Dagur - 10.10.1964, Síða 5

4
..... immi iirihmirtiirtM nnrt
Skrifstofur, Hafnarstræti 90, Akureyri
Símar 1166 og 1167
Ritstjóri og ábyrgðarmaður:
ERJUNGUR DAVÍÐSSON
Auglýsingar og afgreiðsla:
JÓN SAMÚELSSON
Prentverk Odds Bjömssonar h.f.
Alþingi
f DAG, 10. október, kemur Alþingi
saman að nýju. Hefur þá verið hlé
á þingstörfum síðan í maímánuði.
Þingmenn munu væntanlega láta
það verða sitt fyrsta verk að hyggja
að því, sem gerzt hefur í þjóðmálum
þennan tíma, hvemig þjóðinni lief-
ur vegnað í starfi sínu á ýmsum
sviðum, og hvemig ríkisstjórninni
hefur tekizt að skipa þjóðmálum
meðan þingið var „fjarverandi". Að
öllu þessu athuguðu gera þeir trú-
lega sínar ráðstafanir og segja ráða-
mönnum sínum í stjómarráðinu fyr-
ir verkum, eða fá sér nýja ef þeim
þykir ástæða til.
Á sviði þjóðmála er það einkum
þrennt, sem mesta athygli hefur vak-
ið á þessu sumri. Fyrst má telja
kjarasamningana á síðastliðnu vori.
í sambandi við þá bar það helzt til
tíðinda, að ríkisstjórnin gafst opin-
berlega upp við að fylgja fram
nokkrum meginatriðum hinnar svo-
kölluðu „viðreisnar“. Hún aflétti
banni á vísitölugreiðslum, lækkaði
vexti á íbúðarlánum og lengdi láns-
tíma. Auk þess samdi hún við stétt-
arsamtök um nánar tilgieindar
breytingar á efnahagslöggjöf lands-
ins, en þess háttar samninga kallaði
Sjálfstæðisflokkurinn hneyksli fyrir
nokkrum ámm. Þá má til tíðinda
teljast, að álagning beinna skatta
vakti á þessu sumri mótmælaöldu í
landinu, einkum í Reykjavík. Segja
sumir, að í framtíðinni verði árið
1964 kallað skattpíningarár, saman-
ber píningsvetur á 17. öld. í þriðja
lagi skal það hér talið, sem nýskeð
er, að samkomulag náðist í sex-
mannanefndinni um verðlagsgrund-
völl landbúnaðarins, og stjórnin
varð, í sambandi við það, að slaka
nokkuð á viðreisnarklónni gagnvart
landbúnaðinum, en auka niður-
greiðslur til neytenda.
Hitt verður víst engin nýlunda tal-
in í seinni tíð, sem átt hefur sér jafn-
framt stað á þessu sumri, að dýrtíð
sú, sem kennd er við „viðreisnina“
hefur haldið áfram og fer enn vax-
andi. Einkennin segja til sín, nú sem
fyrr. Einstaka stéttarfélög em byrj-
uð að segja upp kjarasamningum.
Ríkisstjómin, sem hélt sig vera
sterka stjóm, og færðist meira í fang
en hún lrafði afl til, er nú orðin
áberandi veik stjóm, og of umkomu-
lítil til að geta mótað nýja stjómar-
stefnu í stað viðreisnarinnar.
Fátt eitt er nú orðið eftir af fvrir-
lieitum þeim, sem núverandi ríkis-
stjórn gaf kjósendum um í öndverðu
og ekki hafa herfilega brugðizt.
En aflamet ár eftir ár og liækkun á
verði íslenzkra afurða erlendis, hafa
gefið þjóðinni ríkulegar tekjur.
Sextíu og fimm ára:
Jakob Frímannsson
kaupfélagsstjóri
JAKOB FRÍMANNSSON, for-
stjóri Kaupfélags Eyfirðinga
varð 65 ára miðvikudaginn 7.
okt. — Þann dag bárust honum
margar hlýjar kveðjur og heilla
óskir í tilefni tímamótanna. —
Og merkisafmæli hans er okk-
ur vinum hans kærkomið tæki-
fæi^i til að færa honum þakkir
og árna honum heilla og bless
unar. —
Sextíu og fimm ár teljast nú
ekki hár aldur. — Enda er Jak
ob að störfum eins og venjulega
mitt í önnum dagsins. — Árla
fer hann til skrifstofu sinnar og
sinnir mörgum og stórum verk
efnum á degi hverjum. — Auk
þess, sem hann hefir með hönd
um stjóm Kaupfélagsins, er
verkahringur hans stærri og
nær að segja má vítt um landið.
