Dagur - 26.06.1979, Blaðsíða 5

Útgefandi: ÚTGÁFUFÉLAG DAGS
Skrifstotur Tryggvabraut 12. Akureyri
Ritstjórnarsímar: 24166 og 23207
Sími auglýsinga og afgreiðslu: 24167
Ritstjóri (ábmERLINGUR DAViÐSSON
Blaöamaöur: ÁSKELL ÞÓRISSON
Augl og afgr.: JÖHANN KARL SIGURÐSSON
Prentun: Prentverk Odds Björnssonar hf.
Árás og nauðvörn
Farmannaverkfallið, varð þjóðinni
mikil áminning og af því beið
þjóðfélagið, fyrirtæki og einstak-
lingar verulegan skaða. Aðilar
vinnumarkaðarins, sem hér áttu
hlut að máli, voru þess ekki
megnugir að leysa deiluna með
friðsamlegum hætti. Farmenn
efndu til þessarar deilu með
kaupkröfum, sem þeir síðan
fylgdu eftir með verkfalli.
Eftir tveggja mánaða þóf voru
deiluaðilar ekki nær samninga-
takmarkinu en í upphafi. Virtist
þrákelkni deiluaðila eiga sér lítil
takmörk eða engin og þegar svo
er komið á vinnumarkaðnum, er
um að ræða árás á þjóðfélagið og
einnig á þá einstaklinga sem við
lakari kjör búa. Þjóðin hafði enga
samúð með flugmönnum eða
flugumferðarstjórum í þeirra
vinnudeilum, ekki heldur með
mjólkurfræðingum, sem nú fá
umtalsverðar kauphækkanir í
vasann. Þjóðin hefur einnig frem-
ur litla samúð með farmönnum
eins og ástatt er í þjóðfélaginu.
Þeir vinna að vísu vel til launa
sinna, ekki síður en margir aðrir
starfshópar eða stéttir fólks til
sjós og lands og það er auðvelt að
segja sem svo, að ekki sé þeim
ofurlítil launahækkun of góð. En
þegar litið er til þjóðarbúsins í
heild, stöðu atvinnuveganna,
verðlagsmálanna í þessu landi og
viðskiptakjaranna og hins vegar
þau markmið, sem stjórnvöld
keppa að í baráttunni við verð-
bólguna, eru hvers konar kaup-
hækkanir sæmilega vel launaðra
stétta, bein árás á lífskjör annarra
og því varð að spyrna við fótum.
Þjóðin hefur orðið fyrir tveimur
þungum áföllum á þessu ári.
Harðindin voru þau mestu í ára-
tugi, hafa orðið bændum og sjó-
mönnum þung í skauti og við-
skiptakjörin einnig og vegur
hækkun olíuverðs þyngst á þeim
vettvangi. Til marks um olíuverð er
talið, miðað við verðlag maí-júní,
að þjóðin verði að greiða fyrir
hana hátt í 70 milljarða króna í
stað 24-25 milljarða. Þennan skatt
er óhjákvæmilegt að greiða að
óbreyttu, þótt tiltækum ráðum
verði beitt til að létta þessa byrði.
En þessi eini liður sker úr um það,
að kauphækkanir hér á landi eru
hrein fásinna, að því einu undan-
skildu, að auka mætti kaupmátt
hinna lægst launuðu, ef fjármagn
til þess væri tekið af þeim sem
betur mega.
Nauðvörn þjóðfélagsins við
hinum ábyrgu kaupkröfum, sem
komið hefði af stað skriðu kaup-
hækkana hjá öðrum starfsstétt-
um, voru bráðabirgðalögin, sem
hjuggu á hnútinn og allir ráðherrar
ríkisstjórnarinnar stóðu að og for-
maður stærsta stjórnmálaflokks-
ins, studdi.
ALDARAFMÆLI ÞINGEYRA-
KIRKJU I HÚNAÞINGI
Haukur Harðarson skrifar frá London
Á lögreglan að bera skotvopn?
