Alþýðublaðið - 31.10.1968, Qupperneq 15

31- október 1968 ALÞYÐUBLAÐIÐ 15
HÚSCÖGN
Sófasett, stakir stólar og svefnbekkir. — Klæði gömul hús-
gögn- — Úrval af góSum áklæSum-
Kögur og leggingar.
BÓLSTRUN ÁSGRÍMS.
Bergstaðarstræti 2. — Sími 16807.
ATHUGIÐ
Geri gamlar hurðir sem nýjar, skef upp, olíuber og lakka.
Olíuber einnig nýjar hurðir og viðarklæðningar utanhúss.
Fjarlægi málningu af útihurðum og harðviðarlita þær.
GUÐMUNDUR DAVÍÐSSON.
SÍMI 36857.
sem eru á öllum stórum hótelum. Ég fletti ihenni
og lokaði henn^ svo. Ég vildi enga „skvísu.” Ég
vildi ná í eina stúlku. Stúlku, sem var jafnlíkleg
til að skjóta og kyssa. Og ég vissi ekkert, hvað
um hana hafðj orðið.
Ég hef alltaf með mér „tempus fugit” töfl-
,ur, þar sem maður veit aldrei nema það geti
hjálpað í vanda að örva taugarnar ögn. Þrátt
fyrir mótmæli lækna eru tempus pillurnar engin
eiturlyf eins og morfín til dæmis.
Þó hefðu templarar kallað mig eiturlyfja-
neytanda, því að ég tók þær stundum til að sól-
arhringsleyfi yrði jafnlangt og hálfur má'nuður.
Ég nýt þeirrar veliiðanar, sem pillurnar hafa
í för með sér. í raun og veru teygja þær úr
tímanum, svo hann virðist tíu sinnum lengri
eða svo. Þær gera hverja mínútu lengri þannig
að þú lifir lengur og meira miðað við mínúturn-
ar. Ég hef heyrt um manninn, sem dó úr elli,
af því að hann tók pillurnar stanzlaust í heilan
mánuð, en ég tek þær aðeins af og til.
Kannski gerði maðurinn rétt. Hann lifð^ í
velsæld og hamingju — það veit ég — og hann
dó hamingjusamur. Hvaga máli skiptir það þá,
þó að sólin hafi aðeins .komið upp þrjátíu sinn-
um um ævina? Hver ákveður ævitímann og hver
dæmir aðra?
Ég sat þarna og horfði á pillurnar og sá,
að ég átli nóg til að vera ,,í rús” næstu tvö ár-
in — eða það lengi, að mér fyndust tvö ár líða.
Ég gat skriðið inn í holuna mína og lokað á’ eftir
mér.
Ég tók fram tvær pillur og vatnsglas. Svo
setti ég pillurnar aftur í plasthyikið, setti á mig
byssuna og kveikti á símanum, fór út að hótel-
inu og lagði af stað til Landsbókasafnsins.
Á leiðinni fór ég inn á bar og skoðaði
fréttirnar. Það voru engar fréttir frá Iowa, en
það eru heldur aldrei fréttir frá Iowa.
Um Ieið og ég kom á bókasafnið, fór ég inn
í bókaskrárdeildina, setti á mig gleraugu og
fór að leita. „ „Fljúgandi diskar” urðu að
„Diskavandamálinu” og að „Ljós á himnum”
— „Vígahnettir”, — „ÚUjreiðsla almennrar
kenningar um upphaf lífsins” og öðru álíka ó-
mer.kilegu og asnalegu. Mér hefði ekkert veitt
af Geigerteljara til að vinsa úr það, sem vit-
leysa var, sérstaklega þar sem ég varð að finna
milliveginn í hafi, sem jaðraðj við allt frá
dæmisögum Esóps til sagna um meginlandið
týnda.
En innan klukkutíma var ég kominn með
mikið af spjöldum. Ég rétti þau að meynni, sem
sat fyrir innan borðið og beið meðan hún mataði
ivci’na. Loks sagði hún. — Flestar myndirnar
eru í notkun. Þær, sem ieru það ekki verða send
ar til herbergis 9-A. Gjörið svo vel að taka lyft-
una upp.