— Það útheimtir mikil ferða-
lög. — Margir af þeim fundum
sem hann þarf að sitja, eru í
Reykjavík. — Marga ferðina er
hann búinn að fara til fundar-
halda þangað. — Það hefði hér
áður þótt ótrúlegt að fara til
skrifstofu sinnar að morgni, síð
an suður yfir fjöllin og sitja
fund í Reykjavík og koma svo
heim að kvöldi. — En þetta er
hann iðulega að gera. —
Hæfileikar hans og vinsældir
hafa rutt honum braut til þeirr
ar stöðu og áhrifa, sem hann
nýtur í dag, frá því að hann
fyrst árið 1915 gerðist afgreiðslu
maður hjá kaupfélaginu, sem þá
var aðeins lítil verzlun, og hef
ir enginn af núverandi starfs-
mönnum þess verið svo lengi
hjá félaginu. — Á næsta ári er
komin hálf öld, sem hann hefir
verið starfandi hjá KEÁ. — sam
tökin hafa notið framsýni hans
og dugnaðar. — Og það hefir
mátt sín mikils í framgangi
þeirra. —
Og mörgu góðu málefni hefur
Jakob lagt lið, — enda oft til
hans leitað um liðsinni. — Á
þeim tíma, þegar Akureyrar-
söfnuður var í þeim stórræðum
að byggja hina veglegu kirkju
kom Jakob í sóknarnefnd. —
Það var á þeim árum þegar
mjög erfitt var um allar bygg-
ingarframkvæmdir. — En Ak-
ureyrarkirkja reis af grunni. —
Þar átti Jakob mikinn hlut að
máli, færum við honum einlæg
ar þakkir fyrir það mikla starf.
— Störf og líf kirkjunnar bygg
ist á fórnfúsri þjónustu. — Þann
hug hefir hann sýnt kirkjunni,
sem hún mun ætíð geyma. Hann
var í sóknarnefnd 21 ár, frá
1939—1960.
Margt er það í fari Jakobs,
sem treystir vináttuböndin. —
Tryggur er hann vinum sínum,
handtakið hlýtt og hjartað, sem
á bak við slær, styrkurinn og
bróðurhugurinn. — Og hvern-
ig hefur hann getað afkastað
öllu því, sem hann hefur unnið
um dagana? — Hann er afburða
maður að dugnaði og árvekni
en þar kemur og til greina hið
yndæla heimili, sem hin ágæta
eiginkona hans frú Borghildur
Jónsdóttir hefur búið honum. —
Við, sem höfum átt þess kost að
kynnast því og höfum notið
framúrskarandi gestrisnl hjón-
anna þökkum svo margar
ánægjustundir, og við skiljum
betur hvernig Jakob hefir getað
komið öllu því til leiðar, sem
hann hefur unnið að um dagana
og helgað krafta sína. —
Við óskum honum og fjöl-
skyldu hans til hamingju með
tímamótin, óskum þess að hans
megi sem lengst njóta við í nú-
verandi störfum, og þökkum af
alhug vináttu og samskipti á
liðnum árum — P. S.
Léleg veiði hjá Akur-
eyrartogurunum
ENNÞÁ er rýr afli hjá togurum
Ú. A.
Svalbakur seldi í Bremerha-
ven í Þýzkalandi 6. þ. m. 109
tonn fyrir 82.400 mörk. Ráðgert
er að Sléttbakur selji 14. þ. m.
og Harðbakur 15., báðir í Þýzka
landi. □
i iiiii 111111111 iii iii m iiiiii m n mi iii i iii
11111111111111111111111111111111111111111111111111111111111 JÓNAS JÓNSSON FRÁ HRIFLU • iiiiiiiiiiiiiii
S ep t emLerLrér tif Dags
Fundur í Skúlagarði
Norður-Þingeyingar hafa nýver-
ið haldið fjölmennan fund í
Skúlagarði, hinu nýja höfuð-
setri sýslunnar. Engir trúðar
komu á fundinn en aðsókn var
mikil og ekki beðið um skemmti
atriði. Vaskir fundarmenn
sögðu sögu héraðsins frá síðustu
árum. Ymislegt hafði þar borið
við, sem betur hefði mátt fara.
