Dagur - 01.07.1970, Qupperneq 5

Skrifstofur, Hafnarstræti 90, Akureyri
Sírnar 1-11-66 og 1-11-67
Ritstjóri og ábyrgðarma'ður:
ERLINGUR DAVÍÐSSON
Auglýsingar og afgreiðsla:
JÓN SAMÚELSSON
Prentverk Odds Björnssonar h.f.
SKÚGRÆKT
í SKÓGLAUSU landi þrá menn
trjágróður. í tæru lofti er hin nakta
fegurð stundum köld og svo er hér
í okkar fjöllótta jöklalandi. Þess
vegna þrá menn skóginn, bæði til
skjóls og augnayndis, og oft er hann
bundinn því fegursta í draumum
manna um umhverfi og óskalönd, og
það er betra en ekki, að gróðursetja
nokkrar trjáplöntur í húsagarði, sjá
þær vaxa upp, verða að stórum
trjám, þrungnum af lífsmagni og
fegurð. Hið ísenzka birki og víðir-
inn, sem náttúran þyrmdi um aldir
á stöku stað, lögðu mönnum ekki
einungis til bjartsýnina, heldur líka
sannanir þess, að hinir fegurstu
draumar um skógrækt á íslandi gætu
rætzt.
Upp af þessari bjartsýni, óskhyggj-
unni um íslenzka skóga og vitnis-
burðum trjánna, sem engin tortím-
ingaröfl fengu að velli lagt, spruttu
skógræktarfélögin, fyrst Skógræklar-
félag íslands, stofnað á Akureyri 11.
maí 1930 og lifir enn undir nafninu
Skógræktarfélag Eyfirðinga og síðar
á sama vori annað Skógræktarfélag
íslands á Þingvöllum.
Á aðalfundum tveggja elztu félag-
anna, sem liér voru sérstaklega nefnd
og haldnir voru á Akureyri um síð-
ustu helgi, var 40 ára afmælis þeirra
minnzt sérstaklega og þá bæði litið
um öxl og horft fram á veginn.
Akureyri hefur löngum verið talin
vagga skógræktar á Islandi, enda
hófst skógrækt fyrst hér í nágrenn-
inu, bæði fyrir atbeina góðra bænda
og erlendra góðborgara á Akureyri,
sem öllum er kunnugt. Elztu trjá-
garðar bæjarins sýna sjö áratuga
sögu þessarar ræktunar í innbænum,
en í miklu yngri bæjarhlutum teygja
trén sig upp yfir íbúðarhúsin, svo
að þar er sem skógur yfir að líta.
Aldamótaskáldin sáu í anda landið
skrýðast skógi, og ljóð þeirra lifa.
En forystumenn skógræktar liggja
heldur ekki á liði sínu og hafa
auk þess nokkra fjármuni af al-
mannafé til umráða og yrkja ný skóg-
ræktarljóð í krónum og aurum, sam-
kvæmt nýrri viðmiðun á gæðum lífs-
ins og fegurðinni, og önnur í gróður-
reitum og girðingum og öðrum skóg
ræktarstörfum víða um land. Skóg-
ræktarmenn eru flestum öðrum fjær
því, að allieimta daglaun að kveldi.
En nokkur huggun er það þeim, sem
lítið eiga af langlundaigeði, að vita
að skógurinn vex á meðan þeir sjálf-
ir sofa, og að með skógræktinni er
verið • að spinna einn þráð í ham-
ingjuvef framtíðarinnar. Megi það
vel takast og öll störf hinna fertugu
skógræktarfélaga, sem í þeim anda
eru unnin. □
Báðir aðilar eiga að stíga skref Iil sáttar
VERA MÁ, að frá sjónarmiði
fagurfræði og náttúruverndar
hafi virkjunarframkvæmdir við
Laxá í Suður-'Þingevjarsýslu
verið slys.
