Þjóðviljinn - 08.04.1938, Blaðsíða 4

A Gömle. rb'io %
Maðuiiisn sem
seidi mannorð
sitt.
Óvenjuleg og afarspennandi
amerísk talmynd, er gerist
meðal ,,stjarnanna“ í Holly-
wood.
Aðalhlutverkin leika:
JOHN HALLIDAY,
MARSHA HUNT og
ROBEKT CUMMINGS
ásamt frægum leikurum frá
tíma þöglu myndanna.
Næturlæknir
Halldór Stefánsson, Ránarg.
12, sími 2234.
Næturvörður
i er þesia viku í Reykjavíkur-
apóieki og Lf abúðinni Iðunn.
Dtvarpið í dag:
20.15 Erindi: Frá Grænlandi,
III. (Sigurður SigureTsson, f.
búnaðarmálastj.).
20.40 Hljómplötur.
j a. Fiðlusónata í B-dúr, eftir
Mazart;
| b. Pianosónata í cis-moll,
Gerist áskrifendur!
eftir Beethoven.
21.20 Útvarpssagan.
21.50 L.ljómplötur: Harmoniku
lög.
Áhugalið pjóðviljans
kemur saman í dag kl. 6 á
Vatnsstíg 3. Komið öll og tak-
ið með nýja félaga.
„Bláa kápan“
verður leikin, í kvöld kl. 8.30
í síðasta sinn.
Karlakór verkamanna
Samæfing í kvöld, föstud.,
kl. 8.30 á venjul. stað. Ý
I happdrætti Lestrarfélags
kvenna
komu upp þessi númer: 409
málverk, 1747 dívanteppi, 1409
vasi úr íslenzkum leir, 1513
værðarvoð, 2014 veggteppi,
297 púði, 1238 bílferð til Akur-
Menninuar t.: a r A u i n n
Frh. af 2. síðu.
grímuklæduir trúðarar, er láia
öllum illum látum. Hlutverk
þeirra er að koma þangað að,
sem fólki leiðist og kenr.a því
að skemta sér.
Hinn mikli kostur þessa garðs
er sá, að tekist hefir að sam-
eina fólkið í eina heild með því
að fullnægja óskum hvers cin-
staklings. Stjórn garðsins kynn-
ir sér vel óskir gestanna og
tekur tillit til óska þeirra og
rálegginga.
í Sovétríkjunum eru yfir 80
slíkir garðar, og fer þeim fjölg-
andi með ári hverju.
Jón Erlendsson. .
eyrar, 2120 inálverk, 1654
Rvík í myndum, 84 radering.
Munanna má vitja í Sokka-
búðina, Laugavegi 42.
Karlakórinu ,Fóstbræður‘
Söngstjórl: Jén H* Udörsson
heldur samsöng í Gamla Bíó, sunnudaginn 10. apr. kl. 3 e.h.
Einsöngvarar: Arnór Halldórsson og Einar B. Sigurðsson.
Aðgöngumiðar seldir í Bókaversl. Sigf. Eymundssonar og K.
Viðar.
sfB Níy/a b'iö s§
1 Hu ,
>jÓ á
(Lost Horizon)
Stórkostleg amerísk kvik-
mynd gerð undir stjórn
kvikmyndasniliingsins
Frank Capra.
|Aðalhlutv. leika:
Ronald Colman,
Jane Nyatt og fl.
Kvikmyndagagnrýnend-
ur heimsblaðanna hafa
talið kvikmynd þessa hið
mesta listaverk hvernig
sem á hana só* litið.
Hljómsveit Reykjavikur
,Bláa kápan*
verður leikin í kvöld kl. 8.30.
20. SÝNING
Aðgöngum.. seldir í dag með
venjulegu leikhúsverði.
SIÐASTA SINN
Esperanto-fundur
verður haldinn á Hótel Skjald
breið föstudagskvöldið 8. apr-
íl kl. 9. Stjórnarkosning. Undir-
búningur undir minningarkvöld.
í tilefni af dánardægri Zamen-
hofs. Ýmislegt fleira. Allir esp-
erantistar eru beðnir að sækja
fundinn.
Happdrætti Háskéla Isiands
IlAfi
er næst siðasti sðlndapr fyrir annan flokk
Hafið ÞÉR munað að endnrnýja ?
Alexander Avdejenko:
Eg elska ... 7
Sökum þess, hve þessi hluti bæjarins lá vel við
sól, var hann kallaður „blái borgarhlutinn“.. Neð-
ar í hæðunum bjuggu skrifstofumennirnir og þeir
sem lengst höfðu un hið í (námunum. En neðst niðri
við kvosina sjálfa, bjuggu hinir eiginlegu verka,
nienn, sem höfðu komið hingað í atvinnuleit víðs-
vegar að..