Hálft Langanesið er komið í
eyði og á stöku stað eru sögu-
kunnar varpjarðir ekki lengur í
byggð. Vegir í héraðinu eru í
allra lélegasta lagi. Rafmagn
fyrirfinnst ekki. Þó hefur í 20
ár beðið við Laxárfoss nægileg
ur forði ónotaður handa allri
sýslunni vestan Öxárfjarðar-
hlíða. Ekki fyrirfanst í héraðinu
héraðsskóli eða síldarbræðsla.
Fundarmenn byrjuðu að gera
jafnréttiskröfur í samanburði
við aðra borgara í landinu. All-
ir þingmenn norðausturhéraðs
sottu fundinn og vafalaust hafa
þeir- dáðst að hinum þróttmikla
málflutningi bænda og fram-
kvæmdum á jörðum þeirra
þrátt fyrir svefnmók mannfél-
agsins.
Ný héraðsskólaalda í Iandinu
Fyrir fjörutíu árum hófu ung-
mennafélög víða á íslandi bar-
áttu fyrir héraðsskólunum, helzt
á heitum stöðum, og sundlaug-
um, þar sem skilyrði voru góð.
Þessi alda var áhrifamikil. Þá
voru reistir héraðsskólar á Laug
um í Reykjadal, Laugavatni í
Árnessýslu, Reykholti í Borgar
firði, Reykjum við Hrútafjörð
og á Reykjanesi við ísafjarðar-
djúp. Byrjað var þá á héraðs-
skóla í Varmahlíð í Skagafirði,
Sundlaugin er fullbúin og undir
staðan fullsteypt fyrir veglegan
ungmennaskóla. Þá kom kreppa
yfir landið, en meðan málin
stóðu þannig hófust Rangæing
ar og Vestur-Skaftfellingar
handa og byggðu hjá Skógar-
fossi undir Eyjafjöllum fagran
héraðsskóla að Skógum, hinn
síðasta, sem Guðjón Samúelsson
húsameistari gat mótað við góð
skilyrði. Eiðaskóli og Núpsskóli
voru áður til og hurfu inn í hér
aðsskólahreyfinguna. En nú er
svo komið að margar sveitakon-
ur og sveitabændur gera til þjóð
félagsins nákvæmar kröfur um
styrk og forgöngu um margar
nýjar héraðsskólabyggingar. Má
þá fyrst nefna Norður-Þingey-
inga, sem eru raunar að byrja í
vetur í Skúlagarði. Beðið er um
héraðsskóla í Austur-Skaftafells
sýslu, Kjósarsýslu, Barða-
strandasýslu í sambandi við
Reyklióla. Eyfirðingar hafa byrj
að söfnun til nýs héraðsskóla og
Skagfirðingar eru aftur byrjaðir
að tala um sinn skóla í Varma-
hlíð.
Fólkið í sveitunum minnist
nú þess, að í nálega 20 ár hafa
allir æskumenn 'í landinu verið
skólaskyldir um og eftir ferm-
ingaraldur. Kaupstaðirnir hafa
með ríkisstyrk og eigin fram-
lögum byggt gagnfræðáskóla og
nokkur veginn fullnægt þörf-
inni. f sveitum hefur málið víð-
ast hvar legið í dái, þar til nú,
að foreldrar víða um land bera
fram eindregna kröfu um hér-
aðsskóla, svo að börn þeirra
þurfi ekki að vera vanrækt um
lögboðna fræðslu. Talið er að
ríkisstjórnin hafi með höndum
nefndarskipun um þetta mál, þó
að hvergi gæti framkvæmda,
nema þar sem áhugamenn
byggðanna hefjast handa með
virka forystu.
Er ísiand hertekið land?
