Dagblaðið Vísir - DV - 28.07.1994, Síða 4

26
FIMMTUDAGUR 28. JÚLÍ 1994

I «@nlist
Sniglaband og Borgar-
dætur í sátt og samlyndi
Sniglabandið og Borgardætur: Samstarfið heldur hugsanlega áfram til áramóta.
Samstarf Sniglabandsins og Borg-
ardætra hefur staðið í sumar og tekist
með ágætum. Framundan er tveggja
vikna hlé en síöan verður þráðurinn
tekinn upp að nýju, jafnvel allt fram
til áramóta. Hópurinn heíur far ið svo-
til hringinn um landið það sem af er
sumri og segist ekki þurfa að kvarta
yfir aðsókninni. Á laugardagskvöldið
var komu til dæmis tæplega fjögur
hundruð manns til að skemmta sér
með Sniglabandinu og Borgardætr-
um á ísafirði og er það mesti fjöldi
sem hefur komið á dansleik þar á bæ
i sumar.
„Á fimmtudagskvöldum eium við
með sameiginlega tónleika, músík og
skemmtiatriði - eins konar kvöld-
vöku. En á föstudags- og laugardags-
kvöldum eru böll og þá ruglum við
saman reitmn okkar og oft eru þá allir
á sviðinu í einu,“ segir Pálmi
Sigurhjartarson, hljómborðsleikari
Sniglabandsins.
Samstarf hljómsveitarinnar og
Borgardætra hófst einmitt eftir að
hann gerðist undirleikari þeirra
ásamt Þórði Högnasyni bassaleikara.
Fljótlega bættist Björgvin Ploder
trommuleikari einnig í hópinn.
Hljómsveitin var í vetrarfríi um
þessar mundir. Þegar farið var að
huga að því að vakna af vetrar-
dvalanum kom upp sú hugmynd að
hóparnir báðir skemmtu saman í
sumar og það varð úr.
Lítill fastakostnaður
Sögusagnir eru á kreiki um afar
misjafnt gengi hljómsveita á dans-
leikjamarkaði sumarsins. Sumir
horfa upp á að verða launalitlir eftir
sumarvertíðina. í Sniglabandinu og
Borgardætrum eru samtals níu
manns sem skipta með sér tekjunum
af dansleikjum sínum. Það hlýtur því
lítið að koma í hlut hvers fyrst
hópurinn er svo stór.
„Við höfum alls ekki þurft að
kvarta hingaö til,“ svarar Pálmi.
„Margar hljómsveitir þurfa að leigja
sér hljóðkerfi, ljósabúnað og bíla
undir flutninginn. Við búum hins
vegar svo vel að eiga allt sem við
þurfum á að halda. Það er til dæmis
fallinn um 150 þús. kr. kostnaður á
sumar hljómsveitir um leið og þær
leggja af stað út úr bænum. Við slepp-
um hins vegar við hann vegna fyrri
fjárfestinga. Það er meira aö segja
starfandi sérstök bíladeild innan
Sniglabandsins sem sinnir viðhaldi.“
I Sniglabandinu eru annars auk
Pálma Sigurhjartarsonar og Björg-
vins Ploders þeir Einar Rúnarsson,
hammond- og harmóníkuleikari,
Skúli Gautason, söngvari og
ásláttarleikari, Þorgils Björgvinsson
gítarleikari og nýjasti liðsmaðurinn,
Þórður Högnason, sem leikur á
kontrabassa. Þórður bættist í hópinn
eftir að bassaleikaralaust hafði verið
í hljómsveitinni um skeið og skiptu
Þorgils og Skúli þá með sér bassa-
leiknum. Borgardætur eru Andrea
Gylfadóttir, Berglind Jónasdóttir og
Ellen Kristjánsdóttir. Þessi hópur
hefur hljóðritað saman eitt lag,
Apríkósusalsa, sem kom út á
safnplötunni Já, takk fyrr í sumar.
