Þjóðviljinn - 14.05.1938, Blaðsíða 4

SjB [\íý/eJ5io s§
Jeg ákaeri..
(pættir úr æfisögu
EMÍLE ZOLA)
Stórkostleg amerísk kvik-
mynd af æfiferli franska
stórskáldsins og mikil-
mennisins Emile Zola.
í myndinni er rakið frá
upphafi til enda Dreyfus-
málið alræmda.
Aðalhlutv. leika:
Paul Muni,
sem Zola,
Joseph Schildkraut,
Robert Barrett,
sem Esterhazy
majór, o. fl.
Næturlæknir
í nótt er Halldór Stefánsson,
Ránargötu 12, sími 2334.
Næturvörður
er í Ingólfs- og Reykjavíkur
apóteki.
Útvarpið í dag:
10.00 Veðurfregnir.
12,00 Hádegisútvarp.
15.00 Veðurfregnir.
19,10 Veðurfregnir.
19.40 Auglýsingar.
19.50 Fréttir.
20.15 Leikrit: „Frúin sefur”
(Brynjólfur Jóhannesson, Al-
freð Andrésson, Póra Borg).
20.50 Strokkvartett útvarpsins,
leikur.
21.15 Hljómplötur: Kórlög.
21.40 Danslög.
Ferðafélagið
efnir til skemtifarar á morg-
þlÓÐV ILIINN
un suður á Reykjanes og til
skíðafarar upp á Skarðsheiði.
Farmiðar að báðum ferðunum
verða seldir til kl. 7 í kvöld á
Steindórsstöð.
Kvöldskemtun og dans /
verður haldin í Varðarhúsinu
í kvöld. Par verður meðal ann-
ars til skemtunar, nýjar gaman-
vísur úrbænum, erindi um kossa
og nýstárleg musik. Er það nýr
skemtifélagshópur, „Sumar-
klúbburinn\ sem byrjar þarna
starfsemi sína og mun ætla að
vanda til skemtana sinna.
Elsa Sigfúss
efnir til miðnættisUjómleika /
kvöld kl. 11 Vs í Gamla Bíó.
Breytt dagskrá. Carl Billich
aðstoðar. Aðgöngumiðar seldir
í Hljóðfærahúsinu og hjá Kat-
rínu Viðar.
Skemtun.
Ungherjar efna til skemtunar
í kvöld kl. 8 í Lesstofunni á
Vatnsstíg 3. Margt skemtilegt
er á dagskrá, svo sem kórsöng-
ur, ræða, upplestur, munnhörpu
trio, Bíó og vikivakar.
Lokadansleikur
„Vorboðans“ verður haldinn
í kvöld í Iðnó kl. 10. Allur
ágóði af skemtuninni rennur til
barnaheimilins „Vorboðans“.
Skemtið ykkur og styðjið um
leið þarft málefni
Ungherjar!
Skemmtifundur fyrir eldri deildina verður í kvöld,
laugardag, kl. 8, í tilefni af lokun lesstofunnar á Vatn^
stíg 3.
DAGSKRÁ:
1. Skýrt frá störfum lesstofunnar.
2. Kórsöngur.
3. Ræða.
4. Upplestur.
5. Munnhörputrío.
6. Vikivakar.
Fundurinn er aðeins fyrir eldri deildina.
Stjórnin.
Flntningadagur
Leikfélag Reykjavíkur
sýnir á morgun gamanleik-
inn „Skírn, sem segir sex“og
er það síðasta sýning á þessum
ágæta leik, því að í næstu viku
hefjast sýningar félagsins með
Reumert-hjónunum. Þetta er
því einasta tækifærið, sem eftir
er, til þess að sjá „Skírnina“.
Ríkisskip.
Súðin fór frá Reykjavík' í gær
kvöldi. Esja var á Hornafirði
í gær.
Menn flytja búslóð sína hús úr húsi. En þeir
sem einu sinni byrja að skifta við KRONhalda
því áfram og daglega bætast nýjir í hópinn.
Gamlaf3io %
Anminija miijðna-
mæriagamir
Bráðskemmtileg og fyndin
sænsk gamanmynd
gerð samkvæmt hinni
kunnu skemmtisögu
t „Tre Mænd i Sneen“
eftir
Erik Kastner.
Aðalhlutverkið leikur
ADOLF JAHR.
Lelkfél. Reykjaolkar
,Skfrn sem
seglr sex4
Gamanleikur í 3 þáttum. ’
Eftir OSKAR BRAATEN
Sýning á morgun kl. 8.
LÆKKAÐ VERÐ!
Síðasta sinn!