Nýlega héldu allmargir áhuga-
menn um vissa tegund lands-
mála fjörugan fund á berangri
í Mývatnssveit. Töldu þeir land
ið hernumið af Bandaríkjamönn
um og hvöttu menn til fram-
göngu um að hreinsa allan þenn
an her úr landinu.
Nokkur söguleg villa kemur
fram í þessu fundarhaldi og
hreyfingu þeirri, sem fullyrðir
að fsland sé hernumið. ísland
hefur aðeins einu sinni verið
hernumið. Það gerði Churshill
góðu heilli vorið 1940. Hafði Hitl
er þá undirbúið herferð til ís-
lands og skyldi íslenzka þjóðin
eins og annað fólk, verða fyrir
barðinu á fuðulegu villidýri
Þetta hernám stóð aðeins eitt
ár. Þjóðin naut fullkomins frels
is, en fórnardýr Þjóðverja í
Belgíu, Hollandi, Danmörku og
Noregi bjuggu við illa vist.
Vorið 1941 töldu Bretar sig
hafa þörf fyrir sveitir þær, sem
verið höfðu á íslandi um nokk
urra mánaða skeið, til varnar og
sóknar sunnar í álfunni. Þá
fundu forráðamenn íslendinga
vanmátt þjóðarinnar og aðsteðj
andi hættu. Stjórnin snéri sér
þá til Bandaríkjanna með til-
styrk allra þingmanna og bað
um hervernd móti ógnun Hitl-
ers. Engir voru þá fúsari heldur
en kommúnistar í þinginu, að
biðja um þetta herlið til íslands.
Síðan liðu ár og misseri.
Bandaríkjamenn bægðu með
dvöl sinni allri hættu frá land-
inu og fluttu svo her sinn heim
þegar stríðinu lauk. Þá var Hitl
er dauður, en Stalin óviðráðan-
legur þjóðarkúgari og náði und-
ir hramm sinn með hervaldi og
svikum tíu frjálsum þjóðum. Þá
var stofnað Atlandshafsbanda-
lagið, eingöngu af réttmætum
ótta1 við Stalín og samherja
hans. Þetta var varnarsamband
sem réð yfir geysimiklum her-
afla á landi, sjó og lofti. íslend
ingar gengu í þetta bandalag, en
Eysteinn Jónsson kom því til
leiðar af lítt skiljanlegum ástæð
um, að hingað skyldi ekki koma
erlendur her á vegum Banda-
lagsins, nema á styrjaldartíma.
Þetta gerðist 1949. Síðan liðu
tvö ár, þá var Stalin enn ægi-
legur og þótti íslendingum í öll
um flokkum, nema kommúnist
um, grunsamlegur skipafloti
hans, sem fyllti höfin kring um
ísland. Á fiskiskipum Rússa var
hver maður æfður í hermennsku
Þá greip skynsamlegur ótti alla
borgaraflokkana þrjá, Sjálfstæð
ismenn, Framsóknarmenn og A1
þýðuflokkinn. Þeir ákváðu vor
ið 1951 að biðja Bandaríkja-
rnenn að senda hingað herafla,
sem væri hér staðsettur þó að
landið væri ekki yfirlýst ófriðar
svæði. Bandaríkjamenn sendu
hingað herstyrk, fámennan, en
þó talinn nægil. styrkan til að
halda uppi vörnum landsins.
Nú liðu fjögur ár. Þá unnu
þrír flokkar, Framsóknarflokk-
urinn, Alþýðuflokkurinn og
Kommúnistar kosningasigur
1956 undir stjórn Hermanns
Jónassonar, og yfirlýst takmark
þeirra var, að liðsafli Banda-
ríkjamanna hyrfi þá þegar úr
landi. Ekki varð þó úr fram-
kvæmdinni. í stað þess bað hin
nýja stjórn þessara þriggja
flokka Amei-íkumenn að hafa
her sinn áfram í landinu og
veita ríkinu auk þess nokkurn
fjárstyrk til nauðsynlegra þarfa
þjóðarinnar.
