Dagur - 17.03.1971, Blaðsíða 5

4
3
Skrifstofur, Hafnarstræti 96, Akureyri
Síinar 1-11-66 og 1-11-67
Ritstjóri og ábyrgðarmaður:
ERLINGUR DAVÍÐSSON
Auglýsingar og afgreiðsla:
JÓN SAMÚELSSON
Prentverk Odds Bjömssonar h.f.
FÉLAGSHYGGJA
f athyglisverðri grein Agústs Þor-
valdssonar alþingismanns í blaðinu
Þjóðólfi, segir m. a. svo:
„Þjóðinni hefur við aukna fram-
leiðslugetu mjög fjölgað og fjár-
magnið sem skapazt hefur með auk-
inni þekkingu og tækni hefur dreg-
izt meira og meira saman á fáa staði,
einkuin í höfuðborginni og næsta
nágrenni hennar. Þangað hefur svo
fólkið streymt hvaðanæfa að af lands
byggðinni í eltingarleik við gullkálf-
inn.
Þessi búsetuþróun hefur verið og
er mörgum áhyggjuefni. Ýmislegt
hefur verið gert til að draga vir þess-
ari þróun og sums staðar allmikið
áunnizt, einkum fyrir starf sam-
vinnumanna, sem hafa bæði beitt
úrræðum samvinnuhreyfingarinnar
við atvinnusköpun út um landið í
verzlun, iitgerð og iðnaði og einnig
stutt það pólitíska afl, sem mest hef-
ur barizt fyrir jafnvægi í byggð lands
ins og úrræðum til að vega á móti
straumnum til höfuðborgarsvæðis-
ins, en þetta pólitíska afl er Frarn-
sóknarflokkurinn, sem stofnaður var
1916.
Þrjár eru þær höfuðlínur setn bar-
izt hefur verið um viðvíkjandi at-
vinnurekstrinum. í fyrsta lagi stefna
Sjálfstæðisflokksins, sem vill að at-
vinnureksturinn sé sem mest í eigu
einstaklinga og hlutafélaga sem ráði
yfir atvinnutækjum og verzlun og
þar með yfir fjármagni þjóðarinnar,
en allur fjöldi fólksins í landinu hafi
á því sviði sem minnst ráð, en leigi
vinnuafl sitt við sem vægustu verði
til þeirra sem atvinnutækin eiga.
í öðru lagi er sameignarskipulag-
ið, sem jafnaðarmenn og síðan
kommúnistar berjast fyrir, en þeir
vilja að öll atvinnutæki séu í eigu
og rekin af liinu opinbera: ríki og
sveitarfélögum.
í þriðja lagi eru Framsóknar-
menn, sem styðja einstaklingsfram-
takið og hvetja það til samvinnu í
öllum hinurn stærri atvinnurekstri.
í hinu íslenzka þjóðfélagi hafa öll
þessi form þróazt hlið við hlið.
Reynslan hefur orðið sú, að félags-
hyggjan og samvinnuhreyfingin hafa
reynzt drýgstar til að viðhalda sæmi-
legum lífskjörum úti í hinum
dreifðu byggðum. Þar hefur pen-
ingavaldinu ekki þótt nógu feitt á
stykkinu til þess að byggja upp at-
vinnutæki. Gróðavonin hefur ekki
freistað hinna svokölluðu máttar-
stólpa til að leggja fé sitt í liættu.
Þeirra gósenland er í höfuðborginni,
Almenningur í hinum dreifðu byggð
um hefur orðið að treysta á sitt eigið
framtak. Þar hefur félagshyggjan
orðið drýgst til að leysa vanda-
málin.“ □
Þegar menn
DAGIJR gagnrýndi Laxárvirkj
unarstjórn í fyrravetur fyrir
ófullkominn undirbúning Lax-
órvirkjunar og lét þá skoðun í
Ijósi, að verið væri að sigla
virkjunarmálunum í strand.
Var því illa tekið og gagnrýnin
talin Akureyringum og hags-
munum þeirra bæði óréttmæt
og skaðleg. Bæjarstjórn gat
ekki á sér setið, af því að hún
hafði ekki kynnt sér nema
hluta málsins, og samþykkti
yfirlýsingu er fól í sér íullt
traust á störf og stefnu Laxár-
virkjunarstjórnar, og hefur
ekki í annan tíma orðið sér
meira til minnkunnar sökum
vanþekkingar á stórmáli.
