Dagur - 26.10.1955, Side 4

4
D A G U R
Miðvikudaginn 28. október 1955
Stefán Stefánsson
fyrrv. alþingismaður í Fagraskógi
Þegar fregnin um andlát Stefáns
í Fagraskógi barst 8. þ. m., má
segja, að hún kæmi ekki með öllu
á óvart, þó hann væri aðeins 59 ára
gamall, því hann hafði um möig
undanfarin ár þjáðzt af erfiðum
sjúkdómi, sem engin bót varð á
ráðin. Eigi að síðttr vakna minn-
ingarnar nm manninn við andlát
hans, og minningar mínar um Stef-
án eru bjartar og hlýjar, og því
ijúfari, sem við kynntumst meira.
Æviatriða Stefáns Stefánssonar í
Fagraskógi hefur víða verið getið
síðan andlát hans bar að höndum.
Saga hans verður því ekki rakin hér
i þessum fáu minningarorðum. Sem
kunnugt er, var hann fæddur í
Fagrttskógi 1. ágúst 1898, sonur
Stefáns Steíánssonar bónda þar og
síðar alþingismanns, og konu hans,
Ragnheiðar Davíðsdóttur, prófasts
á Hofi í Hörgárdal. Stefán gekk
menntaveginn og varð lögfræðingur
1923. Eftir það var hann í nokkur
ár við lögfræðistörf í Reykjavík.
En -
röm er sú taug,
er rekka dregur
föðurtúna til.
Eftir að faðir hans andaðist, 1925,
fór hann heim í Fagraskóg og tók
þar við jörð og búi. Er það fátítt
liér á landi að menn, sem tekið hafa
embættispróf, gerist bændur í sveit.
Lýsir þetta manninum nokkuð. —
Hann unni íslenzkum landbúnaffi
og hann unni æskuheimili sínu og
vildi hefjá það til sem mests vegs,
sem honum og tókst, þó starfsdag-
urinn yrði því miður fremur
skammur. Hann gerðist fljótt at-
liafnasamur bóndi: byggði nýtízku
ibúðarhús á jiirð sinni, svo og pen-
ingshús, og jók mikið ræktun, rak
og stórt bú.
Kvæntur var Stefán frú Þóru
Magnúsdóttur, ágætri konu, scm
revndist honum hinn bezti lífsföru-
nautur, bæði í blíðu og ekki síður
í stríðu, þegar heilsuleysið fór að
þjaka hann.
Ég þekkti Stefán sál. ekkert i
æsku hans. Heyrði þó getið um
hann sem einn hinn mesta dugn-
aðarmann við landbúnaðarstörf,
einkum heyvinnu. Það var fyrst
eftir að hann fór að taka þátt í
stjórnmálum, að ég fór að hafa
veruleg kynni af honum, og þá
mættumst við á hösluðum velli sem
andstæðingar. Það leiddi þó ekki
til neinnar persónulegrar óvildar
okkar i milli. Þvert á móti hófst
smám saman með okkur góð vin-
átta.
Stefán varð ungur forystumaður
í sveit sinni, hreppstjóri, sýslunefnd-
armaður o. s. frv. Svo þegar Bænda-
flokkurinn var stofnaffur 1934, gekk
Stefán í hann og var í kjöri fyrir
llokkinn í Eyjafirði við alþingis-
kosningarnar þá um vorið. A fram-
loðsfundum reyndist hann þá þeg-
ar hinn skeleggasti og beitti fulltt
kappi í kosningunum, enda kapp-
amur og duglegur, að hverjti sern
lann gekk, á meðan heilsan leyfði.
Ekki náði hann þó þingsæti í það
sinn, en litlu munaði þó, að hann
næði uppbótarsæti fyrir flokkinn.
Árið 1937 var hann aftur-í kjiiri
fyrir sama flokk, þá í kosninga-
bandalagi við Sjálfstæðisflokkinn.
Varð hann þá landskjtirinn þing-
maður fyrir Bændaflokkinn og sat
þá á þingi til 1942.
