Dagur - 07.02.1980, Blaðsíða 5

Ritstjórnarsímar: 24166 og 23207
Simi auglýsinga og afgreiöslu: 24167
Ritstjóri (ábm.): HERMANN SVEINBJÖRNSSON
Blaöamaöur: ÁSKELL ÞÖRISSON
Augl og afgr : JÓHANN KARL SIGURÐSSON
Prentun: Prentverk Odds Björnssonar hf.
Lánleysi
Geirs
Hallgrímsson-
ar
Allt frá því Geir Hallgrímsson gekk
út úr þinghúsinu með Vilmundi
Gylfasyni til að hindra að frum-
varpið um framleiðsluráð næði
fram að ganga, og frægt er að
endemum, virðist svo sem hann
hafi alltaf tekið þann kostinn, sem
vitlausastur er, þegar hann hefur
þurft að velja milli leiða.
Næsta ranga skrefið sem Geir
tók, var að standa að þingrofinu.
Hann valdi þá neikvæðustu leið-
ina fyrir Sjálfstæðisflokkinn og
sjálfan sig, sem hann gat fundið,
með því að styðja stjórn Alþýðu-
flokksins. Hann þurfti ekki einu
sinni að tala við Alþýðuflokkinn og
hefði sjálfur hæglega getað
myndað minnihlutastjórn. Þjóð-
inni gat hann sagt, að vinstri
flokkarnir gætu ekki unnið saman,
enda bæri brotthlaup Alþýðu-
flokksins þess gleggst vitni, og
Sjálfstæðisflokkurinn væri nú
einn flokka traustsins verður.
Næstu mistök Geirs voru að
standa að leiftursókninni með aft-
urhaldsklíkunni í Reykjavík, sem
varð með öðru til að skapa aukið
missætti í flokknum. Síðan afneit-
aði hann Eggerti Haukdal, neitaði
að taka hann í sátt og hélt honum
utan þingflokksins.
Mistakakórónu sína fullgerði
Geir Hallgrímsson síðan, þegar
hann lét ekki afgreiða tillögu
Gunnars Thoroddsens um sam-
starf Sjálfstæðisflokksins við
Framsóknarflokkinn og Alþýðu-
bandalagið, og var tillögunni þar
með í rauninni hafnað. í þessari
tillögu Gunnars var þess þó í engu
getið, hvaða sjálfstæðismaður
ætti að hafa forystu í slíkum við-
ræðum um samstarf. Ef tillagan
hefði verið samþykkt, hefði frum-
kvæðið verið tekið úr höndum
Gunnars. f stað þess var samþykkt
traustsyfirlýsing handa Geir, þrátt
fyrir hrakfallasögu hans.
Þegar til þessa er litið, er ekkert
undarlegt þó óánægja sé með
forystu Geirs í Sjálfstæðisflokkn-
um, enda heyrist það hvaðanæva
af landinu frá kjósendum Sjálf-
stæðisflokksins, að þeir styðja
Gunnar Thoroddsen í þessari við-
leitni hans til að mynda þingræð-
islega meirihlutastjórn. Almennt
eru menn þeirrar skoðunar, að
þetta hafi verið eina raunhæfa
lausnin, úr því sem komið var.
Ekki veit ég hvað það var sem olli
því að mig hefur alltaf langað til að
kynnast Kanada. Ef til vill var það
nafnið, stutt og lipurt, auðlœrt i
skólanum af því að annarhver
stafur i þvi var „a", ef til vi/l voru
það sagnirnar um kannanir Bjarna
Herjólfssonar, Leifs Eiríkssonar
og Þorfinns Karlsefnis, eða frá-
sagnirnar af vesturförum sem
flúðu þangað um 1800 árum síðar,
eða var það hinn mikli og merki-
legi skerfur Stefáns G. Stefáns-
sonar og Káins til islenskra bók-
mennta? Liklega varþað allt þetta,
en þó ekki síst hinn dularfulli
undraheimur sem ég kynntist ung-
ur hjá vesturheimska skáldinu
Jóhanni Magnúsi Bjarnasyni.
