Dagur - 11.08.1932, Blaðsíða 2

Dagur - 11.08.1932, Blaðsíða 2
126 DAGUR 32. tbl. MHfytfWffnnffWfftftff Miðstöðvar- og hreinlætistæki. Hitunarkatlar, allar stærðir, aðeins beztu tegundir. — Stálolnar, >Stabuio< — Rör og tengistykki, af ölium stærðum og gerðum. Olnakranar og vatnsleiðslnkranar. Hilavalnsdunkar. Skólpleiðslur og tenpistykki- Baðker, Vatnssalerni, handvaskar, eldhúsvaskar og fieira og fieira. Allar þessar vörur seljum við mjög lágu verði. Gefum ®ÉÉ! tilboð i miðstöðvar eða hreinlætistæki uppsett eða að- >Mi eins efnið, eftir því sem óskað er. — tflK Skrifið eða símiö og leitið upplýsinga. ö||| Kaupfélag Eyfirðinga. •• Bygg*ngavörudeildin. Jjg HUiHUiUiiiUHHUiB Gttðn nér jirl - Liiil alhioasend. Gefðu mér, jörð.einngrænan hvamm glitrandi af dögg og sól, að lauga hug minn af hroili þeim, sem heiftúó mannanna ól. Oefðu mér lind og lítinn fugl, sem Ijóðar um Drottins frið; á meðan sóiin á múrgni rfs við mjúklátan elfarnið. Kyrrlátan dal með reyr og runn, rætur og mold og sand, sólheita steina, ber og barr, .— blessað, ósnortið land. Par vil eg gista geislum hjá, gefa mig himni og sól; gleyma, hve þessi góða jðrð margt grimmt og flárátt ól. * * * Eitraðar sálir, eitrað mál sem orma skriða eg leit; rógurinn örvum úr skugga skaut, úr skugga öfundin beit. En aldrei ratar það illa lið á eilifrar dýrðar fund: sólskins og strauma, söngs og ilms, svalans i kyrrum lund. Lygi, þú brýtur blómi á bölvaðan drekavæng. íllska, þú missir alian mátt við engjanna daggarsæng. Pið hugðust mér granda — grjótið flaug — en geislinn á bjartast sverð, hann ver mig, læknar með Ijóssins staf og lýsir á allri ferð. Sumar, tak mig i fagran faðm, friður, gefðu mér sátt og trúna — þó illskan sé eins og haf — á algæzku sigurmátt. Hulda. Jónas Rafna/r hælislæknir og frú hans komu heim úr utanlandsför fyrir síð- ustu helgi. (Jarul. theol. Gunnar Jóhannsson pré- dikar í Kaupangskirkju kl. 12 og Munkaþverárkirkju kl. 4 á sunnudag- inn kemur. Kristján Kristjánsson syngur í Gamla- Bíó annað kvöld kl. 9 með breyttri söngskrá og lækkuðu yerði. — í 29. tbl. Dags gat hr. Sigfús Halldórs frá Höfnum þess, að hann myndi svara í næsti blaði siðustu grein minni um söng hr. Eggerts Stefánssonar og gera athugasemd við það »allsherjar-hneyksli< er orð- ið hafi f sambandi við sfðasta kon- sert hans (E. St.). í 30. tölubl. Dags kemur svo hin fyrirheitna grein frá hr. S. H. f. H. Hvað er þá þetta »allsherjar- hneyksli*, er hann talar um? Jú, það er það, að nokkrir Akureyring- ar skúruðu á hr. Eggert Stefánsson að syngja einu sinni enn. Hafi það verið »allsherjar-hneyksli€, þá hafa æði-mörg svipuð hneyksli átt sér stað áður, þvf að oft hefir verið skorað á söngvara að syngja aftur. Eg get þvi miður eigi hrósað mér af því að hafa átt upptökin að þvf, að safnað var áskorunum, og gat lítinn þátt tekið i söfnun þeirra, því að eg var bundinn við vinnu utan bæjarins á þeim tíma, er söfnunin fór fram, og síðan veikur heima í rúmi mfnu, þótt hr. S. H. f. H. segi, að eg hafijgengið »um bæinn sem grenjandi ljónt. Auðvitað var eigi forsvaranlegt að senda Eggert áskorun, nema