Dagur - 09.06.1977, Blaðsíða 4

Útgefandi: ÚTGÁFUFÉLAG DAGS
Skrifstofur Hafnarstræti 90, Akureyri
Símar: Ritstjórn 111G6, Augl. og afgreiðsla 11167
Ritstj. og ábyrgðarm.: ERLINGUR DAVÍÐSSON
Augl. og afgr.: JÓHANN KARL SIGURÐSSON
Prentun: Prcntverk Odds Bjömssonar hf.
Togaraút-
gerð í 30 ár
Um þessar mundir eru þrjátíu ár
síðan togaraútgerð hófst á Norður-
landi. Gamli Kaldbakur kom til
Akureyrar 17. maí 1947, eign Út-
gerðarfélags Akureyringa hf., sem var
almenningshlutafélag og með hon-
um hófst norðlensk togaraútgerð. —
Nokkrum árum síðar var hraðfrysti-
húsið á Oddeyri byggt og fleiri tog-
arar voru keyptir. í áföngum var
frystihúsið stækkað og endurbætt og
enn er þar áfangi í smíðum, en þar
hefur einnig verið skreiðar- og salt-
fiskverkun.
Margir spáðu illa fyrir Útgerðar-
félagi Akureyringa og norðlenskri
togaraútgerð. Þeir spádómar rættust
að nokkru, því félagið átti við fjár-
hagsörðugleika að etja, en með veru-
legum stuðningi bæjarfélagsins og
fleiri aðila, stöðvaðist reksturinn
aldrei, en útgerðin varð bæjarútgerð
í reynd. Togaramir vom löngum
fjórir og fyrir nokkmm árum var
þessi skipastóll endumýjaður og em
nú fimm skuttogarar í eigu ÚA. —
Fyrst var keyptur franskur skuttog-
ari, þá tveir færeyskir, en síðan tveir
nýir spánartogarar. Allt hafa þetta
reynst aflaskip, sem hafa verið með
þeim hæstu í togaraflota landsmanna
í aflamagni og aflagæðum.
Hjá Útgerðarfélagi Akureyringa
hf. hafa lengi unnið nokkur hundr-
uð manns, bæði á sjó og landi, og
því er ÚA ein af styrkustu stoðum
atvinnulífsins í þessu bæjarfélagi, en
aflar auk þess mikils gjaldeyris fyrir
þjóðarbúið.
Endumýjun togaraflotans var mik
ið fjárhagslegt átak, en ekki unnt að
slá því lengur á frest en gert var. —
Gamli Kaldbakur, sem hingað kom
1947 og var fengsælt veiðiskip til árs-
ins 1974, kostaði aðeins tvær og hálfa
milljón króna. Ný skip leystu síðu-
togarana af hólmi og þau hafa gefist
vel, jafnvel svo að telja má að nú
séu orðin þáttaskil í sögu togaraút-
gerðar á Akureyri, því hún og fisk-
verkunin skilar sameiginlega mjög
góðum hagnaði og em það bæði
mikilsverð og ánægjuleg tíðindi.
Hin góða fjárhagsafkoma ÚA á
síðasta ári, sem nú hefur verið stað-
fest á aðalfundi félagsins, bendir til
þess að fyrirtækinu hafi verið vel
stjómað, bæði af stjóm, framkv.-
stjómm og verkstjómm fyrirtækisins.
Þar hefur verið unnið til góðra starfs-
launa. En síst mætti gleyma hinum
mikla fjölda starfsmanna ÚA á sjó
og í landi, bæði karla og kvenna, sem
með hljóðlátri vinnu sinni hefur lagt
gull í lófa fyrirtækis síns, bæjarfélags-
ins og þjóðfélagsins alls — og þar með
einnig í lófa framtíðarinnar.