Hennar skylda var auðvitað
sú, að beita sér fyrir betri
vinnubrögðum Laxárvirkjunar-
stjórnar, er líkleg væru til ár-
angurs og skynsamlegrar lausn
ar í deilumáli, en lét það undir
höfuð leggjast.
En von var að mörgum bæjar
búum' létti við þessa yfirlýs-
ingu. Það var svo miklu ánægju
legra að trúa því, að allt væri í
hinu stakasta lag'i með undir-
búning og framgang þessa máls,
enda allir sjáandi menn sam-
mála um hina aðkallandi og
miklu þörf aukinnar raforrku,
bæði á Akureyri og á öllu orku
veitusvæði Laxár.
Dagur lagði áherzlu á það
tvennt, að í samskiptum byggð-
arlaga væri samningaleiðin ein
viðunandi í máli sem þessu, og
í öðru lagi benti hann í fimm
tölublöðum, ef rétt er munað, á
sáttagrundvöllinn.
Hann var sá, að Laxárvirkj-
unarstjórn fengi að virkja það
afl í Laxá, sem fengist með 18—
20 metra stíflu, þ. e. allt að 20
þús. k\v., sem endanlega virkj-
un í ánni og á þann hátt, að
ekki eyðilegðist laxgengd vegna
virkjunar eða möguleikar til
meiri fiskræktar, ofan stíflu
eða neðan. Þessar tillögur þóttu
bera vott um of mikla lítil-
þægni í framkvæmdum. Og
lilutu ekki nægilegan stuðning
til þess að þær næðu fram að
ganga. Menn voru hræddir við
að taka ákveðna afstöðu um svo
afgerandi „sáttapunkt“, þeir,
sem líklegastir voru til áhrifa,
en aðrir skipuðu sér í tvær
fylkingar með og móti Laxár-
virkjun eða með eða móti Land
eigandafélaginu. Síðan hefur
frá þessum fylkingum mátt
heyra og sjá mörg orð og stór.
Menn eru jafnvel flokkaðir í
góða menn og vonda menn.
Það hefur aldrei verið til nein
skynsamleg og sæmileg lausn
önnur í deilunum miklu um
Laxárvirkjun hina nýju, eða
Gljúfurversvirkjun, eins og
áfangar hennar allir til samans
eru kallaðir, en einhverskonar
málamiðlun, sem miðuð væri
við það, að leysa aðkallandi
þörf ó aukinni raforku með sem
minnstri röskun eystra. Svo
hefur það verið allt frá því að
deilan um Laxá hófst vegna
ófullnægjandi undirbúnings
virkjunar, eða vegna þess að
Þingeyingar risu upp og and-
mæltu virkjunaráformunum,
eftir því sem hverjum og einum
geðjast að nefna það. Og enn í
dag er ekki sjáanlegur annar
„sáttapunktur" sanngjarnari en
18—20 metra stíflan, þótt nú sé
langt að markinu.
Því miður voru of margir of
seinir að átta sig á þessu á með
an enn var tími til þeirrar nið-
urstöðu á grundvelli sátta. Það
var ekki fyrr en eftir að spreng
ingar hófust við jarðgangna-
gerð við Brúar og síðan við Mið
kvíls og veruleg harka færðist
í deiluna, að Laxárvirkjunar-
eru seinir að áffa sig
stjórn áttaði sig' og taldi sig þá
fyrst reiðubúna að ganga til
sátta á fyrrnefndum grundvelli.
Þá voru Þingeyingarnir komnir
úr kallfæri, því miður.
Og það var ekki fyrrr en lið-
ið var fram yfir síðustu áramót,
sem íslendingur-ísafold áttaði
sig á „taflstöðunni“ og taldi
nauðsyn á að semja á grund-
velli 18—20 metra stíflunnar.
Auðvitað ber að fagna því beg-
ar einhver vitkast, en einkar
ánægjulegt hefði það verið, ef
þessi skoðun hefði komið fram
í því ágæta blaði fyrir hálfu ári
eða svo, á meðan sættir voru
mögulegar. Þá er vert að geta
þess, að Alþýðumaðurinn, síð-
asta tölublað, leggst nú eindreg
ið á þessa sömu sveif og vill
„halda fast við hugmyndina um
18—20 metra stífluna". Jafnvel
svona síðbúin, jákvæð afstaða
er auðvitað lofsverð, þótt það
sé hins vegar einkennilegt, að
það þvrfti marga mánuði til að
átta sig á nokkrum helztu meg-
inatriðum í deilunni um Laxá.