Undanfama mánuði hafa miklar
umræður átt sér stað hér í landi
um það, hvort Lundúnalögreglan
skuli bera skotvopn og hafa
heimild til að beita þeim í viður-
eign við afbrotalýð borgarinnar.
Þar sem eitt vinsælasta vopn af-
brotamannanna er hlaupstytt
haglabyssa, sem er sérstaklega
áhrifamikið vopn, verður brýnt
að svara þessarri spumingu.
Skömmu fyrir jólin var inn-
brotsþjófur, vopnaður slíkri
byssu, skotinn til bana af lög-
regluþjóni, sem hann ógnaði með
byssunni. Þessi atburður olli
miklu fjaðrafoki og ekkja
mannsins og bróðir svöruðu
spumingum fréttamanna sjón-
varps á þá leið, að á áhorfanda
hlutu að renna tvær grímur um
það, hvort upphafsaðili þessa at-
burðar var þjófurinn eða lög-
regluþjónninn, sem stóð hann að
verki.
Lögregluþjónninn var sýknað-
ur af manndrápi fyrir rétti í sl.
mánuði.
Hliðstæður atburður átti sér
stað fyrir skömmu, þegar lögregl-
an skaut til bana 18 ára ungling,
sem efnt hafði til uppþots á öld-
urhúsi, tekið einn gestanna sem
gísl og kveikt að lokum í bygg-
ingunni. Þessi unglingur var
einnig vopnaður afsagaðri byssu,
sem hann skaut úr á lögreglu-
þjónana, sem höfðu umkringt
bygginguna, þegar hann reyndi
að brjótast út úr byggingunni,
með því að skjóta sér leið gegnum
umsáturshópinn, var hann skot-
inn til bana, en hafði áður sært
einn lögregluþjóninn.
Atburðir af þessu tagi hljóta
áhjákvæmilega að vekja þá
spumingu, hvemig nútíma þjóð-
félagi beri að bregðast við nútíma
afbrotamönnum. Það verður að
teljast fullkomið ábyrgðarleysi af
lögregluyfirvöldum, að senda
vopnlausa lögregluþjóna gegn
afbrotamönnum vopnuðum
byssum. Jafnframt hljótum við að
hafa samúð með þeim, sem leið-
ast út á afbrotabrautina og leggja
allt kapp á að grafast fyrir um
orsakir þess.
Enn hvert skal leita orsakanna
og hvemig skal bregðast við
vopnuðum afbrotamönnum?
Hvað líður síðari hluta spurn-
ingarinnar er hér komið að
spumingunni um hverjir skuli
stjórna í nútímaþjóðfélagi. Á sá,
sem brýtur lög síns samfélags að
bera ábyrgð á því með lífi sínu ef
hann ógnar lífi annarra, sem falið
hefur verið að framfylgja lögum,
eða á hann að komast upp með
lögbrot sitt á þeim forsendum að
hann hafi með hjálp ólöglegra
vopna verið sterkari aðilinn?
Eftir að hafa velt þessarri
spurningu fyrir mér verð ég að
viðurkenna, að ég sé ekki að hægt
sé að gefast upp við löggæslu án
þess að þjóðskipulagið riði til falls
og við taki lög frumskógarins. Af
þeim sökum hlýtur lögreglan að
þurfa að beita hliðstæðum; með-
ölum í störfum sínum og afbrota-
menn beita við lögbrot. Afleið-
ingin verður óhjákvæmilega sú,
að af og til eiga sér stað hörmu-
legir atburðir á borð við þá, sem
ég minntist á í byrjun þessarrar
greinar. Þessum orðum til stuðn-
ings minni ég á réttarfar þjóð-
veldisaldar á Islandi, þar sem Al-
þingi dæmdi menn seka, en
framkvæmdavald skorti til að
framfylgja þeim dómi. Eðlilegt
áframhald varð svo það, að vinir
og venslamenn tóku að sér að
framfylgja dómum og afleiðingin
varð keðjuverkandi manndráp
þar sem stöðugt þurfti að hefna
nýrra og nýrra harma.
