Dagur - 16.04.1942, Blaðsíða 3

Fimmtudaginn 16. apríl 1942.
DAGUR

3
Öllum þeim, er sýndu okkur samúð við andlát og
jarðarför iitla drengsins okkar ÁRNA, vottum við okkar
innilegustu þakkir.
Slgnrveig Arnadótlir. Jón Oddason.
Jarðarför konunnar minnar, önnu Lilfu Sfefáns-
dóliur, fer fram að Bakka í Öxnadal miðvikudaginn
22. apríl næstk. og hefst með húskveðju að heimili hinnar
látnu kl. 11 f. h.
Efstalandi 4. apríl 1942.
Gestur Sæmundsson.
ntririi'iriaiMMnnnnManaa——
Innilegt þakklæti vottum við öllum þeim, er auðsýndu
okkur hluttekningu og hjálp við andlát og jarðarför dóttur
okkar og systur, Birnu Friðriku Valsleins-
dótlur, Rórsnesi.
Foreldrar og systkini.
♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦
Innilegt
* hjartans þakklœti votta ég öll-
um nœr og fjœr, sem sýndu mér
vinarhug i tilefni af 50 ára af-
mœli minu 29. marz s. /., með
heimsóknum, gjöfum og skeytum.
Heill og hamingja fylgi ykkur
öllum. _______ _______
fóhanna Áðalsieinsdóttir
Gránufélagsgötu 7. — Akureyri.
*♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦
eSlileg, meðan hún lét ekkert á sér
kræla og vel var breitt ofan á hana,
en ekki leizt mér á hana, þegar hún
reis upp við dogg, setti allt ofan af
sér, og lagðist svo hreint og klárt á
gólf, eins og þar stendur. Það kalla
ég nú að falla út úr rullunni.
Ego-ist.
«
Er þetta það, sem koma skal?
(Úr bréfi frá „gömlum Akureyringi“.)
G er nú að 'vísu ekki sérlega fjöl-
menntaður í „músíkinni“, en hefi
þó alltaf haft gaman af góðum söng.
Eg fór því á samsöngva karlakóranna
hér, Karlakórs Ak. og Geysis, og verð
að játa, að ég hafði gaman af þeim
báðum tveim. Eg er víst ekki svo viti
borinn í þessum efnum, að ég heyri
upp á eigin spýtur þann mikla mun,
sem er víst á snillingunum og busun-
um. En auðvitað rann upp ljós fyrir
mér, þegar ég las og bar saman dóma
„Verkamannsins" um þessa tvo sam-
6öngva. Þar las ég langt mál um hinar
„sterku og hljómmiklu raddir“ Karla-
kórs Ak., hina „björtu og skæru“ ten-
óra hans, söngskrana, ®r „virtist vel
valin og vandlega og samansett at
smekkvisi" og sungin með „þeirn
blæbjörtu fyltingu, að mér var unun
á að hlýða“. Enntremur las ég um
einsönginn, sem var „borinn fram at
næmum skilningi og vandvirkni“, og
margt flexra áxika loísamlegt. „Og
það kvöld gengu margir glaðir txx
rekkju og nkari en etxa,“ stoö þar.
Jú, pað hlaut að vera mxkill munur a
þessum meisturum undir stjórn Ás-
kels míns Snorrasonar og hinum
skussunum, sem kunnu fremur illa að
stilla saman sínum „fláu röddum“,
enda fóru víst flestir áheyrendur
heldur fýldir í rekkjur sínar það
kvöldið dg sára fátækir í andanum!
Mér varð það ljóst eftir þennan frjó-
satna samanburð á dómum blaðsxns,
hve dýrmætt það er að njóta óhlut-
drægra leiðbeininga þess um hina
dularfullu heima listarinnar. Og mér
var hugsað til þess, hve dómar blaðs-
ins myndu öldungis óyggjandi í sjálfri
pólitíkinni, fyrst það væri nú svona
ábyggilegt í listagagnrýninni, sem
mun þó engan veginn vera þess
helzta „speciale". Ójá, þeir ku líka
segja það þama austur í Sovétunum,
að listin sjálf eigi þó allténd að vera
hafin upp yfir alla flokkadrætti og
klíkuskap!
Sjálfslteðismálið.
