Dagur - 08.11.1961, Blaðsíða 2

2
Bændaklúbbsfimdirnir á Akureyri
NÝKOMIÐ:
I-IVÍTT DAMASK,
íallegt, kr. 54.00
LAKAEFNI (stót)
kr. 54.50
LÉREFT, 00 sm,
kr. 22,00
LÉREFT, 140 sm,
kr. 29.20
FROTTI-DREGILL
90 cm, kr. 48.75
HANDKLÆÐI
gott úrval
FANGAMÖRK
teiknuð í handklæði
LÉREFTSPOPLIN,
hvítt, frá kr. 31.00
SKYRTUPOPLIN
kr. 26.60
Mynstruð LÉREFT
frá kr. 16.50
KAKÍ, hvítt, rautt,
brúnt
FLÓNEL, hvítt, gult,
blátt
IJLÚNDUR, BENDLAR
SKÁBÖND
PIKKI og BLÚNDU-
EFNI í kraga og PLAST-
DÚKARNIR komnir
GÓDUR TVINNI,
nr. 36 og 40, kr. 3.50
Verzlun Ragnheiðar
0. Bjðrnsson
NÝKOMIÐ
úrval af
GJAFAVÖRUM
svo sem:
Minjagripir,
alls konar
Skrautdiskar
Krystal og
glervörur
Keramik
Speglar
Vegghillur
Málverk og myndir
í úrvali
og margt fleira.
VERZL. DRANGEY
Brekkugötu 7
GRÁNA H. F.
(Framhald af bls. 1)
fóðrið getur áorkað. Þessi við-
skipti eru mjög hagstæð.
Mjólkin kostar um 12 krónur,
ep fóðurbætirinn ekki nema
kr. 4,40.
En bændur flaska mjög oft á
því að gefa kúnum of lítið kjarn
fóður fyrsta skeiðið eftir burð,
en óþarflega mikinn fóðurbæti
þegar verulega fer að minnka í
þeim mjólkin. Fóðurbætirinn er
of dýr til að nota hann óskyn-
samlega,
Fóðurþörfin skiptist í þrennt.
Ber þar fyrst að nefna viðhalds-
fóðrið, þá undirbúningsfóðrið
og loks afurðafóðrið. Viðhalds-
fóðrið þarf að bæta töluvert
fyrir burð, svo að kýrin geti þá
safnað ýmsum efnum, sérstak-
lega steinefnum, í líkama sinn,
því að ekki er mögulegt að
fóðra nýbornar kýr svo vel, að
þær taki ekki töluvert frá sjálf-
um sér, einkum steinefni.
Viðhaldsfóður er talið 3,5 FE.
eða 7 kg. af sæmilegri töðu. Kýr
eta 13—14 kg. af töðu og eiga
þær þá eftir, er þær hafa tekið
sitt viðhaldsfóður, 3—3,5 FE. til
að umbreyta í mjólk. Af hey-
fóðri einu saman getur kýrin
ekki skilað nema 8—10 kg.
mjólkur á dag. Ef kýrin á að
mjólka meira, þarf hún kjarn-
fóður. Fyrstu tvö kg. kjarnfóð-
ursins notast bezt og skila mest-
um árangri. Kýr, sem mjólkar
20 kg. þarf, auk heysins, 4,5 kg.
SNITTUBAUNIR
GRÆNAR BAUNIR,
sætar
JARÐARBERJA-
MARMELAÐI
KIRSUBERJA-
MARMELAÐI
APPELSÍNU-
MARMELAÐI
J ARDARBERJASAFT
KIRSUBERJASAFT
RIBSBERJASAFT
Afbragðs vara.
KJÖTBÚÐ K.E.A.
PEYSUR!
PEYSUR
á börn og fullorðna
Stórlækkað verð.
BÚTAR í drengjabuxur
ULLARVETTLINGAR
nýkomnir.
Allar stærðir.
KLÆÐAVERZLUN SIG.
GUÐMUNDSSONAR H.F.
af kjarnfóðri, miðað við dagnyt
og dagþörf.
Kvígur af fyrsta kálfi eru oft
vanfóðraðar. Það bera skýrsl-
urnar vott um. Þær eta naum-
ast meira en 10 kg. af heyfóðri
og geta því litlu skilað í afurð-
um af því einu saman, þar eð
þær þurfa einnig nokkuð til
vaxtar.
