Dagur - 07.04.1938, Blaðsíða 2

66
DA6UR
17. tbl.
NÝJABÍÓ
FimmtudagskvöLd kl. 9:
Börn nátt-
úrunnar.
Fjörug og skemmtileg mynd
frá Suðurhafseyjunum.
Niðursett verð.
Synd í síðasta sinn.
Husgögn til sölu.
Vegna brottflutnings selzt m. a.:
Grammofon með inn-
bygðu útvarpstæki.
Skrifborð úr poleruðu
birki.
3 bókabillar, úr hnotu-
tré, með glerhurð.
1 hvitlakerað svefnherbergi
(iölficppi.
Nánari upplýsingar á sunnu-
daginn 10. þ. m. milli 10—12 f.h.
Mikkelsen
Oddeyrargötu 28.
□ Kún 59384IS7 - Frl.*.
I. O. O. F. = 110480 = 11.
KIRKJAN. Messað í Akureyrarkirkju
n. k. sunnudag kl. 2 e. h.
Stjörnu-
Apótek
Klór í pökkum
0,25 — 0,35 — 0,55 — 1,00 kr.
L/ósmyndastofan
f Grántifélagsgötu lí
er opin frá kl. 10—6.
HVERGI ÓDÝRAR.
Quðr. Funch-Rasmussen.
Stjörnu-
Apótek
Quillayja
börkur
(Sápubörkur)
0,25 — 0,50 — 1,00 — 2,00 kr.
Aróðurinn gegn
samvinnunni.
„.. .samvinnufélögin hér á landi
hafa alls ekki getað leyst vanda
þeirrar stéttar, sem þau hingað til
hafa verið til fyrir, — bændurna".
(Biað jafnaðarmanna á Akureyri,
13. tbl. þ. á.i.
Framsóknarmenn og samvinnu-
menn hafa aldrei gert neitt veður
út af því, að Alþýðuflokknum hafi
ekki tekizt að leysa vanda þjóð-
arinnar á þeim tiltölulega skamma
tíma, sem hann hefir starfað í
landinu. Þeir hafa alls ekki búizt
við slíku af Alþýðuflokknum.
Þrátt fyrir það hefir þeim aldrei
komið til hugar að halda því fram
að starf Alþýðuflokksins hafi ver-
ið verra en ekki neitt til hagsbóta
fyrir alþýðuna. Þeim hefir alls
ekki dottið í hug að tala um
„neyðaróp hinna vonlausu manna“
í Alþýðuflokknum, þótt exrnþá eigi
verkamenn og sjómenn í landinu
við mjög mikla örðugleika að
stríða. Þeir hafa ekki viljað gera
sig seka um þá fásinnu að ráð-
leggja Alþýðuflokksmönnum að
ganga á hönd íhaldinu, þótt ekki
hafi skipt um til hins betra, að
verulegu leyti, hag þeirra, fyrir
beinar aðgerðir Alþýðuflokksins.
Samvinnumenn hafa aldrei
vænzt þess, að leysa allan vanda
þjóðarinnar á þeipa röskum 50 ár-
ur, sem samvinnufélagsskapurinn
hefir starfað hér á landi. Þeix vita
ofboð vel að hin stóra hugsjón
þeirra á sér langt í land enn. Þá
undrar það nokkuð, ef Alþýðu-
flokkssinnar hafa gert sér vonir
um að samvinnumenn yrðu búnir
að færa allt viðskipta- og menn-
ingarlíf þjóðarinnar undir merki
samvinnunnar á röskum 50 árum.
Slíkt er tröllatrú.
Samvinnumenn eru þeirrar skoð-
unar, að fyrir öruggri þróun sam-
vinnustefnunnar verði ekki greitt
með byltingu, skyndiáhlaupum,
stólfótum og hávaða. Þeir hafa
einnig trúað því allt til þessa, að
Alþýðuflokkssinnar efuðust um
mátt stólfótanna, þótt þeim hafi
orðið á að grípa til þeirra, til þess
af veikum mætti að reyna að
hefta eðlilega rás viðburðanna.
Samvinnumenn munu aldrei grípa
til slíkra úrræða. Samvinnustefn-
an byggist á sjálfviljugu, sameig-
inlegu átaki manna og kvenna af
öllum stéttum og flokkum. Refsi-
hönd stólfótamanna mundi ekki
geta samrýmst slíku starfi.