Það dugði ekki minna til að
sannfæra blaðamenn um tiltölu
lega sanngjarna og auðvelda
lausn deilumálsins, en spreng-
ingar við Brúar og Miðkvísl,
úrskurð Hæstaréttar, misheppn
'aða sáttafundi og blaðaskrif
mánuðum saman. Og þegar mál
gögn stórra stjórnmálahópa eru
svona ótrúlega lengi að átta sig,
og gerðu það ekki fyrr en seint
um síðir, er engin furða þótt
mikill fjöldi fólks hafi verið það
líka. Menn geta svo hugleitt í
framhaldi af því, sem fyrir ligg
ur, hvort nefnd blöð ásamt Degi
hefðu getað, ef þau hefðu lagzt
á eitt í fyrrasumar, fengið fram
þá lausn í Laxárdeilunni, sem
nauðsynleg var og er, til að
binda endi á hana á þann veg,
sem fleiri myndu una en nokk-
urri annarri lausn og felur í sér.
verulega raforkuöflun án þeirr-
ar stórbyltingar fyrir austan,
sem Gljúfurversáætlunin fól í
sér í heild.
Það er kannski óviðeigandi
að nefna ekki Verkamanninn
þegar Akureyrarblöð ber á
góma, en hann á enn eftir að
þurrka úr augunum á sér í
þessu máli. Hann segir í síðasta
tölublaði sínu: Vart munu aðrir
menn hafa verið bornir meiri
óhróðri á mannfundum og í
fjölmiðlum síðustu tvö árin en
stjórnarmenn Laxárvirkjunar,
þeir séu þó manna ólíklegastir
til að ráðast gegn bændum,
„eins og minkar gegn hænsna-
hóp“, enda muni þjóðin þakka
þeim látnum, ef ekki í þessu
lífi fyrir baráttu þeirra „gegn
þeim alræmdasta afturhalds-
anda allra landa“ austur í Þing
eyjarsýslu. Já, svona er enn
skrifað.
En stjórnarmenn Laxárvirkj-
unar, sem þolað hafa píslar-
vætti almenningsálitsins, eftir
því sem Verkamaðurinn segir,
eru: Arnþór Þorsteinsson, Stein
dór Steindórsson, Björn Jóns-
son, Jón Sólnes og Gísli Jóns-
son, og þeir eru auðvitað allir
af vilja gerðir til að bæta úr
orkuþörfinni í þessum lands-
hluta, eins og þeim var falið, og
þeim verður ekki hér, fremur
en Þingeyingum líkt við mink
eða hænsn.
Almenningur á orkuveitu-
svæði Laxárvirkjunar stendur
nú frammi fyrir þeirri köldu
staðreynd, að raforkumálin eru
í fullkominni óvissu. Sáttatil-
raunum virðist mörgum endan-
lega lokið og væri það hörmu-
legt. Engin leyfi eða samningar
eru fyrir hendi um virkjanir í
Laxá, margbrotin og eflaust
langvinn málaferli eru fram-
undan, en Hæstirréttur hefur í
þessu deilumáli fellt sinn fyrsta
úrskurð. Ohemju fjármunir eru
lagðir í mannvirki austur þar,
sem engin vissa er ennþá fyrir,
að komi að notum og kalla sum
ir það hreina fjárglæfra, en aðr
ir mikla bjartsýni og almenn-
ingur borgar og nýtur. Raf-
orkumálaráðherra og sú ríkis-
stjórn er nú situr, ætlaði að
leysa raforkumálin hér á Norð-
urlandi fyrir áratug. Við höfum
ekkert rafmagn fengið, en þess
í stað illvíga og landsfræga
deilu, sem þróazt hefur undir
forsjá yfirvalda raforkumála
landsins og þeim ber að leysa
hana.
í þessari deilu hefur mörgum
þótt halla á Laxárvirkjunar-
stjórn og hún hlotið ámæli fyr-
ir. En hún átti örðugan leik
vegna þess að hún vanrækti
sum atriði undirbúnings virkj-
unarmálanna.
Hins vegar skapa Þingeying-
ar, sem í eldinum standa, sjálf-
um sér ýmiskonar vanda með
einhliða „nei-stefnu“ sinni.
Þeir eiga það á hættu að sam-
staða þeirra roíni, og að „nei-
stefnan" veiki það almennings-
álit í landinu, sem þeir hafa
notið. Þeir hætta bókstaflega
samningaaðstöðu sinni í mál-
inu og hefur þó verið gengið
lengra til móts við þá en nokk-
ur bjóst við.
