Dagur - 14.06.1962, Blaðsíða 5

4
5
BÆ J ARST JÓRN ARKOSNIN G ARN AR
komu nokkru róti á liugi manna. Þær
urðu mikið umtalsefni, einnig þrætuefni
manna á milli, cfni spádóma og ágizkana
og tími áróðurs. Svo rann um kosninga-
dagurinn með hinu ótvíræða valdi kjós-
endanna og þeir gerðu út um máiin á
sinn hátt.
Ný efnahagsstefna hefur verið innleidd
í landinu, sem höfundar hennar nefndu
„viðreisn“. Bæjarstjómarkosningamar
hinn 27. maí voru nokkur prófsteinn á
vinsældir hennar eða óvinsældir með
al fólks í bæjum og kauptúnum lands-
ins. Úrslit kosninganna efldu mjög fylg-
ið hjá öflugasta andstæðingi stjórnar-
flokkanna, Framsóknarflokknum, svo að
hann er nú næststærsti stjórnmálaflokk-
urinn í þétthýlinu. Úrslit kosninganna
voru öflug mótmæli gegn „viðreisninni“
og höfundum liennar, og eflaust verða
þau mótmæli skilin rétt á æðstu stöðum.
En það er líka fróðlegt að líta sér nær
og fara nokkrum orðum um kosningam-
ar hér á Akureyri, því að margt má af
þeim Iæra, og fleira en tölur sína.
Menn minnast þess eflaust, hversu
hlífðarlaust því var haldið fram, einkum
rétt fyrir kosningarnar, hve vonlaust það
væri fyrir Framsóknarmenn að ætla sér
að vinna bæjarfulltrúasæti af Sjálfstæð-
ismönnum, betra væri því fyrir stjórnar-
andstæðinga að kjósa lista Alþýðubanda-
lagsins. Þetta reyndist ekki á rökum
reist. Sá gamli áróður Sjálfstæðismanna
um „skattfríðindi KEA og SÍS“ og að
þetta „skattfrelsi“ væri að sliga aðra
skattgreiðendur bæjarins, lieyrðist ekki
að þessu sinni. Flokksbræður þeirra í
ríkisstjórn og á Alþingi liöfðu „stolið“ frá
þeim þessum „glæp“ með því að breyta
landslögum, sem segja fyrir um það, að
samvinnufélög skuli jöfn gróðafélögum
gagnvart sköttum. Einn maður af lista
Sjálfstæðismanna var þó svo íhaldssam-
ur, að taka upp baráttu af þessu tagi og
talaði um nauðsyn á „pólitísku mótvægi“
gegn samvinnufélögunum. Kjósendumir
svöruðu með því að fella hann frá kjöri.
Þá var, af hendi stjómarflokkanna hér
í bæ, því haldið fram, að Framsókn og
Alþýðubandalagið hefðu þegar myndað
með sér leynisamning um algert sam-
starf eftir kosningar, ef úrslitin gerðu
þeim það kleift. Þetta var algerlega til-
hæfulaus áróður, svo sem öllum bæjar-
búum er nú vel kunnugt (samanber
fyrsta bæjarstjórnarfundinn og bréf þau
er á milli fóru og birt hafa verið). Þá
var því haldið fram bæði í blöðum, út-
varpi um bæjarmál og í viðtölum, að
sömu aðilar hefðu þegar ákveðið nýjan
bæjarstjóra, ef styrkur þeirra í bæjar-
stjórn eftir kosningar leyfði. Þessum
þvættingi var jafnvel haldið fram eftir
að því var yfir lýst liér í blaðinu, að ann-
ar bæjarstjóri en Magnús E. Guðjóns-
son hefði ekki komið til tals. Vera má,
að einhverjir kjósendur hafi farið að
dæmi hjónanna í gamansögunni, sem
engu trúðu nema þeim ósannindum, sem
fjarst sanni voru. Þeir, og aðrir, hafa
komizt að raun um það nú, hverjir sögðu
satt í þessu efni fyrir kosningar og hverj-
ir ekki.
