Dagur - 30.06.1934, Blaðsíða 2

202
DAGUE
73. tbl.
Bambusstengurnar
marg eftirspurðu af ýmsum stærðum eru nú komnar aftur.
Kaupfélag Eyfirðinga.
Járn- og glervörudeildin.
Nýkomið:
mikið úrval af skjalaveskjum, kventöskum, kven-
veskjum, karlmannaveskjum og peningapyngjum.
Kaupfélag Eyfirðinga.
Járn- og glervörudeild.
dagurinn, fimmtudagurinn 21.
júní. Kl. 81/2 að morgni er sezt
undir kirkjugarðinn og opnaðar
nestistöskurnar, en prestsfrúin
eys 1 okkur sjóðheitu kakaóinu.
Veðrið er kalt og bjart, en sólin
yljar óðum loft og láð. Og kl. 9
eru ágætir húsráðendur kvaddir
með kærri þökk og ekið af stað
heim á leið. Stanzað er við Keldu-
nes og Skúla fógeta minnst. Á
Víkingavatni er kvenþjóðin tekin
og eftir að hafa kvatt húsmóður-
ina ágætu með vinsemd og virkt-
um, og hrópað ferfalt húrra fyrir
bæ og héraði, var ekið úr hlaði
og brunað í áttina til heiðarinn-
ar, yfir heiðina og til Húsavíkur
og komið þar kl. V/2 e. h. Var
það afar fljót ferð og ólíkt betri
en börnin fengu 1932, þegar þau
komu að austan, en þá voru þau
10 stundir milli byggða í snjó og
illviðri. — En lánið lék við okk-
ur. Á Húsavík var okkur búin
kaffi- og mjólkur-veizla í barna-
skólanum og höfðu kennararnir,
Benedikt Björnsson, skólastjóri,
Egill Þorláksson og Jóhannes
Guðmundsson annast það.
Settumst við þar til borðs létt
í lund, hrifin af gestrisni og al-
úð fólksins. Voru þar ræður
haldnar og sungið. Og er því var
lokið, var enn sezt í bílana og ek-
ið að bókhlöðu Húsvíkinga, fall-
egu og sérstæðu húsi. Þar á
tröppunum minntist fararstjóri
þessa merkilega menningarvirkis
og þá helzt forstjóra safnsins,
Benedikts frá Auðnum, er stóð
þar við hlið honum, og telja má
einn merkasta mann þessa lands.
Var Benedikt og Húsvíkingar að
lokum hylltir með kröftugum
búrrahrópum og þeim innilega
þökkuð fádæma alúð og gestrisni.
Var svo þeyst úr hlaði, stanzað
í Aðaldalshrauni og skoðaður
hinn frægi, holi hraunhóll, og
síðan ekið beina leið að Lauga-
skóla. Var litast þar um, og síð-
an ekið að Fosshóli. Þar var
þömbuð mjólk og etnar nestis-
leyíar. Þá var ekið í Vaglaskóg,
stanzað þar og svo lagt upp í síð-
asta áfangann. — Og er komið
var á brún Vaðlaheiðar og Akur-
eyri blasti við, laust upp fagnað-
arópi úr hverjum bíl, því þrátt
fyrir alla dýrð hins ágæta ferða-
lags, er þó yndislegt að koma
aftur heim hress og glaður til
mömmu og pabba og allra vina
og frænda, og þar býst ég við, að
leyst hafi verið frá skjóðunni. En
til Akureyrar var komið kl. 9/2
að kveldi, eða 12% klst. eftir að
farið var úr hlaðinu á Skinna-
stað í Axarfirði, og hafði þó ver-
ið tafið á leiðinni um 4% klst. —
Slíkar eru nú samgöngur orðn-
ar á Islandi.
Náms- og skemmtiför bam-
anna er lokið. Til hennar var
mikið hlakkað. Engar vonir
brugðust. Börnin komu allsstaðar
prýðilega fram og fólk allt tók
þeim með kostum og kynjum. —
Fyrir það þakka ég af alhug í
nafni allra foreldra og bæjarins
í heild. Veðrið var ágætt. Enginn
veiktist, og varla sáust þreytu-
merki á nokkru barni. — Og
minningarnar úr þessari för
munum við öll geyma lengi í
Ijúfri endurminningu. Og alveg
vafalaust mun slílc för auka börn-
unum þroska og víðsýni og
treysta »islenzka« þáttinn í eðli
þeirra, — lífi, og starfi. — Og
það er fyrst og fremst aðalmark-
mið þessara náms- og skemmti-
ferða.
Snorri Sigfússon.
Nú á tímum er mikið talað um
sveitabúskapinn — bændurna —
getu þeirra, en þó sérstaklega
getuleysi. Það er vaninn að mikið
sé rætt um þessi mál. Fjárhag
margra bænda virðist vera þann
veg farið, að ósýnt megi telja,
hvort framtíð þeirra sem sveita-
bænda sé ekki fallin að fótum
fram. Hinsvegar dylst það engum
rétthugsandi manni, að hlutföll
atvinnuveganna mega alls ekki
raskast frá vissu marki til þess
að þjóðinni farnist vel. Sveitabú-
skapurinn var að klæðast úr reif-
unum; það rofaði fyrir nýjum
möguleikum, nýjum leiðum. —
Margur færðist mikið í fang, því
margt og mikið þurfti að gera.