Tilkoma framkvæmdavaldsins
í kjölfar löggjafar- og dómsvalds-
ins var þróun fram á við og sé .því
ekki beitt af fullri einurð vérður
(Framhald á bls. 7).
prestakalls og þjónaði kirkjunni
lengur en nokkur annar prestur
eða í 45 ár. Kona hans, frú Ólína
Benediktsdóttir, gegndi organ-
istastörfum við kirkjuna um
nokkurt skeið.
Frú Hulda Á. Stefánsdóttir,
fyrrv. skólastýra Kvennaskólans
á Blönduósi, bjó ásamt manni
sínum, Jóni S. Pálmasyni, á Þing-
eyrum um árabil. Var hún org-
anisti kirkjunnar um kirkjunnar
um langt skeið, auk þess sem hún
hefir lagt kirkjunni lið, á ýmsan
hátt á liðnum áratugum. Voru
henni ásamt framangreindum
þökkuð ágæt störf í þágu kirkj-
unnar.
Sr. Guðmundur Þorsteinsson
frá Steinnesi, sóknarprestur í Ár-
bæjarprestakalli í Reykjavík,
flutti erindi um kirkju og klaustur
á Þingeyrum, en Jón biskup Ög-
mundarson á Hólum, stofnaði
þar fyrsta íslenska klaustrið, er
stóð frá árinu 1133 til 1551. Var
það af reglu Benedikts frá Nursia.
Stóð bókleg iðja þar lengi með
miklum blóma. Varð þar til sá
arfur íslenskrar menningar,
sagnaritunar, sem um aldir hefir
varpað skærustum ljóma yfir land
og þjóð.
Kveðjur og árnaðaróskir fluttu
sr. Pétur Þ. Ingjaldsson, prófast-
ur, frú Hulda Á. Stefánsdóttir, og
sr. Sigurður Pálsson, vígslu-
biskup. Auk þess bárust kveðjur
og árnaðaróskir frá skagfirskum
prestum og fyrrv. prófasti sr.
Þorsteini B. Gíslasyni og konu
hans en þau sáu sér eigi fært að
sækja hátíðina. M.a. er sóttu þessi
hátíðahöld var sonarsonur Ás-
geirs Einarssonar, Magnús Jóns-
son, bókbindari í Reykjavík, en
hann og Ásgeir bróðir hans, er
látinn er, höfðu áður fært Þing-
eyrakirkju að gjöf forna Biblíu,
fagurlega innbundna af Magnúsi.
Ólafur Magnússon, hreppstjóri
á Sveinsstöðum þakkaði gjafir er
kirkjunni höfðu borist í tilefni af-
mælis hennar. Sr. Þorsteinn B.
Gíslason og kona hans frú Ólína
Benediktsdóttir færðu henni róð-
urkross á altari, að gjöf. Kristinn
Magnússon, fyrrv. verslunarstjóri
Gagnger viðgerð hefir nú farið
fram á Þingeyrakirkju í Húna-
þingi.
Kirkjan, sem er aldargömul,
reist á árunum 1864-1877, er ein
af elstu steinbyggingum landsins.
Hún er hlaðin úr íslensku grjóti,
er ekið var á ís yfir Hópið, er
skaflajámaðir uxar drógu, vestan
úr svo kölluðum Ásbjarnarnes-
björgum.
Aðalhvatamaðurinn að kirkju-
byggingunni var Ásgeir Einars-
son, bóndi og alþingismaður á
Þingeyrum. Kirkjunni var valinn
staður á hæð norðvestur við
Þingeyrabæinn, þannig að hún
sést úr 7 hreppum sýslunnar.
