Dagur - 02.11.1966, Blaðsíða 5

4
5
Skrifstofur, Hafnarstræti 90, Akureyri
Súnar 1-1166 og 1-1167
Ritstjóri og ábyrgðarniaður:
ERLINGUR DAVÍÐSSON
Auglýsingar og afgreiðsla:
JÓN SAMÚELSSON
Prentverk Odds Bjömssonar li.f.
Röng stefna
FLESTIR sæmilega greindir menn,
sem ekki eru haldnir pólitískri
blindu og íylgzt hafa með þróun
efnahagsmála hér á landi síðustu ár-
in, eru sammála um eftirfarandi:
Fylgt hefur verið rangri og löngu úr-
eltri efnahagsstefnu, sem núverandi
ríkisstjóm nefndi viðreisn og boðaði
sem sitt fagnaðarerindi í upphafi
stjómartímabils síns.
Fyrsta boðorðið var stöðvun verð-
bólgunnar, enda forsenda þess að
einhver „stefna“ eða áætlunargerð
fengi staðizt, að verðbólgan væri
föstum tökum tekin. En verðbólgan
hefur leikið lausum liala allan tím-
ann, vaxið og sýkt allt efnahagskerf-
ið meira en nokkuð annað. Verð-
bólguþróunin er svo ör, að sumir
þættir fjárlagafmmvarpsins urðu úr-
eltir á meðan það var prentað. Við-
reisnarstefnan var dæmd til fullkom-,
ins ófarnaðar eftir að verðbólgu-
draugurinn settist við stýrið.
Landinu virðist nú stjórnað með
hag vissra einkaaðila fyrir augum, ef
um stjórn væri að ræða, þeirra, sem
hafa rúman aðgang að peningastofn-
unum til fjárfestingar og margskonar
brasks, en á sama tíma býr almenn-
ingur við lánsfjárkreppu, vaxtaokur
og vinnuþrælkun. Verst af öllu er þó
óvissan um framtíðina og sú siðferði-
lega upplausn í viðskipta- og pen-
ingamálum, er hún hefur skapað.
Það er til marks um hin stórkost-
legu mistök stjómarvalda í þessu
landi, að iðnaður landsmanna dregst
saman og sumra iðngreina virðist
ekkert bíða nema uppgjöf, en ýmsar
hafa þegar gefizt upp. Bátaútvegur-
inn er í raun og veru á ríkisfram-
færi, togaraútgerðin að leggjast nið-
ur, bændastéttin í málaferlum við
Iandbúnaðarráðherra á þessu tíma-
bili vegna megnrar óánægju, frysti-
húsin að stöðvast, vöruskiptajöfnuð-
urinn við útlönd óhagstæður um 937
milljónir króna, það sem af er árinu,
skuldaaukning við útlönd méiri en
sem vexti gjaldeyrisvarasjóðsins nem-
ur og síðast en ekki sízt: Hækkun
fjárlaganna á einu ári meiri en öll
fjárlagaupphæðin var fyrir valda-
töku þessarar ríkisstjómar.
Allt þetta gerist á sama tíma og
hvert aflagóðærið öðru betra hefur
fært þjóðarbúinu meiri tekjur en
dæmi eru um áður, enda hækkandi
verðlag á afurðum erlendis fram til
síðustu mánaða. Hið mikla og sam-
fellda góðæri hefur í raun og vem
bmnnið upp í eldi verðbólgunnar að
veralegu leyti. Til skóla, sjúkrahúsa,
hafna og vega fer nú minna magn af
opinberu fé hlutfallslega en áður,
(Framhald á blaðsíðu 2.)
Fjöldi trillubáta bíður þess að fiskur gangi á miðin.
Sauðárkrókur
(Framhald af blaðsíðu 8).
það hvað unnizt getur með at-
orku og góðri samvinnu.
Ræður þeirra frú Sigríðar
Thorlacius og Olafs Jóhannes-
sonar alþingismanns voru báð-
ar mjög athyglisverðar og í
þeim þungir áfellisdómar á nú-
verandi stjórnarstefnu.
Samferðafólk mitt hafði orð
á því, hve margt vaeri af mynd-
arlegu og mannvænlegu, ungu
fólki saman komið í Bifröst
þetta kvöld og mun það rétt
vera. Hitt er alkunna, að Skag-
firðingar skemmta sér hjartan-
lega, og ganga frjálslegir til
gleðimóta og dansa manna
mest. Þeir eru söngmenn mikl-
ir, enda Skagafjörður ríki hinna
miklu tenóra.