Staðreynd er það engu síður,
að þær virkjanir framleiða
12.500 kw., sem tvær sýslur og
tveir kaupstaðir njóta. En orku-
framleiðslan nægir nú ekki leng
ur, fullnægir ekki hinni vax-
andi, almennu orkuþörf íbúanna
á þessu svæði. Vaxandi raforku
notkun var auðvitað löngu Ijós
og stjórn Laxárvirkjunar var
falið að fullnægja þörfinni með
nýrri eða nýjum virkjunum.
Hún leitaði möguleikanna í
sömu ánni, fann þá og gerði
áætlanir. Það var þá, sem hin
umdeilda Gljúfurversvirkjun
kom á dagskrá, vatnaflutningar
á hálendinu, 57 metra há stífla
í mynni Laxárdals og allt það
austur þar, er meira hefur verið
um deilt en flest önnur mann-
anna verk á síðari árum.
Á sáma tíma og undirbúning-
ur nýrra virkjana í Laxá stóð
sem hæst, barst hingað til lands
sterk náttúruverndarhreyfing.
Mengun lofts og vatns ógnar
ýmsum þéttbýlissvaeðum heims
ins og sjálf jörðin og gróðurinn,
jafnvel höfin eru menguð af
mannavöldum og einnig það,
sem þar lifir. Maðurinn hefur
spillt umhverfi sínu í svo stór-
um stíl, að það kostar óhemju
fjármuni og enn eina tækni-
byltingu að endurheimta eitt-
hvað af því, sem horfið er og
áður var ekki metið til fjár, svo
sem hreint loft og heilnæmt
drykkjarvatn. Þetta allt og vax-
andi skilningur á því, að mað-
urinn er hluti umhverfis síns og
því ber að umgangast það með
gát og fullri vir'ðingu, varð Þing
eyingum m. a. hvöt til að
vernda Laxá og mótmæla áfoim
um verkfræðinga og Laxár-
virkjunarstjórnar um Gljúfur-
versvirkkjun og fleiri virkjanir
á því vatnasvæði. Og þessi
náttúruverndaralda varð fjöl-
mörgum öðrum hvöt til að
styðja málstað þeirra. Hinir
ýmsu fulltrúar tækninnar, sem
hönnuðu fullvirkjun Laxár,
svo og stjórnarmenn Laxár-
virkjunar eru ósnortnir af sjón-
armiðum náttúruverndarmanna
og héldu ótrauðir áfram því
verkefni sínu, að finna góðan
virkjunarstað, til þess að geta
fullnægt raforkuþörf fólks á
Laxárveitusvæði og e. t. v. fleiri
héraða, til almennra nota. Og
ríkisstjórnin lét undir höfuð
leggjast þá samþykkt Alþingis,
að láta rannsaka virkjunarað-
stöðu á öðrum stað í þessum
landshluta.
Þegar Þingeyingar risu upp
og mótmæltu framhaldsvirkjun
um í Laxá, var ekki hægt að
benda á virkjanir við önnur
vatnsföll og hafa til samanburð-
ar hvað snerti virkjunarkostnað
og framleiðsluverð raforkunn-l
ar, svo báglega var að öllum
þessum málum unnið. Laxá var
xannsökuð, mannvirki hönnuð
og áætlanir sýndu fjárhagslega
hagstæða úrlausn raforkumála,
á meðan ekki kæmi til orku-
frekur iðnaður. Það var erfitt
fyrir hina tæknimenntuðu
menn, sem fundu hagkvæma
lausn þess mák, sem þeim var
falið að finna, að standa allt í
einu frammi fyrir nýju vanda-
máli, sem þeir aldi-ei höfðu lært
neitt um og voru óviðbúnir að
mæta og lítt fallnir til að meta,
umfram aðra menn. Þetta nýja
viðfangsefni var náttúruvernd,
sem hvorki lýtur lögmálum
xnælistokks eða talna.
