það allt í starfsmanna-
haldi búðarinnar.
— Þú heitir þó ekki Irene?
spurði Bridget frænka eftir
smá umhugsun.
— Hvernig vissurðu það?
ln-ópaði Tony.
FJÓRTÁNDI KAFLI.
— Segið honum það ekki,
sagði Irene. — Hann veit ekki
neit.t.
— Hvað gengur á? spurði
Tony. Hann leit reiðilega á Ir-
ene. — Þú ert þó ekki skyld
okkur eða hvað?
Irene vissi ekki, hverju
svara skyldi. en Bridget frænka
bjargaði henni.
— Manstu eftir næturgala-
hreiðrinu frá því í fyrra, Tony?
Það eru ungar í því núna.
Farðu og líttu á þá og við I-
rene hitum teið á meðan og
það verður tilbúið, .þegar þú
kemur heim aftur. Vertu nú
ekki að rífast, farðu.
.................................... íiiiiiiiiiiiiiitfiiiiiimiifmiiimuimiiiumiH -ni
iiiuiiiifiiiiii;ti
IIIIIUIIIIIUUHIIIHIIIIHIHIIIIIMIMIIIRMIHIIIIIIUHIIIIIUHIIIIIIUt
1
LAUSALEIKS- =
BARNIÐ 13
---------------------------- eftir I
— J. M. D. Young
^ 111111111111111111 ii ii iii mi ni ti ii ii m m mimiiimmiimm iiiiiiiiimu 11111111111111111111 imi 111111111111111111111111111 iiiiiiiimiiiiiiiiuiiiiuiiiiimitii 111 tiiiiitiiiiiiimtiiiimiiiitimiim'^/
Bridget frænka fór með Ir-
ene inn og þar settust þær nið
ur.
— Segðu mér, hvernig á því
stendur að þú ekur utn Surrey
með Tony Harridge.
— Svo þér vitið, hver ég er!
sagði Irene.
— Vitanlega, það veizt þú líka
sjáif. Á skírnarvottorðinu stend-
ur, að þú sért dóttir Irene Bru-
ton, en þú ert Cheston. Þú ert
dóttir Emily.
— Þú mátt ekki segja honum
það, hvíslaði Irene. — Það veit
móðir hans ekki heldur.
— Og ég vil ekki, að hún fál
nokkru sinni að vita það!
— Ég held að ég kunni bara
vel við þig, sagði gamla konan.
Þú ert falleg, fallegri en Emily
var á þínum aldri og hún þótti
falleg. En þú kemur mér á ó-
vart. Hvernig hittirðu Tony?
Irene langaði minnst af öllu
til að minnast á morðið á Frank
Weston, en hún sagði gömlu kon-
unni frá æskuárum sínum í „Galt-
arhausnum” og hve illa henni
hefði samið við Rod Bruton, Hún
sagðist alltaf hafa þráð að
sleppa að heiman.
— Við rifumst voðalega, sagði
hún, — og við mamma fórum
bara. Við fórum til London og
á leiðinni sagði mamma mér,
hver ég væri. Nú er mamma ráðs-
kona hjá Bramley Burt og við
búum lijá' honum. Hann vill það
helzt ekki, en ég kann vel við
hann og ég vona .. hún and-
varpaði og yppti öxlum.
— Ég held, að mér lílist bara
vel á þig, endurtók Bridget
frænka. — En þú leikur þér að
eldinum. Þú varst falleg, 'pegar
þú varst lítil og ég grét fögrum
tárum, þegar ég varð að skilja
við þig.
— Þér?
— Já, ég! Ég hugsaði meira
um þig en Emily! Hún ól þig af
sér, og ég var piparmeyjan, sem
allar áhyggjur fjölskyldunnar
voru lagðar á. Ég fór í burtu á-
samt Emily og var hjá henni,
þangað til að þú fæddist, Það
vissi enginn um það. Þú varst
óskilgetin og það var erfitt að
fá þig skrifaða barn hr. og frú
Bruton. En þegar þú fæddist og
ég hélt þér í faðmi mér var erfitt
að sleppa þér. Emily, móðir þín
leit ekki við þér. Ég sagði henni
ekki heldur hvað ég hefði iátið
skíra þig. Ég gerði mitt bezta til
að fæðingin minnti hana mest á
slæman draum. Og nú áttu heima
hjá Bramley Burt?
— Já, sem dóttir ráðskonu
hans.
— Hann var góður maður og ég
hef alltaf kunnað vel við hann.
