Dagur - 10.02.1927, Blaðsíða 2

Dagur - 10.02.1927, Blaðsíða 2
22 DAGUB 6. tbl. ekki. Þessu lík dæmi eru algeng. Og þau geta gert mikinn mismun á töðu einstaklinganna. Þessar tvær orsakir til mismunar töðunnar snerta mest einstakling- ana. Með því að vita hvernig þetta eða hitt verkar á töðugæðin, má nokkuð læra að afla sér góðrar töðu, en út yfir það að gefa mönn- um kost á því, getur heildin þar lítið gert og lítið upplýst töðugæðin. En hver einstaklingur, sem töðu á, þarf að vita, hvernig sín taða er, saman- borið við meðaltöðu. Það er honum nauðsynlegt til þess að geta fóðrað rétt með henni. Þriðju orsakirnar til þess að tað- an verður misjöfn liggja í árferðinu. Það gengur jafnt yfir stærri eða minni svæði, og þó mismunur í dugnaði manna geri það að verkum, að það verkar nokkuð misjafnt á töðurnar, þá verkar það þó í sömu átt hjá öllum og gerir töðurnar mis- jafnar frá ári til árs. Búnaðarfélag íslands á að láta rannsaka gæði töðunnar árlega. Þennan mismun þarf að finna ár- lega. Árlega þurfa bændur landsins og aðrir, sem töðu eiga og töðu nota, að fá að vita, hvernig þess árs taða sé. Einstaka bændur eiga erfitt með að afla sér vitneskju um það, enda verður að telja að það sé skylda Búnaðarfélags íslands að ransaka það og láta bændur vita um það í tíma. Sá ráðunautur félagsins, sem hefir það starf með höndum að ieiðbeina um fóðrun, ætti síðari hluta sumars að láta rannsaka sýn- ishorn af töðu víðsvegar að, svo hann eftir þeim gæti séð, hvernig taðan væri og hvaða fóðurbætir væri bezt að gefa með henni vetur- inn sem í hönd færi. Það er nefni- lega enginn efi á því, að það er mjög misjafnt, og fer bæði eftir töð- únni og verðlagi fóðurbætistegund- anna. En hvorutveggja þetta breyt- ist árlega. Eg hefi áður bent á þetta, en því hefir ekki verið gefinn gaum- ur til þessa. Nú aukast fóðurbætis- kaup árlega, og þá skiftir miklu máli að það sé keypt, sem bezt á við, og er ódýrast. Eg vil því beina þeirri ósk eða áskorun til réttra hlutaðeig- enda, að þetta sé gert í framtíðinni. Iivernig er taðan okkar í ár? Efnagreining á töðu frá í sumar þekki eg ekki. Sé hún til, er hún sett undir mæliker,en ekki látin lýsa öðr- um. En allir, sem töðu eiga, eru farnir að nota hana og hafa því reynt, hvernig hún er. Og reynslan segir, að hún sé afleit, sem ekki er að undra eftir sumarið. Sumstaðar er varla hægt að láta geldar en kálf- fullar kýr haldast við á henni. Og alstaðar þar sem eg hefi spurnir af, hvernig hún reyndist, reyndist hún svo illa, að vor- og síðbærur, sem fóru inn í haust í 10 og 12 kg. á dag, hröpuðu niður í 5—6 kg. og eru síðan í því. Þó er víða dekrað við þær, svo að þær fást til að jela 28—32 merkur í mál eða 14—16 kg. á dag. Það er óvíða sem kúm er ekki gefinn einhver fóðurbætir, en þar sem það heyrist talað um það, er reynslan svipuð. Sem snöggvast komast þær í nokkra nyt, en hrapa strax niður í 5—6—7 kg. á dag og halda því síðan á sér. Þó haldast þær ekki alstaðar í holdum með þvi. Það virðist því svo sem það sé nokkurnveginn jafnvægi á því, sem kýrin fær í ca. 15 kg. af töðu og því, sem hún þarf til að viðhalda lífsstarfsemi sinni og mjólka 5—6 kg. á dag. Vothey gefið með töðunni. I' sumar gerðu þó æði margir vot- hey, sem ekki hafa gert það áður. Og sumarið gaf líka ástæðu til þess. Þó voru margir, sem ekki gerðu það. Orsakir til þess virðast einkum tvær. Sú er önnur, að menn eru hræddir um að það mistakist. Öll verk okkar mannanna geta