„Það hefur ekkert verið afráðið
með frekari útgáfumál," segir Pálmi
Sigurhjartarson. „Þrir möguleikar
eru í stöðunni: að Sniglabandið sendi
frá sér plötu, að Borgardætur taki upp
nýja og að við vinnum öll saman að
plötu. Þetta skýrist allt á næstu
vikum.“
Annasöm helgi
Sniglabandið hefur leikið á
sannkölluðum maraþondansleikjum
á hátíð AA-manna þrjár undanfamar
verslimarmannahelgar. Hljómsveit-
in verður ekki þar að þessu sinni
heldur ætlar hún að leika ásamt
Borgardætrum á Egilsstöðum annað
kvöld. Á laugardagskvöld verður
hópurinn á ferð hinum megin á
landinu, í Sævangi við Hólmavík
nánar tiltekið. Á sunnudaginn fara
Borgardætur og „Borgarsynir" síðan
til Vestmannaeyja og skemmta þar á
þjóðhátíð.
Segja má að verslunarmannahelg-
arannríkið hefjist raunar í dag þegar
Sniglabandið stýrir tveggja klukku-
stunda löngum þætti sinum á rás tvö.
Þátturinn er raunar einfaldur að
gerð. HQjómsveitin mætir í hljóðstofu
með hljófæri sin og síðan geta hlust-
endur hringt og beðið hana að leika
fyrir sig ákveðin lög.
„Þessi útvarpsþáttagerð hófst í
nóvember á Aðalstöðinni,“ segir
Pálmi. „Við sömdum síðan um að
gera ellefu þætti fyrir rás tvö og
verður sá síðasti á dagskrá ellefta
ágúst. Svona samband við fólkið er
bráðskemmtilegt og mikill húmor í
gangi. Það gerist raunar merkilega
sjaldan að við þekkjum ekki lögin
sem beðið er um. Ef það kemur fyrir
leikum við bara næsta lag við eða
semjum nýtt! Nei, ég verð ekki var
við að fólk sé að hringja gagngert til
að máta okkur. Sumir hringja viku
eftir viku. Til dæmis er það orðinn
fastur liður í þættinum að ellefu ára
strákur frá Dalvík hringir og biður
um óskalög og svo syngur hann með
okkur í símann.
Þessi dagskrárgerð er ótrúlega
þreytandi," bætir Páimi við. „Við
finnum það best þegar við erum með
hljómleika á fimmtudagskvöldum
hve langt við erum komnir með
kvótann. En þetta er skemmtilegt,
alveg bráðskemmtilegt.
>
pl0tugagnrýni
r ▼
The Allman Brothers Band
- Where It All Begin
r ★ ★ ★
Afram
veginn
Allman Brothers Band er með
lífseigari hljómsveitum. Upphaf
hennar má rekja allt aftur til ársins
1966 þegar þeir Duane og Gregg
Allman voru orðnir nógu gamlir til
að músisera opinberlega. Duane lést
1971 og síðan hefur Gregg haldið
hljómsveitinni gangandi með hléum.
Tónlist Allman Brothers Band hefur
alla tíð verið blús og suðurríkjarokk
þar sem Gregg stóð aðallega fyrir
blúsnum og Duane og síðar
gitarleikarinn Dicky Betts fyrir
blágresisrokkinu. Plötur sveitar-
innar hafa verið upp og ofan
undanfarin ár og sú sem hér er til
umfjöllunar er tvímælalaust upp á
þeirri mælistiku. Þar skiptir auð-
vitað mestu máli að lagasmíðamar
eru sterkar, Betts er greinilega í
hörkuformi og Gregg sömuleiðis.
Nýir menn koma sterkir inn einsog
Warren Haynes sem virðist hafa
tekið við hlutverki Duanes. Þá er
séreinkenni hljómsveitarinnar tvö-
faldi trommuleikurinn í höndum
Jaimoe Johanson og Butch Trucks,
ótrúlega samstillt og engu líkt. Sama
má eiginlega segja um allan hljóð-
færaleik, það eru snillingar í öllum
stöðum og betra gerist það ekki. En
platan er ekki bara upp á mælistiku
hljómsveitarinnar heldur er hún
afbragðsgóð á hvaða mælikvarða
sem er. Blúsmenn finna hér stórgóð
lög fyrir sinn smekk og blágresis-
rokkarar líka. Ballöðuunnendur eru
ekki afskiptir heldur þannig að hér
er eitthvað að finna við flestra hæfi.
