Dagur - 22.11.1972, Blaðsíða 5

4
5
Skrifstofur, Hafnarstræti 90, Akureyri
Simar 1-11-66 og 1-11-67
Ritstjóri og ábyrgðarmaður:
ERUNGUR DAVÍÐSSON
Auglýsingar og afgreiðsla:
JÓHANN K. SIGURÐSSON
Prentverk Odds Björnssonar h.f.
Ellefu alda afmæli
EFTIR rúm tvö ár ætla fslendingar
að halda þjóðhátíð til minningar um
ellefu alda byggð í landi. Minningar
hátíð um þúsund ára landsbyggð var
líka haldin á öldinni sem leið. Þó að
þjóðin sé enn meðal hinna fámenn-
ustu í lieimi, var hún þó miklu fá-
mennari þá, sárfátæk en í þann veg-
inn að endurlieimta sjálfstæði sitt.
Svo var haldið hátíðlegt þúsund ára
afmæli Alþingis árið 1930 á Þing-
völlum við Öxará. Þá var þjóðin að
verða bjargálna og yfir Alþingis-
hátíðinni var sú hóflega reisn, sem
mótaðist af bjartsýni þjóðar, sem
vildi mikið á sig leggja til þess að
byggja með sæmd og bæta land feðra
sinna milli fjalls og fjöru. Á land-
námsbæ Ingólfs var þá risinn höfuð-
staður við hæfi smáþjóðar. Sá höfuð-
staður er nú orðinn að stórborg með
alþjóðlegu yfirbragði, sem í vaxandi
mæli setur svip á landið.
Margir hlakka sjálfsagt mikið til
hinnar miklu þjóðhátíðar 1974, sem
sagt er að eigi að halda á Þingvöll-
um, en ekki á hinum fyrsta land-
námsbæ. Það hefur þó komið fram í
blöðum syðra, að sumir óttast að svo
geti farið, að þessi hátíð verði þjóð-
inni hvorki til gagns né sæmdar. Þeir
óttast, að svo geysifjölmenn sam-
koma á þessum helga stað verði
mesta drykkjuveizla á landi hér.
Vonandi er hægt að koma í veg fyrir
að svo illa fari, en dýr mun sú hátíð,
verða og þá vonandi vegleg að sama
skapi og til þess fallin, að minna
menn á, að íslendingum ber að
byggja land sitt á komandi tímum.
En minnast mætti þess þá einnig,
að 1974 er ekki aðeins ellefu akla
landnámsafmæli, heldur einnig
ellefu alda afmæli íslenzkrar tungu.
Hverju sem fram er haldið um upp-
haf ritaldar á íslandi, má fullyrða,
að ólærður nútíma íslendingur geti
skilið einfalt bundið mál frá land-
námstið. Ætla má, að forseta vorum
tækist dável að skilja lögsögu Úlf-
ljóts að Lögbergi, ef geymd væru á
þann hátt, sem nú tíðkast.
Slík varðveizla þjóðtungu í meira
en þúsund ár, er eindæmi í þessum
hluta heims. Sú varðveizla er menn-
ingarlegt afrek þeirra, sem landið
byggðu. En án varðveizlu tungunnar
væru fslendingar heldur ekki til nú,
sem sérstök þjóð. Sum önnur fom-
mál hafa að vísu geymzt í bók, en
þau eru ekki lifandi mál eins og ís-
lenzkan, ekki móðurmál bama á
tuttugustu öld.
Víst mun hátíð haldin. En yfir
afmælisbömunum báðum, lands-
byggðinni og hinu aldna móðurmáli,
(Framhald á blaðsíðu 6)
Eggert Sleíánsson, minningarorð
ÞANN 27. október síðastliðinn
var til moldar borinn frá Akur-
eyrarkirkju Eggert Stefánsson,
forstjóri vélsmiðjunnar Atla.
Hann lézt þann 19. dag sama
mánaðar, þá á ferð með konu
sinni í Hafnarfirði, en þar er
elzta dóttir þeirra búsett.