Sögur hans, hvort sem eru langar
eða stuttar, eru svo trúverðugar og
hugnœmar, að mann langar
ósjálfrátl til að kynnast þessu öðru
föðurlandi hans, svo maður geti
áttað sig á staðháttum, tekið þátt i
œvintýrunum, jafnvel lent i svip-
uðum œvintýrum. Það jók líka á
Kanadalöngun mína að ég hafði
verið allmörg ár austan Atlants-
hafsála, i Noregi, þekkli Norður-
löndin allvel svo og skandinaviska
menningu. Til Vesturheims hafði
ég aldrei komið, kunni enskuna
illa og var því kjörið að sameina
þetla þrennt með stuttri Kanada-
dvöl, að lœra enskuna fullkom-
lega, kynnast norðuramerískri
menningu og sjá landið hans Jóh-
anns Magnúsar. A uðvitað fórég út
undir allt öðru yfirskini. Annars
langar mig til að nota þetta tœki-
fœri til að þakka Árna Bjarnasyni,
bókaútgefanda á Akureyri, fyrir
framtag hans til eflingar á sam-
bandi okkar við Vesturislendinga.
Ég ætlaði alltaf að þakka honum
persónulega fyrir þetta áður en ég
fór, en það fórst fyrir, og ég held
reyndar að hann eigi það skilið að
fá þakklœtið opinberlega.
A uðvitað langaði mig he/st til að
vera nœrri Kletlafjöllunum, nœrri
íslendingabyggðunum i Manitoba
og nœrri mörkum hins byggilega
heims til að kynnast lifnaðarhátt-
um lndiána eða Askimóa. Niður-
staðan varð sú að þegar ég loks fór
til Kanada til ársdvalar i byrjun
nóvember s.l. varð engri af þessum
sundurleitu óskum mínum full-
nœgl. Ég lenti í höfuðborg Kan-
ada, Ottawa (sem skiljanlega er
fjarri mörkum hins byggilega) og
er sunnarlega í Austur-Kanada
(Klettafjöllin eru í Vestur-Kanada
og íslendingabyggðirnar í Mið-
Kanada).
Auðvitað er ekkert beint flugfrá-
Reykjavik til Otlawa, meira að
segja ekkert flug til Kanada. A llar
braut. Þegar við fórum frá sama
flugvelli stillti flugvélin sér í bið-
röð, hún númer 12, og um leið og
ein vél var laus við jörðu fór sú
nœsta af stað.
Ég hafði alltaf hugsað mérþað
hátíðlega stund þegar ég stigi fœti
mínum á ameriska grund. Ég
œtlaði að stíga fast og ákveðið til
flugvélar frá íslandi fljúga tilstóra
bróður, Bandaríkjanna. Eftir
þriggja sólarhringa seinkun og
rúmlega 5 tíma flug með DC-10
þotu Flugleiða lenlum við á John
F. Kennedyflugvelli í New York.
Ég hef oft heyrt talað um flug-
vélaumferðina þar og heyrt nefnd-
ar ótrúlegar tölur um fjölda flug-
véla, sem þar lenda eða hefja sig til
flugs á hverri mínútu. t aðfluginu
sáum .við flugvélar koma úr öllum
áttum og lentu þœr í röð hver á
fœtur annarri, margar á sömu
jarðar með hœgri fœti og helst að
biðja konu mína að taka mynd af
þessum merkilega viðburði, helst
tvœr myndir ef önnur skyldi mis-
heppnast, t.d. effótinn eða höfuðið
vantaði (myndataka er konum
ekki lagin svo sem alkunna er). Ég
gœti endurtekið fótsporið alveg
eins og þjóðhöfðingjar endurtaka
kossa og handarbönd fyrir blaða-
Ijósmyndara. En hvað gerðist?
