Dagur - 10.04.1979, Page 4

Útgefandi: ÚTGÁFUFÉLAG DAGS
Skrifstofur Tryggvabraut 12, Akureyri
Ritstjórnarsímar: 24166 og 23207
Sími auglýsinga og afgreiöslu: 24167
Ritstjóri (ábm.): ERLINGUR DAVÍÐSSON
Blaðamaður: ÁSKELL ÞÓRISSON
Augl. og afgr.: JÓHANN KARL SIGURÐSSON
Prentun: Prentverk Odds Björnssonar hf.
Áskorun til
sjávarútvegsráðherra
Fundur 23ja forsvarsmanna skut-
togara og fiskvinnslustöðva á
Vestfjörðum og Norðurlandi hald-
inn á Akureyri 4. apríl 1979, sam-
þykkir eftirfarandi:
„Fundurinn mótmælir ákvæð-
um reglugerðar sjávarútvegs-
ráðuneytisins frá 26. marz 1979
um þorskveiðitakmarkanir.
Um það eru skiptar skoðanir
meðal landsmanna hvort þörf er á
svo rótækum friðunaraðgerðum
og hvort þær séu framkvæman-
legar miðað við þjóðarhag.
Þar sem sjávarútvegsráðherra
þótti nauðsyn bera til að grípa til
slíkra aðgerða, átelur fundurinn
að þær skyldu ekki kunngerðar
þegar í ársbyrjun og lítur svo á, að
í framtíðinni skuli gildistími veiði-
takmarkana vera frá 1. maí til 30.
apríl ár hvert.
Þá átelur fundurinn sérstaklega
þá mismunun, sem fram kemur í
reglugerðinni á milli veiðarfæra,
skipagerða og landshiuta.
Sú ákvörðun að veita 35 loðnu-
skipum leyfi til þorsknetaveiða
auk hóflausrar sóknar bátaflotans
á hrygningarsvæðunum, stangast
gjörsamlega á við tilgang friðun-
araðgerðanna og álit fiskifræð-
inga um of iítinn hrygningarstofn.
Megin friðunaraðgerðir reglu-
gerðarinnar felast í að stöðva
þorskveiðar togaraflotans í 79
daga 1. maí til 30. sept. í sumar,
sem óhjákvæmilega þýðir stór-
kostlegan niðurskurð á afla
þeirra, og niður fyrir það mark sem
útgerð þeirra getur byggst á. Með
þessu er því stefnt í atvinnuleysi f
fiskvinnu á Vestfjörðum, Norður-
og Austurlandi.
Fundurinn skorar á sjávarút-
vegsráðherra að endurskoða áð-
urnefnda reglugerð með það fyrir
augum að gera öllum hagsmuna-
aðilum og landshlutum sem jafn-
ast undir höfði.
Fundurinn telur að hér sé um að
ræða svo brýnt hagsmunamál
landshlutanna með tilliti til at-
vinnusjónarmiða, að ríkisstjórn
og Alþingi beri að taka ákvörðun
um að hve miklu leyti og hvenær
aðgerðum sem þessum skuli
beitt.“
Undir áskorun þessa skrifa 23
forystumenn togaraútgerðar og
fiskvinnslu frá ísafirði til Raufar-
hafnar.
Er þess að vænta, að mál þetta
allt verði tekið til endurskoðunar
og réttiátari iausn finnist á nauð-
synlegum fiskveiðitakmörkunum.
Minning
Hreinn Þormar
verksmiðjustjóri
Oft hefur maður fengið mikil áföll
þegar himnafaðirinn hefur tekið til
sín frændur og vini, en aldrei hefur
mér verið eins brugðið og er ég
frétti um lát Hreins Þormars, vinar
míns og samstarfsmanns um langt
árabil. Það kom svo algjörlega á
óvart og án nokkurar aðvörunar.
Hreinn Þormar var sonur Geirs
Þormars, myndskera og kennara á
Akureyri, en hann var frá Geita-
gerði á Fljótdalshéraði og konu
hans Hanne fædd Hansen frá
Þórshöfn í Færeyjum.