Á þessum fyrri þingárum Stefáns
kvað mikið að honum á þingi. Var
hann t. d. oft í útvarpsumræðum
fyrir flokk sinn og flutti þá jafnan
mál sitt skörulega. í málum liéraffs-
ins hafði hánn jafnan samvinnu
við okktir þingmenn Eyfirðinga, en
að mörgum fleiri málum vann liann
auðvitað. Flest benti til, að hann
mundi eiga langa og glæsilega þing-
setu fyrir höndum.
Bændaflokkuritin lagðist niður á
þessum árum, og í kosningunum
1942 og 1946 var Stefán í kjöri íyrir
Sjálfstæðisflokkinn. Hann náði að
vísu ekki kosningu, enda var hann
2. maður á lista flokksins, eftir að
hlutfallskosniiigarnar komu til, en
hann varð varaþingmaður, og við
fráfall Garðars sál. Þorsteinssonar
19-17 tók Stefán sæti hans á þingi
og átti þar sæti til 1952, að hann
vék af þingi sökum vanheilsu.
Þegar Stefán kom á þing í síðara
skiptið, 1947, mun hann áreiðan-
lega hafa verið orðinn töluvert
veikur, þó að hann léti sem ailra
minnst á því bera. Hinn áður svo
framgjarni og skeleggi maður dró
sig nú sem mest í hlé. Sjúkdómur-
inn ágerðist og varð öllum sýnileg-
ur. Að lokum varð hinn hrausti
maður aff láta undan síga, leggja
niður það starf, sem var honum
svo kært og hann var mjög vel fall-
inn til, bíða svo dauðans, allt að
því farlama, í meira en 3 ár, þar
til yfir lauk. Slík urðu örliig Stefáns
í Fagraskógi.
En minningin um Stefán Stefáns-
son i F'agraskógi lifir fyrst og frémst
í hugum ástvina hans, svo og fjöl-
margra vina, sveitunga, og allra
Evfirðinga. Hún lifir líka í hugum
okkar, sem sátum með honum á
Alþingi og margra annarra sam-
starfsmanna, og sú minning er bjiirt
og blý.
Ekkju Stefáns, frú Þóru Magnús-
dóttur, biirnum þeirra, systkinum
Stefáns og öðrum ástvinum votta ég
mína dýpstu samúð, og undir það
veit ég að allir Eyfirðingar taká.
Hinum látna þakka ég iill góð
kynni, samstarf og vináttu.
Bernh. Stcfánsson.
Firmakeppni
golfklúbbsins
Firmakeppni Golfklúbbs Akur-
eyrar hefur staðið yfir að undan-
förnu. Eftirtalin 64 firmu tóku þátt
í keppninni talin í þeirri röð, sem
þau voru dregin út til keppni:
Skipasmíðastöð K.E.A.
Kaffibrennsla Akureyrar
Frystihús K.E.A.
Flugfélag Islands h.f.
Vélsmiðja Steindórs h.f.
Ullarverksmiðjan Gefjun
Sjóvátryggingafélag Islands h.f.
Almennar tryggingar h.f.
Litla Bílastöðin
Saumastofa Gefjunar
Dúkaverksmiðjan
Olíufélagið h.f.
Amaróbúðin
Heildverzl. Tómasar Steingrímss.
Shell h.f.
Skipaafgreiðsla Jakobs Karlssonar
Norðurleið h.f.
Þórshamar h.f.
Hótel K.E.A.
Bílasalan h.f.
Blaðið ,,Dagur“
Pétur og Valdimar h.f.
Slippstöðin h.f.
Bifreiðaverkstaeði Jóhannesar
Kristjánssonar h.f.
Utgerðarfélag Akureyringa h.f.
Rakarastofa Sigtryggs og Jóns
Blaðasalan
Bókabúð P.O.B.
Vélsmiðjan Oddi h.f.
Olíuverzlun Islands h.f.