Framhald af 2. síðu.
stöðu við Framsóknarflokkinn,
þá rofnar sennilega núverandi
stjómarsamvinna. Þegar svo er
komið, eru hinir þrír fyrnefndu
flokkar siðferðilega skyldugir
til að mynda stjóm í samein-
ingu, því að enginn þeirra hefir
einn út af fyrir sig mátt eða
getu til þess. En getur nokkur
hugsanleg leið verið til þess, að
nokkur jákvæð samvinna eða
stjómarstefna tækist milli þess-
ara flokka? Nei. Slíkur óskapn-
aður gæti ekki leitt annað af
sér en stjómleysi, ringulreið og
upplausn á öllum sviðum.
Þegar svo væri komið, yrði
kommúnistum skemmt.
Þá skemmtun gætu þeir
þakkað vinum sínum, Alþýðu-
flokksbroddunum.
VörusalaKea
(Framh. af 1. síðu).
Smjörlíkis- og einagerÖin
seldi vörur fyrir 730 þús. og er
það nokkm meira en áður.
Brauðgerðin seldi fyrir 440
þúsund og er það einnig nokkru
hærri upphæð en 1940. Undan-
farið hefir brauðgerðin greitt fé-
lagsmönnum 8 % arð en stjórn-
in leggur til að uppbótin verði
10% fyrir sl. ár, og ætti það að
vera hvatning fyrir viðskipta-
menn brauðgerðarinnar að
halda saman brauðarðmiðunum
og skila þeim á réttum tíma á
skrifstofu félagsins.
Pylsugerðin, sem starfrækt
er í sambandi við brauðbúðina,
framleiddi pylsur og álegg fyrir
um 100 þús. kr.
Sápuverksmiðjan og Kaiíi-
beetisverksmiðjan seldu vörur
fyrir um 640 þús. kr., og hefir
þó reynzt mjög erfitt að útvega
hráefni til framleiðslunnar. —
Hefir nú tekizt að birgja verk-
smiðjurnar svo að hráefnum, að
framleiðsla þeirra ætti að geta
verið óhindruð á þessu ári.
Þá starfrækti félagið kassa-
gerð, sem smiðað hefir alla
kassa sem frystihús félagsins og
verksmiðjur hafa notað. Voru
smíðaðir um 15000 kassar á
árinu.
LANDBÚNAÐARAFURÐIR.
Enn er ekki hægt að segja
um endanlegt verð á kjöti og
gærum, en kjötið var reiknings-
fært með kr. 2,10 I. fl. kjöt, og
gærur með 1,50 kg. Leggur
stjórnin til að aðalfundur heim-
ili henni að ákveða uppbót á
þessa vöruflokka, þegar séð
verður hvað félagið fær fyrir
vöruna.
SJÁVARAFURÐIR.
Sala þeirra hefir gengið
greiðlega. Félagið hafði til sölu-
meðferðar 1.736.257 kg. af
saltfiski og var greitt í reikninga
fiskeigenda samtals um 1 Vá
millj. kr. Félagið flutti út um
300.000 kg. af hraðfrystum
fiski og sá um sölu á ísfiski að
verðmæti um 670 þús. kr. Lifr-
arbræðslur félagsins tóku á
móti um 456 þús. lítrum lifrar
og var greitt fyrir hana um 448
þús. kr. Útlit er fyrir að nokkur
uppbót verði greidd til viðbótar.
Beinaverksmiðjan tók á móti
um 200 smál. af beinum og
greiddi 85 kr. fyrir smálestina
af fyrsta flokks beinum.
ÖNNUR STARFSEMI.
Félagið hóf greiðasölu í
Gildaskálanum á árinu og gekk
sú starfsemi vel. Seldi skálinn
fyrir um 120 þús. kr. til ára-
móta.
KornræKtin í Klauf gekk vel
sl. sumar; félagið réðist í bygg-
ingu nýs ■gróðurhúss við Brúna-
laug og á nú um 500 fermetra
undir gleri.
Fræðslustarfsemi félagsins
hélt áfram sl. ár; voru haldnir
32 fræðslu- og skemmtifundir
á félagssvæðinu og námskeið
fyrir unga menn úr deildunum
v«r haldið hér I bænum é. érinu.
HAGUR FÉLAGSINS.
Innstæður félagsmanna í
reikningum, innlánsdeild og
stofnsjóðum voru í árslok kr.