Sigurður Demetz Franzson:
Tónlistarlíf á íslandi
síðastliðin 20 ár
Allir þeir sem áhuga hafa á
tónlist, og einnig þeir sem
starfa að tónlistarmálum, hljóta
að vera mér sammála um það
að miklar breytingar hafa átt
sér stað á því sviði. Allt frá
minnsta flautuleikara að heims-
frægum selloleikara, frá ye-ye
söngvurum að óperusöngvurum,
frá minnsta kirkjukór og til 150
manna pólifóniskum kór eða fíl.
harmoniskum kór, frá minnstu
popphljómsveit til sinfoniu-
hljómsveitar hafa orðið miklar
framfarir. Allt þetta hefur verið
að mestu leyti byggt upp hér á
landi á sl. 20 árum.
Þó má ekki gleyma því, að
ýmis tækni til kynningar og
flutnings á tónlist hefur breyst
mjög á þessum árum. Má þar
nefna útvarp, sjónvarp, plötur,
segulbönd o. fl. Margt af þess-
um hlutum var aðeins fjarlæg-
ur draumur fyrir 20 árum síðan.
Þátttaka manna í tónlistarlífi
er mjög mikil hér. Ég get ekki
bent á neinn 85.000 manna bæ á
hinni söngglöðu ítalíu sem hef-
ur eins margt starfandi fólk við
tónlist á einn eða annaii hátt,
s. s. í kórum eða hljómsveitum
— eins og er í Reykjavík.
Bær eins og Akureyri, með
sína 12.000 íbúa, sem hefur
starfandi tvo karlakóra, kvenna
kór, barnakór, tvo kirkjukóra,
lúðrasveit og tónlistarskóla með
um 400 nemendum, finnst ekki
á ítalíu. Er sennilega hæpið að
nokkursstaðar sé til álíka bæjar
félag, þar sem svo margir þátt-
takendur eru á sviði tónlistar.
Þó má ef til vill segja að
nokkuð vanti á að tónlistarlíf
og flutningur á tónlist hafi öðl-
ast hér þann þess sem slíkt
hefur meðal gamalla menninga-
þjóða í Evrópu. Ég er viss um
það að eftir 100 ár verður tón-
listarmenntun og þekking á tón-
list (tradition) komin á sam-
bærilegt stig hér og meðal stór-
þjóðanna.
Tónlistarskólinn. ,
Ég tel mér það til heiðurs að
hafa starfað og starfa við Tón-
listarskólann á Akureyri og
hafa verið vitni og þátttakandi
í þeim stórkostlegu breytingum
sem þar hafa orðið á sl. 3 árum.
Sú mikla fjölgun nemenda,
kammerstrengjasveit, strengja-
sveit Tónlistarskólans, lúðra-
sveit nemenda, madrigala kvint-
ett o. fl. ber glöggt vitni um
mikinn árangur í starfi skólans.
Mikil fjölgun hefur einnig orð-
ið í kennslugreinum og verður
án efa farið að kenna á fleiri
hljóðfæri áður en mörg ár líða
s. s. obo, fagott o. fl.
Það er eðjilegur draumur að
einhverntíma komi frá þessum
skóla einstaklingur sem getur
sér frægð út í hinum stóra heimi
listanna á sviði tónlistar.
Það er nokkuð ríkjandi mis-
skilningur að það eitt sé nóg að
hafa góðan kennara til þess að
nemandinn geti orðið mikill
listamaður. •Vissulega er það
mikið atriði, en ekki allt.
Líkamlegir og andlegir hæfi-
leikar nemandans, s. s. gáfur,
skapgerð, heyrn, skilningur og
tilfinning fyrir tónum, tilfinn-
ing fyrir beitingu bogans á fiðl-
una eða ásláttur á píanóið eru
hlutir sem nemandinn verður
að hafa fengið í vöggugjöf. Slíkt
verður ekki kennt, aðeins er
hægt að styðja nemandann í því
að þroska þá hæfileika til þess
að þeir verði honum að notum
á braut listanna.
Sigurður D. Franzson.
