Dagur - 18.02.1985, Qupperneq 2

2 - DAGUR - 18. febrúar 1985
Hvernig hefur
veturinn farið í
Þig?
Gunnar Þór Gunnarsson:
Veturinn! Sko hann fór inn
hér rétt fyrir neðan eyra og
það er von á honum út rétt fyr-
ir ofan vinstri mjöðm.
Aðalsteinn Bernharðsson:
Mjög vel, það er búið að vera
lítið um snjó og þegar sólin er
komin upp þá er hann búinn.
Jón Valdimarsson.
Mjög vel, ég er hestamaður og
þetta hefur veri mjög léttur
,vetur þannig lagað séð.
Haukur Berg:
Ha, hvaða vetur? Hefur ein-
hvern tíma komið vetur? En
fyrst þú spyrð þá hefur hann
farið alveg frábærlega vel í
mig. Ég hef aldrei komið
hressari undan vetri.
- segir Hreinn Skagfjörð Pálsson sem er á förum til Eþíópíu
„Þetta kom þannig til að
Hjálparstofnun kirkjunnar
óskaði eftir sjálfboðaliðum frá
Hjálparsveitum skáta og ég
sótti um. AHir sem sóttu um
voru metnir og síðan voru
valdir úr 10 einstaklingar er
þóttu jafn hæfir. Það var svo
dregið um röðina á okkur og
ég Ienti númer 3. Þeir sem
hlutu númerin 1 og 2 voru
Vestmanneyingar sem þegar
eru farnir út. I þeim hópi sem
ég er í eru 4 hjúkrunarfræðing-
ar og 1 læknir og er okkar
verkefni að koma upp hjálpar-
búðum og reka þær. Ég mun
sjá um skipulagningu og rekst-
ur búðanna en þau um heilsu-
gæsluhliðina,“ sagði Hreinn
Pálsson sem er á förum til
þurrkasvæða Eþíópíu þann 22.
þessa mánaðar. Hreinn hefur
landvistarleyfí til þriggja mán-
aða, en mun reyna að fá fram-
lengingu er það rennur út.
Hinir í hópnum hafa landvist-
arleyfí til sex mánaða vegna
mikils skorts á faglærðu fólki
við heilsugæslustörf. Við byrj-
uðum á að spyrja Hrein nánar
út í búðirnar sem hópurinn
hyggst koma upp.
„Það eru tvær tegundir af
fæðugjafarstöðvum í landinu,
annars vegar þar sem fólk kemur
og fær mat fyrir vikuna og hins
vegar þar sem fólkið býr í búðum.
Slíkar búðir eru erfiðari viðfangs
og reynt er að stofna eins lítið af
slíkum búðum og ipögulegt er,
það er ekki ljóst hvernig þetta
verður hjá okkur, en þó má gera
ráð fyrir að læknis- og sjúkra-
gæsla verði mikil.“
- Hvernig var undirbúningi
háttað?
„Við höfðum mjög nauman
tíma til undirbúnings, eða rétt
um hálfan mánuð. Við höfum
hist á tveimur fundum fyrir
sunnan, en þeir voru á vegum
Hjálparstofnunar og þar var
ástandinu í landinu lýst fyrir okk-
ur og okkur gerð grein fyrir við
hverju við megum búast þegar út
kemur. Við höfum fengið helling
af sprautum við öllu mögulegu,
ég kann ekki að nefna það allt
saman. Það er ekki um nein nám-
skeið að ræða, við förum bara út
og hefjumst handa.“
- Er ekkert mál að komast inn
í landið?
„Það er óendanleg skriffinnska
í kringum allt þarna úti, en það
gildir ekkert nema þolinmæðin,
það taka 3 menn á móti okkur á
flugvellinum sem þekkja kerfið
og þeir hjálpa okkur í gegnum
skriffinnskuskóginn. “
- Hvað tekur við þegar þið
eruð komin á áfangastað?