Hér hefur hinum skeleggu
fundarmönnum á berangri við
Mývatn brostið söguþekkinguna
Bandaríkin hafa aldrei hernum
ið ísland, en íslenzk stjórnar-
völd hafa með ráðnum hug beð
ið Bandaríkin um vernd 1941,
1949, 1951 og síðast 1957 þegar
Kommúnistar áttu fulltrúa á
ríkisstjórninni og stóðu sem
fastast að beiðninni um dvöl er
lenda hersins hér á landi.
Stórþjóðir óttast
byltingarríki.
Fleiri en íslendingar voru
hræddir við Stalín þegar stríð-
inu lauk 1945. Liðu ekki nema
nokkrir mánuðir þar til sýni-
legt var í öllum menntalöndum,
að Stalín hugði á heimsyfirráð
og beitti jöfnum höndum lævísi
og hervaldi. Þá tóku Bretar það
ráð að biðja frændur sína í Ame
ríku að skilja eftir 25 þúsund
æfða flughermenn með tilheyr-
andi flugútbúnaði til sóknar og
varnar í hjarta Bretlands, þrí
hyrningnum milli Lundúna-
borgar og háskólabæjanna Ox-
ford og Cambridge. Bretland
var þá eins og jafnan áður eitt
mesta herveldi í heiminum og
hafði auk þess átt megin þátt í
sigrum frjálsra þjóða móti Hitl-
Á sunnudag og mánudag fer
fram allsherjaratkvæðagreiðsla
um fulltrúakjör á 29 þing ASÍ
í Sjómannafélagi Akureyrar.
Tveir listar hafa verið lagðir
fram, A-listi borinn fram af
stjórn og trúnaðarmannaráði
félagsins, auk þess studdur af
24 félagsmönnum, og B-listi bor
inn fram af tilskyldum fjölda fé-
lagsmanna.
Á ■ A-lista eru aðalmenn
Tryggvi Helgason formaður fé-
lagsins og Jón Helgason vara-
er, Bretar gátu þessvegna treyst
mjög á sinn eigin varnarmátt,
en þeim þótti samt öruggai-a að
biðja bandamenn sína að hafa
hjá sér í landinu úrvalssveit
þeirra hermanna, sem mest
mundi hafa reynt á, ef Stalín
eða eftirmenn hans hefðu hafið
styrjöld að nýju.
Enn gætir uggs Vestur-Þjóð-
verja við innrás. Þjóðverjar eru
góðir hermenn og Rússar óttast
Vestur-Þjóðverja meir en aðrar
þjóðir ef ný styrjöld brytist út
í álfunni. Þá hafa Vestur-Þjóð-
verjar komið sér upp fjölmenn
um og vel búnum varnarher.
Samt mega bestu Þjóðverjar
ekki heyra það nefnt, að Banda
ríkin flytji vestur um haf þá
300 þús. varnarliðsmenn, sem
hafa dvalið frá stríðslokum í
Þýzkalandi með ærnum tilkostn
aði. Eiginlega ættu Bretar og
Bandaríkjamenn að þreyta
Keflavíkurgöngur.
Bændur grípa seint til
varnarráðstafana.
Síðastliðið vor hafði kjaradóm-
ur stórhækkað laun ríkisstarfs-
manna, stundum um helming.
Verkamenn gerðu verkfall og
fengu kauphækkun. Þá kölluðu
eigendur fiskiskipa fund saman
og sendu stjórn og þingi þau
skilaboð, að enginn floti færi til
veiða nema ríkið veitti þeim 300
milljónir af almannafé til kjara
bóta fyrir þá, sem ynnu að sjáv
arframleiðslunni. Þing og stjórn
játuðu kröfunum og lögðu á al-
mennan nefskatt til að standast
greiðsluna. Bændur þögðu og
fengu ekkert í sinn hlut.
Bændur gátu gert kröfur.
Þrír aðilar gátu komið fram fyr
ir hönd bænda við hlið útvegs-
manna. Fyrst Búnaðarfélagið, í
öðru lagi Stéttarsamb. bænda
og síðast en ekki sízt frjáls
bændasamtök, utan við flokka
og hagsmunasambönd. Hvað
veldur þessari þögn?