Nikanor hafði komið of seint.. í bænum var ekk-
ert rúm fyrir Hann og fólk hans..
Karl Frantsevitsj Brutt var dugmikill, djarfur
Pjóðverji, sem hafði komið til Rússlands með
tvær hendur tómar.. Hann kepti sér litla og lé-
lega námu, þar sem kolin voru dregin upp með
frumstæðustu tækjum.. Göngin inn í námu hans
lágu yst í námuhverfinu, sem var alment kallað ó-
þefsnáman, og kvosin hafði fylgt með námulandinu.
Á fáeinum árum hafði námuþorpið breyst í litla
borg, og náman var orðin ein hin stærsta í öllu
Rússlandi.. Námugöngin lengdust og ný námugöng
voru grafin. Húsin risu upp hvarvetna, alveg að ó-
þefskvosinni. Námueigandiiin sá að hánn yrði að
færa út kvíarnar og hvergi var undankomu auðið
nema með því að byggja í kvosinni..
Pað var einmitt um sama leyti og námueigandan-
um datt þetta snjallræðjí í hug, að Nikanor kom á
skrifstofu hans og bað hann um húsnæði.. Af gjaf-
mildi sinni gaf námueigandinn honum ölmusu, lítinn
blett og nokkrar fjalir..
Þetta er hræðilegur staður. En rauðhærði námu-
grafarinn ber höfuðið hátt og gengur föstum skref-
um niður í ;dældina.. Hann er þegar búinn aðvelja
sér dálitla landspildu sólarsinnis í dældinnii Hann
mælir spilduna, sem hann má taka, það eru 20 fer-
hyrningsmetrar.. Svo rífur gamli námugrafarinn
lambskinnshúfuna af höfði sér, snýr ásjónu sinni
móti austri.. Nikanor fellur á kné og skipar konu
sinni, syni og tengdadóttur að gera hið sama-------
Heitar varir fjögurra manna kyssa moldina og
hvísla með tilbeiðslurómi:
— Blessaðu okkur drottinn..
Pau taka ekki cftir beiskri remmunni, scm legg-
ur upp úr leirnum né ólyktinni af rotnuðum hræjum.
Pau byrja strax að grafa..
Aðeins dökkhærði sonarsonurinn hans Nikanors
gerir ekkert.. Hann gleðst yfir frelsinu, sem hann
hefir nú öðlast að lokum.. Dag eftir dag hefirhann
orðið að dúsa; í skólanum og horfa á kolabyngina
út um rykuga skólagluggana..
Hvílíkt frelsi. Kosjma hleypur fram og aftur um
brúnirnar fyrir ofan kvosina og á milli þess hleyp
ur hann til fólksins, sem er að vinna.. Niðri ídæld-
inni er honum kalt, þrátt fyrir það þótt sólin skíni
í heiði.. Sólin blygðast sín fyrir að líta þangaðnið-
ur.. Kosjma reynir að fara heim aftur. Hann er
orðinn þreyttur á að leika sér.. Hann víkur sér að
ömmunni og spyr hvort ekki sé kominn tími til
heimferðar, en hún gegnir kvabbi barnsins e,ngu..
Kosjma leiðist.. Svo víkur hann sér að afanum
og spyr:
— Til hvers erurn við a ð grafa svona stóra
gröf. Nikanor réttir úr bakinu. Hann er hræddur við
orð drengsins, svo kastar hann frá sér skóflunni
og gefur litla snáðanum utanundir með grjóthörðum
fingrunum: ,
— Þegiðu hvolpur.
Nikanor kemur ekki svefn á auga.. Hann grefur og
grefur, eins og hann vilji á þann hátt forðast örlög
in, jafnvel á næturnar yfirgefa þau ekki Óþefskvos-
ina, en láta sér nægja að kynda bál og halda áfram
að grafa.
Enginn kvartar.
Afi tekur drenginn á handlegginn og skegg hans
kitlar hann í andlitinu. Gamli maðurinn hefir sínar
duldu tilfinningar gagnvart þessu barni.
— Kozjma, hugsaðu þér hvað verður gaman að
búa hér.
— Eg þoli ekki við hérna, hér er svomikil ólykt.
Afinn lætur drenginn lausan og horfir á eftir hon-
um myrkum augum þar sem hann hleypur í burtu.
Nikanor er áhyggjufullur.
— Drengurinn elst upp eins og villidýr — hugsar
hann—. Jafnvel göngulag hans er ekki okkar. Við