Deilurnar miklu út af nýjum
virkjunum á Laxá í S.-Þing.
munu verða til-þess, að hér á
landi verður ekki, við hönnun
meiriháttar mannvirkja, gengið
framhjá hinum nýju sjónarmið-
um eftirleiðis. Út af fyrir sig
verða það væntanlega talin
merk tímamót, þegar frá líður.
Þá verður mönnum eflaust hug-
leikið að rifja það upp, þegar
fyrsti stóráreksturinn varð milli
verkvísinda og framkvæmda
annars vegar og hins vegar fag-
urfræði og sjónarmiða náttúru-
verndar.
En þetta stórmál situr enn
fast og engin breyting sýnileg,
nema hvað deiluaðilar harðna í
sókn og vörn. Opinberar deil-
ur, samningafundir, ráðherra-
bréf, hótanir um lögbann við
öllum virkjunarframkvæmdum
við Laxá, einkenna deilurnar
milli aðila. Akureyrarkaupstað-
ur á 65% af Laxárvirkjun, ríkið’
35%. Stjórn Laxárvirkjunar er
því ein af nefndum bæjarins að
meirihluta og sá hluti hennar
af bæjarstjórn kjörinn.
Hvort sem menn fagna því
eða syrgja það, hafa þingeyskir
bændur nú þegar unnið hálfan
sigur í varnarbaráttu sinni fyrir
verndun Laxár. Þeir hafa feng-í
ið því framgengt, að fallið hefur
verið frá hinum stórkostlegu
vatnaflutningum framan við
alla byggð og Suðurá fær að
renna áfram í sínum gamla far-
vegi fyrst um sinn og Kráká lát
in í friði. Þar með er þá líka
úr sögunni að auka vatnsmagn
Laxár með vatnaveitum á öræf-
um. En það er enn á dagskrá
hjá Laxárvirkjunarstjórn að
gera litla virkjun, með tilheyr-
andi jarðgöngum og neðanjarð-
ar stöðvarhúsi, síðan að gera
18—20 metra vatnsborðshækk-
un ofan við gljúfur þau í mynni
Laxárdals, sem kunn eru af því
tvennu, að vera g'ljúfra fegurst,
a. m. k. áður en virkjað’ var, og
fyrir þá virkjun, er þar var gerð'
og heitir Laxárvirkjun. Þar
næst á að hækka stífluna upp í
57 metra og myndast við það
15 km. stöðuvatn í norðanverð-
um Laxárdal. Með þessu móti á
að fást raforka til almennra
nota á núverandi orkuveitu-
svæði Laxár næstu áratugina.
Nú hetfur stjórn Laxárvirkj-
unar „ráðherrabréf upp á“
fyrsta áfanga þessarar virkjun-
arframkvæmda, frá 23. sept.
1969 og bljóðar það upp á 8 þús.
kw. Þar segir ennfremur: „Lík-I
ast til myndi samkvæmt fram-
angreindu, virkjað afl í Laxá
allt að 15 kw. (eða 15 þús. kw.)
með stítflu á síðara stigi af þeirri'
stærð, sem bæði sýslunefnd S.-
Þing. og Búnaðarsamband sýsl-
unnar hafa tjáð sig um og talið,
að gæti verið við hæfi ... . “ En
sú stífla er 18—20 metrar.
En með sömu yfirlýsingu ráð
herra hafa bændur fengið ýmis-
legt það í hendur, sem þeir ekki
höfðu áður. Þar segir m. a. um
ákvörðun um 20 metra vatns-
borðshækkun, sem kynni að fel-
ast í öðrum áfanga og innan
marka þess, sem unnt yrði að
leyfa síðar, verði þó ekki tekin
eða önnur vatnsborðshækkun
nema að höfðu samráði við íbúa
Laxárdals, hlutaðeigandi sveitar
stjórnir og Félag landeigenda.