Eins og nú áraði í sumar, er
hætt við, að bæði steinefni og
bætiefni vanti í heyfóðrið. Þarf
því að bæta það alveg sérstak-
lega með lýsisgjöf og kjarn-
fóðri. En lýsið þarf að vera gott
og kjarnfóðrið að nokkru úr
steinefnaauðugum fóðurtegund
um. Þrátt fyrir góðar fóður-
blöndur þarf sennilega að bæta
við fóðursöltum sérstaklega.
Áður var því haldið fram, að
hiti væri á við hálfa gjöf, nú hef
ur þessari kenningu verið
varpað fyrir borð, að því er
kýrnar snertir, og hentar bezt
að hafa ekki heitara í fjósum en
10—12 stig. Klippa þarf kýrnar
að hausti og kemba þeim dag-
lega. Sérstaklega gott reynist að
láta þær út til að viðra sig öðru
hvoru ajlan veturinn. Loftræst-
ingu er víða ábótavant og er
bezt og einfaldast að hafa að-
eins einn -stromp á fjósinu og
völtuglugga til að tempra að-
streymið. Fjósin þarf að sótt-
hreinsa á hverju hausti og mála
eða kalka.
Heyið þarf að blanda og
hrista það sundur, svo að það
étist jafnt og vel. Helzt þarf að
hafa sérstök kjarnfóðurílát eða
fóðurtrog. Jötur eða fóðurgang-
ar vilja súrna ef fóðurbætir cr
gefinn þar.
Að síðustu lagði Ólafur Jóns-
son áherzlu á góða, vingjarn-
lega umgengni í fjósum og reglu
semi og að menn skyldu hafa í
huga vísu huldukonunnar, sem
hljóðar svo:
Ló, ló mín, Lappa,
sára berð þú tappa.
Það veldur því
að konurnar kunna þér ekki að
klappa.
Talstöð á Vaðlahciði
LANDSSÍMASTJÓRINN á Ak
ureyri hefur tjáð blaðinu, vegna
gagnrýni í síðasta tölublaði, að
búið hafi verið að ákveða að
taka upp talstöðvarþjónustu
með byggingu slíkrar stöðvar á
Vaðlaheiði.
Vegna verkfalls verkfræðinga
er stöð þessi ekki komin að not-
um ennþá. □
A S KI A
Af öræfunum undur mörg eg
heyri,
Askja leikur þar við hvern sinn
fingur.
Hún er orðin Heklu kraftameiri.
Hún er nofnilega Þingeyingur.
(Þingeysk vísa. Höf. ókunnur).
Auglýsingar þurfa að
berast íyrir liádegi dag-
inn fyrir útkomudag.
Aimæiisháiíi
f gær fór fram að Völlum í
Svarfaðardal hátíðarmessa í til-
efni af hundruðustu ártíð kirkj-
unnar þar. — Sóknarpresturinn,
sr. Stefán V. Snævarr, þjónaði
fyrir altari á undan predikun,
en vígslubiskup, sr. Sigurður
Stefánsson prófastur á Möðru-
völTum, flutti stólræðu, og alt-
arisþjónustu síðari hluta mess-
unnar.
Sameiginlegur kirkjukór úr
Valla-, Urða- og Tjarnarsókn-
um söng undir stjórn Ólafs
Tryggvasonar, organleikara í
Ytra-Hvarfi. Það var tákn-
rænt að á söngskránni voru ein-
ungis sálmar ortir af fjórum
höfundum, sem allir voru
tengdir Vallakirkju og Svarfað-
ardal á einhvern hátt. En þeir
voru þessir:
Sr. Friðrik Friðriksson, fædd-
ur að Hálsi í Vallasókn 25. maí
1868, og borinn til þessarar
kirkju til staðfestingar á skírn,
en hann var skírður skemmri
skírn í heimahúsum.
Séra Páll Jónsson sálmaskáld,
síðast í Viðvík, þjónaði Valla-
prestakalli í 20 ár, og undir
hans forystu var kirkjan byggð.
Hann var fæddur 27. ág. 1813.
Þorsteinn Þorkelsson sálma-
skáld á Syðra-Hvarfi, var
fæddur og uppalinn í Svarfað-
ardal, og átti lengst af hér
heima. Hann einn þassara
manna hvílir í Vallakirkjugarði.
Mun hafa látizt á Hofi árið 1906.
Loks var það Valdemar V.
Snævarr, skólastjóri og sálma-
skáld, sem átti heima á Völlum
nær hálfan annan áratug. —
(Framhald af bls. 1)
an eldinn í hverri sprungu. —■
Undan einum þessara hóla fór
allt í einu að renna hraunlækur.
En um 2 klst. áður höfðu jarð-
fræðingarnir verið að klöngrast
þar við athuganir sínar.
