Dagur - 23.06.1987, Page 6

6 - DAGUR - 23. júní 1987
„Hér eftir finnst mér að
hver ættí að éta
- Óli í Skarði segir frá merkilegri lífsreynslu
„Ég er nú varla orðinn nógu hress
ennþá, bíddu þangað til það fer
að vora og ég fer að komast út, þá
verð ég örugglega eins og allur
annar maður,“ sagði Ólafur Lár-
usson bóndi í Skarði í vetur þegar
hann var beðinn um viðtal og enn
var svarið það sama í vor, þrátt
fyrir að hann virtist lítið þreytast
á að tala í símann. Þá um pólitík-
ina, líkleg úrslit í kosningunum
og seinna um líkur á stjórnar-
myndun og mynstri þar. Blaða-
maður var því orðinn hálfþreyttur
á þessum viðbárum í karlinum og
tók sig því til einn daginn um
miðjan maí, ojg renndi upp í
Skarð á fund Ola. Þegar heim að
Skarði var komið heyrðist í Óla
alveg út á hlað eins og hann væri
innan seilingar. Öldungurinn var
ekki lengi að hafa sig til dyra og
heilsaði komumanni með
virktum, en sagðist halda að þetta
þýddi lítið í dag. En að lokum var
komist að þeirri niðurstöðu, að
það væri alveg hægt að „reyna“
eins og að standa í þessu masi í
dyrunum og ÓIi bauð gestinn eða
öllu heldur boðflennuna velkom-
inn upp á loftið.
Eftir spjall um dag og veg var
ætlunin að rifja upp gamla tíma
frá uppvexti Óla í Skarði, sem
búinn er að eiga þar heima allt
sitt líf í 88 ár og þar áður hafði
faðir hans búið þar í 12 ár, svo að
nú á þessu ári er Skarð búið að
vera í ábúð þeirra feðga í eitt
hundrað ár. En það var annað
sem Óla í Skarði lá meira á
hjarta.
Þetta er athyglisvert
Ég hef orðið fyrir mörgum áföllum.
Hef hálsbrotnað og brotnað víða
í skrokknum og fengið hjartaáfall
og blóðspýting. Ég hef alltaf ver-
ið í sambandi við einhvern æðri
mátt eða anda,“ sagði Óli, og hló
þegar hann var spurður hvort
hann væri pottþéttur á þessu.
„Ég er ekki í nokkrum vafa um
það. Það var á föstudaginn var
sem ég fór til fundar við frægan
enskan miðil, sem hér var á landi
í 20 daga. Ég fékk einkaviðtal við
hann til að fá úr því skorið hvað
væri bak við mig í þessum efnum.
Ragnheiður fyrrverandi prestsfrú
í Glaumbæ var túlkur.
Ég hef verið undir ógurlegu
álagi í vetur undan þessum
aðgerðum frá hinu ósýnilega.
„Þetta er athyglisvert," segir
Óskar læknir á Króknum," og nú
hlær Ólafur dátt og endurtekur
aftur orð læknisins. „Já, það má
nú segja að það sé athyglisvert,
og sjón er sögu ríkari,“ segir Óli
og sýnir mér blóðhleypta örsmáa
bletti aðallega vinstra megin á
búknum framanverðum.
„Þcssi törn í vetur byrjaði í okt-
óber í haust. Þá kom þessi andi
til mín í fyrsta skipti. Pá var ég í
herberginu hérna að sunnan-
verðu og var rétt að festa svefn-
inn þegar ég varð var við að mað-
ur stóð við rúmið hjá mér. Ég
kipptist náttúrlega svolítið til og
fannst þetta merkilegt. Ég horfði
á hann, það var svo bjart inni í
herberginu, að ég sá strax að
þetta var Japani, milli tvítugs og
þrítugs, spariklæddur, í dökkum
fötum með dökkleitt bindi og
með uppgreitt hárið eins og þeir
eru Japanarnir. Svo starði hann á
mig og sagði eftir augnablik, að
hann ætli að láta mig fá sprautu.
Ég sagði, nei! Þá sagði hann, jú!
og hann ætlaði að láta mig fá 10
sprautur. Svo er ekkert með það
að ég sofna og þegar ég vakna um
morguninn mundi ég enn eftir
hvernig maðurinn leit út. Strax.
og ég kom niður um morguninn
sagði ég bæði konunni minni og
Torfa syni mínum að nú hefði ég
fengið heimsókn. Það hefði nú
bara komið Japani til mín í nótt
og verið að stinga mig. Svo var
ekkert hugsað um þetta meira og
ég hélt að þetta hefði bara verið
draumur, en það fór á annan veg.
Ekki var þetta draumur, því mig
fór að svíða í þetta og sviðinn
hélt áfram, og ég var ansi slappur
þarna í nóvember.
Undir miklu álagi
Ég ætlaði mér samt ekki að leggj-
ast á spítala, en talaði við Ólaf, af
því að þetta er góður vinur minn
hann Ölafur. Ég spurði hann
hvort ég mætti ekki koma niður
eftir, því ég væri hálf slæmur yfir
höfðinu. Hvort að ekki gæti þurft
að prófa blóðþrýstinginn og
hvort hann lofaði mér ekki bara
að vera á gestastofunni? Hann
hélt það væri í lagi, en svo bara
teygðist svo á þessu að ég var þar
í 3 vikur. Og það var aldeilis álag
á mér þann tíma. Ég fékk 10
sprautur frá hjúkrunarliðinu, það
fór allt í hægri vænginn og svo gaf
andinn mér líklega einar 12
sprautur allar vinstra megin.