Gott, tæknilega öruggt tón-
listarfólk, er margt til. Slíkur
starfskraftur er nauðsynlegur
til þess að miklir stjórnendur
geti gert góða hluti, s. s. í hljóm-
sveitum og kórum. Þetta fólk
verður þó ekki flokkað undir
listamenn. Menn heyra oft í
nemendum sem lært hafa hjá
frægum kennurum. Sumir ná
aðeins meðallaginu, en hinir
eru langt fyrir ofan og einstaka
nær á toppinn.
Hvers vegna?
Það er alkunn staðreynd og
sannleikur að það er ekki hægt
að búa til banana úr kartöflu
eða demant úr glerbroti. Lista-
menn verða ekki skapaðir, þeir
eru fæddir sem slíkir.
Það er einnig augljós stað-
reynd og einnig hér við Tón-
listarskólann á Akureyri að
þjálfun og æfing þarf til ef ár-
angur á að nást í námi. Þó að
góður skóli og góðir kennarar
séu nauðsynlegir þættir í námi,
þá veltur einnig á miklu að for-
eldrar fylgist með börnum sín-
um í námi og stuðli að því, að
þau stundi æfingar sínar heima
og komi vel undirbúinn í þetta
nám eins og annað. Þá fer nám-
ið að skila árangri ef alúð er
lögð við.
Það er ekki löng leið héðan
frá Akureyri og í tónleikasali
í Reykjavík eða á svið Þjóð-
leikhússins. Þetta er þó lengra
en í fljótu bragði virðist.
Oft liggur að baki þeirri leið
margra ára nám erlendis. Að
því námi loknu, fyrir þá sem
árangri ná, eru möguleikar oft
á tíðum fremur litlir til þess að
lifa af list sinni og koma fram.
Helst er um að ræða að koma
fram í útvarpi eða sjónvarpi
einu sinni á ári, sem einsöngv-
arar með kórum við jarðarfarir,
giftingar á félagssamkomum eða
á héraðsmótum stjórnmálaflokk
anna. Hér tala ég fyrst og fremst
um þá sem söng stunda. Mögu-
leikar annarra eru svipaðir.
Slíkir möguleikar eru litlir
til að skapa mikla listamenn.
Væntanlega verður hér breyt
ing, á næstu áratugum.
Tónlist á Akureyri nú.
Síðan ég kom til Akureyrar og
fór að starfa að þessum málum,
hefur aldrei verið jafn mikið
tónlistarlíf í bænum og nú í
vetur og vor. Sem maður er
vinnur að tónlist, er ég mjög
ánægður með allt sem mér hef-
ur boðist að hlýða á, allt frá
tónum yngstu barnanna og að
hápunkti þess var á Tónlistar-
dögum í maí.
Það sem mér finnst einnig at-
hyglivert og um leið ánægju-
legt er hve áhugi almennings á
tónleikum fer vaxandi hér á
Akureyri. Er sá hlutur ekki
síðri en að hér sé flutt mikil og
góð tónverk. Án áheyrenda er
slíkur flutningur lítils virði.
Þó svo að ég hafi átt þess
kost i mörg ár að hlusta svo til
daglega á það besta sem flutt er
í heimi tónlistar, þá er ég þakk-
látur fyrir allt það sem ég hefi
heyrt hér.
Þegar ég hlusta á tónleika,
þá met ég þá út frá flutningi í
heild og þeim möguleikum sem
þeir sem flytja, hafa, en geri
ekki samanburð við það besta
sem ég hef heyrt áður.
Þess vegna get ég verið jafn
hrifinn og ég var að hlýða á
Messias eftir Hendel þegar það
stórverk var flutt í íþrótta-
skemmunni nú í vor. Þetta stóra
spor sem þessi ungi kór, Passíu-
kórinn, tók með því að ráðast í
flutning á þessu stórverki, gekk
eftir öllum kringumstæðum
mjög vel.