Hreinn fæddist á Akureyri 6.
febrúar 1933 og bjó þar alla sína
ævi. Föður sinn missti hann 1951
þegar hann var í 4. bekk MA. Hætti
hann þá námi í MA og réðst til
Ullarverksmiðjunnar Gefjun til
þess að læra litunarfræði. Nokkr-
um mánuðum seinna fluttist ég frá
Reykjavík til Akureyrar til þess að
taka upp sömu störf og Hreinn og
hefja nám í ullarfræðum.
Hann tók á móti mér við komuna
til Akureyrar — brosmildur og hlýr
— og við snérum strax bökun sam-
an, gengum í nokkurs konar fóst-
bræðralag, sem hélst alla tíð og líf
okkar hefur verið meira og minna
samtvinnað síðan.
Eftir að Hreinn hafði unnið við
öll störf á Gefjuni sigldi hann til
Englands haustið 1953 og byrjaði
nám í tækniskólanum í Hudders-
field í litarfræðum. Þar dvaldi hann
í 3 ár og lauk prófi úr skólanum
með hárri 1 einkunn. Fyrsti og eini
Islendingurinn sem lokið hefur
tækniprófi í litun.
Þegar ég kom í heimsókn til
þessa skóla nokkrum árum seinna,
spurði skólastjórinn strax um Hrein
og sagði mér að hann hefði unnið
skólaverðlaunin, sem veitt voru ár-
ið sem hann brautskráðist. Er ég
kom heim spurði ég að sjálfsögðu
Hrein um verðlaunin og af hverju
hann hefði ekki sagt mér frá þeim.
Jú — það var rétt, en málið ekki svo
merkilegt að ástæða væri að hampa
því. Þetta lýsir betur en margt ann-
að hvern mann Hreinn hafði að
geyma.
Þegar Hreinn kom að loknu
námi voru mörg verk að leysa. Lit-
unardeild verksmiðjunnar ófull-
komin og allar nýungar, sem voru
að gerast út í hinum stóra heimi á
því sviði lítt kunnar heima fyrir. Nú
varð breyting á, enda var það til-
gangurinn með náminu. Nýir
straumar fóru um garð, sem lyftu
framleiðslunni á hærra stig. Afköst
og framleiðni — Nýting og vöru-
vöndun — voru kjörorð sem öllum
var kennt að meta og hafa í huga.
Þetta voru ár mikilla átaka og oft
þurfti að beita bæði lagni og ákv-
eðni til þess að breytingar næðu
fram að ganga. Aldrei bognaði
Hreinn þótt erfiðleikar væru
margir, heldur þokaði hann sínum
verkefnum stöðugt á hærra stig.
Það var á þessum árum, strax eflir
nám að Hreinn kynntist ungri og
glæsilegi stúlku Huldu Ottósdóttur,
sem var við nám í hjúkrun við
sjúkrahúsið á Akureyri.
Það var upphafið að hjónabandi
— hjónabandi sem var frá upphafi
til enda einlægt og ástúðlegt og í
alla staði mjög til fyrirmyndar.
Hulda er Reykvíkingur, fædd og
uppalin í Kleppsholtinu dóttir
Ottós Guðbrandssonar og konu
hans Sigurbjargar Oddsdóttur.
Hún var sem sagt í heimsókn á
Akureyri þegar örlagaþræðir þeirra
Hreins tvinnuðust saman og hún
átti eftir að setjast að á Akureyri.
Þau byggði sér strax fallega íbúð í
tvíbýlishúsi við Löngumýri. Þar
áttu þau heima í um 10 ár og þar
fæddust börnin þeirra þrjú. Elstur
er Ottó, sem er á seinni hluta í námi
við fiskvinnsluskólann, Hanna var
við nám í Califomíu þegar kallið
kom og Hreinn yngri í heimahúsi.
öll eru þau mannvænleg börn.
Fyrir 10 árum fluttist fjölskyldan í
einbýlishús á efri brekku, eins og
við köllum það. Þar bjuggu þau sér
hlýlegt og elskulegt heimili. Það var
röð og regla á hlutunum enda
hjónin samhent í því eins og öðru.
Þar áttum við hjónin margar
skemmtilegar stundir. Hreinn var
hrókur alls fagnaðar í vinahóp og
naut þess að veita öðrum og láta
þeim líða vel.
Hreinn tók við stjórn Gefjunar
fyrri hluta árs 1975 og var verk-
smiðjustjóri til dánardags. Hann
gegndi því starfi með dugnaði og
samviskusemi. Það var aldrei spurt
um tíma þegar fyrirtækið var ann-
arsvegar. Nótt lögð við dag til þess
að leysa fyrirliggjandi verkefni.