í trausti þess að þeir taki
ábendingum betur en Laxár-
virrkjunarstjórn, sýnast mála-
vextir benda til þess, að endan-
leg neitun þeirra á síðasta sátta
fundi, þurfi endurskoðunar við.
E. D.
HJÖRTUR E. ÞÓRARINSSON:
FRÁ BÚNAÐARÞINGI
Framsóknarvist, cin af mörgum á Hótel KEA.
(Ljósm.: II. Sig.)
Úrslif í Framsóknarvisfinns í kjördæminu
FÉLAGSVIST hefur nú verið
spiluð á 20 stöðum í kjördæm-
inu. Þátttaka í spilakvöldunum
hefur verið góð. Því alls hafa
spilað um 2000 manns.
Efstu menn framboðshsta
Framsóknarflokksins í kjör-
dæminu mættu á þessum vist-
um og fluttu ávörp.
Urslit í vistinni fara hér á
eftir. Þar sem slagafjöldi var
jafn var dregið um röðina. En
aftur á móti varð samkomulag
með vinningshöfum karla að
skipta með sér efstu verðlaun-
um, þ. e. hvor um sig fær einn
miða til Mallorca og hálf önnur
verðlaunin.
Verðlaun kvenna lilutu:
Angella Ragnarsdóttir með
188 slagi fær 1. verðlaunin,
Mallorcaferð fyrir tvo.
Sigrún Þorsteinsdóttir, Hlíð-
arlandi, Árskógsströnd með 186
slagi fær 2. verðlaunin, sem er
svefnpoki.
Elín Árnadóttfr fær 3. verð-
laun, sem er gæra, en hún hafði
185 siági.
Sigrún Guðbrandsdóttir,
Grenivik var með 183 slagi og
hlaut 4. verðlaunin, værðarvoð.
Erla Magnúsdóttir, Ólafsfirði
hlaut 5. verðlaun með 183 slagi,
sem er peysa.
Verðlaun karla hlutu:
Ólafur Aðalsteinsson, Eyrar-
vegi 12, Akureyri og Gunnar
Steinsson, Ólafsfirði urðu efstir
og jafnir með 189 slagi hvor og
skiptu með sér efstu verðlaun-
unum, sem er Mallorcaferð fyr-
ir tvo og 2. verðlaunin, sem er
svefnpoki.
Sigurður Pétursson, Húsavík
hlaut 3. verðlaun með 184 slagi,
en þau eru gæra.
Sverrir Sigurðsson, Raufar-
höfn hlaut 4. verðlaun með 183
slagi, sem er værðarvoð.
Eiríkur Helgason, Dalvík
hlaut 5. verðlaunin með 183
slagi, sem er peysa.
■ (Frá skrifstofu flokksins)
BUNAÐARÞING stendur nú
yfir í Bændahöllinni og fréttir
af því berast af og til út um
byggðir landsins.
Máske hafa þó lesendur Dags
gaman af að fræðast meira um
þessa samkundu og störf henn-
ar.
Sem stofnun er Búnaðarþing
nokkuð gamalt eða jafngamalt
öldinni og einu ári betur. Fram
til 1949 hafði það komið saman
annaðhvort ár en árlega síðan
þá. Það þing, sem nú situr er
hið 53. í röðinni af reglulegum
þingum. Það er skipað 25 full-
trúum sem kosnir eru af bún-
aðarsamböndum landsins, en
þar eð þau eru mjög misstór og
misfjölmenn, þá er fulltrúatala
þeirra ekki jöfn. Búnaðarsam-
band Suðurlands, sem nær yfir
þrjár sýslur, er langfjölmenn-
ast, enda á það fimm fulltrúa á
þinginu. Þá eru nokkur sem
senda tvo fulltrúa, þ. e. Bún-
aðarsamband Kjalnesinga, Borg
firðinga, Vestfirðinga, Skagfirð
inga, Eyfirðinga og Austfirð-
inga. Loks eru átta sambönd,
sem senda einn fulltrúa hvert.
Þessi samkunda kýs svo Bún-
aðarfélagi íslands þriggja
manna stjórn fjórða hvert ár.