Þess vegna hafði það ekki
mikil neikvæð áhrif á mig þó
að hljómsveit þyrfti að stoppa
tvisvar vegna skakkrar inn-
komu, þó að hin unga sópran-
kona, sem söng í fyrsta skipti
þetta mikla hlutverk, kæmi
einu sinni skakkt inn, þó að
sjúkur óperusöngvari, sem söng
tenórhlutverkið næði oft ekki
réttri tónhæð og mjög titre-di
rödd bassans næði oft ekl i ..ægj
anlega vel til áheyrandanna.
Þegar maður heyrir þennan
frábæra og þekkta kafla. Halle-
luja, fluttan af fullum krafti og
sönggleði, þar sem áheyrend-
ur stóðu í hrifningu, þá gleym-
ir maður þeim mannlegu mis-
tökum sem fyrir koma og meira
en það. Þess vegna: þegar end-
irinn er góður, er allt gott.
Niðurstaða: Passíukórinn sem
hefur og tekur aðeins inn í sín-
ar raðir fólk sem les og syngur
eftir nótum, hann verður vissu-
lega þegar næsta stórverk verð-
ur flutt, Sálumessa, eftir W. A.
Mozart sterkari og betri. Hjart-
anlega til hamingju.
Ég hef aldrei látið mér detta
í hug að ég sé á neinn hátt full-
kominn, vegna þess að meðan
maður lifir þá lærir maður og
skilur að ekkert er fullkomið.
Þess vegna tel ég mig ekki vera
að gagnrýna neinn í þessum
orðum.
Það vita allir að það er ein-
falt að gagnrýna, en hins skulu
menn minnast að listin er erfið.
Gagnrýni á að vera ströng og
réttlát. Hafin yfir alla pólitík og
persónulega góðvild eða óvild
og ekki bundin neinum hags-
munahópum. Gagnrýnandi má
ekki vera bundinn neinu af
þessu. Hann á að vera óháður
öllum utanaðkomandi áhrifum
og ábendingum og dæma hlut-
ina út frá því sjónarmiði er list-
ina varðar, ekki öðru.
Ef gagnrýnandi hefur upp. á
stall kór sem hefur kunnáttu
í nótnalestri til að bera, þó svo
að misræmis gæti á milli radda,
er þá nauðsynlegt að dæma ann-
an kór, sem hefur e. t. v. betri
röddum á að skipa, þó svo að
kunnátta í nótnalestri sé ekki
fyrir hendi, þannig að ekkert
sé vel gert og að jaðri við mann-
vonsku að bjóða fólki á að
hlýða? Ég álít að íslenskir karla-
kórar sem í 50 ár hafa gefið,
bæði hér og heima og öðrum
þjóðum, marga góða og skemmti
lega stund, eigi betra skilið.
Öfund og afbrýði eru mjög
ríkir þættir í okkur og okkar
litla þjóðfélagi, sennilega jafn-
sterka og sjálfstæðishvötinni. Ef
illvilji og hefnigirni bætast við
þá, er þetta bæði fyrir gagnrýn-
andann og þá sem fyrir gagn-
rýni verða, mjög hættulegt eit-
ur. Þó vil ég hér til nokkurrar
skýringa taka tvo gamla róm-
verska málshætti: „De Gustibus
non est disputantum“ — um
smekk getur maður ekki deilt
— „Quot caita tot sensus“ —
svo margir hausar, jafnmargar
skoðanir.
Gagnrýnandi hefur vissum
skyldum að gegna við þá sem
gagnrýni lesa. Þeir verða því
að haga skrifum sínum þannig
að ekki sé um „þrugl“ að ræða,
hvort sem þeir lofsyngja eða
öfugt, eða jafnvel drepa með
þögninni, og þó að um mikla
listamenn sé að ræða.
„Einn „söngur“ sem hreif mig
mjög var þegar selloleikarinn
Erling Blöndal Bengtson fram-
kallaði nánast ofurmannlega
tóna úr hljóðfæri sínu. Þetta
framlag hans í þessu stórkost-
lega verki Dvoraks hefði ég
gjarnan viljað að væri gerð betri
skil en í 35 fátæklegum orðum
gagnrýnandans.