Þeir, sem stunda iðnað, verzl
un, fiskveiðar, siglingar og gisti
húsarekstur fá til starfs nokk
urn liðskost til starfa, sem at-
vinnureksturinn verður að
greiða það kaup, er starfsliðið
unir við. Bændur fá yfirleitt
ekki vandalaust starfsfólk. Þeir
geta ekki keppt við aðra atvinnu
vegi um kaupgreiðslur. Þeir fá
minna en þeim ber úr þjóðar-
búinu, þrátt fyrir atorku sína,
sem víða má líkja við hrein af-
rek.
formaður og varamenn Helgi
Sigfússon og Hörður Frímanns-
son. — Á B-lista eru aðalmenn
Júlíus Bergsson og Sveinn
Magnússon. Varamenn Eiður
Sigþórsson og Sævar Frímanns
son. Blaðið íslendingur kveður
B-listann vera borinn fram af
lýðræðissinnum. Þetta mun þó
vera villandi að því leiti, að í
trúnaðarmannaráði félagsins og
í hópi þeirra félagsmanna sem
bera fram A-listann eru félags-
(Framhald á blaðsíðu 7).
ÞJÖNUSTA OG
ÞEGNSKAPUR
Hr. ritstjóri.
í blaðinu Degi dags. 26. sept-
ember, er fjallað um vandamál,
sem lengi hefir valdið þjónustu
fyrirtækjum, svo sem flugfélög
um sem " annast farþegaflutn-
inga miklum áhyggjum: Það er,
hvar setja skuli mörkin, með
flutning farþega, sem neytt hafa
áfengis áður en flugferð hefst.
Hér er við erfitt vandamál að
fást. . .
Viðbrögð manna og meðferð
á áfengum vínum, er næstum
því eins mismunandi og menn
irnir eru margir. Það sem ekki
breytir framkomu eins, getur
ært annan.
Hinsvegar er, sem betur fer,
flestum svo farið, að hegðun
þeirra breytist ekki til hins
verra, þótt neytt hafi víns í hófi.
Það er ófrávíkjanleg regla, að
séu menn drukknir er þeim synj
að fars í því ástandi. Einnig er
stranglega bannað, og ríkt eftir
því gengið, að farþegar á innan-
landsflugleiðum, hafi ekki á-
fengi um hönd meðan á flugi
stendur.
í millilandaflugi eru hinsveg
ar seldir sterkir drykkir, og öl.
Þar horfir málið öðru vísi við,
þar sem flugfreyjur bera mönn
um drykki og fylgjast að sjálf-
sögðu með því að slíkt sé ekki
ofnotað. Sem betur fer heyrir
það til algjörra undantekninga,
að flugfreyjur þurfi að neita
farþegum um drykki, en ef þeim
sýnist einhver búinn að „fá nóg“
er sííkt gert skilyrðislaust.
Eins og áður var að vikið, fá
drukknir menn ekki far. Það
er hinsvegar á stundum nokk-
uð erfitt að skilgreina, hvort
maður telst drukkinn. Leiki á
því vafi, er álits flugstjóra leit
að, en hann hefir úrslitavald
um hvort farþegi undir áhrifum
áfengis skuli tekinn með eða
ekki.
Þar sem farþegar koma sjálf
ir með farmiða sína að af-
greiðsluborði, fer ekki hjá því
að afgreiðslumenn veiti því at-
hygli, ef væntanlegur farþegi er
óhæfur til ferðar vegna áfeng-
isneyslu.
Þegar hinsvegar hópar eru á
ferðinni og einn gengur frá far
miðum fyrir allan hópinn, verð
ur þetta erfiðara viðfangs.
Það er slíkt tilfelli, sem rætt
var um í fyrrnefndri grein í
Degi, 26. september. Þar var á
ferðinni hópur, sem oft hefir
ferðast með flugvélum félagsins
og ávalt komið prúðmannlega
fram í hvívetna.
í öllum samskiptum manna,
verður að treysta á þegnskap
og á það ekki síður við í flug-
ferðum, en annars staðar. Nú er
það staðreynd, að allur þorri
fólks fer að lögum og settum
reglum í daglegri umgengni.