Það má segja, að dauðinn
komi okkur ávallt á óvart, og
svo fór okkur, sem höfðum séð
Eggert nokkrum dögum áður,
hressan og glaðan að venju. En
þrátt fyrir það, vissum við, að
Eggert hafði búizt við þessum
gesti í nærfellt 21 ár. Svo lengi
hafði hann barizt við hjarta-
sjúkdóm þann, sem leiddi hann
nú til dauða.
En þessi grið gáfu Eggerti
einmitt tíma til þess að njóta
þess, sem svo margir vilja
höndla. Hann fékk að líta far-
sæld og velgengni barna sinna,
hann naut yndislegs heimilis,
sem kona hans bjó honum, og
hann vissi, að fyrirtækið, sem
hann veitti forstöðu, stóð föst-
um fótum.
Æðrulaus hetjulund Eggerts
var það vopn, sem hann bar á
þá vá, er hann vissi, að ætíð
stóð fyrir dyrum.
Eggert var fæddur hinn 14.
apríl- órið 1901 að Daðastöðum í
Núpasveit í Norður-Þingeyjar-
sýslu, og var því 71 árs að aldri,
þegar hann lézt. Foreldrar hans
voru hjónin Stefán Þorsteins-
son söðlasmiður og Ingibjörg
Jónsdóttir kona hans. Tvö al-
systkini átti Eggert, Þórunni og
Þorstein, og hálfbróður, Guð-
mirnd Jónsson, lifði hann þau
öll.
- Búnaðarmálast. . . .
(Framhald af blaðsíðu 8)
er fakin burt, en samt verður
ísland að auka haglendið því
kvikfjárræktin er grundvöllur
landbúnaðarins.
— Við þurfum á að halda að-
stoð erlendra sérfræðinga til að
finna beztu aðferðirnar til að
bæta beitilöndin okkar, sagði
Halldór Pálsson. — Það er
gnægð fiskjar í ám og vötnum
á íslandi, en ef á að fullnýta
þessi gæði þá þurfum við einnig
aðstoð á því sviði. Búnaðarmála
stjóri lét einnig svo um mælt,
að sérfræðingar frá FAO hefðu
þegar fundið landssvæði þar
sem tilraunir sýndu, að skóg-
rækt gæti reynzt hagkvæm. □
NÝLEGA kom hingað til lands
rúmenskur prestur, Richard
Wurmbrand að nafni. Hélt
hann fyrirlestur í Fríkirkjunni
í Reykjavík og hafði merkilega
sögu að segja. Hafði hann verið
fangi kommúnista í 14 ár og
sætt hinni hroðalegustu með-
ferð. Voru margar lýsingar
hans á fangavistinni beinlínis
ótrúlegar, ekki sízt íslenzkum
áheyrendum, sem eru margir
orðnir sljóvir af sífelldum
áróðri þeirra manna, sem vilja
koma á því stjórnunarkerfi,
sem er í löndum austan jám-
tjalds, og framangreindur prest-
ur hafði þvílíka reynslu af. Nú
er komin út í íslenzkri þýðingu
bók eftir sr. Wurmbrand. Þýð-
inguna gerði sr. Magnús Run-
ólfsson. Er það skemmst frá að
segja, að bók þessi er hin at-
hyglisverðasta. Hún lýsir mikl-
um andstæðum. Annars vegar
viðurstyggð, hatri og kúgun.
Hins vegar djörfung, hreinleika
og trú. Margt er það á síðum
þessarar bókar sem virðist ótrú
Þriggja ára missti Eggert föð-
ur sinn. Sex árum síðar fylgdi
hann móður sinni til Akureyrar
og ólst upp hjá henni að Eyrar-
landi og fyrr meir könnuðust
allir ungir Akureyringar við
knattspymu- og íþróttamann-
inn Eggert á Eyrarlandi.