Kóramir.
Það atriði að allir félagar í kór-
um geti sungið eftir nótum er
nauðsynlegt og verður að stefna
að því að svo geti orðið.
í fyrsta lagi til þess að menn
losni við þennan utanbókarlær.
dóm.
í öðru lagi til þess að geta
sungið á réttan hátt og af kunn-
áttu.
í þriðja lagi má ætla að gagn-
rýnendur skrifuðu af meira
raunsæi um flutning karlakór-
anna og jafnframt gerðu þá ráð
fyrir að skrif þeirra væru tekin
alvarlega.
Það er því ljóst að mikill-kost-
ur er að fólk kunni nótnalestur
sé það í söng. Kostir þess hafa
verið nefndir hér að framan. —-
Auk þess má slá því föstu, að
lög lærast á mun skemmri tíma
sé nótnakunnátta fyrir hendi.
Væri mjög æskilegt og nauð-
synlegt markmið að vinna að
þessu í áframhaldandi starfi
kóranna. Auk þess verður starf
stjórnanda mun auðveldara og
þá gefur þetta hljóðfæri, þ. e.
kór mikla möguleika.
Hvar erum við á vegi og
hvert stefnir
Við erum á réttri leið og stefn-
um fram á við. Hafa mætti að
kjörorði orð Bessa Bjarnason-
ar leikara: Vinna, vinna, æfa,
æfa. — Með það að leiðarljósi
má gera stóra hluti með . því
fólki sem vinnur í söng-: og
tónlistarmálum hér.
4•DAGUR
„Hörpukliður blárra fjalla"
Ljóðabók eftir Stefán Ágúst Kristjánsson
Út er komin ljóðabókin Hörpu-
kliður blárra fjalla eftir Stefán
Ágúst Kristjánsson frá Glæsibæ
við Eyjafjörð, yfir 250 blaðsíður.
Prentsmiðjan Leiftur í Reykja-
vík gaf út. Marga vini og kunn-
ingja Stefáns mun fýsa að eiga
ljóð hans saman komin í einni
bók, en áður hafa birst eftir
hann ljóð í blöðum og tímarit-
um.
Stefán Ágúst dvaldi lengst
starfsævi sinnar á Akureyri, er
kunnur bindindisfrömuður,
unnandi söngs, tóna og annarra
lista, stofnandi Tónlistarfélags
Akureyrar og endurvakti lúðra-
sveitina, búfræðingur að mennt,
veitti sjúkrasamlaginu á Akur-
eyri lengi forstöðu og var fram-
kvæmdastjóri Borgarbíós um
árabil.
Stefán Ágúst samdi bæði
ljóð og lög og er nú býsettur í
Reykjavík, orðinn áttræður. —
Starfsvettvangur Stefáns á Ak-
ureyri spannaði nær hálfa öld.
Maður með jafn eldlegan áhuga
á sviði menningarmála, félags-
mála og lista, kom víða við og
kveikti margan þann neista, er
enn vermir og lýsir, enda var
hann einn þeirra, sem settu svip
á bæinn, eins og Magnús E.
Guðjónsson, fyrrverandi bæjar-
stjóri á Akureyri segir í formála
hinnar nýútkomnu ljóðabókar.
Stefán Ágúst mun snemma
hafa fengist við vísnagerð og
ljóðasmíð, en sú íþrótt varð
honum því hugleiknari, sem
æviárum hans fjölgaði og ber
ljóðabók hans því vitni, að höf-
undi hennar er listhneigðin í
blóð borin. Ljóðaunnendur
munu taka Hörpuklið Stefáns
tveim höndum og ekki verða
fyrir vonbrigðum.
Garðyrkjufélagið aðstoðar
Ólafsson, sem var gjaldkeri fé-
lagsins í 11 ár, en lét af því
starfi á síðastliðnu ári, og Óli
Valur Hansson ritstjóri Skrúð-
garðabókarinnar og Matjurta-
bókarinnar.