Þegar flugvélin var lent, hlupum
við ekki út i guðsgrœna náttúruna
og norðangarran, líkt og á Akur-
eyrarflugvelli, nei, i hinni tœkni-
vceddu Ameriku kemur gangur
flugstöðvarinnar svífandi að flug-
véladýrunum og maður stígur
beint úr flugvélinni inn í þennan
gang. Ég tróðst með mitt hafurtask
innan um hina farþegana óg hafði
enga tilfinningu fyrir þvi hvenær
ég snerti Ameríku fyrst. Þetta var
sannarlega ekki merkilegt augna-
blik, ekkert i likingu við það þegar
Hillary steig á toppinn á Everest-
fjalli eða þegar Amundsen steig á
pólinn.
Fyrsta verulega vandamál mitt í
Ameríku var í vegabréfaskoðun-
inni. Hér er eftirnafnið fjölskyldu-
nafn, allir í einni fjölskyldu lieita
Carter eða Sinatra. Hvernig
stendur þá á því að konan min
heitir Jóhannesdóttir, sonur minn
Bjarnason, dóttir min Bjarnadóttir
og sjálfur heiti ég Guðleifsson? Er
hér „kommúnufjölskylda“ á ferð,
eða er hér maður á ferð með frá-
skilda konu, sem hefur átt tvö
börn, sitt með hvorum manni, áður
en hún kynntist núverandi lífs-
förunaut, sem hún býr með i
óvigðri sambúð? Þetta verður
fyrsta þolraunin fyrir mina bjög-
uðu ensku. Þegar þetta er útskýrt
ög í Ijós kemur að hvorki Jóhann-
esdóttir, Bjarnason, Bjarnadóttir
né Guðleifsson eru á skrá hjá Int-
erpol eða CIA er okkur sleppt inn í
land frelsisins, Bandarikin. Þar
dvöldum við þá aðeins einn
klukkutíma, héldum síðan flug-
leiðis til Kanada, fyrst til Mon-
treol, siðan til Ottawa, samtals um
klukkutima flug.
Enda þótt við flygjum i 5 tima
frá íslandi til Ameriku, þá var
klukkan það sama við komu til
New York eins og h ún var við
brottförfrá Keflavík, vegnaþess að
við flugum sólarsinnis. Þetta varð
því lengsti dagur leiðarinnar.
Freistandi hefði verið að halda
áfram og hafa alltaf sama
klukkulimann, maður hefði lík-
lega hœtt að eldast. Enn skemmti-
legra hefði verið að fara hraðar,
býsna mikið Itraðar, því eins og
allir vita sem skilja afstœðiskenn-
inguna hans Einsteins heitins, þá
œtti maður að yngjast. Gaman
vœri að koma aftur heim svona níu
ára og fara i snú-snú, fimmaura-
hark eða bimbirimbirimbamm.
Minning
Margrét Gunnarsdóttir
Fædd 17. des. 1893 — Dáin 19. janúar 1980
Margrét Gunnarsdóttir er látin.
Ég kynntist henni fyrst, þegar ég
kom hingað til Akureyrar árið 1959
og gekk í Zontaklúbbinn, þar sem
Margrét var ein af duglegustu og
ágætustu Zontakonum. Við urðum
fljótt vinkonur og síðan hefur
aldrei neinn skuggi fallið á þá vin-
áttu okkar. Margrét var traustur og
góður vinur, sem ég aldrei gleymi.
Hún var glæsileg og höfðingleg
kona, gáfuð og skemmtileg, hjálp-
söm og gestrisin. Ég heimsótti þau
oft hjónin, Bjarna Halldórsson og
Margréti og Gísla son þeirra á hinu
fagra og ágæta heimili þeirra á
Bjarmastíg 15. Það varyndislegt að
koma til þeirra allra. Oft áttum við
góðar og glaðar stundir saman, við
fagurlega dúkað borð eða fyrir
framan sjónvarpið hans Gísla. Ef
eitthvað amaði að mér, fór ég oft í
Bjarmastíg 15 og ævinlega fór ég
þaðan glaðari en ég kom. —
Margrét var ágæt húsmóðir og
móðir og allt lék í höndunum á
henni. Það var sama hvað hún tók
sér fyrir hendur. Og hún gat búið til
blóm, sem litu út alveg eins og þau
væru lifandi. Margrét skreytti kist-
ur þriggja látinna ástvina minna og
fyrir það er ég þakklát.