Stjórnin ræður félaginu fram-
kvæmdastjóra, þ. e. a. s. bún-
aðarmálastjóra, og í samein-
Irumsýning á Akureyri
í boði Húsmæðrask. á Lauplandi
DAGANA 10. og 11. marz sl.
var konum úr kvenfélögum
Héraðssambands eyfirzkra
kvenna boðið í Laugalands-
skóla, tveim konum frá hverju
félagi innan sambandsins. Því
miður gátu konur frá Ólafsfirði
ekki komið.
Það eru mörg ár síðan Hér-
aðssamband eyfirzkra kvenna
gekkst fyrir því að konur á sam
bandssvæðinu heimsæktu skól-
ann, kynntust skólastarfinu og
nytu þeirrar ánægju að dvelja
meðal kennara og nemenda tvo
daga. Eyfirzkar konur beittu
sér af alefli fyrir stofnun Lauga
landsskóla. Er óhætt að segja
að með endurreisn hans rættist
langþráður draunmr þeirra.
Frá upphafi hefur mikið lán
fylgt skólanum, þar hefur verið
og er stjórnað og starfað af víð-
sýni, áhuga og góðvild.
! Á síðastliðnu vori lét frú
Lena Hallgrímsdóttir af störf-
um við skólann eftir áratuga
farsælt kennara- og skólastjóra
starf. Við skólastjórn tók Guð-
ríður Eiríksdóttir, mun hún
vissulega valda þessu vanda-
sania hlutverki og stjórna af
festu og niyndarskap, með
henni starfa fjórir kennarar.
Skólastjóri tók á móti okkar
af mikilli alúð, þá var skólinn
skoðaður hátt og lágt, vinnu-
aðstaða, síðar sáum við vinnu-
brögð nemenda.
Eftir kvöldverð var safnast
saman í hinum rúmgóðu stof-
um, hlýtt á góðan sögulestur,
unnið var af kappi og að lokum
var lagið tekið, minnti þetta á
löngu liðna daga.
Eftir morgunverrð á fimmtu-
dag gátum við fylgst með
kennslu, horfðum á ungu stúlk-
urnar vefa og sáum margt
fallegt sem búið er að vinna,
undir leiðsögn hinnar reyndu
vefnaðarkonu Sigrúnar Gunn-
laugsdóttur. í síðastliðnu hausti
réðist Anna Bára Hjaltadóttir
að skólanum og kennir hún
sauma og hannyrðir.
Skólastjóri stjórnaði í eldhúsi
þar sem lagaður var veizlumat-
ur, búið til brauð o.; fl. o. fl.
Það var gaman að fylgjast með
þessu öllu. Frú Gerður Páls-
dóttir kennari gat því miður
ekki verið með okkur.
Á fimmtudagskvöldið höfðu
nemendur kvöldvöku, var þar
margt til gamans gert, sýndu
nemendur að ekki er nauðsyn-
legt að sækja skemmtiefni út
fyrir skólann. Á eftir voru veit-
ingar fram bornar af mikilH
smekkvísi.
Skólastjóri kvaddi sér hljóðs
og talaði til gestanna, þakkaði
komuna í skólann og þann til-
gang er slíkar heimsóknir hefðu
(Framhald á blaðsíðú 2)
(Framhald af blaðsíðu 8).
óskum blaðsins, að leyfa að eitt
hvað væri eftir sér haft, ságðist
hafa geispað. En önnur svör
fara hér á eftir, við spurning-
unni: Hvernig likaði þér Tópas ?
Bjarni Einarsson bæjarstjóri:
Mér fánnst’ Tópas ágætur. Eng-
inn leikarinn brást, stemningin
í leikhúsinu’ var ágæt óg ég
mæli með því, áð fólk sjái leik-
inn.
Valur Árnþórsson kaupfélags
stjóri: Ég skemmti mér mjög
vel í leikhúsinu. Eftir sýning-
una hugléiddi ég það, hversu
mikið fótæklégra yfirbragðið á
menningar- og félagslífi bæjar-
ins væri, éf við ekki hefðum
þct-ta duglega leikfólk, sem legg
ur á sig þetta mikla starf, fyrir
lágmarfeskaúp, áð ég hygg.
Ég held, að það hafi verið
erfitt áð gera mér til hæfis í
þetta sinn, því að ég sá Tópas
á sinum -tíma í Þjóðleikhúsinu
og leikur- Roberts Arnfinnsson-
ar 'er ógleymanlegur, og mun
leikur hán's þá, hafa verið einn
fyrsti stórsigur hans á leiksviði.