5.661.713,00, en skuldir sam-
tals 142.691,00 kr. í árslok
1940 voru inneignir félags-
manna 3.730.768,00 en skuldir
378.179,00. Hafa því ástæður
félagsmanna batnað á árinu um
kr. 2.166.433,00, og er það
geysimikil aukning. Athugandi
er í þessu sambandi, að tvö und-
anfarin ár hafa menn mjög lítið
unnið að framkvæmdum, og má
því gera ráð fyrir að í venjulegu
ári hefði verulegur hluti þessa
fjár farið til viðhalds og endur-
bóta.
Útistandandi skuldir félags-
og utanfélagsmanna hafa
minnkað á árinu um 217 þús.
krónur.
Ástæður félagsins út á við
um áramótin voru þannig, að
félagið skuldaði bönkum og
lánsstofnunum aðeins röskar
600 þús. kr., og þar af mun
helmingurinn vera greiddur nú.
Innstæður félagsins hjá bönk-
um og S.Í.S. námu aftur á móti
tæplega 4 millj. kr.
KEAannast ísílsksvölu
(Framhald af 1. síðu.)
útgerðarmennirnir á þessum
stöðum félaginu umboð til þess
að annast sölu á öllum ísfiski
af bátum sínum. Vænta menn
að þetta skipulag verði þeim
hagkvæmara en það sem ríkti
hér í fyrra, er ýmsir voru að út-
vega skip og annast sölu; vant-
aði þá oft og tíðum skip til að
taka fisk, er verst gegndi. K.E.A.
hefir nú tekizt að útvega nægi-
legan skipakost til þess að ann-
ast flutningana héðan, og eru
bátar þegar farnir að veiða í
fyrstu skipin.
Þá tók fundurinn ákvörðun
um endanlegt verð á lifur sem
félagsmenn lögðu inn á lifrar-
bræðslur félagsins á s. 1. ári. Var
þegar búið að greiða eina krónu
fyrir lifrarlítrann, og uppbót á-
kveðin 0.32 fyrir lítra. Verður
endanlegt verð fjnir fyrsta fl.
lifur þá kr. 1,32 fyrir lítrann,
og er Jjað talið mjög gott verð,
Ráðstöfun arðsins. Arður af
vörusölu félagsins varð kr.
323.368,00, og leggur stjómin
til að greiddur verði 10% arður
af ágóðaskyldum viðskiptum
ársins, til félagsmanna, þar með
talið af ágóðaskyldum kjötbúð-
arvörum.
Þá er lagt til að af innstæð-
um lyfjabúðar og brauðgerðar
verði greiddur 10% arður af
viðskiptum til félagsmanna.“
Félagsmenn í Kaupfélagi
Eyfirðinga eru nú 3410 og
fjölgaði þeim um 112 sl. ár.
Ársskýrsla félagsins er nú í
prentun og verður henni útbýtt
á meðal fulltrúa á aðalfundi og
síðar send öllum félagsmönn-
um.
Nýársnóttin.
Framh. af 1. slðxi.
prýðilegt og gefur honum færi á að
bregða fyrir sig mýkt draugsins og
dýrsins í sömu andránni. — Elskend-
urnir, Jón og Guðrún (Elías Krist-
jánss. og Margrét Pálsd.) virðast
fremur sviplitlar glansmyndir frá höf-
undarins hendi. Verður leikendunum
að vonum ekki mikið úr þeim, enda
munu þau bæði byrjendur í listinni.
Margrét fer þó smekklega með rödd
sina, er hún raular söng Guðrúnar á
sviðinu, en „replikkurnar" eru ekki
eins vel sagðar og skyldi og heyrast
illa. Leikur hennar er tilgerðarlaus,
og er þar með sagt, að hún virðist a.
m. k. laus við slæman galla, sem
óprýðir mjög leik margra viðvaninga,
og raunar einnig ýmissa þeirra, sem
lengra eru þó komnir í listinni. Elías
er myndarlegur á velli, rómur hans
karlmannlegur og hann talar oftast
með réttum áherzlum, en þess verður
of víða vart, að tal hans sé „utanað-
bókarlærdómur", en ekki tilorðið á
stundinni, sprottið af rót viðburð-
anna, tilfinninga og hugsunar, jafn-
óðum og orðin falla og hreyfingarnar
mótast í sporum og anda hinnar nýju
persónu — í algeru sjálfgleymi um
raunverulegan stað og stund.
Á eru enn ótalin þau hlutverkin,
sem mesta athygli vekja að þessu
sinni. Álfameyna Heiðbláin leikur
Brynhildur Steingrxmsdóttir. Þótt hún
sé nýgræðingur á leiksviði nær hún
víðast furðu góðum tökum á við-
fangsefniiw eg svnastaSar égietum.