Yfirsmiður við kirkjusmíðina
var Sverrir Runólfsson, stein-
höggvari úr Reykjavík, og telja
má nokkuð öruggt, að hann hafi
gert uppdrætti að kirkjunni. Inn-
réttingar í kirkjuns mun hafa
smíðað Þorgrímur Austmann,
kunnur kirkjusmiður úr Breiðdal
eystra, sem hafði numið erlendis.
Við tréverk vann m.a. Friðrik
Pétursson, trésmiður en hann
málaði kirkjuna að innan. Hann
var faðir sr. Friðriks Friðriksson-
ar, æskulýðsleiðtogans mikla.
Kostnaður við kirkjusmíðina
var um 16 þús. kr. Þar af greiddi
Ásgeir Einarsson úr eigin vasa 10
þús. kr. í kirkjusjóði voru 6 þús.
kr. Til hliðsjónar má benda á, að í
fyrstu fjárlögum fslendinga, sem
Alþingi samþykkti og tóku yfir
árin 1876 og 1877 voru útgjöld
áætluð 450 þús. kr.
Kirkjan, sem er í rómönskum
'stíl, er með þriggja feta þykkum
veggjum, 5 bogagluggum á hvorri
hlið og hundrað rúðum í hverjum
glugga. Hvelfingin er með 1000
gylltum stjörnum.
Margt dýrmætra gripa prýða
kirkjuna, svo sem altarisbrík úr
alabastri. Er hún talin komin frá
Nottingham á Englandi á 15. öld,
og einu minjarnar er varðveist
hafa frá hinu forna klaustri.
Prédikunarstóll í barrokstíl,
líklega hollenskur að uppruna
með ártalinu 1696. Áttstrendur
skímarfontur með himni yfir og
þykkri silfurskál. Á honum er ár-
talið 1697 og áletrun með nafni
Lárusar Gottrups, lögmanns að
norðan og vestan og Katrínar
konu hans, en hann sat á Þing-
eyrum á árunum 1685-1721.
Margt annarra dýrmætra gripa
prýða kirkjuna fr^fyrri öldum,
svo og síðari tímum.
Kirkjan var vígð þann 9. sept-
ember árið 1877, 15. S.d. e. Trin
og framkvæmdi sr. Eirkur Briem,
prófastur Húnvetninga vígsluna.
Þingeyrakirkja er því liðlega
aldargömul, en eigi þótti fært að
minnast afmælis hennar fyrr en
nú, sakir viðgerðarinnar, er staðið
hefir allt til þessa.
Sjálf kirkjubyggingin er næsta
lítið breytt frá upphaflegri gerð.
En nokkrar endurbætur hafa far-
ið fram á kirkjunni á undanförn-
um 100 árum. Upphaflega var á
kirkjunni helluþak og var svo
fram undir árið 1960, en þá fauk
hluti af hellunum af þakinu í
ofsaveðri. Var þak kirkjunnar þá
koparlagt.
Árið 1966 var steingirðing sett
umhverfis kirkjuna og kirkju-
garðinn. Drýgsta þáttinn í þeirri
framkvæmd átti Ölafur Jónsson
frá Brekku í Þingi, en hann lagði
fram mikið fé til framkvæmdar-
innar. Ólafur fluttist ungur til
Vesturheims og býr nú í hárri elli í
borginni San Fransiskó i Banda-
ríkjunum.
Nú hefir kirkjan verið máluð
öll að innan, og loft einangrað.
Einnig hefir rafmagnshitun verið
sett upp í kirkjunni. Auk þess
hefir upphaflegum ljósahjálmum
verið komið fyrir á sinn fyrri stað
og Ijósaskildir hreinsaðir og
fægðir.
Var Guðrún Jónsdóttir, arki-
tekt ráðin til þess, að hafa umsjón
með verkinu. Naut hún m.a. að-
stoðar þjóðminjavarðar Þórs
Magnússonar. Hlaut kirkjan
nokkurn styrk úr Þjóðhátíðar-
sjóði og Húsfriðunarsjóði til
verksins.
