Dagur - 25.02.1987, Blaðsíða 8

í* - K’J&m - V*H! .M'
8 - DAGUR - 25. febrúar 1987
Mikið fjör
á Dalvík
- þegar krakkar úr SRA
sóttu jafnaldra sína þar heim
Fyrir skömmu hélt hópur
skíöakrakka úr SRA, 12 ára og
yngri í heimsókn til Dalvíkur
og dvaldi þar í góðu yfirlæti og
att kappi við jafnaldra sína í
brekkunum. Þau eldri kepptu í
svigi en þau yngstu þ.e. 8 ára
og yngri léku sér í brekkunum.
Þarna voru saman komnir
hvorki fleiri né færri en 115
krakkar.
Þessi heimsókn akureyrsku
skíðakrakkanna til Dalvíkur er
orðin árviss atburður og ríkir
jafnan mikil spenna í kringum
þetta ferðalag. Mjög gott veður
var á Dalvík þennan dag og að
keppni og leikjum loknum var
haldið í sundlaugina á stanum og
dvalið þar dágóða stund en síðan
haldið heim á leið á ný.
Eins og fyrr sagði var keppt í
svigi í tveimur elstu flokkunum,
9-10 ára og 11-12 ára og urðu úr-
slit þessi:
Drengir 11-12 ára:
1. Sverrir Rúnarsson A 69:67
2. Sveinn Brynjólfsson D 70:09
3. Arnar Friðriksson A 71:71
4. Áki Ólafsson D 72:43
5. Örn Arnarson A 72:68
6. Magnús Magnússon A 74:96
7. Gunnlaugur Gunnlaugsson D 75:52
8. Kristófer Einarsson A 75:65
9. Magnús M. Lárusson A 75:78
10. Bjarni B. Bjarnason A 76:11
Gunnar Hilmarsson:
Látum
verkin tala
„Það er stór hluti af stuðnings-
mönnum Stefáns Valgeirssonar
framsóknarmenn og vonandi
verða þeir það áfram. Þó þeir
vilji ekki styðja eða vinna með
lista flokksins í þetta skipti þá
finnst mér að þeir geti tekið sér
hvíld frá því og stutt framboð
Stefáns ef þeir vilja.“
Svo mælti m.a. formaður Kjör-
dæmissambands Norðurlands
eystra, Snorri Finnlaugsson í
Degi 6. þessa mánaðar. Við
stuðningsmenn óháðs framboðs
þökkum auðmjúklega þessa vel-
vild kjördæmisstjórnar. Mér
þykir nú heldur betur dregið í
land. Hvers vegna þá ekki BB?
Á síðasta fundi kjördæmis-
stjórnar var Snorri nefnilega,
ásamt t.d. Guðmundi og Jóni
Sigurðarsyni, alveg gallharður á
að þeir sem á listanum væru
hefðu sjálfkrafa sagt sig úr
flokknum og væru ekki lengur í
honum. Hinir máttu jafnvel
missa sig líka, betri væri minni
flokkur og samhentari. En nú
kveður við annan tón.
Hvað hefur skeð? Eru menn
hræddir? Hefur einhver skamm-
að einhvern? Eða eru menn bara
að vitkast? Betur væri ef rétt
reyndist. Vonandi hefur Snorri
ekki farið út af sporinu.
Snorri segir enn fremur:
„Stefán Valgeirsson sagði í sjón-
varpsviðtali að framboð sitt væri
óháð framboð. í víðustu merk-
ingu þess orðs er þá ekki um að
ræða stjónmálasamtök og því
þarf ekki að líta á það sem sjálf-
sagða úrsögn úr Framsóknar-
flokknum þó menn fari í framboð
fyrir slikt afl. “
Taugaveiklun
og ósamræmi
Það var og! Á meðan við vildum
bjóða fram sem framsóknarmenn
vorum við óalandi og óferjandi,
en þegar við erum með óháð
framboð þá megum við vera
framsóknarmenn áfram. Er
nema von að einhverjir séu hættir
að „kannast við sig í Kjósinni"?
Sannleikurinn er sá að einstak-
leg taugaveiklun hefur hrjáð
efstu menn Húsavíkurlistans alla
tíð frá kjördæmisþingi. Hlutirnir
gengu ekki upp eins og ætlað var.
Itrekaðar yfirlýsingar komu
fram, um að þeir litu á það sem
vantraust á sig og listann ef við
fengjum BB, um að tveir listar
kæmu ekki til greina undir
merkjum eða listabókstaf Fram-
sóknarflokksins o.s.frv. Slíkt
bætti ekki úr heldur kæmi stjórn
flokksins í verulegan vanda, en
Guðmundur Bjarnason situr þar
sem ritari.