Áðálleikararnir hér gerðu
hlutvefkum sínum jög góð skil.
Má þar néfna Sigmund' Örn,
Marinó Þorsteinsson, Þóreyju
Frá leikvallanefnd bæjðrins
Á HVERJUM VETRI hefur bor
ið allmikið á því, að brotinn
hefur verið og skemmdur ýmis
búnaður á barnaleikvöllum Ak-
ureyrar. Steinum hefur verið
kastað í rúður og ljósakúpla
gæzluhúsa, birðingar brotnar
og leiktæki skemmd.
Mjög er þetta misjafnt um
hina einstöku velli og má til
dæmis geta þess, að á yfirstand
andi vetri er ástandið gott á
mörgum þeirra, börnum og for-
eldrum til sóma.
Það er hins vegar leitt til
þess að vita, að á nokkrum stöð
um er ástandið mjög slæmt.
Þar virðast börn og unglingar
ekki hafa athugað, hverra hags
munir eru í húfi.
Það cru byi eindregin tilmæli
ökkar, að brýnt sé fyrir börnum
að líta. á leikvellina .serrí sína
eign. Jafnframt verði efldur
með þeim sá metnaður, að þau
þerj þar nokkra ábyrgð á um-
gengni sinni sem einstaklinga
og hóps.
Með því einu móti, að börnin
hjálpi til við eftirlit vallanna og
líði ekki hvort öðru að fremja
þar spellvirki, geta þeir orðið
eftirsóknarverðir dvalarstaðir
með jákvæðum uppeldisáhrif-
um.
(Fréttatilkynning)
Aðalsteinsdóttur, Jón Kristins-
son og Sögu Jónsdóttur, Ég
verð þó að segja, að Marinó
kom mér skemmtilegast að
óvart.
Soffía Guðmundsdóttir bæjar
fulltrúi: Mér fannst gaman.
Svipur sýningarinnar var jafn
og samfelldur á þessari sýningu
og mér fannst frammistaða leik
ara jöfn og góð í heild. Það ber
vott um góða leikstjórn og
vandvirkni. Mér finnst ástæða
til að hvetja fólk til að sækja
leikhúsið að þessu sinni.
Stefán Reykjalín bæjarfull-
trúi: Mér fannst sjónleikurinn
alveg ágætur, yfirleitt mjög vel
með hlutverk farið og skemmti
lega. Það var sannarlega gaman
að skyggnast inn í viðhorf höf-
undar og ’þau eru ekki tíma-
bundin ádeila. Frumsýningunni
var með réttu mjög vel tekið af
leikhúsgestum, og lætur fólk
hér þó ekki ákafa hrifningu í
Ijósi að jafnaði. Öll aðalhlut-
verkin voru sérstaklega vel af
hendi leyst og ekkert hlutverk
lélegt. Það er sannarlega ómaks
ins vert að fara í leikhúsið og
sjá Tópas.
Jóliamia Jóhannesdóttir verzl
unarstjóri: Ágætlega. Að vísu
er mér Róbert Arnfinnsson
ógleymanlegur, en mér fannst
sjónleikurinn hér takast mjög
vel og skemmti ég mér ágæt-
lega, og til þess fór ég nú í leik
húsið. Mér fannst leikararnir
standa sig með afbrigðum vel,
að mínum dómi. Leikritið sjálft
er mjög skemmtilegt.
Björn Þórðarson skrifstofu-
maður: Mér þótti Tópas góður.
Ég sá hann fyrir 19 árum þegar
Þjóðleikhúsið kom og sýndi
hann hér á Akureyri. Ég var
farinn að gleyma leiknum, en
hann rifjaðist skemmtilega upp.
Leikurinn er mjög vel sviðsett-
ur og einnig mjög vel leikinn.
Lýsi ég ánægju minni yfir því
að hafa farið í leikhúsið þetta
kvöld, jafnvel þótt ég missti af
Feneyjum í sjónvarpinu, sem
ég ætlaði endilega að sjá. Ég
þakka leikfélaginu fyrir þessa
góðu sýningu.
Ingibjörg R. Magnúsdóttir
forstöðukona: Mér líkaði frum-
sýningin mjög vel og skemmti
mér ágætlega í leikhúsinu þetta
kvöld. Og mér hafa líkað vel
sjónleikir L. A. undanfarið og
mér finnst alltaf gaman að fara
í leikhús. Það var enginn dauð-
ur punktur í þessari sýningu og
alltaf jöfn spenna og hraði, sem
ber leikstjóranum gott vitni. Ég
gleymdi því um tíma, að leik-
ararnir voru fólk, sem ég
þekkti.