Hann var óragur við að segja sitt
álit við hvern sem var, var heil-
steyptur og traustur, en alltaf glað-
legur og hlýlegur í fasi. Hann vildi
hvers manns raun leysa.
Fyrir okkur í Iðnaðardeildinni er
mikill stjómarsviptir að Hreini.
Hann var stór persónuleiki og hans
skarð verður vandfyllt. Við höfum
líka misst góðan vin sem var öllum
kær.
En lang mestur er þó missirinn
fyrir fjölskylduna sem var svo
samhent og fjölskylduböndin sterk.
í blíðu og stríðu stóðu þau hjónin
saman og studdu hvort annað af
alhug og einlægni. Vissulega verð-
ur þá missirinn meiri, en minningin
er falleg og hann kom miklu í verk
þótt dvölin hér á jörðu yrði allt of
stutt.
Við hjónin vottum Huldu og
bömunum innilega samúð og biðj-
um góðan guð að leggja smyrsl á
sár þeirra.
Hjörtur Eirfksson.
❖
Með Hreini Þormar er fallinn í
valinn stórkostlegur félagi og
traustur vinur. Fátækleg orð megna
lítt að draga upp mynd af þeim
trega og missi sem allir hans sam-
starfsmenn urðu fyrir við fráfall
hans.
Hreinn var einn af þessum fá-
gætu mönnum sem var það áskap-
að að hefja þá sem umhverfis voru
upp úr gráum hversdagsleikanum
og lyfta á æðra stig framkomu og
hugsunar. Skýrleiki og léttleiki
ásamt framúrskarandi rósemi og
æðruleysi einkenndi hugarfar hans.
Samsetning þeirra iðnfyrirtækja
sem Iðnaðardeild Sambandsins
rekur á Akureyri er sérstæð. Inn-
byrðist viðskipti eru miklu meiri en
almennt gerist. Þetta krefst þess að
stjómunaruppbyggingin sé í sam-
ræmi við það fyrirkomulag. Mjög
náið innbyrðis samband verk-
smiðjustjóra er grundvöllur eðli-
legrar afkomu, og þáttur . þeirra
hlýtur því eðlilega að vera í sam-
ræmi við það. Hreinn heitinn lagði
alla tíð á þetta mikla áherslu og þó
að vandi fylgi vegsemd hverri lagði
hann mikið á sig til að menn gerðu
sér þetta ljóst. Hann lagði sig af al-
efli fram um að þessi nauðsunlega
samstaða væri virk og órofin.
Við sem fylltum hóp náinna
samstarfsmanna Hreins um lengri
eða skemmri tíma, sitjum eftir al-
gerlega dolfallnir og máttvana. Það
að Hreinn skyldi hverfa okkur að-
eins 46 ára gamall í fullu fjöri og
með fulla starfsorku er sárara en
orð fá lýst. Hvert stefnir? Hvað
verður um sameiginlegar óskir og
vonir? Hvert skal leita samráðs og
styrks?
Starf verksmiðjustjóra Ullar-
verksmiðjunnar Gefjun er mikið og
krefjandi og þannig samsett að
menn verða að gefa sig því á vald
að öllu leiti. Þetta gerði Hreinn og
var vakinn og sofinn yfir málefnum
verksmiðjunnar á allan mögulegan
hátt.
Því miður auðnaðist honum ekki
að vera í því starfi nógu lengi til að
sjá fyrir endann á mörgu af því sem
hann hratt í framkvæmd. Engum
okkar dylst þó að hefði honum enst
aldur til hefði hann stýrt Gefjun í
höfn og náð þeim árangri sem að-
stæður leyfðu bestan á hverjum
tíma. Og mörg eru þau málin sem
um ókomna framtíð munu bera
þess merki hver hratt úr vör.
Sé hugurinn látinn reika til baka
er margs að minnast. Tvennt er þó
áberandi. Samskipti Hreins við
viðskiptavini sína voru til mikillar
fyrirmyndar. Á þessum vettvangi
nýttist Hreini hæfileiki manhlegra
samskipta sem hann bjó yfir í svo
ríkum mæli. Það er samdóma álit
okkar sem gleggst til þekktum að á
þessum vettvangi voru honum fáir
fremri. Annar angi mannlegra
samskipta kom ljóslega fram er við
vorum saman á ferðalögum. Betri
ferðafélagi hlýtur að vera vand-
fundinn. Hvort sem um var að
ræða alvarleg málefni sem ganga
þurfti frá fjarri heimaslóðum eða
þegar slegið var á léttari strengi.
