Dagur - 22.11.1947, Blaðsíða 3

Laugardaginn 22. nóvember 1947
3
DAGUR
---------<É>--------
MAGGIE LANE
Saga eftir Frances Wees
----- 7. DAGUR -----
(Framhald).
Síminn hringdi frammi í anddyrinu og hann heyrði, að Price
gekk jöfnum, föstum skrefum að símanum og svaraði. Hann kom
inn með símatækið, setti það í samband við morgunverðarborðið
og rétti honum heyrnartólið. „Síminn til yðar,“ sagði hann.
Anthony sneri sér í stólnum. Hann fann alltaf dálítið til í fætin-
um þegar hann hreyfði sig. Læknunum hafði að vísu tekizt vel að
koma fætinum saman, en ennþa var hann ekki gróinn til fulls og
enn mundi langt í land, að hann yrði jafngóður aftur. Alltof langt,
hugsaði hann.
„Anthony Carver,“ sagði hann um leið og hann tó kvið heyrnar-
tólinu.
„Ert það þú, Toni, þetta er Mac.“
„Jú, jú. Það er eg. Hvað segir þú?“
„Heyrði, Toni.“ sagði Mac, og var hikandi. „Eg veit að þér finnst
þetta skrítið, en önnur blöð eru með fréttina og okkar menn komu
líka með hana. Eg vildi tala við þig, en við settum hana í blaðið.
Hvað segir þú um þetta, er það satt, þetta um hann Georg?“
„Um Georg? Hvaða frétt?“
„Herra minn trúr,“ svaraði Mac, „áttu við að þetta sé allt upp-
spuni?“ i i í -1
„Eg veit ekkert hvað þú átt við. Eg kannast ekki við neina sér-
staka frétt um bróður minn. Og hvers vegna ertu að spyrja mig, eg
vona að hann hafi ekki orðið fyrir slysi.“
Nú varð þögn.
„Er hann ekki heima? spurði Mac aftur.
„Jæja, jæja,“ sagði Anthony, harðneskjulega, „láttu það koma.
Hvað er að?“
Mac sagði honum alla sólarsöguna. Anthony hlustaði til enda,
sagði ekki orð, greip þéttingsfast um stafinn sinn og stóð upp úr
stólnum.
„Hvað á eg að gera, Tony?“ spurði Mac.
„Ertu viss um að þetta sé rétt?“
„Nokkurn veginn. Öllum ber saman. Einn af okkar mönnum er
búinn að kynna sér málavextiná. Hann ætlaði að fara að hringja til
frk. Innes og spyrja hana, en eg lét fresta því.“
„Frestaðu því lengur,“ sagði Anthony. „Veiztu hvar eg get náð í
Georg?“
„Eg get gizkað á það. En eg veit bara ekki hvar daman á heima.“
„Viltu komast að því og hringja til mín aftur eins fljótt og þú
mögulega getur?“
„Sjálfsagt," svaraði Mac og var um leið horfinn úr símanum.
Anthony rétti úr sér, og gekk föstum skrefum fram í anddyrið.
ætlaði upp stigann og inn í herbergi sitt uppi á loftinu. Hann hafði
síma þar. Betra að nota hann. Allt of margir voru áheyrendur þegar
talað var í símann á neðri hæðinni. Hann heyrði að móðir hans var
inni í dagstofunni. Hann ætlaði að læðast fram hjá hurðinni, en
það var erfitt, því að hann þurfti stöðugt að styðja sig við stafinn
og það söng í gólfinu þegar hann rak hann niður. Móðir hans
heyrði til hans og opnaði hurðina. Einhver var inni hjá lienni, það
frú Davíðsson, auðvitað var það hún.
Þetta var kaldhæðni örlaganna, hugsaði Anthony, því að ekk-
ert gat verið óheppilegra á þessu augnabliki en að frú Davíðsson
fengi að heyra fréttirnar. Hann varð að gæta þess að halda öllu
leyndu á meðan hún var í húsinu. Flann vissi að frú Davíðsson var
fyrirtektarsöm, siðavönd, þóttafull og heimsk, en eigi að síður
valdamikill aðili í kvennahópi þeim, er móðir hennar umgekkst.
Eitt andartak flaug honum í hug, að fréttin væri þegar flogin um
bæinn og allt hefði komizt upp, en honum létti skjótlega, þegar
hann kom inn fyrir. Móðir hans var ofurlíið rjóð og áköf, en það
var af öðrum ástæðum. Hún hafði átt í dálitlum erjum við frúna
út af góðgerðarmálunum.