„Við göngum bara inn í
ástandið eins og það er og getum
engar kröfur gert. Við komum til
með að búa í tjöldum og verðum
að hugsa um okkur sjálf að öllu
leyti og förum út með því hugar-
fari að vera ekki upp á aðra kom-
in með neitt. Okkur er sagt að
hægt sé að fá alla skapaða hluti í
höfuðborginni Addis Ababa en
þar er allt óskaplega dýrt. Eins
og ég sagði áðan kemur þessi
hópur til með að starfa mikið að
heilsugæslu og þess vegna feng-
um við til umráða bíl sem Hekla
gaf og verður því töluvert á ferð-
inni um landið."
- Þetta verða gífurlegar lofts-
lagsbreytingar?
„Já, það má búast við því, hit-
inn fer yfir 30 stig á daginn og
niður undir frostmark á nóttunni.
Staðurinn sem við verðum á er í
um 2.000 metrum yfir sjávar-
máli.“
- Hvernig leggst ferðin í þig?
„Vel, ég er nokkuð bjartsýnn
á að okkur takist að gera góða
hluti og við erum spennt að fara
út að vinna.“
- Ekkert hræddur?
„Nei. Mér er sagt að fyrsta vik-
an sé erfiðust, þá er maður að
átta sig á hvað er að gerast og
kynnast því hvernig hlutirnir
ganga fyrir sig.“
f '&?■'
WÉmI

■
Hreinn Skagfjörð Pálsson.
- Heldurðu að þú verður fýrir
menningarsjokki?
„Kannski andlegu áfalli til að
byrja með, en ekki menningar-
sjokki. Þetta verður sjálfsagt
óskaplega erfitt, maður er búinn
að sjá hvernig ástandið er í sjón-
varpinu en það snertir mann ekki
beint, þá er þetta allt einhvers
staðar utan við mann. Það verður
eflaust undarlegt að vera í beinni
snertingu við þetta, en mér er
sagt að íbúarnir séu elskulegt
fólk og gott að vinna með því svo
það er engu að kvíða. Við höfum
líka fengið svo góðar fréttir af
þeim hópi sem þegar er farinn og
það stappar í okkur stálinu. Hins
vegar er það augljóst að það er
allt annars konar menning í Eþí-
ópíu en hér. Mér er sagt að það
sé mjög ríkt í mæðrum að láta
sterkasta barn sitt lifa og fólk sem
vinnur við fæðuúthlutun hefur oft
þurft að fara inn í tjöldin til að
leita að veikburða börnum innan
um fataleppa. Þegar barn deýr
þá er það venja að mæðurnar
gráta stanslaust í tvo sólarhringa
og svo er það bara búið.“
- En segðu méi að lokum,
hvernig datt þér í hug að fara
þessa ferð?
„Ja, nú veit ég ekki. Ætli megi
ekki segja að það sé ævintýraþrá
í aðra röndina. Þetta er tækifæri
sem mér gafst og mig langar að
kynnast þessu af eigin raun. Það
er kannski ekki síst sú reynsla
sem maður fær sem dregið
hefur mig út í þetta. Ég held
að hún eigi hvað mestan þátt í að
ég ákvað að fara. Ég á sjálfsagt
eftir að búa lengi að henni.
-mþþ
Hatursinnræting og vígbúnaðanrítfirring
Heiðraði ritstjóri!
Tuttugasta og fyrsta jan. sl. fékk
ég birt smábréf hér í lesenda-
horninu. Drap ég þar á óhróður
ríkisfjölmiðlanna um Sovétríkin
sérstaklega. Síðan þá hef ég
heyrt því „fleygt" í fréttatímum í
útvarpinu, að Sovétmenn muni
hafa staðið að morðinu á pólska
prestinum sem mest hefur verið
fjallað um að undanförnu, og
einnig, að í landamæraskærum
við Kínverja fyrir nokkrum árum
hafi Sovétmenn hugleitt að varpa
kjarnorkusprengju á Kína.
Þá var fyrir skömmu sýnd
bresk mynd í sjónvarpinu af
breskum njósnara og leikkonu í
Moskvu, en þeir sem áttu að vera
sovéskir þegnar í myndinni voru
ýmist betlarar, heimskingjar eða
sporhundar í mannsmynd. - Sagt
var í kynningu að þetta væri
margföld verðlaunamynd.