Við munum ævinlega minnast
glaðværðar hans og þess að ætíð
var hann hrókur alls fagnaðar þeg-
ar hist var í þeim tilgangi að slaka á
og láta daglegt arg og þras fyrir
borð um stund.
En nú er hann horfinn af sjónar-
sviðinu og það ómælisdjúp sem
skilur á milli er utan marka ver-
aldlegra skilgreininga. Vonandi er
að við sem eftir stöndum höfum
megnað að tileinka okkur eitthvað
af því sem hann hafði fram að færa,
hverjum þeim sem hann umgekkst.
Að okkur hafi tekist á mislöngum
tíma náinna samskipta að meðtaka
Elsku Kristinn minn.
Ég ætla að senda þér nokkur orð til
að láta þig vita, að við söknum þín
öll mjög mikið nú þegar. Meira en
orð fá lýst. Þegar á allt er litið,
varstu hinn mesti fjörkálfur. Tókst
upp á ýmsum skrýtnum tiltektum.
AJdrei af illsku og ekki til að valda
öðrum gremju, heldur aðeins til að
vekja á þér athygli. Þú varst orðinn
gríðarmikill karlmaður, stór og
sterkur. Vissir varla hvað þú áttir
að gera af öllum þessum hraðvax-
andi útlimum. Því var vel til fallið
að ólmast með þeim. Þú náðir líka
alltaf takmarkinu, þér til óbland-
innar ánægju.
Og nú ertu hér ekki lengur. Ör-
ugglega hefur sála þín nú þegar
flutt sig á einhvern annan stað. Ég
neita að trúa öðru, þú hlýtur enn að
vera einhvers staðar til.
Þú sjálfur ert reyndar jafn lifandi
fyrir mér og þú varst síðasta skóla-
daginn þinn. Það er svo erfitt að
trúa því, að við skulum aldrei geta
séð þig og umgengist aftur. Dauð-
Um helgina var opnuð í kjallara
Möðruvalla myndlistasýning á vegum
skólafélagsins Hugins í samvinnu við
Samtök herstöðvaandstæðinga. Þar
sýna átta akureyrskir listamenn verk
sín. Einnig eru á sýningunni myndir
sem sýndar voru á Kjarvalstöðum á
menningardögum herstöðvaandstæð-
inga í mars.
þó ekki væri nema lítið brot af öllu
því jákvæða í fari Hreins Þormar —
þá væri vel.
Við sendum Huldu og bömun-
um okkar einlægustu samúðar-
kveðjur með vonum um að æðri
máttarvölum megi takast að sefa
þeirra sorg og trega og græða opin
sár.
inn er svo miskunnarlaus og óum-
deilanlegur. Af einhverjum óskilj-
anlegum ástæðum valdi sláttu-
maðurinn miklu þig en ekki mig.
Þvílíkt voðaval, og að það skyldi
þurfa að vera þú. Vertu ekki ótta-
sleginn, mundu að þú lifir áfram í
hjörtum okkar uns yfir lýkur.
Myndirnar túlka andstöðu við dvöl
ameríska hersins á íslandi og þátttök-
unni í NATO, eða sýna andstöðu gegn
hvers konar stríðsbrölti.
Sýningin er opin til 16. apríl, virka
daga kl. 20 til 22 og helga daga kl. 16 til
22. Huginn — S. H.A.
(Fréttatilkynning).
Sigurður Arnórsson,
Ragnar Ólason,
Ríkharð Þórólfsson.
Vilhjálmur K. tjja
Guðjónsson,
HríSCV Fæddur 15. 5. 1965 —
9 Dáinn 22. mars 1979.
Þegar við glötum þeim, sem við elskum,
falla hitrustu tárin er við minnumst stunda,
Þegar okkur fannst, að við hefðum getað elskað meira.
Þinn kennari,
Gunnar Bergmann.
Myndlist á Möðruvöllum
Leikhúsbréf að sunnan
Reykjavík, 31. mars. 1979
Kæri Erlingur.