Stjórn Garðyrkjufélags ís-
lands er þannig skipuð: Jón
Pálsson, formaður. Selma Hann-
esdóttir, varaformaður. Ólafur
Björn Guðmundsson, ritari.
Berglind Bragadóttir, gjaldkeri.
Einar Ingi Siggeirsson, með-
stjórnandi.
Varastjórn: Ágústa Björns-
dóttir, Martha C. Björnsson,
Þórhallur Jónsson.
Skrifstofa félagsins á Amt-
mannsstíg 2 er opin mánudaga
kl. 2—6 e. h. og fimmtudaga kl.
2—6 og 8—10 e. h.
Garðyrkjufélag íslands hélt að-
alfund sinn 12. apríl sl. í árs-
skýrslu formanns kom fram, að
mikið og fjölbreytt starf hefur
verið unnið á árinu.
Margir fræðslufundir voru
haldnir bæði í Reykjavík og úti
á landi. Félagið hefur einnig
annast fræskipti meðal félags-
manna og séð um útvegun blóm-
lauka.
Á síðastliðnu ári kom út á
vegum félagsins „Skrúðgarða-
bókin", önnur útgáfa, en fyrsta
útgáfan var löngu uppseld og
er mikill fengur fyrir áhugafólk
um garðyrkju, að sú bók sé nú
aftur fáanleg.
Á fundinum voru 2 félagar
heiðraðir með gullmerki félags-
ins, það voru þeir Gunnlaugur
Frá Náttúrufræðifélaginu
Fyrir nokkru var haldinn aðal-
fundur Hins íslenska náttúru-
fræðifélags fyrir árið 1976. Á
aðalfundinum var Stefán Stef-
ánsson bóksali í Reykjavík, sem
verið hefur afgreiðslumaður
Náttúrufræðingsins um áratuga
skeið, kosinn heiðursfélagi. —
Ennfremur var Ólafur Jónsson,
fyrrverandi tilraunastjóri á Ak-
ureyri, kosinn kjörfélagi í virð-
ingarskyni fyrir hið mikla fram-
lag hans til rannsókna á jarð-
fræði Ódáðahrauns og á berg-
hlaupum og ómetanlega gagna-
söfnun um snjóflóð hér á landi.
Árið 1976 starfaði félagið með
svipuðum hætti og áður. Tíma-
rit þess, Náttúrufræðingurinn,
kom út, en nú undir stjórn nýs
ritstjóra, dr. Kjartan Thors
jarðfræðings. Haldnar voru sex
fræðslusamkomur þar sem ýms-
ir rérfræðingar fluttu erindi um
náttúrufræðileg efni og sóttu
þær um 420 manns. Fjórar
fræðsluferðir voru farnar og
tóku 150 manns þátt í þeim.
Á aðalfundinum var sam-
þykkt tillaga um að setja á lagg-
irnar nefnd tíl ,að vinna að
fjórðu útgáfu á Flóru íslands,
en félagið á útgáfuréttinn að
henni, þar sem mjög er tekið að
saxast á upplag þriðju útgáfu
Flóru sem kom út 1948.
Stjórn félagsins skipa nú
þessir menn: Eyþór Einarsson
■¥ Hundaeigendur!
Vinsamlega látið ekki hunda
ykkar ganga lausa í bænum, en
það er brot á reglugerðinni um
hundahald í bænum og henni
því ekki fylgt nógu vel.
Dýraverndunarfélag Akureyrar.
er formaður, Leifur Símonar-
son varaformaður, Ingólfur
Einarsson gjaldkeri, Sólmund-
ur Einarsson ritari og Baldur
Sveinsson meðstjórnandi.
F élagar hins íslenska nátt!-
úrufræðifélags og áskrifendur
Náttúrufræðingsins v-iru um
síðastliðin áramót um 1720.