mistek- ist, og votheysgerð þá líka. En það er engin ástæða til þess að hún mis- takist, frekar en annað. Hún er vandaminni en þurheysverkun, og vandaminni en fjarska margt annað, sem menn gera og að vísu tekst mis- jafnt, en menn bera engan sérstak- an kvíðboga fyrir að mistakist. Þessi ástæða er því einkisvirði og hlýtur að hverfa, þegar menn kynn- ast votheysgerðinni. Aðrir, sem að vísu gera vothey og gefa það kúm, þora ekki að gera það til að gefa það fé, af ótta við að það af votheyinu fái riðu. Þessi ótti virðist eins ástæðulaus og hinn. Margir, sem vothey hafa gefið í mörg ár, hafa aldrei séð riðuveika kind, en aðrir, sem aldrei hafa séð, aldrei gert og því síður gefið vot- hey, verða árlega fyrir barðinu á riðuveikinni. Það er því ekki ástæða til að láta þá hræðslu aftra sér frá að gera vothey. Á hinn bóginn er veikin enn svo lítið rannsökuð, að orsakir og lækning er óþekt bæði hér á landi og í þeim löndum, sem veikin er þekt í, og í sumum þeirra er sauðfé aldrei gefið vothey. Votheyið í vetur reynist mjög gott með töðunni. Það er ekki einungis að það reynist betur á þann hátt að kýrnar mjólki betur, ef þeim er gef- ið það með, heldur hlekkist kúm síður á við burð á þeim bæjum, sem það er gefið á, og sýnir það, að fóðrið þar er hollara. Sérstaklega gildir þetta um lakaþembu, en hana hættir kúm til að fá í vetur. Árið í ár ætti því að kenna bænd- um að gera vothey framvegis, sér- staklega í óþurkasumrum. Fóðurbætir með töðunni. Það var sýnilegt í sumar, að þurfa mundi fóðurbæti með töð- unni í vetur. Eg pantaði mér því fóðurbæti frá Danmörku. Eru í hon- um 5 olíukökur, muldar og saman- blandaðar undir eftirliti frá viður- kendu opinberu eftirliti. í honum eiga að vera 470 gr. af eggjahvítu í hverju kílógrammi. Fyrst eftir að kýrnar komu inn, en það var seinast í september, gaf eg síðbærunum % kg. af þessari fóðurblöndu. Á með- an héldu þær vel á sér nytinni, en um miðjan október báru 4 kýr, og varð eg þá að minka fóðurbætinn við sumar, en taka hann alveg frá öðrum síðbærunum. Þegar það var gert, geltust þær um helming eða niður í 8 kg. á dag. Nýbærunum gaf eg 1—1 y2 kg. í mál, og þrjár þeirra fóru í 18 og 19 kg. á dag, en ein kviga í 11 kg. Síð- asta hálfa mánuðinn hafa þær gelzt nokkuð, en eru enn í 16—17 kg, enda hefir gjöfin ekki verið minkuð. Það eru margir, sem gefa rúg- mjöl. Þeim gengur ekki eins vel að láta kýrnar halda á sér nytinni, og næringin í því er um einn sjöunda hluta dýrara en í þeirri fóðurblöndu, sem eg nóta, og sem eg fékk frá sameignar-innkaupsfélagi bænda á eyjunum dönsku. Einstaka menn hafa spurt mig um, hvort síl.d væri ekki góð með töðunni í vetur. Síld, sem er brædd og látin brjóta sig um heyið, getur altaf gert heyið listugra, og fóður, sem jezt með góðri lyst, notast altaf betur en hitt, sem jetið er með dræmtngi. Síld getur því verið til bóta. En í því sambandi er þó þess að geta, að af síld má ekki gefa kúm nema lítið, helzt ekki meira en þ^—l kg. á dag, eða 1—2 síldar. Þetta stafar af tvennu. Fyrst og fremst hefir síld þau áhrif á feiti- magn mjólkurinnar að það minkar, og sé gefið mikið af henni, getur svo farið, að það sé ekki lengur hægt að skilja mjólkina, og ekki heldur strokka rjómann. En til þess að þessa gæti, þarf þó að gefa mikið meira en hér er nefnt sem hámark. Önnur áhrif síldarinnar eru, að kýr verða tregar til að ganga, og hætta að halda. Hvað mikið þurfi að gefa af henni til þess að þessa gæti, er vafalaust