Ritstjórn
innlendrá og erlendra frétta annast
Haukur Snorrason, heimasími 460.
Eru menn beðnir að snúa sér til
hans með allt það, er varðar al-
mennan fréttaflutning blaðsins. —
Annað aðsent efni sendist til Jó-
hanns Frlmann, ritstj., Hamarsstig
6, simi 264. — Til hans skal elnnig
senda bækur og rit til umsagnar i
blaðinu.
Leikur hennar er barnslegur og ein-
lægur, dans hennar mjúkur og
smekklegur og söngur hennar hiýr og
látlaus. Má vissulega nokkurs af
henni vænta í framtíðinni, ef að lxk-
um lætur. — Arni Jónsson leikur
Grím, rógbera og baktjaldamann.
gerfi hans er gott, og í upphafi virðist
leikur hans ætla að verða heilsteypt-
ur og sterkur. En í fyrsta þætti, í
samtalinu við gömlu hjónin, er hann
tekur að læða rógi sínum í eyru
þeirra, kennir meira fjálgleika og til-
gerðar, en minna mýktar og slægðar
en eðlilegt virðist, og málrómur hans
og fas allt hvergi nærri alltaf sjálfu
sér samkvæmt. En Ámi nær sér aftur
á strik síðar x leiknum og sýnir þá
brjálæði Gríms, þegar mest á reynir,
með ágætúm tilþrifum; er leikur hans
þá sterkur og markviss og nokkum
veginn stillt x hóf. Þótt sú „scena“
verði raunar fremur kátbrosleg en á-
takanleg í heild, er það ekki hans sök.
Leikstjórinn, Jón Norðfjörð, fer
með hlutverk Gvendar snemmbæra,
og mun það einhver heilsteyptasta
og sérkennilegasta persóna leiksin*
frá höfxmdarins hendi. Gerir Norð-
fjörð hlutverki sinu góð skil að vanda.
Gerfi hans er gott, og fas allt og mál-
far kímilegt við hóf. Þótt Jón hafj
með réttu getið sér gott orð sem
skopleikari, þykir mér hann þó í
raunmni minnst skemmtilegur í gerfi
gleiðgosa og spjátnmga, en finnst
mest til um hælileika hans, þegar
helzt á reynir, í sterkum — jaínvel
dramatiskum — leik. Leikstjórn h«n«
á „Nyársnóttinni" er honum til mak-
legs sóma, því að í heild er sýningin
vel heppnuð og skemmtileg. En auð-
velt hefði þó verið að laga í með-
förunum aðrar eins firrur og þær, að
Gvendur snemmbæri kennir tann-
lækni um andlitslýti sín um aldamót-
in I800(!) og mxður smekklegt virð-
ist allt skraf um „norsku lög Krist-
jáns fjórða“ í munni rómantiskra álfa,
og fleira af slíku tagi, sem „autoritet"
hofimdarins getur ekki breitt yfir. —
Dansamir í leiknum eru vel samdir
og glæsilegir, en kórsöngurinn bak
við tjöldm má ekki lakari vera. Leik-
endum var vel fagnað, og munu á-
horfendur yfirleitt hafa skemmt sér
mjög vel, enda er leiksýning þessi ó-
venjulega íburðarmikil, og margt fag-
urt og nýstárlegt að heyra — en þó
einkum að sjá.
méb er tjáð, að á laugardagssýn-
ingunni hafi uppvöðslusöm og
misjafnlega siðuð börn spillt áhrif-
um sýningarinnar og geðró leikhús-
gesta með hávaða og brekum. Sé
þetta rétt, verður alvarlega að ráða
leikfélaginu til þess að koma þegar í
byrjun í veg fyrir slíka óhæfu með
róttækum aðgerðum. Og vafasamt er,
að börnum sé yfirleitt hollt að sjá
slíka leiki sem þennan, a. m. k. með-
an þau eru enn á óvitaaldri,
J. Fr.
Nýtt timarlt um upp-
eldlsmál.
(Framhald af 1. síðu.)
•raunar alls almennings. Er á-
nægjulegt til þess að vita fyrir
okkur Akureyringa og aðra
Norðlendinga, að kennarar hér
skuli hafa forgöngu um slíka
útgáfustarfsemi, sem ætti að
geta bætt úr brýnni þörf á öfl-
ugum tengilið milli heimila og
skóla,