Fyrir akömmu var undirritað
ur verksamningur milli stjórnar
Laxárvirkjunar og Norðurverks
h.f. um fyrsta stig Gljúfurvers-
virkjunar, þ. e. um gerð jarð-
gangna, stöðvarhúss og fleira
við Laxá og er undirbúningur
þess verks hafinn. Þingeyingar
mótmæla og banna framkvæmd
ir. Þannig standa málin á vor-
dögum 1970.
Þessi óleysta deila milli grann
héraða er vanvirða. Oll viljum
við fá raforkuna. En ekki held
ég almenningur telji það sóma-
samleg vinnubrögð, að sækja
þessa raforku til ágætra ná-i
granna okkar i algerri óþökk
þeirra og banni. Deiluna verður
að leysa, því allt annað er
ósæmilegt í samskiptum manna
um slík mál.
Frá leikmanns sjónarmiði er
deilan að vísu vandleyst en þó
væntanlega möguleg. Laxár-
virkjunarstjórn hefur tapað mál
inu að hálfu leyti, með því að
fallið hefur verið frá Suðurár-
veitu og virkjunaráformum í
efri hluta Laxá og Kráká. Mér
sýnist viðunandi lausn geta fal-
ist í því, að' Laxárvirkjunar-
stjórn fái óskorað leyfi til að
byggja 18—20 metra háa stíflu
í eða ofan við Laxárgljúfur og
virkja 15—20 þús. kw„ eða svo
mikið sem unnt er við þá að-
stöðu. En þá verði að fullu stað-
ar numið í virkjunarfram-
kvæmdum í Laxá og þær tekn-
ar af dagskrá á þann hátt, sem
bændur austur þar geta við
_unað, þ. e. að trygging sé fyrir
því, að ekki verði fram haldið.
Ef stjórn Laxárvirkjunar tek-
ur þetta skref, sem henni mun
bæði þykja stórt og ekki í rétta
átt stefnt, verður því naumast
trúað, að þingeyskir bændur
haldi fast við þá ákvörðun sina
að stöðva framkvæmdir nú.
Enda má gera ráð fyrir, að þeir
séu ekki öðrum ófúsari til sátta
í deilumálum en aðrir menn.
Laxá, neðan núverandi virkj-
únar, er fræg laxveiðiá, efth--
sótt af innlendum sem erlend-
um stangveiðimönnum og þykir
vart eiga sinn líka. Rétt mun
það vera og engar ýkjur, sem
vitur bóndi í Aðaldal sagði í
vetur við þann er þetta ritar:
Laxá er gullá og getur þó oi'ðið
mörgum sinnum dýrmætari en
hún er nú. Þetta er eflaust rétt
því talið er, að yfirleitt megi
gera flestar eða allar fiskiár
miklu fiskauðugri en þær eru,
með því að rétta náttúrunni
hjálparhönd. En auk þess er
Laxá aðeins laxgeng upp að
virkjun og meiri hluti hennar
því enn ónytjaður, sem slíkur,
allt til Mývatns og lengra þó.
En sá hluti árinnar og umhvei'f-
is hennar er hreinn ævintýra-
heimur, sem hvergi á sinn líka.
Þann ævintýraheim hafa fæstir
séð, því vegur liggur ekki um
dalinn endilangan og um mið-
bik hans verður því að fara fót-
gangandi. Hraun, birki, víði-
tegundir, sumar furðu stórvaxn
ar, hvönn, einir og margskonar
annar gróður veitir augum
ferðamannsins yndi á bökkum
árinnar og eyjum og vel grón-
um hlíðum beggja vegna. Fjöldi
fugla á þarna griðland og meðal
þeirra sjaldgæfar tegundir. Spik
feitur urriði veiðist í ánni og
freistar þeirra, sem gaman hafa
af stangveiðum. Og kyrrð dals-
ins veitir þeim kærkomna hvíld,
er þar koma._
Laxá í Laxárdal verður ef-
Iau,st eftirsóttust til veiða allra
straumvatna á landi hér þegar
fiskvegur verður gerður um
Laxárgljúfur. Er vart hægt að
hugsa sér, að sú framkvæmd
eða önnur aðferð til að koma
laxi upþ í Laxárdal og allt til
Mývatns, verði öllu lengur
draumórar einir, svo mikilsvert
er það mál og mikið hagsmuna-
mál. Laxveiði í Laxá, ofan Lax-
árgljúfra gæti gefið tugmilljóna
króna árlegar tekjur, til við-
ibótar þeim fjármunum, sem
Laxá gefur nú á hinum tak-
(Framhald á blaðsíðu 2)
-Frá aðalfundi Skógræk tarfélags íslands í MA
’MRWKi
(Framhald af blaðsíðu 1).