Snemma hneigðist hugur Egg
erts að öllu því, sem að vélum
og vélaviðgerðum laut. Auk
þess, sem allt er hann fékkst
við léki í höndum hans, þá var
Eggert óvenju traustur starfs-
maður og lét verk, sem ljúka
mátti í dag aldrei bíða til morg-
uns. Þessir kostir gerðu hann
að eftirsóttum manni til vél-
gæzlu og vélaviðgerða bæði á
landi og sjó.
Fyrst mun Eggert hafa gefið
sig að vélgæzlustörfum hjá
Hjalta Espólín. Hann starfaði
við tunnuverkstæði Hjalta og
seinna hjá verkstæðinu Marz á
vetrum, en var vélstjóri á skip-
um á sumrin.
17 ár var hann vélstjóri á
Kristjáni, skipi Guðmundar
Péturssonar.
Þrátt fyrir það, að Eggert
væri dulur maður að eðlisfari
og seinn til nánari kynna, tók
hann mikinn þátt í ýmsum fé-
lagsstörfum og hann var einn af
beztu íþrótta- og knattspyrnu-
mönnum Akureyrar eins og
áður er á drepið.
Hann var frá upphafi í hinum
kunna fimleikaflokki Magnúsar
Péturssonar, sem sýndi fimleika
við mikinn orðstír víða um land
ið, og alla tíð bar Eggert merki
þessa hóps góðra íþróttafélaga,
léttleika í spori og hreyfingum
og frjálsmannlega framgöngu.
Einmitt á þessum árum bjarg-
aði Eggert skipsfélögum sínum
legt, en þó hygg ég að engum
dyljist, sem vill vera einlægur,
að sögumaður segir satt. Enda
hefur hann enga ástæðu til ann-
ars. Hann segist ekki hata
kommúnista, heldur elska þá,
og hann margundirstrikar
þetta. Enda er tilgangur höfund
ar ekki að klekkja á kommún-
istum, heldur sá, að reyna að
hjálpa hinum, sem ofsóttir eru
vegna trúar sinnar. Bók sr.
Wurmbrands er spennandi frá
upphafi til enda. Hún opnar sýn
inn í heim, sem okkur er fram-
andi og fjarlægur en er samt
staðreynd í dag, á tuttugustu
öld, eða eins og segir á kápu-
síðu bókarinnar: Markmið
Wurmbrands með bókinni og
fyrirlestrarferðum sínum er, að
opna augu heimsins fyrir þeirri
ömurlegu staðreynd, að kristin-
dómsofsóknir tilheyra ekki
löngu liðnum öldum. Slíkar of-
sóknir eru stundaðar á okkar
dögum, gegn enn þá fleirum og
af enn meiri grimmd en á dög-
um frumkristninnar í Róm. Q
á land úr báti þeirra, sem hafði
strandað, með því að ná landi
með líflínuna, sem varla hefði
tekizt nema með snarræði og
dug þeim, sem Eggert sýndi
með þessu afreki.
Eggert hætti sjómennsku og
gerðist starfsmaður vélsmiðj-
unnar Odda árið 1937. Þá tók
hann vélvirkjapróf, sem veittist
honum auðvelt eftir svo langa
og hagnýta starfsreynslu.
Þegar eigendaskipti urðu að
Odda, stofnaði Eggert, ásamt
með þrem félögum sínum, vél-
smiðjuna Atla hinn 1. júlí 1942.
Að mestu leyti með eigin fjár-
magni reistu þeir húsakost og
væddu vélum. Atli hefur ávallt
notið mikils trausts þeirra sem
við hann skipta og fjárhags-
afkoma hans hefur ætíð verið
góð.
Eggert heitinn veitti Atla for-
stöðu síðasta áratuginn ásamt
með Alfreð Möller, en þeir hafa
átt samstarf og samvinnu innan
fyrirtækisins allt frá upphafi
þess.
Eftirlifandi kona Eggerts er
Aðalheiður Þorleifsdóttir frá
Naustahvammi í Norðfirði.