En ég fór að hitta menn að
máli þegar aðrir stigu dansinn,
leita frétta á sviðum atvinnu-
lífs, menningar- og félagsmála,
og næsta morgun tók ég nokkr-
ar meðfylgjandi myndir af einu
og öðru, sem fyrir auga bar.
Sauðárkrókur, höfuðstaður
hins víða og fagra héraðs,
Skagafjarðar, varð sérstakur
kaupstaður árið 1947 og telur
nú nær 1400 íbúa. En fyrsta
íbúðarhúsið byggði Árni Eiríks
son smiður árið 1871 og settist
þar að. Það hús stendur undir
snarbrattri brekku, skammt frá
sjó, þar sem síðar varð sú
byggð, er nú blasir við. En land
kaupstaðarins liggur á milli
Héraðsvatna og Gönguskarðsár
og að löndum Sjávarborgar og
Áshildarholts.
Vegir liggja til ýmissa átta á
landi til Sauðárkróks og frá, og
rétt við kaupstaðinn er flug-
völlur, og við sjóinn er mikill
hafnargarður svo að samgöng-
ur við staðinn eru greiðar og
miklar.
Þegar ekið er um götur Sauð
árkróks blasa einkennisstafim-
ir K. S. víða við. Kaupfélag
Skagfirðinga er umsvifamesta
fyrirtæki staðarins og traust-
asta félag fólksins í bæ og sveit
um, sem þar hefur enn upp ris-
ið, á sviði viðskipta- og atvinnu
lífsins. Lítum nú nánar á það.
Kaupfélag Skagfirðinga var
stofnað árið 1889, fyrst sem
pöntunarfélag og átti það lengi
erfitt uppdráttar. En árið 1918
varð breyting þar á með nýju
skipulagi og séra Sigfúsi Jóns-
syni á Mælifelli, sem þá tók
við framkvæmdastjórnarstörf-
um. En aðrir kaupfélagsstjórar
síðan eru þessir: Sigurður Þórð
arson, sem tók við af séra Sig-
fúsi 1937 og var kaupfélags-
stjóri til 1946. En þá tók við
Sveinn Guðmundsson, sem þar
ræður enn ríkjum. Kaupfélagið
hefur margskonar starfsemi,
þótt verzlunin skipi öndvegið.
Fulltrúi kaupfélagsstjóra er
Helgi Rafn en gjaldkeri Gutt-
ormur Óskarsson. Nýlenduvöru
deild stjórnar Jón Björnsson,
vefnaðarvörudeild Tómas Hall-
grímsson, byggingavörudeild
stjórnar Magnús Sigurjónsson
og kjörbúð Sveinn Guðmunds-
son. Brynjar Pálsson stjórnar
véladeild og Magnús Sigurjóns
son trésmíðaverkstæði. Friðvin
G. Þorsteinsson stjórnar slátur-
og frystihúsi og Sólberg Þor-
steinsson er mjólkursamlags-
stjóri. Fiskiðju Sauðárkróks h.f.
stjórnar Marteinn Friðriksson.
Fastráðið starfsfólk kaupfélags
ins er um 100 manns en auk
þess er fjöldi fólks lausráðið
t. d. 126 manns í sláturtíð. Fé-
lagsmenn í K. S. eru um 1300
talsins í 10 félagsdeildum. Mikil
og nýleg kjörbúðarbygging vek
ur sérstaka eftirtekt. Þar stend
ur í hlaði hestasteinn með kop-
arhring, frá Utanverðunesi,
nyrst í Hegranesi. Sunnarlega
í kaupstaðnum, í nýju hverfi,
stendur nýbyggð kjörbúð K. S.,
sem einhvem næsta dag verð-
ur opnuð.
Kaupfélagið hefur í byggingu
útibú í Varmahlíð, mikið hús,
sem væntanlega verður tekið í
notkun á næsta vori.
En á Sauðárkróki eru einnig
margar verzlanir kaupmanna,
flestar eða allar fremur litlar,
en sýna þó, að margir verzla
þar við kaupmenn. Fer jafnan
bezt á því, að hin ólíku við-
skiptaform keppi um viðskiptin
á hverjum stað. Bæði er það
verzlun samvinnumanna og
kaupmanna holt og með því
móti hefur fólkið hið frjálsa og
eftirsótta val og verzlunarfrelsi.