„Á nú aS ginna Noreg inn í EEC?" Kalskemmdir óliugnanlegar
___ _____________________________ -
Frá vinstri: Jóhann Konráðsson, Guðrún Kristinsdóttir, Ingihjörg Steingrímsdóttir og Jóhann Ó.Har-
aldsson. (Ljósmynd: G. P. K.)
Tónleikar í Borgarbíó
TÓNLEIKARNIR í Borgarbíói
föstudaginn 8. júní sl. voru að
því leyti sérstæðir, að á efnis-
skránni voru eingöngu ein-
söngslög eftir Akureyring, Jó-
hann Ó. Haraldsson. Flytjendur
voru einnig Akureyringar, þau
Ingibjörg Steingrímsdóttir og
Jóhann Konráðsson, en undir-
leikari Guðrún Kristinsdóttir.
Það er vitað, að Jóhann Ó.
Haraldsson hefur samið allmik-
ið af sönglögum, en þau lög,
sem birzt hafa á prenti eða
heyrzt flutt, hafa yfirleitt verið
samin fyrir kóra. Hitt hefur far-
ið lægra, að Jóhann hefur einn-
ig samið einsöngslög með píanó-
undirleik og voru sextán þeirra
kynnt á tónleikunum á föstu-
daginn. Mörg þessara laga eru
æskuverk höfundar, samin er
hann var innan við tvítugt, en
tveir lagaflokkar: Vísur Sigrún-
ar og Til Svövu, eru samdir
1934, en ekkert af lögum söng-
skrárinnar var samið eftir þann
tíma, hvað sem veldur.
Jóhann Ó. Haraldsson er að
mestu sjálfmenntaður í list
sinni og hefur haft tónlistina
sem hjáverkastarf. Þess er því
varla að vænta, að hann brjóti
nýjar brautir í verkum sínum,
enda er það ekki svo. En lögin
eru söngræn og áferðargóð og
vandvirknislega unnin. Undir-
leikur er allfjölskrúðugur og
sums staðar allt að því íburðar-
mikill, en sumt orkar þar þó
tvímælis.
Við fyrstu heyrn fannst mér
tvö beztu lögin Morgunsár og
Litla lindin mín. Ymist sem
þruma, sem höfundur tileinkaði
föður sínum fimmtugum, er
hressilegt lag. Allt eða ekkert
er stærst í sniðum og samið í
hefðbundnu þrískipti formi. —
Þetta er „dramatiskt“ lag, og
gefur söngvara góð tækifæri til
túlkunar, en þó fannst mér
vanta herzlumuninn til þess að
þetta lag sé það, sem því er ætl-
að vera.
Flytjendur lögðu sig fram við
flutning verkanna og skiluðu
þeim með sóma.
Ingibjörg Steingrímsdóttir
hefur undanfarin ár starfað við
kennslustörf og því haft minni
tíma til æfinga, enda fannst mér
mega merkja það í söng hennar
að þessu sinni, þó að hann sé
fágaður sem fyrr. En ég vona,
að hún misvirði ekki, þó að ég
láti í ljós þá ósk, að hún kenni
ekki nemendum sínum þann
tekstaframburð, sem hún sjálf
notaði nú.
Jóhann Konráðsson hef ég
sjaldan eða aldrei heyrt í betra
formi en í þetta sinn.
Guðrún Kristinsdóttir er
þekkt sem einn okkar snjallasti
undirleikari og hlutverk hennar
var líka í samræmi við þáð.
í lok tónleikanna var tón-
skáldið kallað fram á sviðið og
hyllt með lófataki, og Stefán
Ág. Kristjánsson flutti ávarp.
Tónskáldi og flytjendum bár-
ust margir blómvendir.
Hafi tónskáld og flytjendur
þökk fyrir tónleikana.
Jakob Tryggvason.
ÚTTRATTUR, sem Stefán Ág.