Þj ónustufyrirtæki slíkt, sem
Flugfélag íslands, er hér engin
undantekning. Um leið og félag
ið og starfsfólk þess leggur sig
fram um að veita góða þjónustu
væntir það þess einnig að á móti
komi þegnskapur þess, sem þjón
ustunnar verður aðnjótandi. í
reyndinni er þetta líka þannig,
en með örfáum undantekning-
um. Og er félagið og starfsfólk
þess leitast við að veita góða
þjónustu, ^á liggur í augum
uppi, ónæði, sem farþegar verða
fyrir, hvort heldur er af völdum
drukkinna manna, eða af öðr-
um orsökum reynir félagið með
öllum ráðum að fyrirbyggja.
Frá sjónarmiði Flugfélags fs-
lands, er aðeins gott eitt um
það að segja, að mál þessi séu
rædd á opinberum vettvangi,
málefnalega og öfgalaust, eins
og í greininni sem áður er vitn
að í.
Reglur þær, sem þessi mál
gilda hjá Flugíélagi fslands, eru
í samræmi við gildandi reglur
annarra flugfélaga, og sem að
nokkru hafa verið raktar hér
að framan.
Um leið og Flugfélag íslands
harmar að atvikið, sem er til-
efni þessara skrifa, skuli hafa
hent, vill það jafnframt þakka
(Framhald af blaðsíðu 8).
Tilgangurinn er ekki sá að
tyggja upp allt sem siðbótar-
mennirnir sögðu, ánægðir yfir
því hvað við erum vel lúthersk
ir. Heldur eigum vér að endur-
hugsa fagnaðarerindið, rann-
saka það að nýju og boða það á
máli nútimans." Með þessu
átti Nygren við það, að vér ætt-
um að vera trúir anda og grund
vallarreglum siðbótarinnar
fremur en bókstaf hennar. Af
þessu má sjá, að sá andi, sem
svífur yfir vötnum Lútherska
heimssambandsins er alls ekki
jafnkyrrstæður og sumir halda.
Vitrustu menn þessara samtaka
skilja, að hverjum tíma hæfir
nýr búningur, ef guðfræðin á
ekki að steinrenna. Ekki efast
ég um, að íslendirigum sé það
gott að kynnast mikilhæfum
kirkjuleiðtogum erlendum og
hugsunarhætti þeirra, þó að all
ir geti ekki hugsað eins hvorki
þar eða hér.“
ELSKAR ÞÚ MIG?
í niðurlagi ræðu sinnar mælti
prófastur á þessa leið:
„Meðal þjóðar vorrar hafa
oft orðið hvassar trúmála-um-
ræður, þar sem einn hefur þózt
vera stórum rétt-trúaðri en ann
ar. Var það nýlega á orði haft
í einhverju blaði fyrir sunnan, í
sambandi við nefndarfund Lúth
erska heimssambandsins, að þar
hefði íslenzri prestastétt, sem
að stórum hluta væru undan-
villingar, gefist kostur á að
kynhast sönnum kristindómi og
lútherskum skilningi á honum,
enda væru íslendingar fjarlæg
astir kirkju og kristindómi allra
þjóða, sem kenndu sig við Krist.
Enda þótt slíkar ásakanir séu
öfgafullar og að jafnaði bornar
fram af lítilli þekkingu eða
skilningi, og í engu í samræmi
við eðli og tilgang sjálfs Heims
sambandsins eins og áður er
aðvikið, þá ber í sjálfu
sér ekki að harma það,
þó að skoðanir manna séu að
einhverju leyti skiptar um guð
fræði. Svo hlýtur ávallt að vera
meðan menn eru misjafnir að
skilningi. Dálítið stei'kviðri í
andlegum efnum er líka hollara
en eintómt logn og sofandahátt-
ur, sem benda mundi einungis
á andlegan dauða. Sjálfur talaði
meistarinn stundum ómjúklega
í eyru Fariseanna, þeirra sem
rétt-trúaðastir þóttust vera á
þeirri tíð. Lærisveinar hans
voru án efa ólíkir hver öðrum,
þó gat hann notað þá til starfs.
Aldrei spurði hann neinn
þeirra: Ertu rétt-trúaður? Held
ur sagði hann við sinn breyska
og hrosula lærisvein aðeins
þetta: Elskar þú mig? Og þegar
lærisveinninn svaraði: Já, herra
þú veizt að ég elska þig, sagði
Drottinn: Gæt þú lamba minna!