En fyrst og fremst er þessi plata
fengur fyrir gamla og nýja Allman
Brothers Band aðdáendur.
Sigurður Þór Salvarsson
Underworld
- Dubnobasswithmyheadman
★ ★
Vonbrigði
Underworld er stórt nafn í
neðanjarðargeira danstónlistar en
miðað við þessa plötu get ég ekki sagt
að það sé verðskuldað. Tónlistin er
ósköp venjulegt tölvupopp og þó að
það sé oft framreitt á smekklegan og
fagmannlegan hátt kemur það lítið á
óvart og er leiðigjamt til lengdar.
Gömlu jálkamir í Yello koma oft upp
í hugann og jafnvel Art of Noise en
hér er þó lögð mun meiri áhersla á
danstaktinn en minni á frumleika og
tilraunastarfsemi. Sum lögin em góð
og ná eyrum manns með grípandi og
svolítið mystískum melódíum en á
móti koma lög sem eru bara
leiðinlegar tölvupopplanglokur. Plat-
an er 72 mínútur að lengd og inni-
heldur 9 lög sem þýðir að hvert lag
er að meöaltali 8 mínútur sem er í
engu samræmi við meðalgæði hvers
lags. Platan byrjar nokkuð vel með
laginu Dark & Long, sem er hrífandi
mystískim þunglyndisóður. Næsta
lag byrjar líka ágætlega en lengd þess
(13 mínútur) gerir það að verkum að
maður verður leiður á því áður en
það er hálfnað. Síðan liggur leiðin
niður á við og sú þróun nær hámarki
í Dirty Epic, 10 mínútna löngu lagi
sem er ömurlega meðalmennskulegt
popp. Ástandið skánar þó mikiö í
lokin. Næstsiðasta lagið, River of
Bass, er róleg og góð melódía, sem
flæðir þægilega yfir mann, og síðasta
lagið, M.E., er það langbesta á plöt-
unni, hressilegt og ferskt, og ekki
spillir boðskapurinn fyrir. Þetta er
lag sem getur hrært upp í hugsun
manns og tilfinningum _ frábær
endir á misjafhri plötu en því miður
verða væntanlega margir búnir að
missa þolinmæðina þegar að því
kemur.
Pétur Jónasson
Stone Temple Pilots - Purple
★ ★ ★
Vinnur á
Það verður að viðurkennast að
undirritaður tók þónokkum tíma í
að dæma þessu einstöku plötu sem er
önnur plata Stone Temple Pilots.
Purple er lík fyrri plötu hljómsveit-
arinnar að því leyti að hún rennur
ekki ljúflega niður við fyrstu hlustun
og á tímabili fannst undirrituðum að
hér væri um hrein mistök að ræða.
En eins og með svo margar góðar
plötur breyttist þetta með
endurtekinni hlustun. í ljós komu
margar góðar rokkmelódíur og áður
en maður gat sagt „supercala-
frenchilisticexpialidocious" rann
platan áreynslulítið í gegn, hlust-
andanum til ómældrar ánægju. Lög
eins og Vasoline, Interstate Love
Song, Pretty Penny og Big Empty fóru
að hljóma í hausnum á undirrituðum
í tima og ótima og eru að hans mati
bestu lög plötunnar. Lífið í heild sinni
verður Scott Weiland söngvara að
síendurteknu yrkisefni, þó ekki í
flóknu heimspekiformi likt og hjá
Crash Test Dummies. Sönglínur eru
flestar til fyrirmyndar en hefðu mátt
vera betur útfærðar í einstaka
tilvikum en í heild er hljóðfæraleikur
til fyrirmyndar. Melódíur eiga það að
vísu til að týnast í yfirgnæfandi
„grunge“ gítarleik Deans Deleos en
slíkt verður víst að teljast tilheyra
þessari tegund tónlistar. Platan
vinnur á við endurtekna hlustun og
er lesendum því bent á að gefast ekki
upp við þá fyrstu. Stone Temple
Pilots eru á góðri leið með að rífa sig
upp úr því að vera taldir efnilegir og
upp í það vera bara góðir. Platan
inniheldur aukalag sem heitir The
Second Album og mega Stone Temple
Pilots vera ánægðir með hana.
Guðjón Bergmann