Samvinnumenn virðast leggja
annan skilning í það að „leysa
vanda“ fólksins, heldur en ýmsir
þeir menn, er stundum gala hæst
í ýmsum deildum og d'eildabrot-
um Alþýðuflokksins. Samvinnu-
Rykfrakkar
karlmanna.
Verð frá kr. 40,00. Ennfr, vatnsheldir
reiðjakkar.
Brauns-Verzlun.
Páll Sigurgeirsson.
Savon d e Paris
er sápa hinna vandlátu.
iHWuwiuuuiuwwn
Rykfrakkar s
fyrir karla í fjölbreyttu úrvali.
Kaupfélag Eyfirðinga.
Vefnaðarvörudeild.

menn hafa talið það miða að því,
að leysa vanda fólksins og lækka
vöruverðið til alþýðunnar í land-
inu, lækka milliliðakostnaðinn á
framleiðsluvörum landsmanna,
svo að framleiðendurnir sjáHir
beri sannvirðið úr býtum, —
stofnsetja fyrirtæki, er framleiði
nauðsynjar fyrir almenning við
lægra verði en áður hafði tíðkazt
og veiti þó verkafólki trygga at-
vinnu með lífvænlegu kaupgjaldi.
Þeir hafa talið það miða að því
að „leysa vanda“ fólksins í land-
inu og veita bændum lán, til þess
að yrkja jörð sína, og til þess að
festa kaup á heyvinnuvélum og
jarðyrkjuáhöldum, sem auka
framleiðslu jarðarinnar samfara
minnkandi tilkostnaði. Þeir hafa
talið, að það mundi stuðla að því
„að leysa vanda“ alþýðunnar að
vinna ötullega að skipulagningu á
sölu framleiðsluvara landsmanna.
Þeim hefir fundizt, að það hafi
verið til hagsbóta fyrir bændur
landsins, að kaupfélögin tóku að
sér að skipuleggja útflutning og
meðferð á saltkjöti, þegar mark-
aðurinn fyrir fé á fæti þvarr, og
síðar að stofnsetja frystihús víðs-
vegar um landið samhliða nýtízku
sláturhúsum, þegar saltkjöts-
markaðurinn versnaði, til þess að
gera kjötið söluhæft á enskum
markaði, þeim markaði, sem nú
tekur við svo miklum hluta af
þessari framleiðsluvöru lands-
manna.
Allt þetta og margt fleira telja
samvinnumehh að hafi stuðlað að
því að leysa vanda fólksins, og
eru sannfærðir um að það mimdi
ekki hafa verið betur gert á ann-
an hátt. Þeir viðurkenna sem
sjálfsagt og eðlilegt, að „vandi
fólksins“ sé mikill, en þeir hafa
ráðizt á hann og brotið niður
víða, þótt enn þá sé stórt land
óunnið.
Sumir menn innan Alþýðu-
flokksins telja það mest um vert
til þess að „leysa vanda“ alþýð-
unnar að samþykkja háa kaup-
taxta og að halda þeim til streitu.
Vinna það jafnvel til að fóma líf-
vænlegum atvinnufyrirtækjum á
altari hins háa kauptaxta. Sam-
vinnumenn eru hinsvegar þeirrar
skoðunar, að með því sé alþýðu
manna lítill greiði gerr, og mimi
það vera betur fallið til þess að
„leysa vanda“ verkafólksins, að
sjá því fyrir lifibrauði, frekar en
kauptaxtamiðum.
Samvinnufélögin eru alls ekki
fyrir neina sérstáka stétt, eins og
»Alþýðumaðurinn“ vill vera láta.
Til þess að sýna hversu höfundin-
um er ósýnt um að halda sig
nærri raunveruleikanum, skal það
fram tekið, að í K. E. A., sem hann
segir að sé einvörðungu „til fyrir
bænduma“, em 1330 bændur og
annað landbúnaðarfólk, 606 verka-
menn, 370 sjómenn, 255 iðnaðar-
verkamenn, 106 verzlunar- og
skrifstofumenn, 61 embættismað-
ur og 115 er vinna við ýms störf.
Samvinnumenn halda því fram,
áð samvinnan hafi orðið til þess
að stuðla að því, að leyaa vandá