Þór tapaði á heimavelli
Sl. miðvikudagskvöld léku á
Þórsvelli á Akureyri Þór og
Valur úr Reykjavík. Þegar
leikurinn hófst var strekk-
ingsvindur af suðri, og kusu
Valsmenn að leika undan gol-
unni. Þeir hófu strax mikla
sókn og pressuðu stíft á mark
Þórsrara. Á 14. mín. tók Albert
Guðmundsson sakleysislega
aukaspyrnu skammt utan við
vítateigshorn Þórsara og skaut
lausu skoti að markinu, en
varnarmenn Þórs hopuðu
undan boltanum, Ragnari
markmanni til mikillar furðu
og í netið fór síðan boltinn að
lokum. Þarna náðu Valsmenn
verðskuldaðri forustu. Á 17.
mín. fékk Oddur Óskarsson
gult spald hjá dómara eftir
grófan leik. Ingi Björn Al-
bertsson átti síðan dauðafæri
á 20. mín. en skaut gróflega
yfir. Valsmenn pressuðu fast
að marki Þórs á 32. mín, en þá
varði Ragnar glæsilega í horn.
Besta tækifæri Þórsara kom á
40. mín. en þá skaut Jón Lár-
usson úr þröngri stöðu, en
boltinn fór í stöng og síðan
fyrir markið, en Valsmenn
náðu að hreinsa frá. Á 43. mín.
fékk Guðmundur Kjartansson
bakvörður Valsmanna tiltal og
gult spjald hjá dómara. Fyrri
hálfleik lauk því með sigri
Vals, eitt mark gegn engu. í
þeim hálfleik fengu Valsmenn
fimm homspyrnur, en Þórsar-
ar enga.
Á 7. mín. seinni hálfleiks
fékk Ingi Björn Albertsson
góðan stungubolti inn í vörn
Þórs og skoraði af öryggi
framhjá Ragnari markmanni,
og var þá staðan orðin tvö
gegn engu fyrir Val, og vind-
inn nokkuð farinn að lægja.
Á 9. mín. fengu síðan Þórsarar
sína fyrstu hornspyrnu, en
fyrirliði þeirra, Sævar Jónat-
ansson, fékk skömmu síðar að
sjá gula spjaldið hjá dómar-
anum. Á 29. mín. lenti Hörður
Hilmarsson í samstuði við
Þórsara, og mörgum til undr-
unar fékk hann gult spjald
fyrir það, og er undirritaður
ekki grunlaus um að dómar-
inn hafi gert það fyrir hina
mörgu áhangendur Þórs sem
sí og æ púuðu á Hörð þegar
hann var með boltann, en
Hörður lék áður með KA eins
og menn muna. En það eitt að
vera fyrrverandi leikmaður
KA getur varla talist það
ámælisvert að sýna þurfi gula
spjaldið fyrir það. Á 41. mín.
lenti loksins í alvöru slags-
málum, þeir Gunnar Austfjörð
og Guðmundur Þorbjömsson,
en þeir voru fyrr í leiknum
búnir að heyja margar brýn-
ur. Dómarinn sýndi þeim báð-
um rautt spjald og urðu þeir
að yfirgefa völlinn. Á meðan
dundaði Einar Sveinbjörnsson
við að sparka í einn Valsmann,
og fékk fyrir það gult spjald,
en það hefði hann átt að vera
búinn að fá áður fyrir ósæmi-
legt orðbragð við dómara og
andstæðinga.
Á 43. mín. fengu Þórsarar
gott markfæri þegar Jón Lár
braust af harðfylgi í gegn um
vörn Valsmanna en skaut yfir
í dauðafæri. Leiknum lauk
síðan með sigri Vals, tvö mörk
gegn engu. Þessi úrslit verða
að teljast sanngjörn, og eru
Valsmenn tvímælalaust besta
lið deildarinnar, enda valinn
maður í hverju rúmi. Þórsarar
börðust vel í leiknum að
vanda, og með slíkum dugnaði
ættu þeir að geta tryggt setu
sína í deildinni, en það er sig-
ur fyrir þá. Áhorfendur voru
margir, og er sennilega hvergi
á landinu jafnmikil aðsókn að
knattspyrnuleikjum eins og
hér á Akureyri, og er grátlegt
til þess að vita, að aðkomu-
liðin skuli hirða helming
ágóðans.