Ég ætla að skrifa fáein orð til
hans. Settu ketilinn í samband
á meðan.
Þegar Tony kom aftur, var bú-
ið að leggja á borð og fyrir óvið-
komandi hefði virzt sem þetta
unga fólk hefði komið til að
drekka te hjá eftirlætisfrænku
sinni sem talaði og talaði og kom
þeim báðum i gott skap.
Það var ekki fyrr en þau óku
heimleiðis sem Tony minntist á
að eitthvað dularfullt væri við
Irene.
— Fæ ég ekki að vita, hvað er
á seyði? spurði hann.
— Það er bezt svona, Tony!
Irene kenndi í brjóstj um
hann og augu hennar fylltust tár-
um.
— Mér finnst leitt, að það skuli
vera svona, hvíslaði hún.
Seinna um kvöldið fór Irene
með bakka með mjólkurglasi og
smákökum á diski inn til Bram-
ley Burt. Það var afsökun fyrir
því að geta afhent honum bréf
Bridget frænku.
— Hvernig stóð á því, að þú
heimsóttir Bredget Cheston?
spurði hann.
— Ég var í ökuferð með Tony
Harridge og hann fór með mig til
hennar.
— Sagðir þú henni, hver þú
ert?
— Nei, hún gat sér þess til.
Hann stökk reiðilega á fætur
og krumpaði bréfið saman.
— Þá fá allir að vita það!
sagði hann. — Hún segir það ein-
hverjum, sem segir öðrum það
og eftir smástund veit öll Lond-
on það!
FIMMTÁNDI KAFLI,
Með hverjum deginum varð
fólk í Thickey Warren meira
undrandi og fullt efasemda —
Þegar Rod Bruton opnaði „Galt
arhausinn” á kvöldin fjölgaði
spurningunum sifellt.
Loks tók hann ákvörðun. Hann
gat ekki verið án Mary. Hann
fór niður í kjallarann, lagði
hrúgu af gömlu rusli yfir gröf
Franks Westons, læsti og stakk
lyklinum í vasann. En hann var
ekki ártægður með þetta, heldur
tók hann fram verkfærakassann
sinn, boraði þrjár holur á kjall-
arahurðina og skrúfaði skrúfur í
þannig, að hurðin var föst vi®
karminn. Hann talaði þvi næst
við Tom Landon og bað hann um
að líta eftir kránni fyrir sig og
lagði svo af stað í bílnum sín-
um.
Tom Landon fannst skemmti-
legt að líta eftir kránni af og til
og hann hafði margsinnis óskað
sér að eiga hana. Þar sem hvorkl
Mary né Irene voru heima, var
óhreint og hann fór að safna
saman tómum kössum og flöskum
og bar það að kjallaranum.
Þegar hann kom þar.gað mcð
íangið fullt, reiddist hann yfir að
kjallaradyrnar voru læstar, en.
það var ekki fyrr en hann ætlaði
að snúa við og ganga upp aftur,
sem hann sá, að dyrnar voru
skrúfaðar aftur. Hann klóraði sér
i hárinu.
— Hann hefur ekki aðeins
læst, heldur skrúfað dyrnar fast-
ar lika, sagði hann hálfhátt við
sjálfan sig. — Því í ókjörunum
" hefur hann gert það? Eina svar- -...
ið, sem hann vissi var, að Rod
hefði falið eitthvað þar inni. Exi
hvað?
Rod Bruton ók til London
snemma um daginn og beint að
húsi frú Harridge í Hampstead.
Þó hann heíði viljandi ákveð-
ið stundina, hefði hann ekki
verið heppnari. Hann ltom augna-
bliki eftir að bíll Tony kom og
þau sátu þar í framsætinu, Tony
og Irene. Þegar guli billinn nam
staðar, sat Irene enn og reyndi
að fá Tony til að útskýra, hvers
vegna hann hefði ekið með hana
heim til sín.
— Þú bauðst mér í ökuferð.
— Já', hef ég ekki ekið með þig
frá Regent Park til Hampstead?
— Áttu við að við förum ckki
lengra?
— Það var nú ætlunin, viður-
kenndí hann. — Mamma bað mig
um að bjóða þér í te, en þú skalfc
ekki ásaka hana, heldur mig. —
Hana langar til að fá þig, en það
er aðeins vegna þess, að einka-
barnið hennar talar ekki um ann-
að en þig. Hana langar til að
29. desember 1967 • ALÞÝÐUBLAÐIÐ §