Á síðari árum hefur mikið
borið á Verzlunarfélagi Skag-
firðinga, sem ýmis öfl, andstæð
samvinnustefnunni, stofnuðu
*fyrir 1930. En þetta félag vesl-
aðist upp eftir nokkur ár. Síðar
var það endurvakið og var til
húsa á sama stað. En það dó
líka og með miklum harmkvæl
um og skuldatöpurrt. Angi af
því lifir þó ennþá og heitir
Sláturfélag Skagfirðinga.
Iðnaður er töluverður á Sauð
árkróki, einkum í margskonar
trésmíði og húsagerð. Af tré-
smíðaverkstæðum eru tvö lang
stærst, Borg h.f., framkvæmda
stjóri Stefán Guðmundsson og
Trésmiðjan Hlynur h.f., fram-
kvæmdastjóri Bragi Jósafats-
son. Þá er plastiðnaðurinn eftir
tektarverður, en eigandi plast-
verksmiðjunnar er Stefán Guð
mundsson. Saumastofa Helga
Shevings er starfrækt á Sauðár
króki og verkstæði Jónasar
Guðlaugssonar framleiðir ýms-
ar vörur til raflagna o. fl. Þá
má nefna vélaverkstæði Áka og
Lykil.
Sauðkræklingar eru töluverð
ir búmenn og eiga fjölda fjár
og margt hrossa en enga kú.
Fjárhúsin eru í hverfum og
hesthús rísa í hvömmum og
giljum upp af kaupstaðnum.
Kartöflugarðar eru í skjólgóð-
um og sólríkum brekkum og
gefa oft góða uppskeru.
Sauðárkrókur liggur fyrir
opnum flóanum og er þar
brimasamt og hafnlaust frá nátt
úrunnar hendi. Þar eru nú orð
in mikil hafnarmannvirki. En
náttúruöflin hafa aldrei viljað
Elzta hús kaupstaðarins.
sætta sig fullkomlega við þau.
Möl og sandur berst að hafnar-
garðinum og brim brýtur land
framan við flugvöllin.
Þrír bátar með dragnót hafa
stundað veiðar að undanförnu
en eru sennilega að hætta,
nema framlenging fáist. Þeirra
afli hefur löngum verið fremur
lítill. Sex bátar byrjuðu þessar
veiðar og hafa hætt smám sam-
an. Segja má að bolfiskveiðin
hafi nær engin verið en dálítið
veiðzt af skarkola. Tveir bátar
hafa róið með línu. Margir eiga
trillubáta, sem ekki eru notað-
ir nema þegar fiskur gengur.
En afli hefur farið minnkandi
síðustu árin.
Fiskiðja Sauðárkróks h.f. er
stöðugt starfrækt og hefur
gengið sæmilega, miðað við að-
stæður. Þar að styður land-
búnaðurinn með sína frysti-
þörf. Annað frystihús á staðn-
um er lokað. Það á Guðmund-
ur Þórðarson. Það hefur á
ýmsu gengið með rekstur hins
lokaða frystihúss, svipað og hjá
fésýslumönnum við verzlunina.
Sú starfsemi er kennd við
íhaldið og þá menn, sem lifa í
gamalli trú á kenningar þess.
En kollsteypurnar endurtaka
sig harkalega, þótt margir séu
of seinir að draga af þeim rétt-
ar ályktanir.
Á Sauðárkróki er útibú Bún-
aðarbankans og stórt útibú þess
banka í smíðum, ennfremur er
þar útibú Samvinnúbankans.
Kirkja stendur í miðjum kaup-
staðnum og er séra Þórir Step-
hensen sóknarpresturinn. Sýslu
maður og bæjarfógeti er Jó-
hann Salberg Guðmundsson,
bæjarstjóri Hákon Torfason og
forseti bæjarstjórnar Guðjón
Ingimundarson. En í bæjar-
stjórn Sauðárkrókskaupstaðar
eru 7 bæjarfulltrúar, 3 Fram-
sóknarmenn, 2 Sjálfstæðis-
menn, 1 Alþýðuflokksmaður og
1 Alþýðubandalagsmaður.
Barna-, gagnfræðá- og iðn-
skóli starfa, og í vetur starfar
fjórði bekkur gagnfræðaskóla í
fyrsta skipti. Skólastjórar í
sömu röð eru: Björn Daníels-
son, Friðrik Margeirsson og Jó
hann Guðjónsson. Byrjað er á
grunni nýs gagnfræðaskóla.