fyrir lægi trygging fyrir því, að sæmilega margir áheyr- endur fengjust. Misskilningur er það hjá hr. S. H. f. H., að áskor- unin hafi verið ákveðin með það fyrir augum, að Eggert skyldi af- sanna ummæli hans (S. H. f. H.). Pau ummæli voru eigi komin fram, þegar áskriftasöfnunin var undirbúin, en komu fram, einmitt þegar söfnunin var að byrja. Annað mál er það, að hr. Eggert Stefánsson afsannaði ummæli hr. S. H. f. H., þótt hann segi, að Eggert hafi sungið »mjög illa«. Pau ummæli hans eru raka- laust slúður, enda játar hann, að hann hafi hvergi nærri söngnum komið. Svar hr. S. H. f. H. gegn grein minni er þannig ritað, að nú virð- ist svo, sem komið hafi að honum að reiðast yfir sig, þar sem hann t. d. notar svo prúðmannlegt orð- bragð sem »haugalygi«. Hann gengur að miklu leyti fram hjá grein minni en eyðir i þess stað löngu máli til að bera sig saman við mig, til að sýna fram á, að hann hljóti að hafa rétt fyrir sér en ekki eg, af því að hann hljóti að Páli Hallgrímsson frá Sílastaðakoti andaðist í sjúkra- húsinu á Akureyri 5. þ. m. Jarðarför hans er ákveðin í Lög- mannshlíð kl. 12 á hádegi þriðjudaginn 16. þ. m. Akureyri 10. ágúst 1932. Vilhelmína Friðriksdóttir. vera svo miklu, miklu betur að sér í öllu þvf, er sönglist snertir, en eg, eg hafi alltaf setið heima, en hann verið 17 ár f stórborgum, lesið tfmarit, hlustað á mestu snillinga heimsins og talað við mikla menn. Petta er nú allt gott og blessað. Pað eru til margar miljónir manna, sem búsettir eru i stórborgum, og hafa þar sömu tækifærin og hr, S. H. f. H. kveðst hafa haft, og hafa þrátt fyrir það litinn skilning á tónlist. Til þess að slík tækifæri komi að notum, þarf maður að hafa lært eitthvað til gagns af undir- stöðuatriðum tónlistarinnar, og sá, sem ætlar að dæma milli söngvara, þarf helzt að hafa iært að syngja sjálfur. Eg skal ekki leggja neinn dóm á það, hve mikið hr. S. H. f. H. hefir lært i öllum stórborgunum, en skrif hans i sambandi við hr. Eggert Stefánsson eru ekki glæsileg meðmæli með þekkingu hans. Hvernig getur t. d. maður með aðra eins þekkingu og hann hefir að eigin sögn, látið frá sérfaraslík ummæli, að vafasamt sé, að Pjóð- verjar hafi nokkurn tíma átt á að skipa söngvurum, sem hafi getað talizt með þeim beztu í heirai. Eg benti á, að samtímis Pétri Jónssyni hefðu starfað í Pýzkalandi þeir Slezak, Naval og Jadlowker. Hr. S. H. f. H. vill ekki gera mjög mikið úr þeim. Hann veit þó vænt- anlega, að Slezak er frægasti Schu- bert söngvari, sem nú er uppi. Pótt Naval starfaði aðallega innan Pýzka- lands og Austurrlkis, var hann eigi síður hinn ágætasti snillingur. Jad- lowker byrjaði frægð sína við Metro- politan óperuna, en var ráðinn að konungl. óperunni í Berlln 1912. Par og víðar í Pýzkalandi var hann dáður og heiðraður, þótt útlending- ur væri (frá Riga). Síðar hefir hann einkum verið í Amerfku. Líklega kannast hr. S. H. f. H. við Karl Jörn, sem var leiðandi tenor við Berllnar-óperuna 1902— 1912. Um hann var sagt, eftir að hann starfaði við Metropolitan-óper- una, að hann væri einhver vinsæl- asti tenorsöngvari, sem verið hefði f Ameriku (»one