Eg trúi því ekki, að yfirleitt
nokkur maður takist starf á
hendur í íslenzkri kirkju nema
af því, að hann elskar Drottin
og fagnaðarerindi hans. En
farþegum sínum í heild fyrir
gott og ánægjulegt samstarf á
liðnum aldarfjórðungi og vænt-
ir þess að gagnkvæmur skilning
ur og vinátta megi ríkja um alla
framtíð.
í vor tekur félagið í notkun
nýja flugvél á leiðum innan-
lands og batna þá enn mögu-
leikar þess til bættra þjónustu,
sem það efast ekki um að vei'ði
metin að verðleikum.
Msð þökk fyrir birtinguna,
Flugfélag íslands h.f.
þann þjón mun hann geta not
að nú eins og þá, hversu mjög
sem skilningi hans kann að
vera áfátt.
Þessi andi skilnings og samúð
ar hefur farið vaxandi, ekki að
eins innan hinnar protestant-
isku kirkju, heldur einnig inn-
an hinnar kaþólsku. Eins og sjá
má af gerðum kirkjuþingsins í
Róm, andar nú hlýrra þaðan í
garð mótmælenda að nýjum
páfa? Eigum vér ekki að vona,
að slík tíðindi séu upphaf vax-
andi góðvildar og samvinnu
kristinna manna um allan
heim?
Ef kristnir menn leggja allt-
af stund á að hata hver annan
vegna skoðanaágreinings, hvern
ig getur það verið annað en
hrópandi vitni um, hversu ó-
kristnir þeir eru?“
VIÐTÖKUR I STÆRRA-
ÁRSKÓGI.
Að loknu erindi prófasts bauð
sóknarnefndin fundargestum til
kaffidrykkju í skólahúsi hrepps
ins og sátu menn þar í góðum
fagnaði. Var fundinum síðan
haldið áfram þar langt fram á
kvöld og þá rædd ýmisleg hér-
aðsmál: Fjármál kirkna, söng-
mál og fleira og gerðar um þau
ýmsar ályktanir.
Séra Pétur Sigurgeirsson
flutti ágætt erindi og eftirtekt-
arvert um Iíknarþjónustu kirkj-
urinar í Þýzkalandi og sýndi
skuggamyndir frá ferðalagi sínu
um þær slóðir í sumar. Síðan
var fundinum slitið með ritning
arlestri og bæn, sem vígslubisk
up, séra Sigurður Stefánsson,
flutti, og sunginn sálmur eftir
Valdimar Snævarr. En prófast
ur þakkaði frábærlega hlýjar
og rausnarlegar viðtökur sókn
armanna og bað kirkjunni og
söfnuðinum blessunar Guðs.
ENDURBÆTUR Á STÆRRA-
ÁRSKÓGSKIRKJU
Endurbætur, sem fram hafa
farið á kirkjunni eru þessar:
Viðgerð á þakí og turni, turn
gluggum og klukknalofti. Múr-
húðaður sökkull og málaður.
Tvöfaldað gler í kirkjunnis og
sett litað gler í kórglugga, lögð
skolp- og vatnslögn og sett upp
salerni. Hvelfing klædd innan
með texplötum. Raflagnir end-
urnýjaðar og sett rafhitun í
kirkjuna, rörofnar undir bekki
og annarsstaðar þilofnar. Allir
veggir þiljaðir plötum. Gert við
gólf og þau flísa- og teppalögð.
Kirkjan síðan öll máluð. — Ó-
komin er ljósakróna og vegg-
Ijós á söngloft og í kór.
Umhverfi kirkjunnar var lag
fært.
Raforka hf. Ak. sá um raf-
lagnir. Verkið að öðru leyti unn
ið af heimamönnum, Sveinn
Jónsson sá um smíðavinnu en
Hannes og Kristján Vigfússynir
um málningu.
Kirkjunni hafa borizt vegleg
ar gjafir, er síðar verður getið.
Kosningar í Sjómannafélapu
- Héraðsfundur Eyjafjarðarprófastsdæmis