Við fórum, sögðu þeir Tómas
og Guðmundur, á rússajeppa
að suð-austurhorni hraunsins
og nutum aðstoðar trukksins á
nokkrum stöðum. Þaðan er
tveggja klst. gangur að gos-
stöðvunum. Annars má segja,
að fyrir jeppa sé sæmilega greið
fært að Herðubreiðartöglum.
Hraun hafði runnið yfir bíla-
slóðirnar frá því um helgina.
Töluverð mannaferð er ennþá
við Öskju. Þegar við komum
austur, voru þar fyrir tveir bíl-
ar Úlfars Jakobssonar. Tveir
bílar frá Keflavík, með útlend-
inga á heimleið, er við fórum
austur, og nokkrum bílum
mættum við á heimleið, bíl-
um er voru á leið í Öskju.
Ofan úr fjallinu áustan Öskju
harfði runnið hraun úr enn ein-
um gosstað og var þar ófært yf-
irferðai’. Segja má að allt sé á
hreyfingu. Og stór gos geta
hvenær sem er tekið sig upp
aftur. Askja er óútreiknanleg.
Leiðangrar sem þessi eru
dýrir og ávinningur hæpinn, ef
ekki er dvalið við gosstöðvarn-
Hann lézt 18. júlí sl. nær 78 ára
gamall.
Að lokinni messugerð, sem
var í senn hátíðleg og virðuleg,
flutti sóknarprestur ágrip af
sögu kirkjunnar sl. 100 ár.
Kirkjuathöfnin öll var tekin
upp á segulband, og mun sú
upptaka hafa tekizt mjög vel.
Yfirsmiður við kirkjuna var
Þorsteinn Þorsteinsson smiður,
oftast kenndur við Ufsi. Hann
flutti síðar til Ameríku og and-
aðist þar árið 1912 hátt á ní-
ræðisaldri.
Kirkjan mun rúma í sæti um
130—140 manns, eða nálega
allan söfnuðinn eins og hann er
nú. Eftir manntalinu sl. ár töld-
ust sóknarmenn 146. Er það
heldur fleira en verið hefur
næstu ár á undan. Árið 1860 var
fólksfjöldi í sókninni 246, en
laust fyrir aldamótin síðustu
voru, þar 313 sálir. Síðustu 10
árin hafa embættisverk í Valla-
kirkju vei’ið sem hér segir:
Sungnar rösklega 100 messur,
gift 56 hjón, 56 bai'naskírnh',
fermt 31 bai'n og sungnir til
grafar 24.
Nú eiga sæti í sóknai-nefnd
þessir menn: Þoi'leifur Bergs-
son, Hofsá, Jón Gíslason, Hofi
og Gunnlaugur Gíslason,
Sökku. Söngstjói'inn, Ólafui’
Ti-yggvason, hefur verið oi'gan-
isti við kii'kjuna urn 20 ára
skeið, eða lengux en nokkur
annar.
Gísli Jónsson á Hofi var fjár-
haldsmaður kirkjunnar í meir
en hálfa öld og meðhjálpari yfir
20 ár. - - - □
ar. Beti’a væi'i að jarðfi'æðing-
ar, einn eða fleiri, liefðu þar að-
setui', og mætti e. t. v. búa um
sig í snjóhúsi rétt hjá eldstöðv-
unum, sögðu fei'ðamennirnir að
lokum. Blaðið þakkar upplýs-
ingarnar,
NÝRKI FRÉTTIR.
Tíu Boiigfirðinggr á þrein
Rússajeppum komu úr Óskju í
gær. Þeir töldu færið ágætt og
fóru keðjulaust alla leið að nýja
Öskjuhi-auni og gengu síðan
upp að gígunum.
Nýr hraunstraumur mætti
þeim á slóðinni meðfram fjall-
inu og þótti þeim rnikið til
koma.
Fjói-ir gígir voru „virkir“ og
hæstu gosin 1—200 metra há.
Borgfirðingai’nir kræktu í
hraunleðju með krókstjaka og
greyptu þar í eins og tveggja
krónu, peninga og höfðu heim
með sér til minja. Það voru þeir
Ólafur Jónsson smiður á Kaðal-
stöðum og Aðalsteinn Símonar-
son garðyi'kjubóndi í Laufskál-
um, sem blaðið hitti að rnáli.
Ennfremur sögðu þeir, að
Guðmundur Jónasson hefði
vei'ið að koma í Öskju cr þeir
fóru, og tveir jeppar þingeyskir
voru á leið til gosstöðvanna.
Borgfii'ðingarnir komu á gos-
stöðvarnar á sunnudagsmorgun.