Kristjánsson, formaður Tónlist-
arfélags Akureyrar, flutti að af-
loknum flutningi á verkum Jó-
hanns í Borgarbíói föstudaginn
8. júní 1962:
Mér er sönn ánægja að ávarpa
tónskáldið á þessum merkisdegi
í lífi þess og ég hygg, að ég geri
það fyrir hönd allra þeirra, sem
hér eru, samankomnir í kvöld,
því að þessir tónleikar hafa sýnt
okkur Jóhann Ólaf í nýju ljósi
og ég geri ráð fyrir, að hann
hafi komið ykkur mjög á óvart,
með því sem hann hefur geymt
um tugi ára á kistubotninum,
því að flest þau lög, sem við
heyrðum hér í kvöld eru ein-
söngslög, sem aðeins örfáir nán-
ustu vinir hans vissu að hann
átti geymd í fórum sínum. Það
má teljast einkennilegt, að þessi
fallegu og stórfenglegu lög hans
skuli hljóma svo fagurlega í
eyrum nú, eftir svo langan tíma,
því að þau eru samin snemma á
þessari öld, sem byrjaði með
eldlegum hugsjónum hins róm-
antíska tímabils, og tímar eru
mjög breyttir í þessum efnum.
Við Jóhann erum aldir upp
hlið við hlið hér út með hinum
fagra Eyjafirði, hann fæddur
19. ágúst 1902, en ég 5 árum
eldri og yngstur Glæsibæjar-
systkina.. Við vorum því leik-
bræður fyrstu ár ævi hans, því
að örskammt er á milli Dag-
verðareyrar og Glæsibæjar. Á
þessum fyrstu árum aldarinnar
áttu þeir mjög nána samleið í
söngmálum Haraldur Pálsson
faðir Jóhanns og Kristján Jóns-
son faðir minn og á þessumbæj-
um hefur, að því er ég bezt veit,
verið mest sungið við Eyjafjörð,
enda þeir báðir annálaðir radd-
menn. Út frá þessum heimilum
breiddist svo sívaxandi sönglíf
um þetta hérað.
Það er því víst andrúmsloftið,
sem Jóhann elst upp í, fagrir
hljómar fylla eyru hans, enda
skynjar hann snemma tónanna
mál og það sagði mér faðir
minn eitt sinn, að ársgamlan
hefði hann heyrt hann syngja
lagið: „Hlíðin mín fríða“ skýrt
og rétt. — Þeir, sem komið hafa
til Troldhaugen, bústaðar Griegs
í Bergen, skilja enn betur en
áður hans dásamlegu tónverk
og annaðlivort hefur þetta um-
hverfi orkað á hann til snilldar-
verka, eða hann valið umhverf-
ið samkvæmt viðhorfi sínu til
hins fagra og heillandi. Ekki er
vafi á því, að umhverfið, þar
sem Jóhann mótaðist, hefur átt
í'íkan og góðan þátt í tónsmíð-
um hans. Hann hefur tjáð mér,
að ekkert hafi þar haft eins mik-
ilfengleg áhrif á barnshuga sinn
og Grettishallið fyrir ofan bæ-
inn Dagverðareyri, með stóra
steininum með „fingraförum
Grettis“. Þaðan er þrótturinn
kominn í tónverkum Jóhanns
og hin dulmagnaða skynjan. En
að baki þessu halli rísa Möðru-
vallafjöllin, sem virðast undur
nærri bænum í mildum bláma
vorsins, en á móti bæjardyrum
rís hin vinagræna Vaðlaheiði og
í norðri er Kaldbakur, sem
kólgu hrindir, og hlýfir fyrir
norðan kulda og válegum veðr-
um.
En þó hefur sjálfsagt haft
mest að segja hin meðfædda
tónlistargáfa Jóhanns, sem var
óvenjuleg, enda átti hann til
þeirra að telja í báðar ættir,
sem voru miklir söngmenn og
viðkvæmir í lund, því að auk
þess sem áður er getið um föð-
ur hans var afabróðir hans, sr.