Og það má öllum verða ljóst
að Guðmundur hefði átt erfitt
með að sitja áfram ef beiðni okk-
ar hefði verið samþykkt. Enda
skýrði Steingrímur formaður vor
alþjóð frá því að engin atkvæði
hefðu verið greidd, hann hefði
kynnt sér álit manna og síðan
tekið ákvörðun. Stjórn flokksins
hefur því ekki afgreitt formlega
beiðni okkar ennþá. Hver er
ástæðan?
Hinn taugaveiklaði flokkshluti
hér heima hefur hins vegar fengið
tilmæli einhvers staðar frá að
draga í land. Skilnaður væri ekki
æskilegur, nema þá að borði og
sæng, um stundarsakir. Páll
Pétursson þingflokksformaður
segir líka í Tímanum 5. febrúar
sl. að staða Stefáns verði áfram
óbreytt í þingflokknum og að
hann verði boðinn velkominn í
hann aftur að loknum kosning-
um. Vonandi þá Pétur líka.
Þessir strákar stóðu sig best í svigi í flokki 9-10 ára. F.v. Ingvar M. Gíslason, Elvar Óskarsson og Erlendur Óskars-
SOn. Mynd: KK
Stúlkur 11-12 ára: Drengir 9-10 ára: Stúlkur 9-10 ára:
1. Sísý Malmquist A 70:29 1. Elvar Óskarsson A 71:78 1. Brynja Þorsteinsdóttir A 78:93
2. Eva Jónsdóttir A 74:29 2. Ingvar M. Gíslason A 77:05 2. Andrea Baldursdóttir A 80:76
3. Hildur Þorsteinsdóttir A 78:63 3. Erlendur Óskarsson A 77:60 3. Helga Jónsdóttir A 83:80
4. Hjördís Þórhallsdóttir A 78:66 4. Kristján Örnólfsson A 77:68 4. Eyrún Brynjólfsdóttir A 84:40
5. Árný Leifsdóttir A 79:88 5. Bjarni Skarphéðinsson D 77:71 5. Lilja Birgisdóttir A 88:00
6. Helga Ólafsdóttir A 81:41 6. Valdimar R. Guðmunds. A 79:26 6. Helga Júlíusdóttir A 91:16
7. Þórey Árnadóttir A 82:59 7. Haukur B. Gunnarsson A 85:02 7. Þurý Ó. Axelsdóttir A 92:62
8. Margrét Eiríksdóttir D 82:77 8. Magnús Magnússon A 85:29 8. Hólmfríður Þorsteinsd D 94:93
9. 10. Fjóla Bjarnadóttir A Helga Rún Traustadóttir D 85:69 86:53 9. Baldur Helgason A 85:68 10. Valur Traustason D 86:01 9. Maren Vignisdóttir A 100:05
Raunverulega
byggðastefnu
Teningunum hefur nú verið
kastað. Við sem styðjum þetta
„óháða“ framboð getum nú snúið
okkur alfarið að kosningaundir-
búningi. Að því að koma stefnu-
málum okkar á framfæri.
Vonandi verða ekki margir
eins barnalegir og greinar-
höfundur í Degi sem virtist hissa
á því að „málflutningur fram-
bjóðenda sérframboðsins væri
tekinn beint úr stefnu og álykt-
unum Framsóknarflokksins.“
Við erum nú einu sinni fram-
sóknarmenn og höfum nú „bréf
upp á það,“ eins og segir í
íslandsklukkunni. Hvað sem það
verður nú lengi miðað við vinnu-
brögð flokksforystu.
Hins vegar er það ekki nóg að
hafa góða stefnuskrá og semja
ákveðnar ályktanir á kjördæmis-
þingum ef lítið er gert í því að
koma þeim í framkvæmd.
Við viljum að raunverulegri
byggðastefnu sé fylgt. Aðstaða
þjóðfélagsþegna sé jöfnuð án til-
lits til búsetu og landinu haldið í
byggð. Finnst íbúum Norður-
lands eystra að þannig hafi geng-
ið til undanfarin ár. Því miður
ekki.
Einna harkalegast er nú vegið
að íslenskum landbúnaði og
verðum við að viðurkenna það
þó okkar maður sitji þar í ráð-
herrastól. Efalaust er þar
aðgerða þörf, en það réttlætir
ekki þær tillitslausu og harkalegu
aðgerðir sem nú eru uppi. Bænd-
ur verða að fá lengri tíma til
aðlögunar aðstæðna og fjárhags-
lega aðstoð til að breyta sínum
rekstri.