nefnd, er til þess var kosin, fjall
að um tillögurnar. Mun þeirra
verða að nokkru getið síðar.
Bæjarstjórn Akureyrar bauð
fundarmönnum öllum til kvöld-
verðar í Sjálfstæðishúsinu og
þar fór fram kvöldvaka að
kvöldverði loknum.
Formaður félagsins afhenti
þar bæjarstjórn Akureyrar að
gjöf frá félaginu fjöl úr lerki-
stofni frá Hallormsstað með
áletrun. Einnig voru þeim Jóni
Rögnvaldssyni aðalstofnanda
Skógræktárfélágs Eyfifðinga og
Ármanni Dalmannssynþ sem
verið hefur framkvæmdastjóri
þess rúmlega tvo áratugi, afhént
gullmerki Skógræktarfélags ís-
lands og skírteini um, að þeir
væru kjörnir heiðursfélagar
þess. Þá voru og Þórhalli Guðna
syni í Lundi í Fnjóskadal afhent
verðlaun fyrir störf hans að
skógræktarmálum. Á kvöldvök-
unni voru flutt söguleg drög að
undirbúningi stofnunar Skóg-
æktarfélags Islands. Stjórnaði
Þórarinn Þórarinsson fyrrv.
skólastjóri þeim þætti kvöld-
vökunnar, sem þótti fróðlegur
og vel fram settur.
Sunnudaginn 28. júní lauk
fundinum um hádegi. í stað
Sigurðar Bjarnasonar var kosin
í stjórn félagsins frú Aúður
Eiríksdóttir í Hafnarfirði. Sig-
urður er, sem kunnugt er orð-
inn sendiherra í Kaupmanna-
höfn. Aðrlr í stjórn félagsíns
eru: Hákon Guðmundsson yfir-
borgardómari, Haukur Jörunds
son skólastjóri, Jónas Jónsson
Ármann Dalmannsson.
ráðunautur og Oddur Andrés-
son bóndi á Hálsi í Kjós. í vara-
stjórn var endurkosinn Olafur
Jónsson kaupmaður á SeKossi.
Frá Húsmæðraskóla num á
HÚSMÆÐRASKÓLANUM á
Laugalandi var slitið laugar-
daginn 14. júní að viðstaddri
skólanefnd og gestum. Sóknar-
presturinn, séra Bjartmar Krist
jánssori, flutti guðsþjónustu en
forstöðukonan, frk. Lena Hall-
grímsdóttir, ávarpaði náms-
meyjar og afhenti þeim próf-
skírteini. Hún gat þess að 38
nemendur hefðu hafið nám í
skólanum sl. haust, en 7 af þeim
horfið frá námi og tveir nýir
nemendur komið í þeirra stað.
33 nemendur hefðu því lokið
prófi að þessu sinni. Heilsufar
í skólanum var gott í vetur.
Þann 9. maí heiðruðu 10, 20 og
AÐALFUNDUR Ferðafélags
Akureyrar, fyrir árið 1969, var
haldinn að Hótel Varðborg
fimmtudaginn 16. apríl 1970.
Fundarstjóri var Björn Þórð-
arson, en fundarritari Jón Geir
Ágústsson.