Að viðgerðinni unnu m.a. Sig-
urður Snorrason, málarameistari
frá Stóru-Gröf í Skagafirði, Hall-
grímur Hansson, trésmiður úr
Reykjavík og Gestur Guð-
mundsson, rafvirkjameistari á
Blönduósi. Auk þess annaðist
trésmiðjan Stígandi á Blönduósi
smíði á tréverki að hluta.
Hátíðarguðsþjónusta fór fram í
tilefni aldarafmælis kirkjunnar
þann 10. júní s.l., er hófst með
skrúðgöngu presta og sóknar-
nefndar til kirkjunnar. Biskup fs-
lands, herra Sigurbjörn Einars-
öllum kirkjugestum til kaffisam-
sætis.
Sóknarpresturinn, sr. Árni Sig-
urðsson, flutti ávarp og minntist
m.a. Ásgeirs Einarssonar, bónda
og alþm. á Þingeyrum, er var
frumkvöðull og aðalhvatamaður
að kirkjubyggingunni, svo og
Þingeyrakirkja. Mynd: Unnar.
son, prédikaði en sóknarprestur-
inn sr. Ámi Sigurðsson, þjónaði
fyrir altari, ásamt sr. Pétri Þ.
Ingjaldssyni, prófasti á Skaga-
strönd og sr. Hjálmari Jónssyni á
Bólstað. Kirkjukór Þingeyra-
kirkju söng undir stjórn Sigrúnar
Grímsdóttur, organista.
Að guðsþjónustunni lokinni,
flutti Guðrún Jónsdóttir, arkitekt
erindi um Þingeyrakirkju. Gat
hún að nokkru byggingarsögu
kirkjunnar og þeirrar lagfæring-
ar, er fram hefir farið undanfarið.
Síðan fór fram hátíðarsam-
koma í Flóðvangi, þar sem sókn-
arnefnd Þingeyrasóknar, bauð
þeirra, er komið hafa mest við
sögu hennar á s.l. 100 árum. Svo
sem Jóns S. Pálmasonar, er var
kirkjuhaldari og annaðist kirkj-
una um 60 ára skeið og dvaldi
jafnlengi á Þingeyrum. Hann lést
árið 1976.
Bændaöldungurinn Sigurður
Erlendsson, á Stóru-Giljá var
meðhjálpari kirkjunnar í 53 ár, og
nær jafnlengi í sóknarnefnd, en
hann er nú á 93. aldursári og var
þrátt fyrir háan aldur viðstaddur
afmælishátíðina.
Sr. Þorsteinn B. Gíslason,
fyrrv. prófastur í Steinnesi, vígðist
ungur til Þingeyraklausturs-
á Kleifum og kona hans frú Ingi-
leif Sæmundsdóttir, færðu kirkj-
unni að gjöf ljósprentun af Guð-
brandsbiblíu, en á hana er ritað:
Gjöf til Þingeyrakirkju, til
minningar um hjónin frá Ægis-
síðu á Vatnsnesi, Sigurlaugu
Guðmundsdóttur f. 30. sept.
1853, d. 30. apríl 1927 og Magnús
Kristinsson f. 22. sept. 1853, d. 3.
okt. 1925 og syni þeirra Guð-
mund, Ásgeir, Björn. Magnús og
Sigþór.
9. september 1978
Ingileif Sæmundsdóttir og
Kristinn Magnússon, Kleifum.