Héraðssjúkrahúsið stendur
hátt og er tilkomumikil bygg-
ing. Sjúkrahúslæknir er Ólafur
Sveinsson og héraðslæknir Frið
rik J. Friðriksson. Gistihúsin
Mælifell og Villa Nova taka á
móti gestum. En félagsheimilið
Bifröst er sameign margra fé-
laga, sem nú hafa í hyggju að
byggja nýtt samkomuhús og fé-
lagsmálaheimili.
Sauðárkrókur er hitaður með
laugarvatni, sem fyrst fannst
fyrir áeggjan Ólafs heitins Sig-
urðssonar bónda á Hellulandi.
Oftar en einu sinni hefur verið
borað eftir viðbótarvatni með
svo góðum ái'angri, að heita
vatnið er ekki enn fullnýtt. Það
verða því engin vandræði að
hita upp þær 30 íbúðir, sem nú
eru í smíðum.
Hér hefur verið stiklað á
stói-u og aðeins það nefnt, sem
liggur fyrir allra augum. Aust-
firðingar í sínum þröngu döl-
um, myndu eflaust margir
öfunda þá, sem á Sauðárkróki
búa vegna víðáttunnar, ef þeir
bæru saman, en þeir hugga sig
við síldina um sinn. En hver
staður verður að verulegu leyti
eins og fólkið, sem þar býr.
Þar er Sauðárkrókur engin und
antekning og margt er vel um
þann stað, sem vitnar um dug-
legt og frjálshuga fólk. E. D.
VATNSSKORTUR
Blönduósi 1. nóv. Nú er að
verða hörgull á vatni, enda úr-
komulítið í sumar. Vatnsveitan
á Blönduósi er tæp með vatn.
Laxá á Ásum er mjög vatnslítil
og framleiðir því rafmagn með
minna móti. Ef svo heldur sem
horfir þarf að grípa til díesel-
varastöðvar, sem byggð var í
fyrra. Ó. S.
Kjörbúðir K. S. á Sauðárkróki.
Sundlaug kaupstaðarins. Til vinstri eru reglulega byggð fjárhús.
KRISTIAN SCHELDERUP:
LEIÐIN MÍN
Ásmundur Guðmundsson ís-
lenzkaði. — Bókaútgáfan Fróði,
Reykjavík.
MAÐUR kom til mín í sumar,
settist hátíðlega í stólinn hin-
um megin við skrifborðið og
fór að segja mér, að Biblían
væri guðsorð. Ég sagði honum,
að ég hefði einhvern tíma heyrt
þetta fyrr, en spurði hann,
hvernig hann vissi það. Það
stendur í Biblíunni, sagði hann
og nefndi kapitula og vers.
Kvaðst hann trúa hverju orði,
sem þar stæði.
Þetta er gott og blessað, mað
ur minn, sagði ég. En ertu þá
öldungis viss um að skilja skap
arann rétt, því að vafizt hefur
það fyrir mörgum? Ekki kvaðst
hann vera í neinum vandræð-
um með það. Allt stæði þetta
svart á hvítu í hinni helgu bók.
En ef eitthvað væri óljóst,
spyrði hann bara heilagan
anda, og af honum skildist mér,
að hann hefði nóg.
Ég óskaði þessum ginnhelga
manni til hamingju með guðs-
orðið sitt, og bað hann því næst
að víkja frá mér, því að ég
væri syndugur maður. Hefði ég
aldrei fyrr hitt mann, sem svo
handgenginn væri Guði, að
hann þekkti innstu hugrenning
ar hans, og það án þess að
kynna sér málið nema laus-
lega. Því að ekki voru nema fá
ár síðan maður þessi frelsaðist,
en þar áður hafði hann verið
syndaselur eins og við hinir.
Nú hafði hann tekið þetta
mikla heljarstökk með því að
líta einstöku sinnum í Biblíuna
sína og vissi síðan allt, sem Guð
vissi, og kannske meira.