„Það var gott að sjá þig, Anthony," sagði frú Davíðsson, „því að
mig langar til þess að heyra álit þitt. Þú ert lífsreyndur maður og
hefir séð margt. Hefir þú rætt við hann um hinar nýju áætlanir um
vöggustofurnar, Mirabel?" spurði lrú Davíðsson.
„Anthony hefir fylgst með öllu, sem eg hefi tekið mér fyrir hend-
ur, nú um margra ára skeið,“ svaraði frú Carver.
„Já, en eg er alveg óviss um að Anthony sé kunnugt um þær á-
ætlanir ykkar að fara að kenna þessu fólki músík og listir, setja það
á sama bekk og okkar eigin börn. Hefur þú heyrt getið um það,
Anthony?"
„Eg hef því miður ekki haft tíma til þess að setja mig inn í allar
Safn af íslenzkum bamasögum:
Það er gaman að lifa
eftir EVU HJÁLMARSDÓTTUR
Erá Stakkahlíð
Sögur þessar eru ætlaðar börn-
um til 14 ára aldurs, en þó
munu eldri lesendur njóta þeirra
með engu minni ánægju. Þær
lýsa íslenzkum börnum og at-
burðum til sveita og sjávar og ís-
lenzkri náttúru í öllum blæbrigð-
um. Allar eru sögurnar svo hrein-
ar og tærar í sinni látlausu
einfeldni og hversdagslegu við-
burðum, að einna helzt minnir
á „Bernsku“-sögur Sigurbjörns
Sveinssonar, sem öll óspillt börn
„elskuðu út af lífinu“ fyrir
nokkrum áratugum, og gera víða
enn. Hvert einasta barn ætti að
eignast þessa bók. Hún er prýdd
mörgum fallegum og sérkenni-
elegum myndum af
íslenzkum börn-
um og dýrum. —
Það er gaman
að lila.
Nýkomið! Nýkomið!
Pr jónavörur
KVENPEYSUR, hnepptar
DRENGJAPEYSUR
KARLMANNAPEYSUR
KARLMANNASOKKAR og
VETTLINGAR
Kaupfélag Eyfirðinga
V ef naðarvörudeild
Nýkomið:
Gluggahengsli
T-lamir
Hespur
Kassajám
Saumur, 4”
Skrúfur
Sagfílar
Fatasnagar, m. teg.
T ommustokkar
Hamarssköft
Kranaslöngur
4 stunda gólflakk
Byggingavömverdun
Akureyrar h. f.
^— *
Tilkynning
Framvegis sjáum vér oss ekki fært að lána
poka undir kol, vegna skorts á þeim.
Kolaafgreiðsla K. E. A.
Zinkplölur
til spónlagninga
fást í
Byggingavöruverzlun
Akureyrar h. f.
nýjungar hér í bænum síðan eg kom heim“, svaraði Anthony. „En
þetta hljómar eins og einhver hafi orðið altekinn af þjóðfélags- og
umbótaáhuga, sem er dálítið nýstárlegur í okkar hópi“.
„Eg veit ekki hvað þú ert að fara með-þessu", svaraði frúin, dá-
lítið þóttafull, „en eg er alveg á móti svona starfsemi. Eg skil það
vel, að nauðsynlegt er að gera eitthvað fyrir afvegaleiddar stúlkur,
veita þeim húsaskjól, mat og klæði, en eg get ekki samþykkt neinn
lúxus þeim til handa eða það, að við förum að beita okkur fyrir
neinu uppeldisprógrammi fyrir þær. Þetta er illa innrætt fólk, og
maður verður að haga sér í samræmi við það. Þú hlýtur að skilja
það, Anthony".
Móðir hans leit á hann og hann las-bónina í augum hennar. Víst
hafði liann urn nóg annað að hugsa en fara að deila við frú Davíðs-
son. Og móður hans lá það á hjarta, að henni væri ekki andmælt.
Það var hvort eð var til einskis. Vonandi var, að hægt væri að þagga
niður hneykslismál Georgs, en ef það tækist ekki, mundi frúin fá
nægileg skotfæri í stríði sínu gegn stúlkum af lágum stigum, um
mörg ókomin ár. En ekki mundi það nú samt fara svo illa. Stúlkan
mundi auðvitað heimta peninga og þá yrði að láta af hendi. Um
annað yrði ekki að ræða. (Framh.).
Píanó
Hef verið beðinn að útvega
píanó til kaups. — Mætti
vera lítið.
Björn Halldórsson.
Sími 312.
Yörubílshús tilsölu
Upplýsingar hjá Valdemar
Halldórssyni, Vélaverkstæð-
inu Odda h.f., Landbúnað-
ardeild.
Auglýsið í „Degi“!