Henni kvæntist hann hinn 16.
febrúar 1935.
Þau hjónin voru í öllu mjög
samhent og heimili þeirra að
Eyrarvegi 2 bar þess glöggt
vitni. Frú Aðalheiður bjó
manni sínum vissulega gott og
friðsælt heimili, þar sem hann
naut hvíldar og hugðarefna
sinna, góðra bóka.
Eggert Stefánsson bar það
ekki utan á sér, að hann var
nokkuð geðríkur maður og til-
finninganæmur, hann kunni þá
andans íþrótt að halda þessum
eiginleikum svo vel í skefjum,
að ég vissi aldrei til að hann
ætti neina óvildarmenn. Þrátt
fyrir það vissi ég heldur ekki til
þess, að Eggert þyrfti að láta
hlut sinn í neinu máli.
Og Eggert átti fjölmarga vini,
sem minnast nú margra góðra
stunda á heimili þeirra hjóna.
Þeim Aðalheiði og Eggerti
varð sjö barna auðið. Fyrsta
barn sitt misstu þau, en sex
ólust upp í föðurgarði, en þau
eru: Pétur, búsettur á Skaga-
strönd, kvæntur Silvíu Hrólfs-
dóttur, þau hjón eiga tvö börn,
Kristínu og Hrólf. Eggert, bú-
settur á Akureyri, kvæntur
Onnu Baldursdóttur, þau eiga
tvö börn, Aðalheiði og Eggert.
Ingibjörg, búsett í Hafnarfirði,
gift Þórði Benediktssyni, þau
eiga tvö börn, Rut og Eggert.
Sveinn, búsettur á Akureyri,
kvæntur Olínu Leonardsdótt-
ur, þau eiga tvö börn, Rakel og
Hrein. Yngstu dætur Eggerts,
Brynja og Ásta, dvelja nú með
móður sinni. Sonardótturina,
Kristínu Helgu, ólu þau upp
Eggert og Aðalheiður.
Þessi fáu orð hér að ofan
segja okkur, að Eggert skilaði
okkur happasælu og miklu ævi-
starfi og stórum niðjagarði.
Við sendum ekkju hans, börn
um og ættmönnum okkar inni-
legustu samúðarkveðjur. Við
þökkum þér störf þín og sam-
fylgd Eggert. Guð blessi þig og
minningu þína.
B. B.
Bústofninn í bænum
AKUREYRINGAR áttu hátt á
fjórða hundrað hross í fyrra-
vetur, flest á fóðrum í bænum,
2369 kindur og þar af 1736 ær,
og 529 nautgripi, þar af 275
mjólkandi kýr. Líklega er álíka
margt búfé sett á vetur nú. Q
Neðanjarðarkirkjanr ný bók
Eitt og airnað frá bæjarstjórn —
Fögur og skemmtileg
bók
NÝKOMIN er á markaðinn bók
in „Helztu stórtíðindi líðandi
stundar í máli og tali“, árbókin
1971, hin sjöunda í röðinni. Er
hún sem fyrri bækur í þessum
flokki hin vandaðasta að öllum
frágangi. og ber af flestu því,
sem prerrtað er á íslenzku. Þessi
síðasta árbók er 20 blaðsíður í
stóru broti, prýdd mörg hundr-
uð gullfallegum myndum, þar
af fjölda þeirra í litum úr öllum
heimsálfum, af helztu viðburð-
um hins liðna árs. Sérstakur
kafli er um keppni allra helztu
íþrótta, en einnig langur þáttur
frá íslandi, 35 blaðsíður, með
tugum mynda og eru sumar í
litum.
Ritstjórar íslenzka kaflans
eru Gísli Olafsson og Bjöm Jó-
hannesson. Utgefandi er Þjóð-
saga, en eigandi hennar er Haf-
steinn Guðmundsson, sá þjóð-
kunni listamaður. Svo vel hefur
árbókinni verið tekið, að helm-
ingur hennar er þegar uppseld-
ur og í endurprentun, þrátt fyr-
ir stórt upplag. Aðalumboð á
Norðurlandi hefur Bókaverzl-
unin Edda, Akureyri.