Ég ætla ekki hér að rekja æfiferil
Margrétar Gunnarsdóttur, aðeins
þakka fyrir allt hið góða og glaða,
sem hún gaf mér, á meðan við átt-
um leið saman. Ég kom seinast til
Margrétar þar sem hún lá veik á
Kristneshæli. Hún var þá glöð og
hress. Þá voru í heimsókn hjá henni
tengdadóttir hennar og sonardóttir
með nýjasta sprotann á ættar-
meiðnum, litla stúlku. Margréti
þótti vænt um að fá að sjá litlu
stúlkuna, enda lét Margrét sér
ákaflega annt um alla ættmenn
sína og vildi allt fyrir þá gera. —
Þegar ég sat þarna hjá Margréti
datt mér ekki í hug að þetta væri í
síðasta sinn, sem við værum saman.
Nú er Margrét horfin, en minning-
in lifir um ágæta konu, sem öllum
vildi gott gera og notaði krafta sína
til að hjálpa og styrkja ástvini sína.
Ég bið guð að gefa Margréti sinn
kærleika, sína gleði og sinn frið.
Öllum ástvinum Margrétar sendi
ég innilegar samúðarkveðjur.
Hólmfríður Jónsdóttir.
*
Látin er gömul og góð vinkona
mín, frú Margrét Gunnarsdóttir,
Bjarmastíg 15 hér í bæ. Lést hún í
Fjórðungssjúkrahúsinu 19. þ.m.
Hafði átt við vanheilsu að striða
síðustu mánuðina. Aldurinn var
líka orðinn hár, komin á 87. árið.
Fædd 17. des. 1893. Margrét var
ekkja Bjarna Halldórssonar, skrif-
stofustjóra Rafveitu Akureyrar.
Áttu þau fjögur börn. Elst er Val-
gerður (Valgý) sem gift er enskum
merkismanni, Ernest Gould. Búa
þau nú í Canberra í Ástralíu. Þar
rekur hann eigið fyrirtæki. Fóru
þau til Ástralíu, er hann réðist sem
æðsti maður menntamála í ástr-
alska hernum. Eiga þau þrjú börn,
tvo syni og dóttur, nú uppkomið
fólk. Sigurbjörn er næstelstur, er
hann skrifstofustjóri hjá Vegagerð
ríkisins á Akureyri. Kona hans er
Axelína Stefánsdóttir. Eiga þau
fjögur börn. Axelína reyndist
Margréti sem bezta dóttir. Lóa Að-
albjörg er gift Geir Jóelssyni,
kaupmanni í Hafnarfirði. Eiga þau
þrjú börn. Yngstur er Gísli. Bjó
hann með móður sinni alla tíð í
gamla fallega heimilinu á Bjarma-
stíg 15.
Bróðurscnur Margrétar hefir í
ágætri grein í Morgunblaðinu, 26.
þ.m. gert grein fyrir uppruna og
fyrri árum Margrétar, svo óþarft er
að endurtaka það hér. f gamla daga
í Reykjavik þekkti ég Margréti lít-
ilsháttar, áður en hún giftist og
flutti með manni sínum vestur á
Arngerðareyri, þar sem hann tók
við verzlunarstjórastarfi. En er ég
fluttist aftur til Akureyrar 1937,
voru þau komin hingað. Urðu þá
kynni okkar meiri og nánari.
Margrét var mikil myndarkona
bæði í sjón og raun, handlagin og
listfeng. Var hún t.d. meistari í að
búa til gerfiblóm og ýmiskonar
skreytingar ( með lifandi blómum
ef þau voru fáanleg), þ.á.m. í
kirkjunni, t.d. við jarðarfarir, og
kistur skreytti hún fagurlega.