Árni, síðasti búandi prestur í
Glæsibæ, söngmaður svo að af
(Framhald á bls. 7.)
KUNNUR norskur blaðamaður
og óvenju skarpur rýnir ritar
fyrir skömmu um væntanlega
þátttöku Noregs í Efnahags-
bandalagi Evrópu (EEC), sem
nú er mjög rætt málefni og um-
deilt í Noregi, og eru birt hér
aðalatriði þessarar greinar hans
í stuttu máli:
„Tiltölulega algengt er það,
að sá er selja vill ókunna vöru
og fremur vafasama, ýtir undir
framboð sitt með því, að vænt-
anlegir viðskiptamenn verði að
bregða skjótt við, annars verði
þeir of seinir! „Stendur aðeins
stutt til boða!“
Þessari viðskiptabrellu beita
nú óspart allir þeir, sem eru að
telja Noreg til þess að bregða
nú skjótt við og taka þátt í sam-
vinnu-samsteypunni, sem ítalía,
Frakkland, Vestur-Þýzkaland,
Belgía, Holland og Luxemburg
hafa fitjað upp á og vilja nú
stórauka prjónlesið! - En hvers
vcgna liggur svona á?
011 þessi sex lönd hafa nú
þegar, og enn frekar framvegis,
meiri þörf fyrir okkar viðskipti
en við fyrir þeirra Og skyldi
svo ótrúlega fara ogósanngjarn-
lega, að þjóðir þessar slitu öllu
viðskiptasambandi við Noreg,
gætum við stofnað til jafngóðra
og jafnmikilla viðskipta við Sví-
þjóð og allar Austur-Evrópu-
þjóðir, alla Ameríku, Asíu, Af-
ríku og Ástralíu!
Æski sexmenningar þessir að
loka fyrir allan stór-útflutning
frá Noregi (en það myndu þeir
ekki þola til langframa), þá
stendur okkur samt allur heim-
ur opinn sölumarkaður! (En
undirbúningsfrest nokkurn
þyrftum við auðvitað!) Skógin-
um kæmi vel að fá vaxtarfrið
um nokkurra ára skeið. Síldin
staldrar við, áður en hún kemur
aftur. Spurt verður eftir sem
áður um málm fjallanna okkar“
o. s. frv.--
„Gangi Bretland og Danmörk
inn í Bandalagið, verður Nor-
egur að fylgja með!“ (Þetta er
gamla sagan um að hanga aft-
an í!)“
„— Bretland þegir. Ekki ligg-
ur á að hlaupa inn í EEC. Bret-
land er kjarni og þungamiðja
efnahagssambands, sem er þre-
falt stærri en allt EEC, og stæði
jafnbratt eftir sem áður, þótt öll
hin löndin sex sykkju í sæ!“ —
„EEC er aðcins smábýli í
heimi“------Þar búa nú um 150
milljónir. Og nú er beðið eftir
Bretlandi og Danmörku til að
fylla 200 milljónirnar!--
EEC er um 1/10 af Evrópu,
og Evi'ópa er um 1/10 af öllum
löndum heims. Þ. e. a. s. EEC er
1% — einn hundraðasti í mann-
heimum vorum. Aðeins örlítið
smábýli! (Hvað liggur þá á að
verða örlítill teigur í því kot-
túni!)
(Höfundur telur háskalegustu
áróðursmennina á þessum vett-
vangi vera spákaupmenn og
braskara, sem fyrst og fremst
hugsi um sinn eiginn hagnað,
en láti skeika að sköpuðu um
land og þjóð! o. s. frv.-Hér
er einnig sleppt sterku ívafi
norskra stjórnmála og söguleg-
um staðreyndum norskum!) —
„Spyr sá sem ekki veit: hvort
þessi ríkjasambandshugmynd
EEC muni ekki mest eiga rót
sína að rekja til fransk-þýzkrar
andúðar og ótta um það, að
amerískt auðmagn nái fastari
tökum á Vestur-Evrópu, og ef
til vill hálfum heimi?