(Aðsent)
BÓKAÚTGÁFAN BJÖRK hef-
ur nýlega sent frá sér þessar
tvær bækur:
Selurinn Snorri
er bók fyrir börn og unglinga
eftir norskan höfund — Frithjof
Sælen — en þýdd á íslenzku af
Vilbergi Júlíussyni skólastjóra.
Bók þessi kom fyrst út í Noregi
á stríðsárunum og hefur síðan
komið út hvað eftir annað á öll-
um Norðurlöndunum og víðar.
Þetta er önnur útgáfa á bókinni
á íslenzku. Hún kom fyrst út
haustið 1950 og seldist þá fljót-
lega upp.
Bókin er 96 bls. að stærð og
er önnur hver blaðsíða mynd í
4 litum af efni sögunnar. Mynd-
ir þessar hafa mikið gildi fyrir
bókina, enda frábærlega vel
gerðar.
Kata litla
er eftir Jens Sigsgaard, höfund
bókarinnar Palli var einn í
heiminum, sem gefin hefur ver-
ið út í 30 þjóðlöndum og nýtur
fádæma vinsælda hér á landi.
Kata litla og brúðuvagninn er
einnig mjög vinsæl barnabók í
mörgum löndum.
Bókin er prýdd fjölda mynda
í 4 litum eftir Arne Ungermann,
en hann teiknaði einnig myndir
í bókina Palli var einn í heim-
inum. Bók þessi er einkum ætl-
uð yngri börnum.
Kata litla og brúðuvagninn er
íslenzkuð af Stefáni Júlíussyni
rithöfundi.
Báðar þessar barnabækur eru
offsetprentaðar í Prentsmiðj-
unni Odda í Reykjavik. Q
Uppreisnin í grasinu
Á ÞESSU ári virðist aðeins ætla
að koma út ein skáldsaga eftir
ungan islenzkan höfund, sem
ekki hefur áður sent frá sér
bók. Er það bókin Uppreisnin í
grasinu eftir Árna Larsson, sem
Almenna bókafélagið gefur út
um þessar mundir. Er etta nú-
tímaleg skáldsaga og um marga
hluti óvenjuleg. Efnisþráður
sögunnar er ekki augljós við
fyrstu sýn, því að sagan er
byggð upp af mörgum sjálfstæð
um köflum og minnir gerð henn
ar í mörgum tilvikum á kvik-
myndir. Að sögn höfundar er
sögunni ætlað að vera „heim-
spekilegt landnám í umhverfi,
þar sem engin menningarlleg
hefð er fyrir hendi“.
Árni Larsson er Reykvíking-
ur, fæddur 1943.
Uppo-eisnin í grasinu er 96
bls. að stærð. Höfundur á sjálf-
ur hugmyndina að káputeikn-
ingu auk þess hann hefur teikn
að þrjár myndir í bókina. Prent
smiðja Jóns Helgasonar prent-
aði og Félagsbókbandið h.f. batt
bókina. Q
Fjórar nýjar ljóða-
bækur frá AB
ALMENNA bókafélagið hóf
árið 1968 að gefa út sérstakan
flokk ljóðabóka í samstæðum
og smekklegum búningi, en
jafnframt tiltölulega ódýrum.
Var tilgangur félagsins einkum
sá að koma á framfæri ljóðum
ungra skálda. Hafa nú allt kom-
ið 17 bækur í þessum flokki.
Eru þá taldar með þær fjórar
nýju ljóðabækur, sem félagið
sendir frá sér þessa dagana.
Getur lífið dáið? nefnist ljóða
bók eftir Birgir Bjarnason, ung
an Reykvíking (f. 1945), sem er
kennari að menntun. Er þetta
fyrsta bók hans.
