Dagur - 09.02.1939, Qupperneq 3

6. tbl.
DAQUK
23

Hér Hneð flilkynnist vinuiii og vandamönnnm
að jarðarför anóðir okkar »g iengdaméður
Si|g|uri'ósar Árnadóffur.
i'er fram laugard. 11. þ.m. og hefst með húskveðju
kl. 1 á laelanili liinnar Iólnu Aðalsfr. 14 Akureyri.
Börn og fengdabörn.
verndun íslenzkrar tungu og
menningar.
Um ritsnilld J. J. þarf ekki að
ræða, því hún er þjóðkunn fyrir
löngu.
Líkkisíusmiöurinn nefnist sjón-
leikur eftir Sig. Eggerz og út kom
seint á síðastl. ári. — Fyrsti þátt-
ur leiksins er samtal milli Jóns
Þórs stúdents og frú Stein, sem er
gift ríkum athafnamanni. Stú-
dentinn, sem er sveimhuga
draumóramaður og skáld, ber ást
í brjósti til hinnar ungu konu, og
þátturinn endar með því, að þau
kyssast. — Annar þáttur er að
mestu samræða milli hinnar ungu
konu og sóknarprestsins, og kem-
ur þá í ljós, að hún kvelst af sam-
vizkubiti og þunglyndi út af hrös-
un sinni, enda ann hún manni
sínum mikið. — Þriðji þáttur ger-
ist erlendis. Stúdentinum hlotnað-
ist 1000 kr. arfur og notaði hann
sem farareyri til utanferðar, „til
að eignast lífið“. Hann hefir skrif-
að bók, er nefnist „Líkkistusmið-
urinn“ og orðið frægur fyrir. En
jafnframt þessari skáldfrægð hefir
hann steypt sér út í taumlaust
nautnalíf. Hann skrifar aðra bók,
er hann nefnir „Nóttin og eg“, um
þetta villta líf sitt, en þá vaknar
samvizka hans, og hann brennir
handritið, svo að bókin eitri ekki
líf þeirra, sem lesa. Þar með
hrynja allar framtíðarvonir hans.
— Fjórði og síðasti þátturinn seg-
ir frá endurfundum þeirra frú
Stein og skáldsins á heimili henn-
ar. Þar gerir skáldið upp reikning-
inn við sjálfan sig. Hann sigldi út
í lífið „með stór, hvít segl við hún,
sem vorvindarnir þöndu út“. En
svo yfirgáfu vorvindarnir hann,
hann sigldi í öfuga átt“. Og eina
nótt sá hann, að seglin, sem hann
sigldi með, „voi'u orðin kolsvört“.
Skáldið gengur út og gerir
enda á lífi sínu með byssuskoti.
Þar með endar leikurinn.
Mikið er það að einn koss, þó í
meinum væri, skyldi geta afrekað
svona mikla hluti. Að svo miklu
leyti sem menn fá að vita, sýnist
orsökin ekki svara til afleiðing-
anna.
Hvort þetta drama reynist á-
hrifamikið á leiksviði, skal hér
engu um spáð. Það fer að sjálf-
sögðu mjög eftir leikkröftum og
útbúnaði.
Ljóður er það á þessu leikriti,
að í því er töluvert af stafvillum
og málvillum. Dæmi: Þórir, fyrh'
Þóri. Vellauðugann og allann, fyr-
ir vellauðugan og allan. Eg á
gamla föðursystir, yður finnst ég
líkur gömlu föðursystir, eg átti
einu sirmi systir, fyrir systur í öll-
um þessum samböndum. Hver
morgun, fyrir morgunn. Nýji tím-
inn, hvað eftir amxað, fyrir nýi
tíminn. Því hlustarðu ekki, drott-
in? fyrir drottinn. Hætti fólki að
dreyma, fyrir hætti fólk að
dreyma. Á bls. 75 er talað um
„guðspjall smágatanna“, sem er
alveg óskiljanlegt.