Nýja Bíó
Efnagerðin Flóra
Húsgagnavinnust. Olafs Ágústss.
Rakarastofa Sigvalda og Birgis
Blaðið „íslendingur“
Skinnaverksmiðjan Iðunn
Útgerðarfélag K.E.A.
Kexverksmiðjan Lóreley
Bílabúðin h.f.
Póstbáturinn Drangur
Efnagerð Akureyrar h.f.
Samvinnutryggipgar
Húsgagnavinust. Einir h.f.
Saumastofa Bernharðs Laxdal
Nýja Kjötbúðin
Gufupressa Akureyrar
Byggingavöruverzlun Tómasar
Björnssonar
Herrabúðin
Verzlunin Eyjafjörður h.f.
Súkkulaðiverksmiðjan Linda h.f.
Byggingavöruverzl. Akureyrar h.f.
Sápuverksmiðjan Sjöfn
Brauðgerð Kr. Jónssonar og Co.
Kaffibætisverksmiðjan Freyja
Sportvöru- og Hljóðfæraverzlunin
Ragnar Olafsson h.f.
Valbjörk h.f.
Stefnir s.f.
Fataverksmiðjan Hekla
K. Jónsson & Co.
Raforka h.f.
Gullsmiðavinnustofa Sigtryggs og
Eyjólfs
Bifreiðastöð Oddeyrar h.f.
Kjötbúð K.E.A.
Til úrslita léku Þórshamar h.f.
og Efnagerð Akureyrar h.f. en fyr-
ir þau spiluðu Árni Ingimundar-
son fyrir Þórshamar og Gunnar
Konráðsson fyrir Efnagerðina. —
Keppninni lauk með sigri Árna
fyrir Þórshamar var hann tvær
holur upp er engin var eftir.
• Dagskrármál
landbúnaðarins
(Framhald af 2. síðu).
ars verða lömbin stór og buiður-
inn hættulegur. Samkvæmt þeim
rannsóknum, sem gerðar hafa ver-
ið á þroska ánna, er átt hafa lömb
ársgamlar og að fenginni reynslu
bænda viðs vegar, virðist engin
ástæða að ætla að þetta dragi til
muna úr þroska ánna séu þær
fóðraðar nægilega vel.
Sauðfjárræktarfélögunum hefur
fjölgað mjög að undanförnu í hér-
aðinu og virðist vaxandi áhugi fyr-
ir sauðfjárræktinni.
Árni M. Rögnvaldsson, skólastjóri:
Sfarfið er hafið
Veturinn nálgast og flestir skól-
ar hafa tekið til starfa. Hópar
barna og unglinga sækja nú skól-
ana og verða að beygja sig undir
skyldur þeirra og aga. Flestum,
sem áhuga hafa á því að afla sér
lekkingar og fræðslu er þetta
ljúft. Alltaf eru þó nokkrir, sem
vanta dugnað og samvizkusemi og
aðra skortir hæfileika til að fylgj-
ast með. Sumir koma illa undir
búnir, hafa byrjað seint og ekki
tekið námið nógu föstum tökum.
Aflaiðingarnar segja svo til sín
síðar og er þá oft erfitt og stund-
um of seint að ætla þá að bæta
fyrir liðna vanrækslu. Ekki et þó
alltaf börnunum og heimilunum
um að kenna. Forráðamenn skóla-
mála eiga líka í þessu efni nokkra
sök. Eg held að of lítið sé að því
gert, eftir að haustönnum lýkur til
sjávar og sveita, að hvetja og örfa
foreldra barnanna og bömin sjálf,
einkum þau yngri, til iðjusemi og
dugnaðar, sérstaklega við lestur-
inn, því að hann er, eins og vitað
er, undirstaða frekara náms. Mér
finnst, að námsstjórar og aðrir
yfirmenn fræðslumála ættu að
hlutast til um, að í hverri vetrar-
byrjun væru gefin út blöð eða
smábæklingar með leiðbeiningum
og hvatningu til þeirra, sem börn
eiga, er þurfa að fara að læra, en
eru þó ekki orðin skólaskvld.