Áður en gengið. var til <lag- 1
skrár minntist formaðui’ félags-
ins, Valgæður Baldvinsson, ný-
látins félaga, Kára Sigurjóns^
sonar, en hann lézt í Lands-
spítalanum i Reykjávík eftiy
örstutta legu, þann 15. aprfl sl.
Formaður F.F.A., Valgarðuh
Baldvinsson, flutti skýrslú
stjórnai'innar og fara hér á eftir
nokkur atriði úi- henni,
„Ferðir“, blað F.F.A. 28. árg,
kom út í júní. Aðalefni ritsins
var Miðhálendisférð, eftir Þoiv
móð Sveinsson; Uxáskarð- og.
Náttfaravíkm-, efth- Björn Bessa
son; Byggingasaga Drekaskála,
efir Aðalgeir Pálsson; Hitaveita
í Laugafelli, eftir Angantýr
Hjálmarsson; auk áætlana og
frétta af starfsemi F.F.A. og
F.F.S.
Þorsteiú'sskáli var fjölsóttur
að vandal Tekjur fyrir gistingu
þar urðu kr. 24.589.10. Aðkall-
andi er að mála húsið utan og
bæta aðstöðu til snyrtingár og
gildir það atriði fyrir öll sælu-
t hris félagsins.
LaUgaféll. Á árinu var lögð
hiíaveíta í húsið ’og hefur hún
géiið góða raun. Þá var unnið
með dráttarvél að lagfæringu á
umhv.eríi hússins og breytingu
á aðkeyrslu. Allt miðar þetta
Sð því 'áð vernda fyrir ágangi
; og uppblæstri torfuna, sem hús-
ið Stendúr- á. En betur má ef
'dllgá -skál, Tekjur fyrir gistingu
urðu þai" kr. 8.687.75.
Dreki, Farnar voru þrjár
' vinnúférðir til að ganga frá
sæhihúsir félagsins við Drekagil
. í: D>mgitifj.ölJum. Þann 26. sept.
sl. var síðasta ferðin farin og
tók öll stjórn F.F.A. þátt í þeirri
ferð og fleiri félagar. Þarna fór
fram einskonár vígsla og skírn
hússins og hlaut það nafnið
Dreki. Keypt hafa verið borð og
(Framhald á blaðsíðu-7)
30 ára nemendur skólann með
heimsókn og færðu honum fagr
ar og góðar gjafir.
Hæstu einkunnir 'hlutu Val-
gerður Sohiöth, Hólshúsum,
Eyjafirði, 9.19, og Anna Guð-
mundsdóttir, Akureyri, 9.16.
Forstöðukona gat þess, að
hún léti nú af störfum eftir 33
ára starf við skólann.
Hún þakkaði það traust, sem
sér hefði verið sýnt með því að
fela sér forstöðu skólans, þar
sem hún hefði fengið tækifæri
til að kynnast mörgu góðu fólki,
því að þar hefðu starfað góðir
kennarar og margir ágætir nem
endur. Hún þakkaði skólanefnd
og kennurum gott samstarf og
gaf frú Aðalsteinu Magnúsdótt-
ur skólanefndaitfarmanni orðið.
Frú Aðalsteina þakkaði frk.
Lenu fyrir vel unnin störf í
þágu skólans og sagði að nú
þegar hefði komið í ljós góður
árangur af starfi hans.
Næstur tók til máls skóla-
nefndarmaður Ófeigur Eiríks-
son sýslumaður. Skýrði hann
frá því að skólanefndin hefði
LISTAHÁTÍDIN1REYKJAVÍK
LISTAHÁTÍÐIN var sett sl.
laugardag 20. júní við hátíðlega
athöfn í Háskólabíói að við-
stöddu ýmsu stórmenni, inn-
lendu og erlendu. Fluttur var
hátíðarforleikur eftir Þorkel
Sigurbjörnsson, saminn í tiléfni
lista'hátíðar. Afhenti mennta-
málaráðherra Gylfi Þ. Gíslason
höfundi fjárupphæð að verð-
launum. Verk sitt nefnir Þor-
kell „Ys og þys“.