Eimreiðin, 4. h. síðasta árgaixgs,
er nýlega komin út. Fyrsta grein-
in í heftinu er eftir Ólaf Lárusson,
prófessor. Nefnist hún ,,Málstaður
íslands“ og er rituð í tilefni af 20
ára fullveldisafmæli landsins. Rit-
stjórinn, Sveinn Sigurðsson, skrif-
ar 70 ára minningu Haralds pró-
fessors Níelssonar, og Ingólfur
Daviðsson mag. um arfgengi og
stökkbi'eytingar. Þá skrifar Eð-
varð Árnason grein, er hefir að
fyrirsögn: „Geta meixn breytt
veðráttunni?“ og Sigurjón Jóns-
son læknir um berklavai'nir, og er
xað svargrein til M. B. Halldórs-
son læknis í Ameríku; hafa þeir
lengi átt í harðri deilu um þetta
efni. Kvæði eru í heftinu eftir
Jakob Thorarensen, Árna Jónsson,
Ólaf Jóh. Sigurðsson og Margréti
Jónsdóttur; sögur eftir Þóri Bergs-
son og Sigurjón frá Þorgeusstöð-
um. Loks er þýdd saga eítir D. H.
Lawrence, þýddur kafli úr bók
eftir Alexander Cannon, er nefn-
ist Svefnfarir, ritsjá og ýmislegt
fleira smávegis.
Skýrsla um Menntaskólaim á
Akureyri 1936—1937 1937—1938 er
út komin. Raunar er þetta miklu
meira en skólaskýrsla í venjulegri
merkingu, því 'auk frásagna um
kennslu, próf, heimavistir, sjóði
skólans og því um líkt, birtast
meðal amxars í ritinu 5 í-æður,
sem fluttar hafa verið í skólanum
á þessu tímabili; eru 4 þeirra eftir
skólameistarann, Sigurð Guð-
mundsson. Tvær þeirra eru um
nafnkunna skólamenn, þá Stefán
Stefánsson skólameistara og Jón
Ófeigsson yfirkermara. Er sú fyr-
nefnda langlengst og tekur yfir
einar 35 blaðsíður. Er það 50 ára
kennaraminning Stefáns og starfi
hans sem skóla- og vísindamanns
gerð þar hin verðugustu skil. Þar
er og talsvert rækilega rakin saga
Möðruvallaskólans, og má hik-
laust fullyrða, að þeim rúmum
100 Möðruvellingum, sem enn eru
á lífi í landi hér, nxuni þykja ræða
þessi hið mesta hnossgæti.
Þriðja ræða skólameistara nefn-
ist Stefnan og miðið og er flutt
29. okt. 1937, en þann dag voru
liðin 10 ár, frá því að skólanum
var heimilað af þáverandi dóms-
málaráðherra, Jónasi Jónssyni, að
burtskrá stúdenta.
Fjórða ræða skólanxeistara hefir
að yfirskrift Rúna í Barði. Er
ræða þessi flutt við skólaslit 1937,
en þá átti Kristrún Júlíusdóttir 25
ára afmæli sem í'æstingakona
skólans.
Auk þess er birt í-æða eftir
Steindór Steindórsson kennara, er
nefnist Á baráttuskeiðinu og flutt
í skólanum 29. okt. 1937. Þá skýrir
sami kennari frá ferð til Dan-
merkur 1936 og segir frá ferðum
5. bekkjar 1937 og 1938.
Að lokum má nefna Þætti úr
sögu Útgarðs, eftir Árna Jónsson.
En Útgarður er sem kunnugt er
skíðaskáli Menntaskólans undir
Hlíðarfjalli.
Vaka. Á öði’um stað hér i blað-
inu er tímaritið Vaka gei’ð að um-
talsefni í séi'stakri grein. Nú er 2.
hefti ritsins komið út.
í þessu hefti eru meðal annars
greinar eftir Pálma Hannesson,
Jónas Jónsson, Skúla Þórðarson,
Valdimai’ Jóhaiinsson, Jón Pálma-
son og Ingimar Jónsson. Af öðru
efni nxá nefna þýdda gi'ein af Jóni
Eyþórssyni, upphaf að skáldsögu
eftir Pearl S. Buck og nýjan efn-
isflokk, er nefnist „Okkar á milli“.
Heftið er prýtt mörgum ágætum
myndum og er hið gh'nilegasta
bæði að efni, efnismeðferð og frá-
gangi.
Á þessu ári kemur Vaka út í 4
xeftum, eitt hefti ái’sfjórðuixgs-
lega.