Það var töluverð eftirvænting í
salnum, frumsýningarkvöldið
síðasta hér í borginni, leikritið
Stundarfriður eftir Guðmund
Steinsson var komið á fjalirnar.
Ástæðulaust að reyna að lýsa
stundunum á bak við tjöldin, þar
sem aðstandendur sýningar bíða
eftir viðbrögðum gesta, sem sitja í
myrkum salnum, nánast andlits-
lausir og stundum eins og tilfinn-
ingalausir. I þetta sinn var „gott
hús“ eins og stundum er sagt,
frumsýningargestir óvenju lif-
andi, dálítið skelfdir fannst mér á
stundum. Það var verið að sýna
þá veröld sem við lifum 1, og var
þó enginn drepinn, ekkert
sprengt, heldur var tjald dregið
frá mér og þér, og við vorum í
önnum að lifa ef það er orðið sem
mig vanta.
Ef textinn sjálfur, hið talaða
orð Guðmundar Steinssonar væri
tekinn úr samhengi við athöfn,
leikhljóð, músíkeffekta, ljós og
sviðsmynd, þætti mörgum hann
vera þunnur þrettándi, og ekki
færi vel um hann í þykkri bók. En
er í raun meira talað saman dag-
lega en þama er gert? Er fólkið 1
núinu, orðsins fólk, sem hefur
tíma til að tala af einhverri skyn-
semi um hlutina? Ég held varla.
Það var önnur veröld hinum
megin við aldamót ein eða tvenn
eða fleiri, þegar sulturinn bjó á
bæjunum og engu hent sem af-
gangs var, menn átu stundum
skóna sína og dmkku brennivín
og grétu yfir hetjusögum píslara.
Hver fer í skóbúð í dag að kaupa í
matinn? Skáld þeirra daga sátu
með sultardropa á nefinu og
skrifuðu á kálfsskinn og voru þá
löngu búnir með innvolsið. Og
þeir höfðu bara hver annan að
horfa á, menn gamla tímans, en
þeir höfðu nóg að tala um og vís-
ur og kvæði lágu í loftinu, og
fjölskyldan sat 1 baðstofunni og
var Ufandi. Allt er breytingum
háð og minna um stundarfrið en
áður. Við höfum gert okkur
þennan lífstakt. Erum háð hon-
um, annars verðum við einmana,
eins og Guðrún 1 leiknum. Er þá
til nokkurs að vera að skrifa
ádeiluleikrit á þennan máta okk-
ar að lifa? Enginn leikhúsgesta
fór heim og kastaði sjónvarpinu
út um glugga á eftir símanum.
Það er víst hlutverk rithöfundar
m.a. að segja okkur af sjálfum
okkur. Við hlustum, hristum höf-
uð yfir þessum ósköpum að við
skulum virkilega vera svona, svo
förum við heim að halda því áf-
ram. Ég hef löngum talið að fjöl-
skyldan sé í hættu, hjónabandið
að trosna, það endar með því, að
enginn má vera að því að mæta
við jarðarför, nema sína eigin.
Tilraunir ungafólksins í dag til að
brjóta af sér „heimilishlekkina“
Jónas Jónasson.
og setjast að í kristjaníum er
kannski eðlileg afleiðing þeirra
friðleysu sem nútíminn galdrar
manni.
Leikrit Guðmundar Steinsson-
ar er ljómandi leikhúsverk. Text-
inn sannfærandi sá sem hann er,
og allt það sem gerir leikhús,
blandast hér listavel og vettvang-
ur leiksins er frábærlega við hæfi,
tómleikinn og kuldinn er jafnvel
fallegur. Nú veit ég ekki hvort þú
skilur hvað ég meina, en leik-
myndin öll er þannig að hún
minnti mig snöggvast á siglinu
mína eitt sinn um Eiríksfjörð á
Grænlandi, þar sem borgarísjak-
ar lónuðu 1 ógn og við sigldum
milli þeirra, fegurð þeirra kulda-
leg og ógnvekjandi. Bara borð-
stofuborð hússins, aldrei til fulls
setið, andaði frá sér eftirvæntinu;
„ætli þau setjist nú við mig —
öll?“
Höfundur leiksviðs og búninga
ágætra er Þórunn Sigríður Þor-
grímsdóttir. Ung listakona sem er
alveg 1 takt við tímann. Lýsing
Ásmundar Karlssonar aldeilis
góð og hlutur tæknideildar leik-
hússins öllum til sóma og gleði.