Þuríður Guðmundsdóttir gaf
út í þessum bókaflokki fyrstu
ljóðabók sína árið 1969. Nefnd-
ist hún Aðeins eitt blóm. Nú
sendir hún frá sér aðra ljóða-
bók sína og ber hún heitið
Hlátur þinn skýjaður.
Þriðji höfundurinn, Ingólfur
Kristjánsson, nefnir bók sína
Dægur og ár, en áður hafa kom
ið frá hans hendi ekki færri en
12 bækur, ljóð, smásögur, ævi-
sagnarit o. fl. Hann leitar sjald-
Mikil fönn
STEINN Snorrason á Syðri-
Bægisá sagði blaðinu á mánu-
daginn, að þar um slóðir væri
meiri snjór en hann myndi eftir
á þessum árstíma og haglítið
eða haglaust fyrir allar skepn-
ur. Fé væri auðvitað allsstaðar
í húsi og hrossum væri gefið út.
Ekki ættu þó allir bændur
hross og víðast væru þau fá á
bæjum. Myndi Hallgrímur
bóndi á Vöglum eiga flest höf-
uð, en þar tæki næstum aldrei
fyrir jörð og svo myndi enn
vera. í nótt hvessti, sagði
Steinn, og varð ófær vegurinn
hér framan við, svo að mjólk
varð ekki sótt og skólabörn sátu
heima. Q
(Framhald af blaðsíðu 8)
skotið hina mestu óhæfu, svo
sem rétt er, en hvort hann kær-
ir verknaðinn, eða hefur þegar
gert, veit blaðið ekki.
EKKI FINNST KUSSA
Það bar til tíðinda í haust í ná-
grenni Akureyrar, að kýr hvarf
af afgirtu túni og hefur ekki
enn fundizt. Þykir mönnum
slíkt með ólíkindum. Kýr eru
að vísu orðnar margar, heilar
hjarðir á sveitabæjum, en ekki
liefur enn þótt ástæða til að
merkja þær, eins og sauðfé eða
stóðhross. Þó hafa einhverjir
an um langan veg að torráðnum
yrkisefnum, en er því fundvís-
ari á margan þann skáldskap,
sem liggur svo að segja við
hvers manns veg í daglegu lífi.
Enn er ógetið þeirrar ljóða-
bókar, sem ætla má með vissu,
að veki lesendum forvitni, en
það eru Trúarleg ljóð ungra
skálda, sem Jóhann Hjálmars-
son og Erlendur Jónsson hafa
tekið saman. Eiga alls 11 skáld
kvæði í þessu safnriti og eru
elztu höfundarnir fæddir 1930.
í formála víkur Erlendur Jóns-
. son að því, að ungt fólk hafi nú
meiri áhuga á trúarefnum en
áður og því megi segja, að tím-
inn hafi í raun kallað eftir sam-
antekt bókarinnar. Jafnframt
tekur hann fram, að fæst þess-
ara ljóða séu „trúarljóð í venjú
legum skilningi, heldur aðeins
trúarleg, ekki rétttrúnaður,
heldur spurning, leit“, • og þó
yfirleitt með jákvæðu inntaki.
Allar eru þessar 4 ljóðabæk-
ur prentaðar í Odda og bundn-
ar í Sveinabókbandinu. Aug-
lýsingastofa Kristínar Þorkels-
dóttur gerði káputeikningar. Q
Dalvík 20. nóv. Mikill snjór er
kominn. Mjólkurflutningamenn
voru hátt í sólarhring að sækja
mjólkina fram í Svarfaðardal,
Vesturkjálka og höfðu jarðýtu
og sleða, eins og gert var fyrir
nokkrum árum og maður áleit
að væri liðin tíð. Á Austur-
kjálkanum var einnig erfitt um
m j ólkurf lutningana.
