Dagur - 09.12.1937, Blaðsíða 1

DAGUR
kemur út á hverjum fimtu-
degi. Kostar kr. 6.00 árg.
Gjaldkeri: Árni Jóhanns-
son í Kaupfél. Eyfirðinga.
Gjalddagi fyrir 1. júlí.
Áfgreiðslan
er hjá JÓNI Þ. ÞÓB, Norð-
urgötu 3. Talsími 112. Upp-
sögn, bundin við áramót, sé
komin til afgreiðslumanns
fyrir 1. des.
XX. árg.
I
t
Akureyri 9. desember 1937.
Raf¥eitumálill.
Bœfarstfóri og V. Þór farnir til Reykfavíkur,
til þess að ganga frá lántöku til rafveitunn-
ar fyrir bœinn og gera annan nauðsynlegan
undirbúning til framkvæmda málsins.
Eins og kunnugt er og áður hef-
ir verið frá skýrt í þessu blaði
hefir Vilhjálmur Þór fram-
kvæmdastjóri að undanförnu leit
azt fyrir um lántöku erlenöis ul
hmnar fyrirhuguðu rafvivkjunar
við Laxá í Suður-Þingeyjarsv'slu.
Frá því var greint í síðasta tölu-
bL að nokkur afturkippur hefði
kómið í lántökumöguleika þessa,
af því að fleiri höfðu tranað sér
fram í sambandi við lántökuna,
eða útvegun lánsins, en sem betur
fór lagaðist þetta brátt og er nú
svo komið, að miklar líkur, ef til
vill full vissa, eru fyrir því, að lán
þetta fáist í Bretlandi. Er búist
við að það verði að upphæð 80—
100 þúsund sterlingspund. Lánið
er affallalaust, en vextir 4Y2%.
Lánstíminn 22 ár.
Sigursteinn Magnússon fram-
kvæmdastjóri í Edinborg hefir
unnið að lántökunni og er um-
boðsmaður við samningagjörðina.
Sigursteinn er ættaður héðan
úr bæ og uppalinn hér. Bar
snemma á atgjörvi hans og ó-
venjulega miklum áhuga viðhvað
eina, er hann tók sér fyrir hend-
ur. Hann hefir heldur ekki brugð-
izt þeim vonum, er við hann voru
tengdar í æsku, því nú stendur
hann í brjóstfylkingu ötulla og
dugandi íslendinga. Mega Akur-
eyrarbúar lengi minnast þess, að
hann hefir reynzt þeim giftu-
drjúgur í þessu mikla nauðsynja-
og velferðarmáli þeirra. Vilhjálm-
ur Þór, sem þekkir Sigurstein vel,
kunni einnig að velja sér hæfan
mann til að vinna að lántökunni í
Bretlandi.
Á aukafundi bæjarstjórnar Ak-
ureyrar eftir síðustu helgi var
samþykkt uppkast að skuldabréfi
fyrir væntanlegu láni, og sam-
kvæmt ósk rafmagnsnefndar fóru
þeir Steinn Steinsen bæjarstjóri
og Vilhjálmur Þór til Reykjavík-
ur með Dettifossi' til þess að
starfa að sem skjótastri úrlausn
rafveitumálsins, bæði viðvíkjandi
lántökunni sjálfri, ríkisábyrgðinni
fyrir láninu o. fl.
Er því þess að vænta að hægt
verði hið bráðasta að hefja veru-
legar framkvæmdir í þessu stór-
máli Akureyrarbæjar og nærsveit-
anna.__________________
Magnús GuOmyndsson.
Dauðinn lætur skammt , stórra
höggva í milli í sveit hinna starf-
andi stjórnmálamanna vorra. Sr
Sigfús Jónsson, Jón Ólafsson og
nú Magnús Guðmundsson, — allir
á einu missiri. Allir þjóðkunnir
menn. Allir þvílíkir menn, að
mikil eftirsjá er að.