Tóneffektar Gunnars Reynis
Sveinssonar gerðu mikið fyrir
leikritið. Stefán Baldursson er
leikstjóri og hlutur hans stór.
Hann hefur hér í höndum leikrit
núsins, höfundur yrkir í hávaða,
yrkir í símann, sjónvarpið, hlaup,
rás og tillitsleysi. Guðmundur
Steinsson yrkir líka vel í ein-
manaleikann.
Leikhópurinn allur gerir vel.
Unga fólkið skilur hlutverk sin og
gerir þau eftirminnileg. Guðrún
Gísladóttir, dóttirin Guðrún,
fulltrúi hins nakta einmanaleika,
leikur af ljómandi nærfæmi og
góðum skilningi. Lilja Þorvalds-
dóttir leikur systur hennar af
þrótti og lífi og er enginn viðvan-
ingsbragur á leik þeirra. Sigurður
Sigurjónsson leikur soninn, al-
gjöran svepp í íþróttum og er
sambandslaus við afganginn af
fjölskyldunni. Vinir systranna
leika Sigurður Skúlason og
Randver Þorláksson, báðir vanir
leikarar orðnir, trúir fulltrúar síns
tíma, gerfin góð og klæðnaður.
Randvers kanski með ólíkindum
hérlendis, en hann er ægilegur
punkari þessi strákur sem hann
leikur. Helgi Skúlason og Krist-
björg Kjeld leika foreldra unga
fólksins. Þau túlka hlutverkin af
alúð og krafti, Helgi bráðgóður í
öllum sínum gerfiönnum, og
Kristbjörg glæsileg þarna í tóm-
leikanum. Þau eiga allt þessi
hjón, nema gleðina.
Fulltrúar kynslóðarinnar sem
er á förum, eru Þorsteinn Ö.
Stephensen og Guðbjörg Þor-
bjamardóttir. Afinn og Amman
eru teiknuð af frábærri list í allri
hógværð.
Leikhúsgestir tóku sjálfsmynd-
inni af miklum en þreyttum
fögnuði. Sumum finqpt kannski
nóg um, en eitt er víst í mínum
huga; Við vorum í sannarlegu
leikhúsi, að horfa á ekta leikhús-
verk.
Flýttu þér nú suður Erlingur
minn að sjá þig sjálfan, áður en
það er komið sumar og allt i sto!
Es. Ég þarf yfir pollinn stóra, ef
þú heyrir ekki frá mér á næstunni
er ég að leita að stundarfriðnum.
Svo skrifa ég þér í maíbyrjun.
Með kveðju.
Jónas Jónasson.
Vallarleigan er
Þrándur ■ Götu
Rætt við Stefán Gunnlaugsson
{þróttir af ýmsu tagi taka nú æ
meiri tíma hjá almenningi og
er gott eitt um það að segja.
Læknar og þeir sem gleggst
þekkja hvemig menn og konur
skuli haida heilbrigðum
skrokk fram á elliár mæla ein-
dregið með útivist og léttum
íþróttum, en því miður em þeir
of fáir sem hugsa um þau mái í
tíma. Forráðamenn íþróttafé-
laga leggja mikið kapp á að
virkja sem flesta unglinga og
hefur þeim orðið verulega
ágengt á undanförnum ámm,
en sömu aðilar hafa einnig
kvartað yfir skilningsieysi hjá
opinberam aðilum. T.d. hafa
iþróttaféiögin á Akureyri farið
fram á að bæjaryfirvöld sleppi
þeim við að greiða vailarieigu,
en enn sem komið er hefur
þeim ekki orðið ýkja mikið
ágengt. íþróttafélögin hafa
bent á að það sé mikilvægt að
fá unglingana til að stunda
iþróttir, því það muni m.a.
stuðla að bættu heilbrigði
meðal landsmanna.