Hvaða tilgangi á þessi látlausa
ræpa að þjóna?
Fyrir 35 árum var ísland tengt
hernaðarbandalaginu NATO.
Um þetta sömdu íslensk stjórn-
völd án þess að hafa til þess um-
boð frá þjóðinni.
íslendingar skildu ekki al-
mennt að þeir ættu yfir höfði sér
óvin sem þeir kynnu að þurfa að
berjast við, og stór hluti þeirra
hefur aldrei fallist á slíkt. En
smám saman tók mynd óvinarins
að skýrast. Fjölmiðlarnir möluðu
án afláts (í hvers nafni?) og hefur
tekist með eljunni að innræta æ
fleirum ofstækisfulla fordóma og
hatur í garð Sovétríkjanna. Nú
eiga þau að blasa við í ómennskri
mynd mannkynsböðulsins, og
ræpan sem ég nefndi er til þess
ætluð að halda litum myndarinn-
ar skýrum og áberandi.
í öðru lagi: Á íslandi er stór
hópur sósíalista og kommúnista,
á þá er gott að koma höggi með
því að benda á böðulsmynd hins
vestræna sannleika og segja:
Þetta er sú mynd sem þeir vilja
skapa af íslensku þjóðfélagi.
Fyrir skömmu var prófessor
við Háskólann spurður í útvarps-
þætti um það, hvernig að frétta-
flutningi ætti að standa. Hann
svaraði á þá leið að fréttir ættu að
vera óháðar skoðunum og mati
þeirra sem byggju þær til
flutnings. Þ.e.a.s. ekki vísvitandi
hlutdrægar frá hendi frétta-
manns.
En hvað er frétt? - Er það eitt-
hvað sem „heyrst hefur“, „sagt
er“ eða „grunur leikur á“, án
þess að það sé sannreynt og
staðfest?
Um áratugaskeið hafa íslend-
ingar haft vinsamleg samskipti
við Sovétríkin um viðskipta- og
menningarmál, en nú virðist með
öllu bannað að sýna sovéskar
kvikmyndir í íslenska sjónvarp-
inu, og eru þær þó margar sagðar
góðar.
Þar sem ég er sjónvarpseigandi
og greiði því tilskilin gjöld, tel ég
mig hafa sama rétt til að sjá
myndir sem mér þykja forvitni-
legar eins og þeir, sem dá amer-
ískar og breskar kvikmyndir og
fá að sjá ríflegan skammt af
þeim.
Nú, á þessum tímum haturs-
innrætingar og vígbúnaðarvitfirr-
ingar, megum við ekki gleyma
sögulegri þróun mannkynsins,
sem orðið hefur með miklum
ósköpum fyrr og síðar ekki síður
en umbrot hinna villtu náttúru-
afla. Nú þurfum við einmitt að
vakna til sem gleggs skilnings á
því sem var, er, og verður, og
reyna að meta það án fordóma og
ofstækis. Munum við þá finna
okkur knúin til að styðja hverja
þá viðleitni sem stefnir að auk-
inni farsæld þjóða, hvar í álfum
sem eru.
En fyrst af öllu þarf að kveða
niður vígbúnaðinn, því að undir
ógn hans dafnar hvergi farsælt
mannlíf á jörðinni.
Reynum að hindra að hann
leggi einnig undir sig himnaríki
okkar bernskutrúar. - Máttugur
andi lífsins og framþróunarinnar
efli okkur öll til friðarbaráttu.
Kári Valsson í Hrísey svaraði
fyrra bréfi mínu 30. jan. sl. hér í
„horninu“. Um síðari hluta svars
hans get ég ekki skrifað hér,
nema hvað ég talaði ekki um alla
blaðamenn heldur fréttamennsku
í ríkisfjölmiðlunum. Þá er það
ekki rétt sem hann gefur í skyn
að ég þori ekki að skrifn bessi
bréf undir fullu nafni - þetta gera
margir án þess að af hræðslu
stafi.
Ég þakka Kára fyrir svarið og
sendi honum bestu kveðju. - Ár-
eiðanlega mun ég hitta hann að
máli komi ég til Hríseyjar.
O.L.