Áður en hvessti var jafnfall-
inn snjór fremst í Svarfaðardal
hálfur annar metri. Þangað var
áður búið að senda ýtur til að
moka frá húsum svo unnt væri
að ryðja snjó af húsaþökum,
sem ekki þoldu þennan mikla
snjóþunga. Hins vegar gekk
mjólkurbílunum vel til Akur-
eyrar í dag.
Vörubíll er fastur úti í Ólafs-
fjarðarmúla, festist þar á laugar
daginn og er verið að reyna að
sækja hann nú í dag.
Gæftaleysi er nú og atvinnu-
leysi við sjóinn.
Ný skíðalyfta og togbraut frá
Sviss var tekin í notkun í Bögg-
visstaðafjalli á laugardaginn.
Hún er rafdrifin og ekki vantar
snjóinn. Hreppurinn stóð að
framkvæmd þessari, en margir
unnu við uppsetningu í sjálf-
boðavinnu.
Hreppsnefnd Dalvíkurhrepps
hefur samþykkt að biðja þing-
menn kjördæmisins að flytja
frumvarp um það á Alþingí, að
Dalvík fái kaupstaðarréttindi.
Mun ekki búið ag flytja það
mál syðra. Ætlunin er, að kaup-
staðurinn nái yfir það svæði,
erfiðleikar vcrið á því að „draga
í sundur“ geldneyti, sem sumar
langt hafa gengið í afrétt og frá
fleiri bæjum.
HJÓN Á FJÖLLUM UPPI
Ung hjón frá Reykjavík niunu
hafa vetrardvöl á hálendinu
skammt inn af Eyjafirði, eða
jafnvel ársdvöl. Ilefur skáli
verið reistur þar og eiga hjóna-
kornin að athuga veðurfar og
alveg sérstaklega ísingu, með
tilliti til lagningar raflínu þvert
yfir hálendið. Iljónin lieita Haf-
steinn Ingvarsson og Guðrún
Sigurðardóttir.
Dagvistarheimili fyrir börn.
Á fundi sínum hinn 8. nóv. sl.
„beinir félagsmálaráð þeirri
áskorun til bæjarráðs, að hrað-
að verði undirbúningi og fram-
kvæmdum við dagheimili og
leikskóla í bænum, vegna mik-
illar eftirspurnar og nauðsynjar
á slíkum heimilum. Við gerð
fjárhagsáætlunar fyrir 1973
verði stóraukið framlag til þess-
ara mála og ákvörðun um stað-
arval tekin sem fyrst.“
Bæjarráð bendir á, að gamli
Glerárskólinn losnar til ráðstöf-
unar á næsta vori og felur fé-
lagsmálaráði að kanna, hvort
ekki sé hagkvæmt að nota hús-
ið fyrir dagvistarheimili og gera
tillögur og kostnaðaráætlun um
nauðsynlegar breytingar á hús-
inu í þessu skyni og leggja fyrir
bæjarráð.
Þjóðhátíðarnefndir kynna hug-
myndir sínar.
Á síðasta bæjarráðsfundi
komu fulltrúar frá þjóðhátíðar-
nefndum Akureyrarkaupstaðar
og Eyjafjarðarsýslu, sem undir-
búa hátíðahöldin 1974, þeir
Hörður ÓlafssQn, Sverrir Páls-
son og Ófeigur Eiríksson.
sem hreppurinn nær nú. Við
þetta fengjum við lögsögu yfir
okkar eigin málum og margt
fleira þykir ávinnast með kaup-
staðarréttindunum, ef þau fást.
J. H.
Kynntar voru fyrir bæjarróði
hugmyndir nefndanna, að í sam
bandi við þjóðhátíðahöldin 1974
verði hafizt handa við byggingu
fyrir Minjasafnið á Akureyri.
Ákvarðanir voru ekki teknar.
Gönguleiðir.