Fremur er það sjaldgæft að
hitta svona mikla spámenn á ís
landi, en aftur á móti úir og
grúir af þeim í Noregi, síðan
lítt menntaður bóndi að nafni
Hans Nielsen Hauge óð um
landið þvert og endilangt til að
vara menn við súrdegi prest-
anna. Frá þeim tíma hefur
þekking í guðfræði verið talin
hættuleg vantrú í því landi og
gekk svo langt, að „trúaðir"
menn gátu ekki unað fræðslu
þeirri, sem Oslóarháskóli lét í
té, og stofnuðu sérstakan safn-
aðarskóla, til áð uppfræða hina
trúuðu í sönnum kristindómi.
Dæmi um þess konar upplýs-
ingu er t. d. Hallesby, sem kom
ið hefur hingað til lands og
naumast fundið hér frelsa?
prest nema hálfan annan kot^
ungsson.
Hin guðfræðilega aðfei'ð frels
aðra manna er yfirleitt áþekk:
F-yrst er guðfræðikerfið sett
fram eins og þeir vilja hafa það
samkvæmt sínum skilningi. Síð
an eru úrklippur úr Ritning-
unni notaðar til að fylla út í
rammann ,þar sem þær eiga
við. Hinu er sleppt, sem ekki
passar. Stórsynd og móðgun við
Guð er að gagnrýna nokkuð af
því, sem postular hans halda
fram. Kristindómurinn er sér-
stök opinberun, sem engum
nema ;„trúuðum“ er fædt að
skilja. Ef farið er að efast um
eitt, hrynur þá ekki annað, er
þá nokkru unnt að treysta
framar?
Svona hugsuðu hinir trúuðu
menn og þótti það höfuðnauð-
syn að byrgja augun og eyrun
fyrir allri þekkingu, því að hún
var freisting frá hinum vonda
og tók af mönnum trúna.
Til eru menn, sm hafa annars
konar hugmyndir og vilja fara
aðrar leiðir í trúmálum. Þeir
vita, að allri hugmyndafræði er
áfátt og hvaða skoðun sem er
stendur til bóta. Þeir telja, að
aukin þekking á hvaða sviði
sem er hljóti að öðru jöfnu að
leiða til meira skilnings á guði,
því að hann ér ekki aðeins yfir
öllu heldur og í öllu. Varði því
mestu að vita sannleikann í
hverju máli. Allir forystumenn
mannsandans hafa farið þessa
leið og fyrir viðleitni þeirra hef
ur miðað áfram, þó að sjálfir
hafi þeir oftast verið brenni-
merktir sem villutrúarmenn,
Séra BENJAMIN
skrifar um
bækur

krossfestir, brenndir eða sagað-’
ir sundur. En meistarinn sagði:
Sælir eruð þér, þá er menn
atyrða yður og ofsækja og tala
ljúgandi allt illt um yður mín
vegna. Verið glaðir og fagnið,
því að laun yðar er.u mikil á
himnum. Því að þannig ofsóttu
þeir spámennina, sem voru á
undan yður.
Sá sem talinn var mestur
villutrúarmaður í norsku kirkj-
unni upp úr síðustu aldamótum
var Johannes Ording. Þegar
hann var gerður prófessor í
samstæðilegri guðfræði við Há
skólann í Osló, ætlaði allt af
göflum að ganga, og stofnuðu
þá hinir trúuðu safnaðarháskól
ann, þar sem Hallesby réð ríkj-
um. Johannes Ording var læri-
meistari Kristian Schjelderups.
Segist hann mjög hafa verið
varaður við,honum, því að tal-
inn hafi hann verið ímynd alls
hins illa, sem frjálslynd guð-
fræði mundi leiða inn í kirkj-
una. En mjög reyndist hann á
aðra lund, er nemandinn kynnt
ist honum persónulega:
„Sjálfur var hann gerólíkur
þeirri mynd, sem mótazt hafði
af honum í huga mér. Hann var
sannarlega énginn bardagamað
ur. Hann var hægur, yfirlætis-
laus vísindamaður, alveg blátt
áfram. Ég hygg að enginn, sem
átt hefur því láni að fagna að
verða vinur Jóhannesar Ording,
muni geta gleymt áhrifunum
frá honum. Hann var óvenju-
miklum gáfum búinn, vinsæll,
hámenntaður, andlega vakandi,
Idur næmri kímnigáfu, ein-
falclri, nærri því barnslegri guð
rækni og að vissu léyti inn-
fjálgri dultrú. Hann var göfug-
ur og mildur andans maðui',
sem aldrei, jafnvel ,í mestu
raunum, sleppti trúnni á það,
að hið góða sé sterkasta afl lífs-
ins“. :.