Þess má geta, að hjónin Magn-
ús Kristinsson og Sigurlaug Guð-
mundsdóttir voru bæði fædd í
Þingeyrasókn. Magnús á Hóla-
baki en Sigurlaug á Refsteins-
stöðum og alin þar upp og í Enn-
iskoti í sömu sveit. Þau dvöldu
bæði um skeið á Geirastöðum og
á Þingeyrum. Þau voru bæði
fermd í Ólsenskirkju, en gift í
kirkju Ásgeirs á Þingeyrum. Á
árunum 1864 - 1865 vann Magn-
ús, ásamt fleiri sóknarmönnum
við grjótflutning til Þingeyra-
kirkju.
Þá afhentu systkinin Ingibjörg
Lovísa Guðmundsdóttir, Stóra-
gerði 26, Reykjavík og Jón Sig-
urður Guðmundsson, en hann er
búsettur í Bandaríkjunum, minn-
ingarsjóð um móður þeirra Jór-
unni Loftsdóttur, er dvaldi um
skeið á Þingeyrum, en hún var
fædd 25. október 1897 að Miðhóli
íJSIéttuhlíð í Skagafirði, dáin 26.
maí 1975 í Reykjavík. En hún
hefði orðið 80 ára á afmælisári
kirkjunnar. Þau systkinin eru
bæði fædd á Þingeyrum og skírð í
Þingeyrakirkju. „Sjóðurinn er
stofnaður í þeim tilgangi, að að-
stoða við viðhald kirkjunnar á
Þingeyrum í Austur-Húnavatns-
sýslu, svo og umhverfi kirkjunn-
ar, svo framarlega, sem það er í
eigu kirkjunnar," eins og segir í
stofnskrá sjóðsins. Stofnfé sjóðs-
ins er kr. 400 þúsund.
Kvenfélag Sveinsstaðahrepps
gaf 6 kirkjustóla í kór, til notkun-
ar m.a. við fermingarathafnir.
Sigurður Erlendsson á Stóru-
Giljá færði kr. 500 þús. til við-
halds kirkjunni.
Guðrún Jónsdóttir arkitekt,
sem alin er upp á Þingeyrum, gaf
kirkjunni alla vinnu sína við
kirkjuna.
Kvenfélagskonur í Sveins-
staðahreppi, er sáu um veitingar
gáfu andvirði þeirra.
Margar aðrar gjafir bárust
kirkjunni í munum, peningum
svo og áheitum. Öllum þeim er
hér áttu hlut að máli voru fluttar
þakkir.
Á þessum hundrað árum hafa
sex prestar þjónað Þingeyrakirkju
en þeir eru: sr. Eiríkur Briem, sr.
Hjörleifur Einarsson, sr. Þorvald-
ur Ásgeirsson, sr. Bjarni Pálsson,
sr. Þorsteinn B. Gíslason og nú-
verandi sóknarprestur sr. Árni
Sigurðsson.
í sóknamefnd Þingeyrasóknar
eru: Ólafur Magnússon, bóndi og
hreppstjóri á Sveinsstöðum, for-
maður, frú Guðrún Vilmundar-
dóttir í Steinnesi og Erlendur Ey-
steinsson, bóndi á Stóru-Giljá,
gjaldkeri, en hann er jafnframt
meðhjálpari.
Hátíðarhöldin fóru fram í
ágætu veðri og sóttu þau auk
safnaðarfólks, fólk víða að úr
Húnaþingi, svo og lengra að.
Þór að komast á
toppinn
Þór: 1 — Selfoss: O
Á föstudagskvöldið léku á
Þórsvelli Þór og Selfoss í
annarri deild í knattspyrnu.
Selfyssingar byrjuðu mótið
vel og var því búist við að þeir
yrðu Þórsurunum skeinu-
hættir. Það fór þó ekki, því
Þór vann verðskuldaðan sig-
ur í þessum leik, gerði eitt
mark gegn engu, og hefði sá
sigur getað verið stærri.
Selfyssingar kusu að leika
undan golunni í fyrri hálfleik,
og áttu nokkuð meira í leiknum
fyrstu mínúturnar. Þórsarar
náðu smám saman tökum á
leiknum og áttu nokkur góð
skyndiupphlaup. Einu sinni
björguðu Selfyssingar á línu
eftir skot frá Jóni Lárussyni.