Signý Guðmundsdóttir hús-
freyja: Mér fannst tilvinnandi
að eyða þessu kvöldi í leikhús-
inu, því að ég hafði verulega
gaman af Tópasi. Þegar ég fer í
leikhús, vil ég skemmta mér og
varð ekki fyrir vonbrigðum.
Jónas H. Traustason forstjóri:
Mér þótti leikurinn góður, veru
lega góður. Leikritið er
skemmtilegt og um leið ádeila,
og mér fannst efni þess komast
vel til skila í meðferð Leik-
félags Akureyrar.
ingu ræður hann og stjórnin
svo ráðunauta félagsins og
annað starfsfólk.
Þannig er í sem allra styttstu
móli uppbygging búnaðarsam-
taka okkar og er öll grundvöll-
uð á búnaðarfélögum hrepp-
anna. Annar stofn af sömu rót
er svo Stéttarsamband bænda,
ekki síður mikilvægur á sínu
sviði okkar stéttlegu baráttu.
Verkaskiptingin milli þessara
tveggja greina er ekki alltaf
mjög glögg en í stórum dráttum
er hún öllum bændum ljós og
fer ég ekki frekar út í þá sálma.
Þegar þetta er ritað er Bún-
aðarþingi hvergi nærri lokið og
því of snemmt að gefa yfirlit
yfir störf þess. Þó er nú hægt
að segja að fjöldi mála sem
þetta þing hefur til meðferðar
er orðinn óvenjulega mikill, 55
talsins og kann enn að bætast
eitthvað í safnið. Hér er í fyrsta
lagi um að ræða erindi sem
hin ýmsu búnaðarsambönd
hafa sent þinginu. í öðru lagi
eru mál, sem einstaklingar,
þingfulltrúar og aðrir, hafa lagt
inn, svo og nokkur mál frá
stjórn Búnaðarfélagsins sjálfs.
Að lokum ber svo að nefna
mörg lagafrumvörp og þings-
ályktunartillögur sem þing-
nefndir Alþingis hafa sent Bún
aðarþingi til umsagnar. Það eru
að sjálfsögðu fyrst og fremst
mál, sem snerta bændur lands-
ins og landbúnaðinn á einn eða
annan hátt.
Ein milliþinganefnd kosin á
síðasta Búnaðarþingi hafði
starfað og skilað áliti til þessa
þings. Það var nefnd kosin til
að endurskoða lög Búnaðarfé-
lags íslands, og var formaður
Egill Bjarnason annar fulltrúi
Skagfirðinga. Þingið samþykkti
tillögur nefndarinnar að mestu
leyti og verður ekki sagt að um
stórvægilegar breytingar sé að
ræða. Helzt má nefna þau ný-
mæli sem nauðsynleg eru
vegna beinnar þátttöku Búnað-
arfélagsins í kynbótastarfinu
með stofnun djúpfrysti sæðinga
stöðvarinnar á Hvanneyri. Onn
ur milliþinganefnd um skipu-
lagningu afkvæmarannsókna á
nautgripum skilaði einnig áliti
og munu tillögur hennar, ef til
framkvæmda koma, hafa veru-
leg áhrif á rekstur nautastöðv-
arinnar á Lundi.
Ef ég ætti svo að lokum að
nefna merkustu mál sem þetta
þing hefur fjallað um þá mundi
ég fyrst geta afgreiðslu á mörg-
um erindum, sem öll fjölluðu
um það að treysta betur en nú
er gert möguleika sveitarfélaga
til að hindra sölu lands og land-
Verður Bændahöllin sfækkuð?
EFTIR að ágætur þáttur Hjart-
ar á Tjörn, birtur á öðrum stað
í blaðinu, var ritaður, urðu
mikil tíðindi á Búnaðarþingi.
Þorsteinn Sigurðsson gaf
ekki kost á sér til endurkjörs
formanns B. í. Stjórn samtak-
anna skipa nú: Ásgeir Bjarna,-
son, Einar Olafsson og Hjörtur
E. Þórarinsson. Stjórnin skiptir
sjálf með sér verkum.