Þannig var maðurinn, sem
Nox'ðmenn óttuðust eins og
fjandann sjálfan og lokuðu
kirkjum sínum fyrir. Og ég
hygg að læi-isveinninn sé hon-
um á mai-gan hátt líkur.
Kristian Schjelderup var einn
af þeim mönnum, sem ekki
trúðu á heilagleik fávizkunnar
og þröngsýninnar, og elskaði
meii-a sannleikann en vegleg
kirkjuleg embætti. Svo baneitr-
aður var hann talinn á yngri
árum, þegar hann var dósent
við Oslóai'háskóla, að honum
var neitað um útkjálkabrauð í
Noregi, þó að hann væri eini
umsækjandinn. Tilkynnti
xxorska kii'kjumálaráðuneytið
honum, að umsóknir frá hans
hendi um önnur prestaköll
yrðu heldur ekki teknar til
greina, þar sem hann stæði ekki
á sama játningagrundvelli og
norska kii'kjan.
Ekki lét Schjelderup þetta á
sig fá, heldur varð það honum
hvatning til að leita sannleikans
af ennþá meiri bi'ennandi
ástríður. Hann settist við fætur
Mahatma Gandhi og ýmissa
annarra indverska meistara og
sótti heim Albert Schweitzei',
sem meii'i var af sjálfum sér
flestum öðrum kristnum mönn-
um um sína daga, þó að lítt
þætti hann rétt-trúaður. Oll
hans ævi hefur verið pilagríms
ins ganga og leit að sannleik-
anum, og er þessi bók: Leiðin
mín, andleg saga hans, rituð af
frábærri einlægni. Schjelderup
er fjarri því að vei-a nokkur
einstefnumaður í guðfræði.
Hann er ákaflega hógvær og
víðsýnn og telur, að hver trú-
málastefna kunni að hafa til
síns ágætis nokkuð og geyma
eitthvert brot af sannleikanum.
Merkilegt er, að slíkur maður
skuli þó að lokum hafa vei'ið
gerður að biskupi.
Þessi bók Schjelderups er ein
hver bezta bók um kristindóm,
sem ég hef lengi lesið. Hún er
skemmtileg og vekur margar
hugsanir, t. d. er kaflinn um
Albert Schweitzer fi-ábær. Húil
er skrifuð af hógværum og
göfugum manni, sem ótrauður
leitar að steini vizkunnax'. Þetta
er bók, sem óhætt er að mæla
með, bók fyrir hugsandi menn,
bók sem ekki er aðeins tilvalin
til að lesa á jólunum, heldur og
hvenær sem er.
Ásmundur Guðmundsson
biskup hefur íslenzkað bókina
af mikilli virkt. Q
- MINJASAFNIÐ
(Fi'amhald af blaðsíðu 1)
Aðalsti-æti 58 eða Kirkjuhvoll.
Til þessa hefur staðið á leyfi
bæjai-yfirvalda, sem ýmist hafa
leyft eða synjað beiðni safn-
stjórnar. Þá hefur safnstjóm í
huga að vai'ðveita hið gamla
smíðahús Þorsteins á Skipalóni
og gamla bæinn Hóla í Eyja-
firði.
Enn hafa á þessu ári borizt
safnmunir, margir hinir mei'ki-
legustu. Ski'áðm munir safns-
ins eru 3 þúsund talsins.
Samkvæmt gestabók voru
gestir safnsins 2205 talsins síð-
asta ái'. Konur í héraðinu hafa
tekið að sér forgöngu um
mannamyndasöfnun.
Eigendur Minjasafns Akur-
eyi-ar eru Akureyrax'bær, KEA
og Eyjafjarðarsýsla. Á þeim
fjórum árum, sem safnið hefur
stai'fað, hefur fjárhagur þess
komizt á traustan grundvöll, en.
fé vantar til framkvæmda og
breytinga vegna þess að safn-
munir, sumir stórir og mai'gir
ómetanlegir dýrgripir, berast,
og fá naumast eða ekki inni,
svo að þeir megi vei’ða sýning-
ai'gripir í viðunandi húsnæði.
Fram kom einróma áhugi á
því, að safnið sinni því verk-
efni sínu ótrautt, að safna mun
um og varðveita þá. En jafn-
framt að leita þeirra leiða til
fjáröflunai', sem gerðu því fært
að fást við ýrnis stærri verk-
efni, en á sum var drepið hér
að framan. □
*<