Vigfús á Pverá.
K V E Ð J A.
Hvílist líkami
látins vinar,
er harðri baráttu
hefir lokið.
Samferðamenn
hans sakna mega,
því stéttar sinnar
sómi var hann.
Hann var í fjallanna
faðmi borinn.
Og æskudögum
þar eyddi sínum.
Glaður og reifur
gekk að störfum.
Og bugaðist eigi,
þó blési á móti.
Því efniviður
í ungum sveini
var ófúinn
og ærið ti’austur.
Mættu því ýmsir,
er meira láta,
roðna af sneypu
og ræfilshætti.
Hann var mannkostum
mestum gæddur:
dagfarsprúður
og dýravinur.
Hæglátur jafnan
og hugljúfi
hvers manns,
er kynntist honum.
Ástvinum sínum
ætíð góður.
Ráðhollur yar
og reyxxdist ti'yggur.
Mun því lifa
mæt og fögur
minning hans
í muna þeiina.
Við þökkum af hjarta
þýðleik sýndan
og viðmót hýrt
á vegferð allri.
Og kveðjum viixixxn
klökk í huga,
er drýgri mörgum
drengjum reyndist.
Kunningi.
Hjónaband. Ungfrú Svanhildur
Eggertsdóttir Holtseli og Egill
^alldórspon sama stað.
Vélbáturinn Þengill héðan úr
bænum fór á mánudagskvöldið fi'á
Hofsós áleiðis til Siglufjarðar og
hefir ekki komið fram síðan; hefir
bátsins verið leitað, en árangui'S-
laust. Eru menn orðnir alvarlega
hræddir um hann. Á bátnum voru
4 bátsmenn og 5 farþegar.
I. O. O. F. == 1203109 M
Leikfélag Akureyrar sýnir
„Drenginn minn“ næstk. laugar-
dags- og sunnudagskvöld í næst-
síðasta simx fyrir lækkað verð.
Alþingi er kvatt saman 15. þ. m.
Þingmenn héðan taka sér far suð-
ur nú með Dettifossi.
Nýlátin er ekkjan Siguri'ós
Árnadóttir til heimilis í Aðal-
stræti 14 hér í bæ.
Chamberlain hefir kveðið skýrt
upp úr með það, að verði Frakkar
fyrir útlendri árás, sé öllum her-
styrk Breta að mæta.
Piano
tll söln.
Ingimundur Árnason
Nýtt tímarit.
Meðal þeirra rita, sem mér bárust
nú fyrir jólin, var nýtt og smekklegt
tímarit, sem ne'nist Vaka, og fjallar
utn þjóðfétags- og menningarmál.
Það er nú í sjálfu sér enginn stór-
viðbnrður á þessari bóka- og blaðaöld,
þótt nýtt rit hefji göngu sína, en hitt
er aftur á inót meiri og gleðilegri tfð-
indi á þessari pólitísku heittrúaröld,
sem skiftir mönnum í djö la og engla,
eftir því hvaða flokki þeir fylgja, að
það skuli hlaupa af stokkunum tíma-
rit, sem ætlar sér f fullri alvöru
að ræða þjóðmál og menningarmái á
grundvelli frjálsrar hugsunar eins og
menntuðum og siðuðum mönnum
sæmir.
Maður verður stundum ótrúlega svart-
sýnn, vonsvikinn og vantrúaður á fram-
tíðina, þegar maður sér menningarleysið
í lífsvenjnm, Ihsskoðunum ogsambúðar-
háttum svo oft á tíðum hrósa sigri,
en petta spáir góðu, að ungir menn
úr þrem stjórnmálaflokkum, og viðs-
vegar að af landinu skuli kveðja sér
hljóðs á þennan hátt
Fessir ungu menn, sem nefna sig
Vökumenn, marka stefnu ritsins skýrt
með þes u fyrsta hefti.
Pað tekur eindregna afstöðu QBQQ er-
lendutn öfga — og einræðisstefnum,
sem, því miður, hafa náð nokkurri fót-
festu hér, og ruglað öllu mati á verð-
mætum, og gert marga að verri mönn-
um og verri þegnum.
Pað vill bera klæði á hin beisku og
eitruðu vopn í hinni skefjalausu
yokka- og stéttabaráttu, sem héi twtir