Þá samþykkti Búnaðarþing,
að fela stjórn B. í. í samráði við
stjórnir Stéttarsambandsins og
Bændahallarinnar að tryggja
lóð fyrir stækkun Bændahallar
innar. Ennfremur verði kann-
aðir möguleikar á að fá innlent
fjármagn til framkvæmda, ef til
þeirra yrði stofnað. Þingið
leggur áherzlu á, að ekki komi
nytja til aðila utan sveitarfélags
ins. Þá má nefna ályktun um
innflutning holdanautasæðis,
sem á að koma nýrri hreyfingu
á það mál. Um ráðstafanic til
að vinna gegn dráttarvelaslys-
um ályktaði þingið að komið
skyldi á árlegu, opinberu ettir-
liti, með öllum dráttarvelum.
Um skólamálafrumvörp rikis-
stjórnarinnar voru gerðar alykí
ánir m. a. um heimild skóla-
nefndar í strjálbýli til að raða
lengd skólaársins innan akveð-
inna marka o. s. frv.
Að lokum skal þess svo getic ,
að þingið kýs væntanlega þrjái:
milliþinganefndir, eina til ao
endurskoða jarðræktarlögir,
aðra til að endurskoða búfjár-
ræktarlögin og þá þriðju til ao
gera áætlun um eflingu ’bú •
fræðimenntunar í landinu á nj •
byrjuðum áttunda tug alda’ ■
innar.
Bændahöllinni 12. marz 1971.
Hjörtur E. Þórarinsson,
til annað framlag til viðbygging
arinnar af hálfu bænda og sam-
taka þeirra. En nókkrar tekjur
urðu á rekstri Bændahallarinn-
ar síðasta ár. □
GOÐUR AFLI
TOGBÁTANNA
Ólafsfirði 16. marz. Tíð er un: •
hleypingasöm og ógæftirna/
hamla mjög veiðum.
Olafur bekkur kom hér inn ö
laugardaginn með 24 smálesti '
og það var strax farið að vinn; .
þann afla og svo aftur í gær,
ytra húsinu, en í syðra húsinu
er ekkert að gera í dag. Sæþór,
Stígandi og Sigurbjörg eru út ,
að veiða og er von á þeim im.
síðar í vikunni.
Netabátar hafa verið að reita
sæmilega, þá sjaldan þeir geta
verið að.
Margir bíða betra veðui ,
með að leggja grásleppunetin.
Múlavegurinn er ofær, en
snjórinn er laus og hentar ve.
að hreinsa með blásaranum
þegar birtir upp. B. S.
- DRÁTTARVÉLAR
(Framhald af blaðsíðu 8).
virkum hemlabúnaði við drát ,-
arvél eða með stefnuijosuir,
Aftan á tengivögnum eiga aci
vera rauð glitmerki og var svo
ó 40 vögnum, en á 190 — eða
um 80% — voru þau ekki. Hvr ;
glitmerki, sem eiga að vera
framan á tengivögnum iundus :
á aðeins 16, en 214 — eða um
90% — vagnar voru án þeirra.
Samkvæmt könnuninni reyna-
ist tengibúnaður í lagi a rösk-
um helmingi vagnanna, eða 130.
Þá kom í ljós, að um 57%
bænda, sem spurðir voru, aka
dráttarvélum úti á alfaravegurr.
og tengivagnar eru þar ekk l
síður á ferðinni en elarnc
einar. í skýrslu Slysavarnaft -
lagsins um könnunina segi
m. a., að af henni verði aii
álykta „að um 50% vela seu ein
göngu notuð á heimavelli, en
fari þó út á alfaraveg á leio
milli túna.“ [j
Aðalfundur Búnaðarsambandsíns
AÐALFUNDUR Búnaðarsam-
bands Eyjafjarðar hófst í gær
og lýkur í dag.
í skýrslum stjórnar og ráðu-
nauta sambandsins er margur
fróðleikur.
Búnaðarsambandið er að láta
rita byggðasögu héraðsins, sem
væntanlega kemur út 1972. En
aðalfundur KEA sambykkti í
fyrra, að véita 100 þus. krónur
máli þessu til stuðnings.
Ævarr Hjartarson og’ fcitefán
Þórðarson ráðunautar gáfu aðal
fundinum greinargóðar skýrsl-
ur um búnaðarframkvæmdir á
sambandssvæðinu og sín eigiu
störf. Þriðji ráðunauturinn,
Ólafur Vagnsson, dvelur e.: •
lendis við framhaldsnóm, ec
við hans starfi tók á meðan Gu :i
mundur Steindórsson búfræði'
kandidat frá Þríhyrningi.
Nánari fréttir síðar. □