Sömuleiðis við ýmis önnur tæki-
færi. Sem blómaskreyti var henni
boðið að gerast félagi í Zonta-
klúbbi Akureyrar, sem hún þáði.
Var hún stallari klúbbsins í mörg
ár, með sóma. Þegar klúbburinn
eignaðist „gamla Davíðshúsið,"
(þar sem séra Jón Sveinsson,
k’imu erbezt
Fyrsta bókatilboð mánaðarins fylgir með janúar-hefti Heima er bezt.
Bókaklúbbur Heima er bezt:
Þrjár bækur fyrir
5000 krónur
TlMARITIÐ Heima er bezt á
Akureyri hefur hleypt af stokk-
unum bókaklúbbi, þar sem þátt-
takendum er gefinn kostur á að
kaupa bækur fyrir ótrúlega lágt
verð, þrjár bækur er boðnar
saman fyrir aðeins fimm þúsund
krónur.
Allir áskrifendur Heima er bezt
eru meðlimir í bókaklúbbnum og
gefst þeim kostur á þvi mánaðar-
lega að kaupa bækur á sérstöku til-
boðsverði. f janúarhefti tímaritsins
er bókatilboð fyrir febrúar kynnt,
en það er verkið, „Einu sinni var“
eftir Sæmund Dúason í þremur
bindum. Þetta eru endurminningar
íslensks alþýðumanns, sem sjálfur
lifði hina gömlu tíma á meðan
bjargræðisvegir fólksins í landinu
og dagleg störf höfðu ekki tekið
nema óverulegum breytingum frá
því sem við höfum elstar sagnir um.
Erlendis hafa bókaklúbbar mjög
rutt sér til rúms, enda er þetta
þægilegur máti til að eignast gott
bókasafn. Meðlimirnir kynna sér
bækurnar í sérstökum kynningar-
blöðum sem gefin eru út af
klúbbnum og geta skoðað málið í
Nonni, hafði átt heima sem dreng-
ur) og þar komið upp Nonnasafni,
vann Margrét ásamt frú Gunnhildi
Ryel það ágæta starf, að mynda
gamla heimilið í norðurhluta húss-
ins og á loftinu. f suðurstofunni (og
síðar í skálanum) er bóka- og
myndasafnið, eins og kunnugt er.
Það verk var unnið af öðrum. En
gamla heimilið er enn eins og þær
gengu frá því.
Fyrir þessi vel unnu störf eru
Margréti hér með færðar þakkir frá
Zontaklúbbi Akureyrar.
í haust vildi þannig til, að ég var
nokkra daga í Fjórðungssjúkra-
húsinu á sama tíma og vinkona mín
Margrét. Var hún þá svo hress, að
hún var talsvert á stjái síðari hluta
dagsins og vorum við þá mikið
saman, mér til mikillar gleði. Við
vorum látnar fara þaðan sama dag,
15. október, ég heim til mín, en
Margrét fór fram í Kristneshæli.
Fékk hún þar lítið sérherbergi og
leið þar mjög vel. En í desember
fékk hún hjartaáfall og var í skyndi
flutt á Fjórðungssjúkrahúsið. Þann
17. desember, á afmæli hennar, var
hún þar enn. Sá ég hana þá í síðasta
sinn. Aftur fór hún fram i hæli og
virtist líða vel. En svo kom annað
hjartaáfall. Það var hennar síðasta.
Guð blessi þig gamla góða vin-
kona, á nýjum leiðum. Ég votta
fjölskyldunni einlæga samúð mína.
Akureyri, 28. janúar 1980
Ragnheiður O. Björnsson.
rólegheitum heima hjá sér. Nokkur
ár eru síðan slík starfsemi hófst í
Reykjavík, en þar fylgir sá böggull
skammrifi að meðlimir klúbbsins
eru skuldbundnir til að kaupa fjór-
ar bækur á ári. Aftur á móti fylgja
því engar skuldbindingar, að vera
meðlimur í bókaklúbbi Heima er
bezt, aðrar en þær að vera áskrif-
andi að tímaritinu.