Til þess að ræða þessi mál og
fleiri fékk Dagur Stefán Gunn-
laugsson til liðs við sig en hann
hefur m.a. veitt knattspyrnudeild
K.A. forstöðu og verið formaður
félagsins. Auk þess er hann í
vallamefnd ásamt ýmsum mæt-
um mönnum og Stefán hefur,
fyrir hönd KA, tekið að sér mót-
töku hollenska liðsins Feyenoord
sem kemur til Akureyrar í sumar
Vandamálið er út-
vegun f jármagns
-— Rekstur knattspyrnufélags
er mun viðameiri en menn gera
sér yfirleitt grein fyrir, en þar sem
mitt starf hefur einkum verið fyrir
knattspymudeild K.A. vildi ég
fyrst og fremst gera grein fyrir
því. Vandamálið er einkum það
að fjármagna starfsemina og þess
má geta að það kostaði 8-9
milljónir að reka deildina á síð-
asta ári. Endar hafa náðst saman
undanfarin ár en það verður sí-
fellt erfiðara í þeirri óðaverð-
bólgu sem hér ríkir. Styrkur bæj-
arfélagsins er lítill, ég held að
hann hafi verið 1,5 milljónirs.l. ár
til félagsins í heild svo lítið verður
eftir þegar búið er að skipta hon-
um milli deilda.
— Auðvitað höfum við úti allar
klær til að útvega knattspyrnu-
deildinni fjármagn, t.d. erum við
með sælgætissöluna á vellinum
annaðhvort ár og seljum allskon-
ar KA vörur. Þá fáum við beina
og óbeina styrki frá ýmsum fé-
lögum í bænum og vildi ég í því
sambandi nefna Höld, Cesar,
Heklu, Gefjun og Kaffibrennsl-
una. Margir aðrir hafa lagt hönd
á plóginn, en þessir eru stærstir.
Jákvæðir fyrir
kosnmgar
— Heildarinnkoma vegna
leikja KA varð 3,7 milljónir á
síðasta ári, en deildin fékk af því
um 1,3 og Akureyrarbær, i formi
vallarleigu, fékk svipaða upphæð.
Okkur finnst það í hæsta máta
óeðlilegt að þegar við berjumst í
bökkum þá þurfti deildin að
greiða svo mikið í vallarleigu — á
meðan staðir eins og Húsavik,
Vestmannaeyjar og Keflavík eru
án skattlagningar af þessu tagi.
Stefán Gunnlaugsson.
Vallarleigan kemur í veg fyrir að
við getum gert eins mikið og
æskilegt er t.d. fyrir unglingana í
bænum, en þeir skipta hundruð-
um sem æfa knattspyrnu með
íþróttafélögunum.
— Þetta þarf að fara fyrir bæj-
arstjóm, en bæjarfulltrúar hafa
ekki sýnt málinu nægjanlegan
skilning. Hins vegar gerum við
okkur fyllilega grein fyrir því að
rekstur íþróttavalla er dýr — hitt
er svo aftur annað mál að allt það
starf sem lagt er fram í sjálfboða-
vinnu má meta að verðleikum.
— Málið hefur verið reifað við
bæjarfulltrúana, en það er helst
fyrir kosningar sem menn hafa
tæpt á því að það væri ekki
ósanngjamt að sleppa félögunum
við greiðslu á þessu gjaldi.
Freyenoord til
bæjarins!
Þ að er ekki á hverjum degi sem
heimsþekkt knattspyrnulið leggja
leið sína norður á hjara veraldar,
enda eftir litlu að slægjast. En
Frónbúar eru hugkvæmir og
þegar Pétur Pétursson hóf að
leika með hollenska liðinu Frey-
enoord vað það ákvæði í sam-
ningnum að liðið kæmi til íslands
og léki 4 leiki. Freyenoord kemur
til Akureyrar þann 27. júlí og
leikur einn leik á Akureyri.
— Við höfum gert ráð fyrir að
það kosti okkur 1,6 milljónir að fá
liðið norður og verði veðurguð-
imir okkur hliðhollir ættum við
að komast klakklaust út úr þessu
fyrirtæki. Við ætlum að sækja um
niðurfellingu á vallarleigu á öll-
um leikjum sumarsins en til vara
af þessum eina leik. Ef skellur á
slagveður ætti niðurfelling
gjaldsins að gera okkur kleift að
komast hjá tapi.
Stofnfundur
styrktarmanna-
klúbbs á sumar-
daginn fyrsta
Og aftur eru það fjármálin, sem
valda forráðamönnum íþróttafé-
laganna mörgum andvökunótt-
um. Stefán sagði, að fyrirhugað
væri að stofna styrktarmanna-
klúbb knattspyrnudeildar KA og
þar á að reyna að virkja menn
sem t.d. hafa áður verið í félag-
inu, én einhverra hluta vegna
hætt.