misjafnt, en það þarf stundum ekki að gefa nema lítið eitt yfir 1 kr. á dag til þess að þessara áhrifa síldarinnar verði vart. Og þessvegna þarf að gefa hana með gætni. Aftur virðist þessa minna eða ekki gæta af síldarmjöli, og það hlýtur að vera gott með töðunni í vetur, en hefir verið nokkuð dýrt til þessa. Allir ættu að gefa fóðurbæti í vetur. Mér blandast ekki hugur um það, að allir ættu að gefa öllum kúm, sem nokkur veruleg nyt er í, fóðurbæti í vetur. Bæði er það, að einungis með því er þess að vænta, að kýrnar komist í sæmilega nyt og geti haldið henni á sér, en hitt finst mér þó meira virði, að einungis með því er þess að vænta, að kýrnar geti sýnt gagn í sumar. Þó það því á ein- hverjum stað, þar sem smjörmark- aður er slæmur, borgi sig ekki að gefa fóðurbæti, samanborið við daglega mjólkuraukann, þá bætir mjólkuraukinn í sumar það upp. Og einungis með því að gefa fóðurbæti. í vetur er hægt að láta snemmbær- urnar fara út í 10—14 merkum og halda því fram eftir sumrinu. Ann- ars er nærri vist, að þær fara niður í 5—6 merkur og fara út í því og þAKKA öllum þeim, sem auð- sýndu mér samúð og hluttekníngu við fráfall og jarðarför konunnar minnar Helgu Pálmadóttir. Teigi 4. febrúar 1927. Sigurður Jönsson. græða sig þá vart aftur. Bændur ættu því að gefa fóðurbæti, ofurlitla síld, síldarmjöl, fóðurblöndu, eða ef þeir ekki eiga völ á öðru, þá rúg- mjöl, sem þó er of dýrt, samanborið við annan fóðurbæti. Og Búnaðarfélag íslands ætti að láta hröktu töðuna í suinar, og þann skaða, sem bændur bíða af þvi að þeir ekki fengu að vita hvernig tað- an var og hvað þeim væri bezt að gefa með henni, verða til þess, að það eftirleiðis aflaði sér upplýsinga um það, hvernig taðan væri, og segði bændum á hverju hausti, hvað væri bezt að gefa með henni. Eg ber þá von í brjósti, að það verði vel við þeirri almennu ósk bænda, sem eg hér ber fram fyrir þeirra hönd, og láti gera þetta. Félaginu er sómi að því, og bændur hafa gagn af því. Hólum í Hjaltadal, Gamlaársdag 1926. -----o------ Kosning nefnda, er fram fór á síðasta bæjarstjórnar- fundi hér í bæ, féll þannig: Fjárhagsnefnd: Ragnar ólafsson, Steinþór Guðmundsson. Bæjarstjóri sjálf kjörinn. Hafnarnefnd: Hallgrímur Davíðs- son, Erlingur Friðjónsson, Jakob Karlsson, Hallgrímur Jónsson. Bæj- arstjóri sjálfkjörinn. Jarðeignanefnd: Sveinn Sigur- jónsson, Ingimar Eydal, Sigurður Hlíðar, Halldór Friðjónsson. Bæjar- stjóri sjálfkjörinn. Byggingarnefnd: Hallgrímur Da- víðsson, Erlingur Friðjónsson, Sig- tryggur Jónsson, Sigurður Bjarna- son. Bæjarstjóri sjálfkjörinn. Fptækranefnd: Sveinn Sigurjóns- son, Halldór Friðjónsson, Stein- gi'ímur Jónsson, Elísabet Eiríks- dóttir. Bæjarstjóri sjálfkjörinn. Veganefnd: Sigurður Hlíðar, Ingi- mar Eydal. Bæjarstjóri sjálfkjörinn. Vatnsveitunefnd: Óskar Sigur- geirsson, Erlingur Friðjónsson. Bæj- arstjóri sjálfkjörinn. Húseignanefnd: Sveinn Sigur- jónsson, Steinþór Guðmundsson. Bæjarstjóri sjálfkjörinn. Brunamálanefnd: Óskar Sigur- geirsson, Ingimar Eydal, Seingrímur Jónsson. Bæjarstjóri og slökkviliðs- stjóri sjálfkjörnir. Rafveitunefnd: Ragnar Ólafsson, Erlingur Friðjónsson, Steingrímur Jónsson, Steinþór Guðmundsson. Bæjarstjóri sjálfkjörinn. Ellistyrktarsjóðsnefnd: Sveinn Sig- urjónsson, Elísabet Eiríksdóttir. Bæjarstjóri sjálfkjörinn.

x

Dagur

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Dagur
https://timarit.is/publication/256

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.