í fyrri hálfleik tókst hvorugu
liðinu að skora en meiri hluti
leiksins fór fram á miðju vall-
arins og sóknarlotur Þórsara
voru þó mun hættulegri.
Þórsarar héldu uppteknum
hætti í síðari hálfleik og sóttu
mun meir án þess þó að koma
boltanum í netið.
Tvívegis bjargaði markvörð-
ur Selfyssinga naumlega og
þegar um það bil 10 mín. voru
eftir af leiknum skoraði Guð-
mundur Skarphéðinsson eftir
góða fyrirgjöf frá Jóni Lárus-
syni. Guðmundur er nú orðinn
markhæstur Þórsara í deildinni
og einnig einn markhæsti leik-
maður annarrar deildar það
sem af er mótinu. Þórsarar
unnu þarna verðskuldaðan sig-
ur, eftir slæma byrjun í mótinu,
og eru nú komnir í toppbaráttu
deildarinnar og halda sér þar
vonandi áfram. Góður dómari
leiksins var Þóroddur Hjaltalín.
Jónsmessumót í lyftingum
Á laugardaginn var haldið Jónsmessumót lyftingamanna í íþróttahúsinu
í Glerárhverfi.
Þrátt fyrir það að góður árangur næðist á mótinu var ekkert nýtt met
sett, og verður það að teljast nýlunda á lyftingamóti, en engir hafa verið
eins iðnir við að bæta metin en einmitt lyftingamenn. Til stóð að
lyftingamenn úr Reykjavík mættu á mótið, en úr því varð þó ekki. Úrslit
urðu þau að í 52 kg. flokki sigraði Þórhallur Hjartarson. Hann snaraði
55 kg og jafnhattaði 65, eða samtals 120 kg. f 67,5 kg flokki sigraði Kári
Elísson með 105 kg í snörun og 120 kg í jafnhöttun sem gera samtals 225
kg. Haraldur Ólafsson sigraði í 75 kg flokki með 110 í snörun og 142,5 í
jafnhöttun eða samtals 252,5 kg. Kristján Falsson sigraði síðan í 90 kg
flokki með 120 kg í snörun og 152,5 í jafnhöttun eða samtais 272.5 kg.
NAUMT TAP HJÁ K.A.
Á sunnudaginn léku i Kefla-
vík heimamenn og KA í
fyrstu deild í fótbolta. Leikið
var á grasvellinum í Keflavík
í góðu veðri að viðstöddum
um 1000 áhorfendum.
Lengi vel leit út fyrir að
iiðin myndu skipta með sér
stigum í leiknum, en það fór
þó ekki því Keflvíkingar sigr-
uðu á mjög svo vafasömu
marki, gerðu tvö mörk gegn
einu.
Það var Gunnar Blöndal sem
gerði fyrsta mark leiksins þegar
um það bil 15 mín. voru af
Boðhlaup
F.R.I.
Á fimmtudagskvöldið komu
íþróttamenn á Ráðhústorg með
boðhlaupskeflið fræga sem er á
leiðinni í kringum landið.
Á Vaðlaheiði tóku Akureyr-
ingar við keflinu og var það
Knútur Ottersted formaður ÍBA
sem hljóp fyrsta spölinn.
Síðan gekk keflið mann af
manni þar til komið var til Ak-
ureyrar, en i gegn um miðbæinn
hlupu bæjarstjórnarmenn við
mikinn fögnuð áhorfenda. Þar
lék einnig lúðrasveitin og skátar
stóðu með íslenska fánann.
Freyr Ófeigsson, forseti bæjar-
stjómar, hljóp með keflið um-
hverfis Ráðhústorg og skilaði
þvf til Birgis Marinóssonar sem
sást hverfa með það norður
Brekkugötu. Við Lónsbrú tóku
sfðan félagar úr UMSE við
keflinu og hlupu með það áleiðis
til Ólafsfjarðar.