Hér í Skagafjarðarsýslu var
M. G. búsettur aðeins fá ár. En á
þeim árum — og raunar einnig
síðan — aflaði hann sér þeirra
vinsælda og þvílíkrar virðingar,
að vart getur þann Skagfirðing,
er þekkti Magnús persónulega
— hverjum flokki stjórnmála, sem
hann kann að fylgja, — að eigi
sakni mannsins.
M. Guðm. átti óvenjulangan
starfsferil að baki — ekki eldri
maður, og að ýmsu leyti glæsileg-
an. Hann kom mjög við hina póli-
tísku sögu, og stóð jafnan meðal
hinna allra fremstu í stjórnmála-
baráttunni um tveggja áratuga
skeið. Og þó að rríér, pólitískum
andstæðingi, fyndist honum að vísu
opt vera mislagðar hendur í skoð-
unum, tillögum og framkvæmd-
um, þá hefi eg aldrei efast um, að
hann hafi jafnan breytt og barizt
af fullkominni einlægni."
M. Guðm. var manna skyldu-
ræknastur í embætti. Og hann
hafði lengstum þau störf með
höndum, er hlutu að veita honum,
svo greindum og glöggum manni,
tilvalið tækifæri til að auðgast að
hagnýtri þekkingu á fjármálum og
atvinnuháttum, einkum landbún-
aði, enda lét hann og þau mál sér-
staklega til sín taka. M. G. var af
bændafólki alinn. Sjálfur var
hann fæddur bóndi. Og bóndinn
bjó í honum alla stund — enda
unni hann íslenzkri bændastétt. —
M. Guðm. var áhrifamaður í
stærsta stjórnmálaflokki landsins
og þrisvar sinnum ráðherra. Þrátt
fyrir þessa góðu aðstöðu verður
þó ekki séð, að hann hafi markað
djúp spor í þróunarsögu þjóðar-
innar á þessum árum. Hann verð-
ur því naumast talinn mikil-
menni. Ef til vill skorti hann karl-
mennsku foringjans. Ef til vill
rann blóðið ekki nógu ört í æðum
hans. En M. Guðm. var sanngjarn
maður og prúður, samvizkusamur
og samvinnuþýður. Hann var góÖ-
vxenni.
Hér í Skagafirði hefir stjóm-
málabaráttan einatt verið hörð —
og aldrei harðari en á s.l. vori.
Um mörg ár höfðum við M. Guðm.
varla hittst með öðrum hætti en
sem andstæðingar á pólitískum
fundum. Og fyrir síðustu alþingis-
kosningar áttum við í megnum
deilum á mörgum fundum. Þá
fann ég það gerla, að hann var
farinn að þreytast. En ég fann hitt
líka, hversu fjarri honum var að
erfa það, þótt upp á kynni að
slettast vinfengið í orustuhita
dagsins.
Og þó fann ég það ef til vill
aldrei betur en þá, er við hittumst
í hinnsta sinn, fyrir liðugum mán-
uði síðan, hversu prúður maður
hann var, — drengskaparmaður.
Og var þó aðeins lítið atvik og ó-
merkilegt, sem olli því.
Víst er það gott að eiga góða
menn að samherjum. En það er
líka mikils um hitt vert, að hafa
við drengilega andstæðinga að
eiga. Gísli Magnússon.
Sjón ef sögu tikari.
Ferðafélag Akureyrar opnaði
ljósmyndasýningu í Verzlunar-
húsinu París s.l. sunnudag. Mynd-
irnar á sýningunni eru hinar
sömu og Ferðafélag íslands sýndi
með ágætum árangri í Reykjavík
fyrir skömmu síðan. Á mynda-
skránni eru hátt á fimmta hundr-
að myndir, og gefur þar að líta
flest af þeirri fegurð, sem ein-
kennir íslenzka náttúru og um-
hverfi, hvar sem er á landinu.