KA krækti í tvö
stig á ísafirði
Sl. miðvikudag fóru KA-menn
til ísafjarðar og léku þar við
heimamenn í annari deildinni
í knattspymu. KA-menn
fengu óskabyrjun í leiknum,
þegar Ármann Sverrisson skor
aði örugglega á 3. mín. Það
sem eftir var leiksins skiptust
liðin á að sækja og skall oft
hurð nærri hælum við mörk-
in, en þau urðu ekki fleiri í
leiknum og sigruðu KA-menn
með einu marki gegn engu.
Haukar gerðu KA einnig
greiða sama kvöld með því að
vinna Þrótt úr Reykjavík, og
eftir þriðju umferð keppn-
innar eru Haukar og KA efst
með 5 stig hvort.
Stefánsmótinu
í golfi lokið
Stefánsmótið í golfi var hald-
ið á Golfvelli Akureyrar fyrir
skömmu. Keppt var um veg-
legan farandbikar sem gefinn
var til minningar um Stefán
heitinn Árnason forstjóra Al-
mennra Trygginga. Keppni
þessi var forgjafakeppni, og
urðu úrslit þau að sigurvegari
var Jóhann Guðmundsson á
72 höggum, annar var Eiríkur
Sveinsson á 73 höggum og
þriðji Sævar Vigfússon á 75.
Þá var einnig keppt í unglinga-
flokki, en þar bar sigur úr
býtum Jakob Kristinsson á 62
höggum, annar var Ágúst
Magnússon á 64 og í 3.—4. sæti
urðu Sveinn Eiríksson og
Björn Kristinsson 65 högg.
Flugfélag Islands 40 ára 3. júní s.l.
Þess er minnst nú, að Flugfélag
íslands varð 40 ára 3. júní. Agn-
ar Kofoed-Hansen hafði reynt
að stofna flugfélag í Reykjavík
en tókst ekki, en norður á Ak-
ureyri var áhuginn meiri, þar
var félagið stofnað og síðan hef-
ur vagga samfelldra flugsam-
gangna staðið þar. Félagið var
stofnað með 15 hluthöfum og
skipuðu þessir menn fyrstu
stjórnina: Vilhjálmur Þór, Krist-
Við komu Boeing 727 þotunnar Gullfaxa 24. júni júní 1967komust landsmenn inn í þotuöldina.
ján Kristjánsson og Guðmund-
ur Karl Pétursson. Innanlands-
flugið hófst skömmu síðar, en
þróaðist ört.
Utanlandsflugið hófst aftur á
móti ekki fyrr en 1945, og þá
til Largs í Skotlandi með fjóra
farþega, en Jóhannes R. Snorra-
son var flugstjóri. Þrjátiu ára af-
mælis þessa fyrsta utanlands-
flugs Flugfólags íslands var sér-
staklega minnst með ferð til
Largs, sem blaðamaður Dags
tók þátt í og var hin skemmti-
legasta.
Árið 1950 hófst svo Græn-
landsflugið hjá félaginu og hef-
ur sú starfsemi haldist síðan. —
Vélakostur Fí óx smám saman,
áætlunarferðum og viðkomu-
stöðum erlendis fjölgaði stöðugt,
auk innanlandsflugsins, sem fé-
lagið hefur annast.
Upp úr 1970 hófst undirbún-
ingur þess að sameina tvö is-
lensku flugfélögin, Flugfélag
íslands og Loftleiðir. Þær við-
ræður báru árangur 1973 og
sameiginlegt félag, Flugleiðir,
hefur eflst og skilaði eftirtekt-
arverðum árangri í rekstri sín-
um síðasta ár.
DAGUR•5