Allar bækur sem boðnar eru í
bókaklúbbi Heima er bezt eru ófá-
anlegar í bókaverslunum.
Við spurðum Guðbrand
Magnússon blaðamann hjá Heima
er bezt hvert framhaldið yrði með
þessa starfsemi. Hann sagði að
næsta bókatilboð klúbbsins væri
„Nói bátasmiður" eftir Erling
Davíðsson og „Bankahneykslið“
eftir Arthur Hailey, en mynd sú
sem sýnd var í sjónvarpinu undir
nafninu Seðlaspil er gerð eftir
þessari bók. Verða þær seldar sam-
an fyrir 5000 krónur. Þar á eftir
verða tvær bækur boðnar saman
sömuleiðis á 5000 krónur. Þær eru
„Um margt að spjalla“ eftir Valgeir
Sigurðsson og „Maðurinn frá
Moskvu“ eftir Greville Wynne. í
þeirri fyrri eru 15 viðtalsþættir við
merka núlifandi fslendinga en í
hinni síðari einstaklega sérstæð og
spennandi njósnasaga.
— Eins og allir sjá, sagði Guð-
brandur, þá er verið hlægilega lágt,
t.d. er verðið á hverju bindi bók-
anna í febrúar rúmar 1600 krónur.
Til samanburðar má geta þess að
venjuleg bók kostaði ný fyrir jólin
tæpar tíu þúsund krónur.
Afengisvarnar-
nefndir álykta
Á AÐALFUNDI Félags áfengis-
varnanefnda við Eyjafjörð, sem
haldinn var á Akureyri 20. janúar
síðastliðinn, voru samþykktar
eftirfarandi tillögur:
1. Fundurinn varar alvarlega við
hugmyndum, sem fram hafa
komið, um að heimila ferða-
mönnum, sem til landsins
koma, innflutning tiltekins
magns af áfengu öli.
Vekur fundurinn athygli á
að nefndar hugmyndir ganga
þvert á yfirlýsta stefnu stjórn-
valda í áfengismálum.
2. Fundurinn flytur Erlingi
Davíðssyni, ritstjóra, bestu
þakkir fyrir stuðnings hans við
bindindismálið í blaðinu
„Degi“ á undanförnum
áratugum.
3. Fundurinn beinir því til
áfengisvarnaráðs að það beiti
sér fyrir að bannaður verði
innflutningur á bruggtækjum
og bruggefnum.
Punkta
mótá
Húsa-
vík
Skömmu fyrir jól bauð stjórn kanttspyrnudeildar KA öll- afhenti ungum knattspyrnumönnum viðurkenningar. A
um yngri keppendum til fundar f Lundarskóla. Þar voru þessari mynd sést hann afhenda Sigrúnu Sævarsdóttur
kjörnir bestu knattspyrnumenn viðkomandi flokka og viðurkenningu sem besti knattspyrnumaður
sýndar voru kvikmyndir o.fl. Elmar Geirsson fyrirliði kvennaflokks.
meistaraflokks KA og knattspyrnumaður Akureyrar 1979,
Hörkuleikir
í handbolta

Ólafsfirðingar sigurvissir
PUNKTAMÓT í norræn-
um greinum skíðaíþróttar-
innar var haldið á Siglufirði
um helgina. Ólafsfirðingar
voru í sérflokki á þessu
móti, en þeir sigruðu bæði í
göngu og stökki. Haukur
Sigurðsson sigraði örugg-
lega í 15 km gömgu full-
orðinna á 48.00 mín. Annar
varð Ingólfur Jónsson
Reykjavík og þriðji Þröstur
Jóhannsson ísafirði.
Gottlieb Konráðsson
Ólafsfirði sigraði í göngu 17-
19 ára, og Finnur V. Gunn-
arsson Ólafsfirði í flokki 15-16
ára. í flokki 13-14 ára sigraði
Axel Ásgeirsson Ólafsfirði.