Einnig var flutt hljómsveitar
verkið „Tengsl“ eftir Atla Heimi
Sveinsson. Halldór Laxness
flutti ræðu, og í lokin söng
Karlakórinn Fóstbræður íslenzk
lög undir stjórn Garðars Cortes.
Nóbelsskáldið áminnti rnenn
að láta ekki kjarna málsins, list
ina sjálfa, drukkna í ytri fyrir-
gangi og orðaflaumi lítt gagn-
legum til skilnings á listinni,
sem sagt menn sjái, og hver
eyru hefur hann heyri.
Þessa dagana hefur hver
ágætur listaviðburðurinn rekið
annan.
Á sunnudag fluttu íslenzkir
tónlistarmenn, strengjasveit og
blásarar, kammertónlist eftir
Jón Leifs, Jón Ásgeirsson og
Pál P. Pálsson. Tónleikarnir
fóru fram í Norræna húsinu kl.
tvö. Var aðsókn heldur dræm
því miður, og geta fleiri verið
þungir í taumi en Akureyring-
ai'. Þarna var bæði um skemmti
leg verk að ræða og sérlega
vandaðan flutning og vel unn-
inn.
Þá um kvöldið söng norska
söngkonan Edith Thallaug lög
eftir norræna höfunda, Kjerulf,
Rangström, Sibelius og Grieg.
Hún er starfandi við Stokk-
hólmsóperuna, og er einnig frá-
bæi' ljóðasöngkona.
Þá voru á þriðjudagskvöld
tónleikar í Norræna húsinu,
sem nefndust „Andstæður". Var
þar nánar tiltekið teflt fram
klassik og jass og hvorttveggja
tekið með miklum fögnuðu
Laugalandi
ákveðið að stofna sjóð er bæri
nafn frk. Lenu Hallgrímsdóttur,
og yrði honum varið til að
prýða umhverfi skólans.
Foi'stöðukonan þakkaði hlý
Oi'ð í sinn garð, árnaði náms-
meyjum heilla og óskaði þeirn
til hamingju með þann áfanga,
sem þær hetfðu náð og að þær
bæru gæfu til að verða dugandi
húsmæður, landi og þjóð til
sóma. Að síðustu bað hún skól-
anum Guðs blessunar og sagði
33. skólaári slitið.
(Fréttatilkynning)
FERÐAÁÆTLUN
Ferðafélags Akureyrar 1970 —
7. ferð 4.-5. júlí: Víðidalui’,
Vatnsnes.
8. fei'ð 11.-20. júlí: Öræfa-
sveit.
9. fei-ð 22.—29. júlí: Kaldidal-
ui' — Kjölur.
10. ferð 31. júlí — 3. ágúst:
Jökulsárgljúfur — Askja.
11. 1.—3. ágúst: Herðubi'eiðar
lindir — Askja.
12. ferð 8.—9. ágúst: Skagi.
13. ferð 14,—16. ágúst: Snæ-
fell.
14. ferð 22. ágúst: Timbur-
valladalui'.
15. ferð 23. ágúst: Fljót.
16. ferð 28.—30. ágúst: Langa
nes.
17. ferð 5.—6. september: ís-
hólsvatn — Mjóidalur.
18. ferð 13. september: Þor-
valdsdalur.
áheyrenda. Mér virtist ósvikin
músikgleði ríkja í húsinu þetta
kvöld, bæði með áheyrendum
og flytjendum, sem tókst að
skapa tengsl milli sín og áheyr-
enda meiri en maður á yfirleitt
að venjast.
Þá hefur norska leikkonan
Rut Tellefsen, sem er íslenzk-
um sjónvai'psáhorfendum að
góðu kun, tvívegis komið fram
í Norræna húsinu. Hún hefur
flutt óbundið mál og ljóð og
norski píanóleikarinn Kjell
Bækkelund lék með tónlist eftir
Chopin og Gi'ieg.