— Við reiknum með að þessir
menn leggi aðallega fram vinnu
og fé, en sú er ekki ætlunin að
íþyngja þeim með miklum
fundahöldum. Til að byrja með
verður klúbburinn eingöngu
miðaður við knattspyrnudeild
KA, en ef vel tekst til getur farið
svo að fleiri deildir félagsins taki
upp svipaða starfsemi.
— Iþróttafélög bæjarins hafa
misst alltof marga úr sínum röð-
um og þetta verður tilraun til að
endurheimta þá. Ég geri mér
góðar vonir um að okkur takist að
láta drauminn verða að veruleika,
því þegar hafa um 20 látið skrá sig
og það skemmtilega er að sumir
hafa ekki verið félagar í KA áður,
Þess má og geta að menn geta
látið skrá sig hjá mér, en stofn-
fund klúbbsins höldum við á
sumardaginn fyrsta.
Sæmundar-
,,þáttur“
Óskarssonar
— Sæmundur Óskarsson, for-
maður KA klúbbsins i Reykjavík,
sendi okkur KA-mönnum fremur
kaldar kveðjur um daginn. Hann
sá ekkert nema dökku hliðarnar á
starfinu, en þau vinnubrögð sem
hann viðhafði eru ákaflega
óæskileg að okkar mati. Ég vil
ekki vera með nein stóryrði, enda
eru þau sjaldnast til gagns. Það
má um utanför strákanna segja
að hún var ákveðin með löngum
fyrirvara og var ekki á vegum
stjómarinnar. Um þessa utanför
var rætt við formann knatt-
spyrnudeildar Þróttar og gaf
hann okkur vilyrði fyrir því að
leiknum yrði flýtt um 3 daga, en
án þess að ræða við þjálfarann.
— Á þessum tíma gerði enginn
sér grein fyrir því að Þróttur yrði í
fallbaráttu, sem síðar kom á dag-
inn, og eins og Sæmundur veit.
verður að skipuleggja ferð sem
þessa með löngum fyrirvara.
Strakarnir gátu aðeins farið þessa
ferð, en sú næsta var áætluð hálf-
um mánuði síðar. Þá voru skólar
byrjaðir og mikið erfiðara fyrir þá
að fara.
Þeir höfðu staðið sig mjög, vel
allt sumarið og byrjuðu að æfa í
mars. Það voru leikir allar helgar
að tveimur undanteknum og æf-
ingar voru flesta virka daga. Þeir
áttu því skilið að fá frí og það
hlýtur Sæmundur að skilja.
Hvað varðar heimsókn eins af
stjórnarmeðlimum deildarinnar
til Sæmundar, þá er það að segja
að viðkomandi kom ekki þar sem
hann var svo mannlegur að
steingleyma að þeir höfðu mælt
sér mót. Sæmundur hefur ver-
iðbeðinn afsökunar á þessum
leiðu mistökum og sá sem ætlað
hafði að hitta hann hefur einnig
haft samband við Sæmund. Geta
má þess að þessi maður hefur
unnið mikið og óeigingjarnt starf
fyrir KA og á síst skilið aðkast.
Blað KÁ er í undirbúningi og
svo mikið er víst að við erum
komnir með eina góða grein í
blaðið, sem er lítið sýnishorn af
því hvemig menn eigi ekki að
vinna fyrir KA, en það er grein
Sæmundar. Hann vitnar m.a. í
Tómas Steingrímsson og Helga
Schiöth en ég er viss um að hvor-
ugur þessara manna hefði nokk-
urntíma skrifað grein af þessu
tagi um KA.
— Við í knattspymudeildinni
vonumst til þess að Sæmundur
hætti núniðurrifsstarfi og taki
upp aðrar aðferðir. Til dæmis
gæti KA-klúbburinn aðstoðað
suma við að fá húsnæði fyrir
leikmenn 1. deildar í Reykjavik
vegna funda fyrir leiki svo og
akstur innan borgarinnar. KA-
klúbburinn hefur þegar stutt
okkur vel og dyggitega og ég held
að við ættum að snúa okkur að
öðru en rífast á ritvellinum. —
á.þ.
4.DAGUR
DAGUR.5