Keflið kom siðan til Reykja-
vfkur í morgun, þriðjudag.
leiknum. Hann lék laglega í
gegnum vörn Keflvíkinga og
skoraði af öryggi fram hjá Þor-
steini Ólafssyni landsliðsmark-
manni sem nú fékk á sig sitt
fyrsta mark á þessu keppnis-
tímabili í fyrstu deild.
Keflvíkingar sóttu nú heldur
meira eftir þetta án þess þó að
skapa sér umtalsverð mark-
tækifæri. Seint í fyrri hálfleik
var dæmd hornspyrna á KA, og
boltinn barst vel fyrir markið og
til Einars Ásbjörnssonar sem
skoraði og jafnaði fyrir heima-
menn við mikinn fögnuð. Kefl-
víkingar byrjuðu síðari hálf-
leikinn af miklum krafti og
sóttu stíft að marki KA. Smám
saman fór þó að færast jafnvægi
í leikinn og sóknir KA fóru að
verða snarpar. Hvorugu liðinu
tókst þó að skora jafnvel þótt
bæði hafi átt dauðafæri í leikn-
um.
Þegar 10 mín. voru eftir af
leiknum kom fyrir umdeilt at-
vik þegar einn framlínumanna
Keflvíkinga lagar boltann fyrir
sig inni í vítateig KA með
hendinni.
Allir sáu hvað gerðist bæði
áhorfendur og leikmenn og KA
vömin hætti og taldi víst að
dæmt yrði á brotið en svo var þó
ekki og Keflvíkingurinn skoraði
án þess að Hreiðar Jónsson
dómari sæi neitt athugavert við
þetta. Hreiðar Jónsson dómari
var því ekki vinsælastur manna
í herbúðum KA manna eftir
leikinn en jafntefli hefðu verið
sanngjörn úrslit eftir gangi
leiksins.
Úrvalslið eldri
Völsunga
tapaði
Arnór og Helgi
léku með
Völsungur á Húsavík lék á
þriðjudagskvöldið 19. júní
gegn úrvalsliði eldri Völs-
unga, sem var styrkt af þeim
Arnóri Guðjónssen Lokeren
og Helga Helgasyni, Víkingi,
sem báðir eru gamlir Völs-
ungar. Leikurinn átti að vera
17. júní en var frestað.
Það var strax á fyrstu mín.
leiksins, sem Arnór skoraði
fyrsta markið fyrir Úrvalsliðið
eftir að Gunnar Straumland
hafði hálfvarið skot frá Her-
manni Jónassyni en hélt ekki
boltanum, svo að Arnór þakk-
aði fyrir sig og sendi knöttinn í
netið. Eftir markið sóttu Völs-
ungar án afláts án þess þó að
skora, heldur var það Helgi
Helgason sem bætti öðru marki
við fyrir Úrvalsliðið og var
staðan í hálfleik 2 gegn engu.
Fyrstu 15 mín. síðari hálfleiks
voru Úrvalsmenn öllu meira
með knöttinn, án þess þó að
skapa sér umtalsverð tækifæri.
Á 20. mín. kom svo fyrsta mark
Völsunga. Einar Friðjónsson
tók hornspyrnu og Friðrik Jón-
asson skallaði í netið. Þetta
mark lífgaði upp á leikmenn
Völsungs sem sóttu nú stíft upp
að marki Úrvalsins og það var
Einar Friðþjófsson sem breytti
stöðunni úr 1-2 í 3-2 fyrir Völs-
unga, með tveimur góðum
mörkum utan af velli. Það voru
svo Sigmundur Hreiðarsson og
Bjöm Olgeirsson sem innsigl-
uðu sigur Völsunga með tveim-
ur mörkum undir lok leiksins.
4.DAGUR
DAGUR.5