í greininni sem ég vitnaði í
áður eftir Þóru Hjaltadóttur, er
hún að hnýta í sr. Pétur og segir
m.a.:
„Ef kjötfjallið er ekki meira
vandamál en þetta þá hljóta yfir-
völd í landbúnaði að vaða reyk í
aðgerðum sínum gagnvart
bændastéttinni. “
Ég vil sérstaklega vekja athygli
á síðustu orðunum og andanum
sem þar kemur fram. Skyldu ann-
ars yfirvöld í atvinnufyrirtækjum
aldrei hafa vaðið reyk í aðgerð-
um sínum gagnvart verkalýðs-
stéttinni? Sennilega ekki ef taka
skal mark á svona skrifum.
Nýja landbúnaðarstefnu
Það verður að endurskoða land-
búnaðarstefnuna. Eyðing
byggða, eins og hlýtur að gerast
að óbreyttu, er ekki mál bænda
einna. Það er ekki síður mál
hinna ýmsu þéttbýliskjarna um
allt land sem þjóna sveitunum og
munu óhjákvæmilega dragast
saman. Endirinn yrði sá að byggð
myndi bresta í mörgum lands-
hlutum.
Þeir eru til sem vilja þetta.
Einn aðalframbjóðandi sjálf-
stæðismanna við bæjarstjórnar-
kosningarnar á Akurevri sl. ár
sagði að Akureyri yrði að vera
tilbúin að taka á móti fólki úr
innstu dölum og frá ystu nesjum
kjördæmisins. Þegar þar leggðist
byggð af yrði Akureyri að vera í
stakk búin til að taka á móti því.
Það vinna að þessu sterk öfl, en
vilja menn þetta?
Það er á svo mörgum sviðum
sem rétta þarf hlut landsbyggðar.
Svo miklar umræður hafa verið
um menntamál undanfarnar vik-
ur og mánuði að það væri að bera
í bakkafullan lækinn að bæta þar
við, en þar er m.a. deilt um
stuðnings- og sérkennslu og
skólaakstur, hvort tveggja mikil
byggðamál.
Gegn óhagkvæmum
niðurskurði
Niðurskurður á fjármagni til
hafna undanfarin ár er eitt þeirra
mála sem líta verður á sem mjög
alvarlegt byggðamál. Fyrir hina
ýmsu þéttbýliskjarna, t.d. hér í
kjördæminu, eru hafnirnar lífæð
byggðarlaganna. Þau byggja
afkomu sína á sjónum og viðun-
andi hafnarskilyrði eru þeim allt.
Því miður hafa hafnarmann-
virki drabbast niður og nýfram-
kvæmdir verið í lágmarki. Sam-
kvæmt úttekt Hafnarmálastofn-
unar þyrfti 800 milljónir til þeirra
aðgerða nú þegar sem brýnust
eru í dag og raunhæft væri að
ljúka á árinu 1987.
Á fjárlögum 1986 voru milli 70
og 80 milljónir til allra hafna á
landinu. Þegar fjárlög fyrir 1987
votu lögð fram var gert ráð fyrir
um 160 milljónum til hafna. Mér
er kunnugt um, eins og raunar
kom fram í Degi, að Stefán Val-
geirsson lýsti því þá yfir að hann
myndi ekki sætta sig við þetta og
myndi flytja breytingartillögu við
fjárlög ef úr þessu yrði ekki bætt.
Endirinn varð síðan- sá að þessi
tala var hækkuð í u.þ.b. 230 mill-
jónir. Kannski ekki fyrir and-
stöðu Stefáns eins, en allavega
stuðlaði hans afstaða að því.
Þannig þurfa okkar þingmenn að
vinna.
Það líður ekki sá dagur að við
verðum ekki vör við dæmi um
misvægið milli landsbyggðar og
suðvesturhornsins, lesum um það
í blöðum eða hlustum á það í
fréttum. Nú síðast fengum við
þær upplýsingar að miðað við
sömu þróun og undanfarin ár
yrði Reykjavík um aldamótin,
eftir 13 ár, orðin mun fjölmenn-
ari en önnur landsbyggð. Þetta
yrði engum til góðs og heldur
ekki höfuðborginni.
Þessa þróun verður að stöðva
og snúa við. Tími er kominn til
að við látum okkur ekki nægja
samþykktir og yfirlýsingar en
krefjumst aðgerða.
Fulltrúum framboðs jafnréttis
og félagshyggju er treystandi til
að láta verkin tala. Ekki bara
tala. Þeir hafa þegar sýnt það.
Allt fólk sem aðhyllist byggða-
stefnu og jafnrétti hér í kjör-
dæminu á því að veita þeim gott
brautargengi í komandi kosning-
um.
Gunnar Hilmarsson.