Enginn stóð Birni Þór Ólafs-
syni á sporði í stökki í fullorð-
insflokki, en í stökki í yngri
flokknum sigraði Haukur
Hilmarsson, sem er að sjálf-
sögðu frá Ólafsfirði.
Stórsvig karla.
1. Sigurður Jónsson í. 112.15
2. Einar V. Kristjánsson 1. 114.90
3. Björn Olgeirsson H. 115.07
4. Haukur Jóhannsson A. 115.58
5. Bjarni Sigurðsson H. 116.02
6. Valdemar Birgisson 1. 116.48
7. Björn Víkingsson A. 116.72
8. Tómas Leifsson A. 118.66
Stórsvig kvenna.
1. Steinunn Sæmundsd. R. 96.21
2. Ásdís Alferðsdóttir R. 97.10
3. Nanna Leifsdóttir A. 98.34
4. Ása H. Sæmundsd. R. 100.06
5. 'Halldóra Björnsd. R. 100.98
6. Hrefna Magnúsdóttir A. 101.99
7. Ásta Ásmundsdóttir A. 112.72
ÞAÐ er mikið í húfi fyrir
Akureyrarfélögin Þór og
KA í handbolta um helg-
ina. Bæði liðin keppa á
útivelli og leika bæði tvo
Ieiki. KA verður í barátt-
unni um efstu sætin, en
KA menn leika leika við
Þrótt og Ármann, en öll
þessi lið eru svipuð að
styrkleika þannig að búast
má við spennandi keppni.
Sennilega verður þarna
einnig um að ræða úrslit
deildarinnar, því ef KA
vinnur þessa leiki, eru þeir
komnir yfir erfiðasta
hjallann í deildinni. í
heimaleikjum sínum unnu
þeir Þrótt með einu marki
og gerðu jafntefli við
Ármann.
Þeir Friðjón Jónsson og
Ármann Sverrisson sem fyrr
í vetur kepptu með liði HK,
og hafa nú gengið til liðs við
sitt gamla félag, keppa með
KA í þessum leik og koma
þeir til með að auka breidd
liðsins til muna.
Þórsarar keppa við Vest-
manneyjarliðin Þór og Tý,
en þar verður um botnbar-
áttu að ræða. Þórsarar verða
helst að vinna báða þessa
leiki ef þeir ætla að forða sér
úr fallhættunni.
Það eru „Eyja-Þór“ og Þór
Akureyri sem vermá botn
deildarinnar, þannig að
leikir þessara aðila verða
erfiðir og ekkert gefið eftir.
Það er erfitt að leika í Vest-
manneyjum, því þar mæta
500 til 600 manns á hvern
leik og hvetja heimamenn
KA -
Þróttur - Ármann
óspart. Vonandi tekst Akur-
eyrarliðunum að ná fullu
húsi stiga í þessum leikjum,
og fylgja þeim óskir
íþróttasíðunnar.
Þór - Týr - Þór
FYRSTA punktamót vetrar-
ins í alpagreinum fór fram á
Húsavík um helgina. Fjöldi
keppenda var mættur til
leiks, veður var gott báða
dagana.
Úrslit urðu þessi.
Svig karla.
1. Sigurður Jónsson 1. 91.64
2. Björn Olgeirsson H. 93.20
3. Haukur Jóhannsson A. 95.76
4. Tómas Leifsson A. 96.08
5. Valdimar Birgisson í. 97.83
6. Ólafur Harðarson A. 97.84
Svig kvenna.
1. Steinunn Sæmundsd. R. 78.70
2. Nanna Leifsdóttir A. 81.48
3. Ásdis Alfreðsdóttir R. 81.64
4. Halldóra Björnsd. R. 83.11
5. Ása H. Sæmundsdóttir R. 84.39
6. Hrefna Magnúsdóttir A. 91.14
4.DAGUR
DAGUR.5