Áhugi bænda reis sem háreist
úthafsalda og flæddi yfir byggð-
ir og ból. Bæir voru reistir og
brotið land til ræktunar. Túnin
stækkuðu og þúfunum fækkaði.
Þar sem áður voru holt og móar,
mýrar og jafnvel melar, liðast nú
góðgresið. Vonirnar tengdust
þessum glæsilegu umskiftum —
en þá kom útsogið — verðfallið,
sem sogaði með sér megin þorra
íslenzkra bænda í skuldafenið
hyldjúpa.
Sem betur fór hefir þó all-
mörgum bændum heppnast að
finna fótum sínum forráð,
með framsýni og fyrirhyggju.
Eins þessa bónda vil ég að
nokkru geta, og þess, sem hann
hefir framkvæmt, meðan sem
mest hefir á móti blásið. Það er
Stefán Ingjaldsson, bóndi í
Hvammi í Höfðahverfi.
Vorið 1923 flutti Stefán á
þessa jörð og kvæntist þá ekkj-
unni Sigurlaugu Jóhannesdóttur,
sem þar bjó og hafði eignarhald
á jörðinni. Þar var sem víða ann-
arsstaðar gamall og lélegur bær,
óslétt tún og litlar girðingar, —
yfirleitt mjög lítil mannvirki.
Eftir þessi 10 ár er fróðlegt að
litast þar um, og sjá hinar stór-
felldu breytingar, sem þar hafa
orðið. Eitt það fyrsta, sem maður
sér, er hið stóra íbúðarhús úr
steini, gert með tvöföldum veggj-
um og miðstöðvar upphitun. Raf-
stöð er þar byggð til suðu og
ljósa fyrir heimilið og auk þcss
leitt þaðan til ljósa á næstu tvo
bæi og skólahús sveitarinnar. Þá
er steypt fjárhús undir járnþaki
yfir 100 fjár, ennfremur byggt
fjós, áburðarhús og- safnþró úr
steini. Þá blasir nýræktin við. —
Þar sem áður vor grasgisnar
mýrar, er nú búið að grafa nær
tveggja kílómetra langa skurði
og lokræsi og gera að tööuvelli,
um 25 dagsláttur. Vírnetsgirðing-
ar umlykja nú að mestu tún og
engjar jarðarinnar.
En það sem vekur sérstaklega
aðdáun hjá manni á þessum
miklu framkvæmdum, er það, að
búreksturinn sjálfur ber þær uppi
án skuldaraukningar, enda furðu
lítil vinna verið aökeypt.
Þau hjón hafa með sameigin-
legri óbilandi trú á gróðurmagn
jarðar starfað sem einn maður
að framantöldum framkvæmdum.
Enginn gengur þess dulinn, er
lítur slíkar framkvæmdir, eftir
jafn skamman tíma, að þær eru
ekki afkast 8 stunda vinnu á sól-
arhring, heldur óslítandi elju og
atorku, cinhuga og djarfhuga
manns. Vel sé þessum hjónum
fyrir stórt starf.
Vel sé hverjum þeim, sem fórn-
ar lífi og kröftum til að klæða
landið, til að sanna mönnum, að
þeir eiga að »elska byggja og
treysta á landið«. Kunnugur.
Degi væri þökk á að fá fleiri
greinar sem þessa um framtaks-
semi einstakra bænda á bújörð-
um sínum. Ritstj.
Karlakór Akureyrwr. Æfing í fyrra-
niálið kl. 10.30. — Fjölmennið.
Fimmburar.
Kíanadisk bóndakona, Oliva Di-
onne að nafni, eignaðist fimm-
bura fyrir stuttu síðan. Voru það
allt stúlkur og heilsaðist þeim vel
að sögn.
Áður áttu hjónin fimm börn og
var það elzta þeirra 7 ára, svo nú
eiga þau 10 barna hóp innan 8
ára aldurs.
Mælt er að. faðirinn hafi orðið
mjög áhyggjufullur út ^if þessum
óvænta barnahóp.
Talið er, að þessi fimmbarna-
fæðing sé met fyrir Kanada og
þó víðar væri leitað, en þetta hef-
ir þó þekkst fyrri, og fyrir fáum
árum átti kona í Buenos Aires í
S.-Ameríku sexbura. N. dagbl.
Morrænn fu.ndur
var haldinn síðastl. sunnudag á
Skamlingsbakken og sóttu hann
um 25 þúsundir manna. Fulltrúar
frá öllum norrænu þjóðunum töl-
uðu þar, og talaði Gunnar Gunn-
arsson skáld fyrir hönd íslands.
Ritstjóri Ingimar Eydal.
Fréttaritstjóri:
Sigfús Halldórs frá Höfnum.
Prentsmiðja Odds Björnssonar,