Ég barðist svo um af kvölum á
nóttunni og eftir að komið var að
mér á gólfinu, þar sem ég hafði
dottið ofan úr þessu háa rúmi,
var farið að vakta mig á nóttunni.
Óli í bæjardyrunum á Skarði.
Nálastungur á Óla.
Hér þarf ad hreinsa rnikið loft
Frá héraðskynbótasýningu á Vindheimamelum
j-
„Það getur verið gott, el' þarf
að endurnýja mikið loft, að
láta þá fara svona beint.“ Svo
fórust hinum skemmtilega
kynni Þorkeli Bjarnasyni
hrossaræktarráðunauti orð,
þegar einn gæðingurinn tók
strauið eftir brautinni á hér-
aðssýningu kynbótahrossa í
Skagaiirði sem fram fór á
Vindheimamelum síðasta dag
maímánaðar. „Þetta hefði get-
að orðið enn betri og glæsilegri
sýning hér í dag, ef okkur hefði
unnist betri tími til að vinna úr
þeim gögnum sem við höfðum
fyrir sýninguna. Þess vegna er
þetta tekið hjá okkur eins og
það kcmur l'yrir á skepnunni,“
sagði Þorkell ennfremur.
Satt er það, sýningin bar þess
merki að vera andirbúin £ tíma-
hraki, en þrátt fyrir það nutu fjöl-
margir áhorfendur þess í veður-
blíðunni þennan dag, að sjá fjöl-
mörg glæsileg hross, vel setin af
góðum reiðmönnum.
Kynbótadómar stóðu frá laug-
ardagsmorgni og fram á miðjan
sunnudag, sem héraðssýningin
fór fram. 24 hross náöu lág-
markseinkunn til aö komast á
Fjórðungsmót hestamanna sem
fram fer á Melgerðismelum í
Eyjafirði um næstu hclgi.
I tilcfni héraðssýningarinnar
hafði blaðið tal af Einari S.
Gíslasyni bónda á Syðra-Skörðu-
gili formanni Hrossaræktarsam-
bands Skagafjarðar.
„Það verður að gera einhverjar
breytingar á þessu. Þetta er alltof
stuttur tími sem ætlaður er til
dóma. Hrossin eru orðin svo
mörg, að það er aiveg bilun að
ætlast til þess aö hægt sé að fram-
kvæma þetta þannig að sýningin
á eftir sé vel undirbúin. Þegar
þessar héraðssýningar byrjuðu
árið 1974 voru hrossin sem til
dóma komu um 70 og það þótti
feikimikið þá. Síöan hefur þeim
sífellt farið fjölgandi og nú voru
156 skráð. Það sama er upp á ten-
ingnum í Eyjafirði.
Þetta sýnir þörfina á þessu og
kemur sjálfsagt engum á óvart,
þegar tekið er mið af því að
hrossarækt og tamningar eru allt-
af að aukast. Annars finnst mér
að það þyrfti að gefa mönnum
kost á 2 sýningum á ári. Það þarf
lítið útaf að bera og gctur allt
gerst til að sýning mistakist. Það
þarf ekki annað en að hesturinn
haltri aðeins, hann hefur þó all-
tént 4 fætur. Ég vcit að þeir eru
margir cigendurnir og knaparnir
sem hafa verið sárir yfir aö þurfa
að bíöa í ár eftir næstu sýningu,
ef sýning hefur mistckist. Það er
líka dýrt að þurfa að halda hesti í
þjálfun frain að næstu sýningu.
Nú er stefnt að því að koma
upp héraðsdómnefndum í hverj-
um fjórðungi og var í þeirn til-
gangi haldið dómaranámskeið á
Hólum í vor. Mér finnst líklegt
að þessar dómnefndir taki við
mörgum verkefnum af landssam-
bandinu og með tilkomu þeirra
opnist möguleikar til að hatda
kynbótasýningar tvisvar á ári. Ég
held það væri vel athugandi fyrir
okkur Skagfiröinga t.d., að taka
upp kynbótasýningu á verslun-
armannahelgarmótinu á Vind-
heimamelum. Ég held að sé
ágætt að hreyfa þessa hugmynd.
Orö eru til alls fyrst.
Það eru margir kostir við það
að geta sýnt hrossin seinni hluta
sumars. T.d. er ódýrara að temja
á sumrin og þá geta menn notað
tækifærið og tamið merar sem
hafa verið fylfullar vcturinn
fyrir.“
- Verður þú var við framför í
hrossaræktinni?
„Þau eru alltaf að batna
hrossin. Af hryssum sem nú eru
dæmdar fara 75% í ættbók, í stað
þess að fyrstu árin var það rúm-
lega helmingur. Þetta hefur veriö
að stíga hægt upp á við. Það cr
ekki fyrir að dómar séu vægari
nú, það er frekar hitt að kröfurn-
ar hafa aukist og sagði Þorkell
það sjálfur. Þetta sýnir bara að
gæðin eru að aukast og menn
vilja ekki eiga nema úrvals-
hross,“ sagði Einar Gíslason að
lokum. -þá