Þeir, sem ekki hafa átt þess völ,
að ferðast um landið, sem þeir
eru bornir og barnfæddir í, hafa
þó allflestir sterka þrá til að ferð-
ast og fá að sjá með eigin augum
þá staði, sem þeir hafa heyrt
mikið látið af, og margur mun sá,
er taka mundi vilja undir með
Norðlendingnum, sem kvað:
Þau laða og seiða hin ljósu fjöll
og langar heiðar og vatnaföll.
Glampandi tindar, gras og snjór,
glitrandi lindar og hvannamór.
Hálendið ögrar og heiðin væn —
þó hérna í sveit séu túnin græn,
mig langar til fjallanna langt á
brott,
að liggja úti mér þætti gott.
En eg er bundinn við bú og sveit,
þó brúnin ögri mér fagurleit,
þá sit eg heima við heyskapinn
en hugann dreymir um öræfin.
Því miður eiga ekki allir heim-
angengt, þegar fjöllin og náttúran
eru sem girnilegust heim að
sækja, en nú vill svo vel til, að
myndir af mörgum þeim stöðum,
sem þeim, er ekki hafa séð þá, en
leikur mikil forvitni á að sjá, er á
ljósmyndasýningunni og þangað
er auðvelt að komast, að minnsta
kosti fyrir þá, er á Akureyri búa.
Þar geta menn séð ágætar myndir
af íiöllum, fossum, jöklum, vötn-
um, bæjum og þorpum, sem þeir
hafa heyrt sagt frá en aldrei séð.
Látið því ekki dragast að sækja
ljósmyndasýningu Ferðafélags ís-
lands, notið tækifærið og skoðið
myndirnar. Sjón er sögu ríkari.
F. H. B.
I. O. O. F. = 11012100 =
Mörgum Akureyringum er kunnugt, c-.ö
frú Hermína Sigurgeirsdóttir Kristjáns-
son, hefir verið búsett i Hamborg um
nokkurra ára skeið og lagt stund á
píanóleik hjá frægum kennara, Hans
Hermanns. Nú í vetur, 19. nóv., tók hún
þátt í konsert, sem haldinn var í minn-
ingu um tónskáldið Brahms, og fara hér
á eftir ummæli tveggja blaða um þenna
konsert:
»Brahms-kvöld. Stjórnandi Hamborgar
Klavier-Akademie, Hans Hermanns,
gekst fyrir hljómleikum til minningar
um Brahms, sem voru tileinkaðir píanó-
verkum hans, í minni salnum í Hljóm-
leikahöllinni. Þátttakendur voru að
mestu leyti nemendur, sem hafa tekið
ííkispróf og nokkrir langt komnir píanó-
leikarar. — — — — Einnig í hinum
verkefnunum voru sýnd mörg góð afrek,
sem hvíldu á traustum, listrænum grund-
velli, t. d. af Hermínu Kristjánsson i f-
moll-sónötunni--------«.
Hamburger Fremdenblatt 20. nóv. 1937.
^Hamborgar Klavier-Akademie gekst
fyrir Brahms-minningarkvöldi undir
stjórn Hans Hermanns í minni sal
Hljómleikshallarinnar. Ellefu píanóleik-
arar og nemendur þessa þekkta píanó-
kennara (Pádagoge) spiluðu verk frá
hinum mismunandi starfstímabilum Joh.
Brahms. Öllum, sem aðstoðuðu við
hljómleikana var sameiginleg vel þrosk-
uð teknisk kunnátta, einkum vandlega
æft >dynamis«-blæbrigðaríkt áslag
(Anerehlag). Sérstaklega skal bent á
túlkun f-moll-sónötunnar hjá Herminu
Kristjánssn, sem var tekniskt vand-
virknislega hefluð og einkum í Andante-
partinum músikalskt sannfærandi«.
Hamburger Nachrichten 20. nóv, 1937.