Dagblaðið Vísir - DV - 04.08.1994, Blaðsíða 4

Dagblaðið Vísir - DV - 04.08.1994, Blaðsíða 4
FIMMTUDAGUR 4. ÁGÚST 1994 26 málin ísínar hendur C+C Music Factory með nýja plötu Samstarf David Cole og Robert Civillés hefur nú varað í ellefu ár. Þeir hittust í dansklúbbi nefndum Better Days og voru bara vinir í 6 mánuði áður en samstarf þeirra hófst. Sem upptökustjórar hafa Clivillés og Cole unnið fyir fjölda listamanna eins og Mariah Carey, Aretha Franklin, Natalie Cole, Luther Vandross, Grace Jones og Whitney Houston, en þeir fengu einmitt Grammy verðlaunin fyrir upptökustjóm á The Bodyguard. Nú einbeita þeir sér hinsvegar að lagasmíðum sínum undir nafninu C+C Music Factory ásamt Zelma Davis, Martha Wash og Trioligy (Duran Ramos, Angel Deleon og Joey Kidd). 6 milljónir eintaka Fyrsta plata hljómsveitarinnar Gonna Make You Sweat hefur nú selst í rúmum 6 milljónum eintaka um heim ailan auk þess að hafa fengið frábæra dóma, verðlaun fyrir myndbönd o.fl. Þessi rokk+fönk +soul+popp+dans blanda sveitarinn- ar hefur rutt sér til rúms í hjörtum, höndum, fótum og líkömum fólks um i heimallanogennhaldaþeirótrauðir áfram í leit sinni að nýjum hljómi. Leit okkar að viðurkenningu í tónlistarbransanum batt okkur saman. í lengri tíma var unnið 7 daga vikunnar, allan ársins hring, oft án þess að eiga fyrir kostnaði og þá var það ást okkar á tónlistinni sem hélt Pretenders - Last of the Independents: ★ ★ ★ Last of the Independents er plata sem leynir á sér; virkar kannski ekkert sérstök við fyrstu áheym en vinnur jafiit og þétt á við frekari hlustun. -SþS Gipsy Kings - Greatest Hits: ★ ★ ★ ★ Enginn fer i fötin þeirra Gipsy Kings- manna þegar sígaunatónlist með rokkivafi er annars vegar. -ÁT Van Morrison - A Night in San Franscisco: ★ ★ ★ ★ Ef menn ætla sér að kaupa eina plötu á árinu sem hefur allt þá er þetta platan. -SþS Beasty Boys-lll - Communications: ★ ★ ★ Óhætt er að mæla með þessari plötu fyrir áhangendur þungs rapprokks. -PJ Rolling Stones - Woodoo Lounge: ★ ★ ★ ★ Gömlu mennirnir eru greinilega í stuði um þessar mundir. -ÁT Stone Temple Pilots - Purple: ★ ★ ★ Platan vinnur á viö endurtekna hlustun og er lesendum bent á að gefast ekki upp við þá fyrstu. -GBG The Allman Brothers Band - Where It All Begin+: ★ ★ ★ Þessi plata er fengur fyrir gamla og nýja Allman Brothers Band aödáendur. -SþS okkur gangandi, hún gerir það enn, segir Cole. Fyrir aðra meðlimi C+C eins og Martha Wash hefur samstarfíð ýtt undir sólóferil sem stendur nú hátt. Leiðin liggur þó alltaf til baka og nú er svo komið að önnur plata hljóm- sveitarinnar er væntanleg í versl- anir. Nýja platan Hún heitir Anything Goes og inniheldur 12 ný lög úr smiðju Clivillés og Cole. Platan er sögð endurspegla þörf þeirra, ekki einungis til að fylgja stefimm heldur einnig að móta þær. Fyrsta smáskífa plötunnar heitir Do You Wanna Get Funky og er nú þegar farin að hljóma á öldum Ijósvakans. Einnig er væntanlegt myndband með laginu innan skamms. Hin lögin á plötunni heita Bounce to the Beat (Can You Dig It), I Found Love, AU Damn Night, Talkin Over, Gonna Love You Over, Take a Toke, Just Wanna Chill, Robi- Rob’s Boriqua Anthem, Let Your Body Move, Papermaker og Hip Hop Express. Komnir langa leið Það má með sanni segja að Clivillés og Cole séu búnir að lifa drauminn. Frá því að sjá um endurhljóð- blandanir upp í að vera veitt Grammy-verðlaunin fyrir upp- tökustjórn er ansi stórt stökk og