í herbergi 9 a var önnur manníeskja fyrir,
Hún lcit upp og sagði: — Er ekki kvennabósinn
sjálfur kominn! Hvernig fórstu að því að finna
mig? Ég ihefði svarið fyrir, að óg væni búin að
losna við þig.
— Sæl, María sagði ég.
— Blessaður, svarði hún, — og nú ætía ég að
láta þig vita, að ég er hvouki til í eitt né neitt.
Ég er að vinna.
Ég reiddist. — Heyrðu, iþú þarnia grobbna flón
ið þitt! Þó að það virðist undarlegt, kom ég
ekki hingað til að horfa á þinn fagra búk. Ég
vinn nefnilega stundum líka. Þegar spólurnar
rnínar koma, fer ég og finn mér annað — og
ibetra vinnufaerbergi!
í stað þess að reiðast, blíðkaðist hún. — Fyrir
gefðu, Sammi. Ronur heyra isömu orðin of oft.
Fáðu þér sæti.
— Nei, svaraði ég. — Þakka tilboðið, en ég
held, að ég fari. Ég þarf að vinna.
__ Vertu kyrr, sagði hún ákveðin. — Lestu
það, sem á veggnum stendur! Takir þú spólur úr
iherberginu, sem á að lesa þær í, springur flokk
únarvélin og yfirbókavörðurinn fær tauga’áfall.
— Ég skila þeim, þegar ég er búiinn að lesa
þær.
Hún tók utan um handlegginn á mér og það
fór heitur straumur um mig allan. — Fyrirgefðu
mér, Sarnmi.
Ég settist og brosti. — Mér kom aldrei ttí
ihugar að fara. Ég ætía ekki að slieppa þér úr
augsýn, fyrr ©n ég veit símanúmerið þitt, heimilis
fangið og réttan háralit.
— Kvennabósi, sagði hún lágt. — Ekkert af
Iþessu færðu að vita. Hún stakk hausnum inn í
le-vólina og lét sCm liún sæi mig ekki.
Matarinn sagði bomm! og spólurnar féllu í
körfuna. Ég setti þær á borðið við hina lesvél
ina. Ein datt niður við hliðina á spólunum, sem
Maráa hafði hlaðið upp. Ég tók ,þá, sem ég hélt
að. ég ætti óg leit 'á endiann 'áhenni. Það reyndist
rangur endi, því á honum stóð bara númerið
og IBM-götin, sem vélin vann úr. Ég snéri spól
unni við, las á merkismiðann og getti hana í hrúg
una mína.
— Heyrðu nú! sagði María. — Ég á þessa
spólu!
— Hættu þessu igóða, sagði ég kurteislega.
— En ég er að segja satt. Ég ætía að nota
faana næst.
Fyrr eða síðar sé ég það, sem liggur í augum
uppi. Auðvitað var María ekkdj fcomin til að læra
um skótízfcu fyrr og nú! Ég tók aðra spólu úr
ihrúgunni 'bennar og las 'á miðann. Nú sfcil ég.
— En þér sást yfir um ýmislegt. Ég rótti henni
ispólumar, sem ég hafði beðið um.
Auglýsiingasíminn er 14906
•við getum bæði sfcoðað þær allar?
-r- Fyrst skoðum við 'faelminginn hvort og svo
skoðum við það sem er þess virði samah, sagði
ég. — Farðu að yinna, stei.pa!
Kaupum hreinar lérefts-
tuskur
PRENTSMIÐJA
ALÞÝÐUBLAÐSINS
Ofnkranar,
Slöngukranar,
Tengikranar,
Blöndunartæki.
BURSTAFELL
byggingavöruverzlun
Réttarhaltsvegi 3-
Sími 38840-
SMURT BRAUÐ
SNITTUR
BRAUÐTERTUR
BRAITÐHUSIÐ
__SNACK BAR
Laugavegi 126.
sími 24631.
Bifreiðaeigendur afhugið
LjósastiiTllitngar og allar almemilar bifreiða-
viðgerðir.
BIFREIÐAVERKSTÆÐI N. K. SVANE
Skeifan 2 — Sími 34362.
BIFREIÐAEIGENDUR
Látið stilla hreyfilirm fyrir veturinn.
Fullkomin tæki — vanir menn-
Bflaverkstæði Jón og Páll, Síðumúla 19.
- Sími 83980 —.