En ef svo væri, myndi Noregi
hollara og öruggara að vera
sem eitt af bandaríkjum Ame-
ríku (til verndar gegn sovét-
ránveldinu).
Eigi myndi Noregur geta
treyst Þýzkalandi og Frakk-
landi, ef vér drægjumst inn í
þeirra styrjöld við Sovétveldin.
Og heldur ekki treyst Bret-
landi. (Þar höfum við reynsl-
una frá 1940—45.)
En Bandaríkin urðu þá stoð
vor og styrkur.“
v.
Ólafur Jónsson ráðunautur svarar spurningum
VÍÐA norðanlands eru tún
hræðilega kalin, svo að til vand-
ræða horfir á sumum bæjum.
— Á einstökum bæjum í Kinn,
Fnjóskadal, Reykjadal,Árskógs-
strönd, Svarfaðardal, Höfða-
hverfi og Mývatnssveit skiptir
dauðakal hekturum lands, og er
af því auðsætt, hversu bændur
eru hart leiknir, sem fyrir mest-
um skemmdum hafa orðið á
ræktarlöndum sínum.
Kal í túnum ér ékki nýtt fyr-
irbrigði, en sjaldgæft er að það
valdi annarri eins eyðileggingu
og nú, og við því mún fátt ein-
hlýtra ráða. Þörf er- á, að rann-
saka nú þegar hið gífurlega
Dr. Richard Beck 65 ára
DR. RICHARD BECK, prófess-
or, varð 65 ára á laugardaginn,
hinn 9. júní sl. Ævi þessa Aust-
firðings, menntabraut og frami
er öllum íslendingum kunnur,
og er þjóðin stolt af þessum
syni sínum vestra.
Dr. Richard Beck er fæddur á
Svínaskálastekk í Reyðarfirði
og varð þegar á unglingsaldri
harðduglegur sjómaður eystra,
síðar atorku námsmaður hér
F ermingarbarnamót
í Laugaskóla
MOT fermingarbarna var hald-
ið að Laugum í Reykjadal um
síðustu helgi og stóð í tvo daga.
Um 230 börn úr Eyjafjarðar- og
Suður-Þingeyjarsýslu mættu á-
samt 11 prestum, sem stjórnuðu
mótinu.
Mótsnefnd skipuðu prestarnir
séra Pétur Sigurgeirsson, séra
Sigurður Haukur Guðjónsson
og séra Sigurður Guðmunds-
son, en íþróttum stjórnaði Jón-
as Jónsson, kennari.
Mótsgestir færðu skólanum
Heilaga ritningu að gjöf.
□
e:.'.

heima og í Bandaríkjunum. —
Prófessorsembætti hans við rík-
isháskólann í Grand Forks í N.-
Dakota tók ekki starfskrafta
hans alla, þótt þeir séu óvenju-
miklir, það vita íslendingar
austan hafs og vestan. Fyrir-
lestrar, ljóð og ritgerðir pró-
fessorsins myndi kallað ærið
ævistarf. Félagsmálastörfin og
fræðistöi'fin, um og fyrir hinn
norræna kynstofn, eru ómetan-
leg, auk aðalstarfsins sjálfs,
kennslunnar í norrænum fræð-
um við háskólann.
Dagur sendir afmælisbarninu
hinar innilegustu hamingjuósk-
ir í tilefni af 65 ára afmælinu
og þakkar ágæt kynni bæði fyrr
og síðar.
Gjörið svo vel.
flytur í júníhefti sinu afmælis-
grein um Steinþór Þórðarson,
bónda á Hala í Suðursveit, sjö-
tugan og forsíðumynd af hon-
um. Greinina ritar Hjalti Jóns-
son á Hólum, ljóð eftir Ásgrím
í Brekku, bréf frá Vesturfara
1879 eftir Benedikt Arason,
Endurminningar Björns Jó-
hannssonar, fyrrv. skólastjóra,
þáttur æskunnar, framhaldssög-
ur og fleira.