Það er vafalaust, að ekki hef-
ur Reykvíkingum fyrr gefizt
kostur á að njóta svo mikillar
og góðrar listar á hinum fjöl-
breytilegustu sviðum. T. d. eru
myndlistarsýningar ekki færri
en tíu talsins hver annarri álit-
legri. Sömuleiðis er sýning í
Árnagarð’i á vegum Landsbóka-
safnsins á íslenzkum bókum og
handritum. .
Þá er sitt af hvei'ju á ferðinni
í leikhúsum borgarinnar og skal
þar fyrst frægan telja Cullberg
ballettinn sænska, íslenzkir
dansarar hafa einnig sitthvað til
málanna að leggja, en þeir hafa
fengið heldur dræma aðsókn.
Þá stóð hér yíir norrænt
kirkjutónlistarmót, og í kvöld
og á moi'gun efnir sænski leik-
flokkurinn Marionetteatern í
Stokkhólmi til sýninga í Þjóð-
leikhúsinu, en þær eru sam -
bland af brúðuleiklist, grímu og
látbragðsleik.
Svo vikið sé að tónlistaiþæt:
(Framhald á blaðsíðu 7)
Hilmar Símonarson 1
Fæddur 15 ág. 1931. - Dáinn 9. apríl 1970
Kveðja frá Símoni Ellertssyni
en við engan þýðir
um að sakast neitt,
ekkert fær þeim orðum
örlaganna breytt.
Kær ég þakka kynní,
Kostaríkan rnann
ég í orði og verki
oft og lengi fann,
Við á fiskifleygi
fram um ránarhyl
báðir sóttum saman
sjó um árabil.
Mildar mæðu sára,
mýkir íregans streng
ástblíð endurminning'
eftir góðan dreng,
sem á sefans himni
sumarfögur skín.
Er góðs manns heyrisí gei j
er gott að niinnast j»in.
Áttir trúr og traustur
tryggð sem aldrei brásh
Vef í vinarkveðju
virðing, þökk og ási.
Finnumst síðar fræna
við Friðarstranda-mai'
og glaðir sarnan sjoinrs
við sækjum aftur þar.
H. L. |
Guðrún Bjarnadóttir Hjaltalín
Fædd 2. janúar 1952. - Dáin 18. júní 1970.
MINNING
VIÐ urðum harmi slegnar þeg-
ar við heyrðum að Gunna væri
dáin. Við kynntumst Gunnu
íyrir nokkrum árum og áttum
með henni margar og minnis-
stæðar stundir í leik og að störf
um. Hún var alltaf glöð og kát,
reiðubúin að hjálpa öðrum í
raun og eignaðist því marga
sanna vini. En nú er komið
skarð í hópinn sem aldrei mun
fyllast. í sorginni kemur okkur
í hug oi’ð skáldsins, að hryggj-
ast og gleðjast hér um fáa daga,
að heilsast og kveðjast það er
lífsins saga.
Elsku Gunna, nú kveðjum við
þig í hinzta sinn, við vitum að
þín bíður stærra og meira h'lut-
verk fyr-st þú varst kölluð burt
svo fljótt. Við þökkum þér allt.
Minning þín mun lifa hjá okk-
ur. Megi guðs hönd leiða þig og
styi'kja foi-eldra þína, systkiny
ættingja og vini í sorg úeirr- ,
Blessuð sé minning þín.
Inga eg' Dérao
Hljótt er hyggjusetur,
hugardapur geng.
Skarð er fyrir skildi.
Skorið lífs á s(rend. —
Ennþá úrill Helja
ekki af höggi dró:
mann á manndónisaldri
nxætan niður sló.
Víst er von að öllum
verði þungt um róm
þeim er þola verða
þennan skapadóm,