Lagðir voru fram undirskrifta
listar frá íbúum á brekkunni
norðan Kaupvangsstrætis, þar
sem þess er farið á leit við bæj-
arstjórn að endurbætur verði
KOMIÐ hefur fram í fréttum í
haust, að búið er að koma upp
húsum á hálendinu sunnan
Eyjafjarðardala til afnota við
könnun á raflínustæði niður í
Eyjafjörð.
Bæjarstjóm Húsavíkur bein-
ir þeim eindregnu tilmælum til
Orkustofnunar, að jafnhliða
könnun á þessari leið, verði
gerð hliðstæð könnun á hálend-
inu sunnan Bárðardals, svo
raunhæfur samanburður fáist á
því, hvort hagkvæmara muni
reynast að leggja raflínu riiflli
Suður- og Norðurlands um
Mýri í Bárðardal að Fosshóli,
eða í Eyjafjörð.
Jafnframt bendir bæjarstjórn
in á erindi dr. Jakobs Björns-
sonar væntanlegs orkumála-
stjóra er hann hélt á fundi Sam-
bands ísl. rafveitna á Akureyri
sl. vor, þar sem hann leggur til
að leiðin í Bárðardal verði val-
in. Tekur bæjarstjórnin undir
hið fyrsta gerðar á gönguleið-
um, götum og auðum svæðum
í hverfinu.
Bæjarráð vísar erindinu til
bæjarverkfræðings, einkum
með tilliti til úrbóta á göngu-
leiðum.
Húsið Eyrarlandsvegur 19 rifið.
Bæjarráð felur bæjarstjórn
að láta rífa húsið Eyrarlands-
veg 19, en það hefir nú verið
rýmt. Q
rök dr. Jakobs í erindinu, en
hann bendir á að línan í Bárðar
dal liggur betur við helztu orku
vinnslumöguleikum á austan-
verðu Norðurlandi, jafnframt
því sem hann álítur hálendið
suður af Eyjafirði hættulegasta
kaflann á línulögn milli lands-
hlutanna.
Að lokum vill bæjarstjórn
Húsavíkur benda á, að línulögn
í Bárðardal mundi í höfuðatrið-
um fylgja Sprengisandsvegi,
sem nú þegar er fjölfarinn yfir
sumarmánuðina. Línulögn í
Bárðardal mundi því eigi kosta
landsmenn verulegar upphæðir
í óarðbærri vegagerð sem óhjá-
kvæmilegt er að ráðast þurfi í,
verði Eyjafjarðarleiðin valin.
Tillaga þessi var samþykkt á
fundi bæjarstjórnar Húsavíkur
þann 10. nóvember 1972.
Húsavík, 10. nóv. 1972.
Haukur Harðarson.
3att3ut
BÝÐUR ÞIG
VELKOMINN!
I heim STEREO-hl jómtækja
Ef þú ert góðkunningi STEREO-HLJÓMTÆKJA, kemst þú
vart hjá því að veita athygli sérstöðu SANSUI meðal stereo-
framleiðenda, en sem byrjandi verður þú að vita mikilvægar
staðreyndir um SANSUI: — SANSUI er elzta og virtasta fram-
leiðslufyrirtæki í Japan, sem hefur gerð liljómflutningstækja
að sérgrein.
SANSUI er eini framleiðandinn, sem einbeitir hæfilikum sín-
um og orku að gerð stero-tækja, eini framleiðandinn, sem telur
að gerð framúrskarandi tækja sé ærið nóg verkefni.
SajrLsru.L
2JA ÁRA ÁBYRGÐ
Hvort sem þú ert á höttum
eftir einu tæki eða heilu
stereo-setti, þá getur Sansui
uppfyllt kröfur þínar.
— Hljómplötusalan í full-
um gangi.
Rtfcffflí©
viðgerðarstofa
Stefáns Hallgrínissonar
Glerárgötu 32, Akureyri,
sími 11626.
Hinir frábæru viðgerðatv
menn okkar gera fljótt og
vel við allar gerðir radio-
tækjá!
SMÁTT & STÓRT
Tillaga um rallinulögnina