□
Olafur Jónsson, ráöunautur.
tjón, sem kalið veldur að þessu
sinni, og að reyna að komast
fyrir orsakir þess, og gefa
bændum ráð til að mæta því al-
varlega viðhorfi, sem nú blasir
við.
Blaðið lagði nokkrar spurn-
ingar fyrir Olaf Jónsson, ráðu-
naut, um þessa hluti og fara
svör hans hér á eftir.
Fer kalið vaxandi í túnum?
Já, svo mun það vera með
auknum nýræktum,því að mjög
víða hafa tún verið gerð á flat-
lendi, þar sem mýrar hafa verið
þurrkaðar til túnræktar, en á
slíku landi er kalhættan meiri.
Eru grastegundir erlendra
fræbíandna viðkvæmari en inn-
lendar?
Ef til vill eru þær viðkvæm-
ari, en það mál mun þó ekki að
fullu rannsakað, en svo mun þó
ekki vera um háliðagras og
vallarfoxgras.
Hvernig skilgreinirðu kal?
Ég hef skipt kali í fjóra
flokka. Algengasta kalið er það,
sem orsakast af árennsli vatns á
vorin, þegar snjóa leysir og
vatnið frýs og þiðnar á víxl. —
Rotkalið myndast helzt þegar
jörð fer þíð undir snjó og snjór-
inn liggur mjög lengi á. Sveppir
valda rotkalinu. Klakakal er
það kallað, þegar jörð frýs mik-
ið og lyftist, svo sem oft vill
verða í leirbornum jarðvegi og
móajarðvegi. Þá slitna rætur
plantnanna. Frostkal er sjald-
gæfast og stafar af meira frosti
en plönturnar þola.
Hið stórfellda kal nú í vor?
Kalið nú mun einkum orsak-
ast af svellalögum fyrir og eftir
áramótin, en þau svell héldust
víða lengi.
Hvaða ráð viltu gcfa bænd-
um?
Þar sem aðeins er um smá-
kalskellur er að ræða eða gisn-
un á gróðri, er helzta ráðið að
slá mjög snemma, þótt eftir-
tekjan verði lítil. Það flýtir fyr-
ir því að jurtirnar grói út í
skellurnar. Þar sem stór sam-
felld svæði eru dauð, er ekki
um annað að gera en vinna
landið upp að nýju, plæja, lierfa
og sá, og það er bezt að gera
sem fyrst. Hagkvæmt getur ver-
ið að sá bæði grasfræi og höfr-
um saman. En þá verður að
gæta þess af slá ekki af seint í
haust. Minni kalbletti er hægt
að herfa aðeins og sá grasfræi.
Varanleg úrlausn er ekki til
í þessu vandamáli, segir Ólafur
Jónsson að lokum. En við rækt-
un lands ber að hafa það í huga,
að hafa skurði þvert á halla
landsins töluvert þétta til að
koma yfirborðsvatninu burtu.
Blaðið þakkar Ólafi Jónssyni
svör hans og vísar að öðru leyti
til ritgerðar hans um þetta efni,
sem sérprentuð var á sínum
tíma og ætti að vera í eigu
flestra norðlenzkra bænda.
□
VINNA OG VINNUAFKÖST.
ÞÓTT víða megi sjá vel unnið á
Akureyri, og vinnusiðgæði sé
ekki lakara en almennt gengur
og gerist - kannski jafnvel eitt-
hvað skárra - þá eru þeir menn
of margir, sem skila litlum dags-
verkum.
í norðlenzkum bæ bar það
við fyrir skömmu, að hand-
grafa þurfti skurð einn. Datt
forráðamönnum þá það snjall-
ræði í hug, að leita tilboða í
verkið, enda stóð svo vel á, að
fyrir lá hvað svipað verk kost-
aði í sama bæ þá rétt áður,
unnið í tímavinnu.