liggur nokkuð ljóst fyrir að slíkt er ekki á allra færi. Ellefu ára samstarfi þeirra félaga er þvi langt í frá lokið og má með sanni segja að C+C Music Factory sé búin að festa sig nokkuð vel í sessi á sínum markaði. Ekki má heldur gleyma Freedom Williams sem hefur staðið við bakið á þeim félögum og hljómsveitinni allri um árabll. C+C Music Factory hefur því langt í frá sungið sitt síðasta á þessum siharðnandi tónlistarmarkaði sem heimurinn býður upp á. GBG Upptökustjóramir David Cole og Robert Crvillés eru stofnendur C+C Music Factory. Ipl©tugagnrýni Ymsir flytjendur - Lost in Music 2 í diskólandi Hollenska plötuútgáfan Arcade sendi í fyrra frá sér safn 29 diskólaga undir nafiiinu Lost in Music og bætir nítján lögum í safnið með öðrum hluta þessarar útgáfu. Lagavalið mið- ast að sjálfsögðu við það sem varð vinsælt á hollenskum diskótekum á árum áður og þar af leiðandi hlýtur eitthvað að fljóta með sem ekki náði fótfestu á íslensku dansstöðunum. En bróðurpartinn ættu þeir að kannast við sem héldu til á hérlendum diskó- tekum á áttunda áratugnum og iðk- uðu fótamennt. Lost in Music 2 er annars dæmi- gerð önnur plata í seríum sem þess- ari. Á fyrri plötunni var að finna flest það vinsælasta i geiranum en síðan er bypað að fylla inn í myndina þannig að eftir tvær til þrjár plötur eru aðdáendur danstónlistar áttunda áratugarins sennilega komnir með velflest það sem skipti máli. Plötuút- gáfan Spor hf. sendi i fyrrahaust frá sér sambærilega plötu, Diskó bylgj- una. Ekkert er í sjálfú sér á móti því að fara sömu leið og Arcade og halda áfram að gefa út dansmúsík sem gekk vel á hérlendum dansstöðum. Og sennilega er safnútgáfa sem þessi ágætlega tímabær um þessar mundir þegar dans- og diskótónlist virðist einmitt eiga ágætlega upp á pall- borðið hjá þeim sem hlusta á dægur- tónlist. Ásgeir Tómasson The Prodigy - Music for the Jilted Generation ★ ★ ★ Þrjár stjörnur Þessi plata er mjög löng, tæpar 80 mín., og virðist sem það sé sífellt að aukast að plötur séu hafðar vel yfir klukkutima að lengd. Það er í sjáifu sér ekkert nema gott um það að segja, enda fást þá fleiri min. af tónlist fyrir aurana. Tónhstin sem The Prodigy spilar er ffekar mjúkt hardcore, sem oft hljómar drungalega grimmt og ógn- andi, en stundum er léttara yfir þeim, og leyfa þeir sér þá gjaman að vera svolítið melódískir. Sum lögin eru þó hvorki fugl né fiskur og mistekst algjörlega að koma einhverjum áhrif- um til skila. Þá hljómar þetta eins og hver önnur danstónlist. Áð mestu leyti hefúr þessi plata þó upp á frumlegt og skemmtilegt sánd að bjóða, þó tónlist- in sé oft nokkuð tormelt, en það er bara betra þvi besta tónlistin er sú sem maður þarf að hafa fyrir að hlusta á. Poison er að minu mati besta lag plötunnar, með sínum afar tormelta takti og mjög svo undarlegu hljóðeffektum. Önnur lög, sem vert er að minnast á, eru Their Law og Full Throttle. Hið fyrrnefnda er þunglynd- islegt, dimmt og ógnandi, en hið síðamefhda fyndið og hressilegt, og bara ansi melódískt þegar það kemst á skrið. Annars líður platan þægilega í gegn, nógu jafii góð til að virka sem ágætis bakgrunnstónlist fyrir hvað svo sem maður er annars að gera, og nógu góð til að rífa athyglina upp öðm hveiju. Pétur Jónasson

x

Dagblaðið Vísir - DV

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Dagblaðið Vísir - DV
https://timarit.is/publication/255

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.