Vers og vísur og lög.
Þetta mætti senda skólastjórum
og gætu þeir svo úthlutað hver í
sínu umdæmi. Ekki tel eg það
heldur vanþörf, að heimilin séu
hvöttu til að kenna börnum versog
vísur og lög við, en það virðist
fara mjög dvínandi, að börn nú-
tímans læri mikið af slíku í heima-
húsum. Þá tel eg nauðsynlegt að
gefinn sé út leiðarvísir í smábarna-
kennslu fyrir heimilin og nokkrar
bendingar um það, hvenær byrja
eigi lestrarnám, því að allir vita,
að ákveðinn aldur er ekki rétti
mælikvarðinn. Einnig gæti það
verið heimilunum styrkur og nem-
endunum ávinningur, ef flutt væru
í vetrarbyrjun erindi í útvarpinu,
þar sem rætt væri um nám barn-
anna og hlutverk heimilanna gagn-
vart námi og skóla.
Sálfræðilegar leiðbeiningar.
I flestum skólum, að minnsta
kosti þeim stærri, er eitthvað af
börnum, sem af ýmsum ástæðum
eiga tæplega samleið með jafn-
öldrum sínum, eru undarleg, van-
gæf og stundum erfið. Þessi börn
þyrfti að rannsaka af sálfræðingi.
Oft er erfitt og kostnaðarsamt að
koma börnum þessum til sérfræð-
ings, því að þeir munu allir vera í
Reykjavík. Hitt mundi verða far-
sælli leið, að sálfræðingur, sem
kostaður væri af ríkinu, ferðaðist
um landið haust og vor og dveldi
nokkra daga á hverjum stað.
Ferðalög þessi væru auglýst í
blöðum og útvarpi og væri þá auð-
velt að koma börnum til hans
þangað. Eg tel ekki nauðsyn að
ræða þetta frekar hér. Allir, sem
um þetta hugsa eða eiga börn, sem
á einhvern hátt er vandfarið með,
mundu telja það ávinning, ef hægt
væri að láta rannsaka þau og fá
•ráð til úrbóta.
Handavinna.
Á eitt vil eg svo drepa enn.
Handavinna í barnaskólunum er
ein vinsælasta námsgreinin. Víða
er skortur á kennurum til að ann-
ast hana, einkum fyrir drengina.
Jafnvel þó að dálítið sé til af á-
höldum og húsrúm nægilegt, vant-
ar kennarann. Til þess.að ráða bót
á þessu þyrfti að fá menn, sem
ferðuðust um og kenndu þessa
námsgrein í námskeiðum. Fræðslu
málastjórn þyrfti sem allra fyrst
að ráða bót á þessu og koma
handavinnunni í skipulegt horf í
skólum skyldunámsins.
Skrifað 16. okt. 1955.
Á. M R.
F
© é
© jon ð jKjðiQðr SlOOUm /U flía
é I
1 1 24. október 19oo
1- Ekki er enn þagað, Á ég í minni
t * oftsinnis bragað, ártuga kynni:
háttreglum hagað, tröllsterkar tryggðir,
é heflað og sagað. tárhreinar dyggðir. —
I t Enn er öngþveiti Afrekasögnin
á ýmsum heimsreiti. og árferðisgögnin
Enn er ölteiti láði frá að lóni —
3* í- t um afmœlisleyti! Jifir hjá Jóni.
t Heill og sœll sérlu! Ýmist að syrtir
i Sjötugur ertu, ellegar birtir.
é t œvinnar trúi Eigðu ylblœinn
Öxnadalsbúi, afmeelisdaginn.
é <- manngildismerkur, Þér ég þökk hermi,
© £ mikill og sterkur, — þig hún vermi.
t glaður, góðfengur, Heill njóttu handa
é /. gagnfús drengur. í hverjum vanda.
© I Hugsað og hrip’að 23. okt. 1955.
© 1 J. ö. J.