Maður nokkur tók að sér
verkið fyrir ákveðna þóknun er
þótti lág, vann þar einn dag og
reiknaði síðan út laun sín. Þau
voru þreföld verkamannslaun
og hélzt það til loka verksins.
Eflaust væri oft hægt að gefa
mönnum kost á ákvæðisvinnu,
verkamönnum og atvmnuveit-
endum til mikils ávinnings. En
slíkt þarf rækilegan undirbún-
ing og athugun á meðalafköst-
um við hin ýmsu störf, til þess
að fá staðgóðan grundvöll til að
byggja á. Skeð gæti, að þarna
gæti bæjarfélagið gengið á und-
an, ef vilji væri fyrir hendi hjá
báðum aðilum að taka upp á-
þvæðisvinnu í einhverjum
greinum.
GEKK ÚT UM RÚÐUNA!
Það bar við á föstudaginn var,
að hár og samanrekinn vörubíl-
stjóri, er var að bera vörur inn
í búð eina á Akureyri, gekk út
úr búðinni við hliðina á dyrun-
um, er hann hafði lokið erindi
sínu. Gler var þar fyrir, er mað-
urinn gekk, hrökk það undan
og í ótal mola. Bílstjórann sak-
aði ekki, en hann varð lítið eitt
undrandi á svip, er glerbrotin
hrundu niður við fætur hans,
þar sem hann hugði opnar dyr.
EINAR RÉTT KOSINN.
Á meðan hæst stóð sá áróður
í Reykjavík, og víðar hér á
landi, fyrir bæjarstjórnarkosn-
ingarnar, að „maddama Fram-
sókn og Moskvukommar“ hefðu
svarizt í fóstbræðralag, varð
Sjálfstæðismönnumþað „óhapp“
í borgarstjórn Reykjavíkur, að
kjósa Einar Olgeirsson í stjórn
Sogsvirkjunar.
Meiri hluti fulltrúa þess
flokks í borgarstjórninni varð ó-
kvæða við, handjárnað) sína
menn og lét kjósa á ný — og
ekki Einar Olgeirsson.
Dómstólamir hafa nú ógilt
síðari kosninguna og lýst Einar
rétt kjörinn, en Sjálfstæðis-
menn ná ekki óhreinindunum
af höndum sér nú, fremur en
þegar þeir komu sama manni í
Norðurlandaráðið!
KARTÖFLUR TIL BRET-
LANDS.
Á fimmtudaginn lestaði tog-
arinn Narfi 5 þúsund sekki af
kartöflum við Togarabryggjuna
á Akureyri. Bretum líkar vel
þessi viðskipti, en greiða gull-
auga o.fl. þær tegupdir, sem hér
eru taldar beztar til matar,
lægra verði en aðrar kartöflur.
Alþýðusamband íslands hugð-
ist stöðva togarann, samkvæmt
tilmælum Sjómannafélagsins,
og sendi skrifstofu verkalýðsfé-
laganna hér, skeyti þar um. En
síðar var þessi ákvörðun aftur-
kölluð og hinar eyfirzku kart-
öflur hófu ferð sína um borð og
munu hafna í munni hermanna
brezku krúnunnar
Þegar skipnlaginu er ábótavant
.
Þessi mynd sýnir glöggt, hve dýrt það er að „spara“ skipulagninguna. Hér sjáið þið nýlagða gangstétt
á Akureyri að allstóru steinhúsi, Rósenborg, stefnir gangstéttin á mitt húsið. Nú er bærinn í vand-
ræðum með þetta hús, sem leyft var á sínum tíma að byggja á þessum stað, en nú verður að víkja.
Bærinn hefur keypt kjallarann og kannske setur hann jarðgöng langs eftir kjallaranum, sem mæti
gangstéttinni hinum megin. (Ljósmynd: E. D.)