of tbe most popu- lar tenors America has ever knownt). Hvað segir hr. S. H. f. H. ura söngvara eins og V o g e I ? Hr. S. H. f. H. gefur í skin, að litið mark sé takandi á blaðadóm- um og umgetningum. Mætti helzt skilja orð hans svo, að leiðtúgar (impresarios) listamanna stýri penna blaðamannsins. Kveðst hann hafa þekkingu f þessum efnum, þvf að hann hafi sjálfur verið blaðamaður. Skal það ekki rengt. En nokkuð djarft er að fullyrða, að blöð eins og t. d. >Le monde musicaU viðhafi slíka sorpblaða- mennsku. Eða hvers virði er þá allur tfmaritalesturinn ? Hr. S. H. f. H. læzt ekki skilja það, að listamaður frá smáþjóð eigi erfiðara uppdráttar en t. d. Banda- rfkjamaður. Hann ætti þó að geta skilið, að söngleikahúsin t. d. f París, sem lifa að talsvert miklu leyti á ferðamönnum frá Ameríku, muni hafa talsvert aðra afstöðu gagnvart Ameríkumönnum en fs- lendingum, og aðstaða Islendings- ins til að fá þar stöðu sé því mjög slæm. Eg get ekki verið að svara þess- ari grein hr. S. H. f. H., nema að litlu leyti. Hann er flúinn frá aðal- umræðuefninu, og grein hans er mestöli aðeins árás á mig, að þvf leyti sem hún er ekki sjálfshól. Eg hefi enga löngun til að »fara f mannjöfnuð« við hann, enda er rit- háttur hans siíkur, að eigi er sam- boðið þeim manni, er kenna vill ððrum prúðmennsku. Eg hlýt þó að benda á það klunnalega bragð hans, er hann reynir að fá flkureyrarbúa, sem elska og virða minningu séra Geirs Sæmundssonar, til að trúa pvi, að eg telji hann hafa spillt söngsmekk peirra. Er það ekki næg sönnun þess, að hr. S. H. f. H. hafi fundið sig standa höllum fæti, er hann grfpur til slfkra meðala? Orð mfn voru svo skýr, að eng- inn, sem ekki v i 1 d i misskilja þau, gat tekið þau öðru visi en þau voru meint: að grammófónarnir hafa spillt söngsmekk manna, eða að minnsta kosti gefið ranga hugmynd um söngrödd snillinganna, og að þaðan er »málmhljóðið< komið. Hálf-broslegt er það, er hr. S. H. f. H. segir, að eg hafi gefið sér tekstann (fáfræðin er afsakanleg). Hann er búinn að gleyma þvi, að pað var hann, sem gal mér pennan feksfa í Degi 7. júlf (»fáfræðin er afsakanleg, en fólskan ekki<), og eg hefði að öðrum kosti aldrei notað þau orð. >Mér finnst ekki mikið til um söngþekkingu mina<, segir hr. S. H. f. H. En mestöll grein hans má heita óslitið lof um hans eigin þekkingu. Hann fer mörgum og hæðilegum orðum um »heimalnings- rembinginn< i mér. En til er einnig það, sem nefnt er uppskafnings- rembingur. Læt eg svo úttalað um þetta mál. Úskell Snorrason. — ■ ■ a..... Tvö sjónarmið. Pegar fregnin kom um það, að landsstjórnin hefði beðist lausnar, kastaði einn Framsóknarmaður fram þessari stöku: Nú er Jónas farinn frá, flest að einu gengur, gæfa Lands með grátna brá getur ekkert lengur. fhaldsmaður, sem nærstaddur var, sneri vfsunni þegar við fyrir sitt sjónarmið, og varð hún þá svona: Nú er Jónas farinn frá, flest að óskum gengur, gæfa Lands með glaða brá grætur ekki lengur.

x

Dagur

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Dagur
https://timarit.is/publication/256

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.