Aðgöngumiðar seldir frá kl.
4 til 7 í dag og eftir kl. 1 á
morgun .
ÍBfiB
1—2 herbergi og eldhús með
þægindum óskast strax. Upplýs
ingar Njálsgötu 33 A niðri.
I R.
efnir til gönguferðar upp á
Hengil á morgun. Þeir, sem
vilja, geta tekið skíði með sér,
því að enn er hið besta skíða-
færi í brekkum þar efra. Lagt
verður af stað frá Söluturninum
kl. 8Va í fyrramálið. Farmiðar
(seldir í dag í Stálhúsgögn,
Laugavegi 11.
Alexander Avdejenko:
Eg elska ... 34
— Ég hefi keypt það, elsku pabbi minn.. Láttu
mig sökkva niður í jörðina og standa aldrei fram-
ar upp..
Pabbi þrýsti höfði Vörju niður að gólfinu og tog-
qjði í hár hennar. Að því búnu miðaði hann þung-
um hnefanum á gagnaugu hennar. Svo lét hann
livert höggið falla af öðru og stundi við svo að
jijridir tók í jallri stofunni.. Borðið hoppaði til og frá
á rammskokkum fótunum.. Óp barnanna og kvein
Vörju yfirgnæfðu allt annað..
— Viltu segja mér, hvar þú hefir fengið þessa
gripi alla saman..
— Já, já..
Qg svo sagði Varjka að Aganesov hefði
gefið henni fínu skinnskóna og meira að segja
heila rúblu og eyrnahringa úr gleri. Feiti slátr-
arinn hafði gefið henni sjalið og einhver sá þriðji
hafði gefið hdrini fallegu sokkana og látúnshring-
inn, ennfremur hafði hann gefið henni ávexti og
freyðandi víti. Hann hafði kysst hana á varirnar og
kropið á kné frammi fyrir köldum fótum hennar.
Hver var það . . . því hafði hún alyeg gleymt.
Hún sagði pabba alla söguna, aðeins eitt dró
hún uridan . . , Hún minntist ekki á sítrónuna.
Pabbi reisti hana á fætur, ýtti henni út að veggn-
um og sagði af miklum þunga:
— Þvoðu þér og yfirgefðu húsið. Gleymdu því
að þú átt föður, bölvuð tíkin. I
En Varjka fór út án þess að þvo sér. Silkiherða-
sjalið lá eftir á gólfinu og drógst með fótum henn-
ar, er hún fór.
Ég hljóp út úr hreysinu og þaut á eftir henni.
Hújn fór sína leið án þess að líta tilbaka. Varjka var
lítil og lotiri í baki. Hún gekk yfir torgið og fram-
hjá verkfræðingabústöðunum og í áttina til verk- *
smiðjunnar.
Allan dagirin var hún á ferli, og um kvöldið nam
hún staðar fyrir utan næturkrá Aganesovs og sýnd-
ist vera að ráða fram úr einhverju. Ég hljóp til
hennar og snerti kalda hönd hennar óttasleginn.
— Varjka.
Hún snéri sér hvasst að mér og varir hennar
titruðu.
— Farðu heim, Sanj.
Varjka opnaði dyrnar á kránni og hvarf inn í
myrkrið.
Síðar ráfaði Varjka öluð um torgið. Henni
varð aldrei skotaskuld með peninga, en líkami henn-
ar megraðist og þreyttist af dvöl hennar á nætur-
kránni. Hún var nú komin á þann markað, sem
aldrei fylltist. Hún varð vinkona þjófa og hún skreið
upp á loftin í vöiiugeymsluhúsunum til þess að stela
líni. Hún stóð á gatnamótum og seiddi til sín karl-
menn. Augu hennar voru þrútin og blóðhlaupin af
drykkju og barsmíðpm.
Ég var orðinn einn míns liðs og hafði misst alla
ættingja og vini. Dag nokkurn mætti ég Vörjku á
markaðinum. Með öskugráum fingrum molaði hún
niður brauð, sem hún hélt á og gleypti brauðmolana
jafnóðum. Brauðið ilmaði í höndum hennar. Ég
nálgaðist hana hræddur. Hár hennar var enn gló-
bjart eins og áður, en það var farið að þynnast.
Kinnbeinin voru útskotin, andlitið fölt og magurt,
varirnar voru sprungnar.
Varjka gekk til mín og sagði:
— Sanj. *
Ég stóðst ekki þessa blíðu og féll á kné. Vörjku
var nög boðið. Veikbyggð og veikluð eins og hún
var settist hún við hlið mína og þrýsti höfði mínu
að þeim stað á líkama sínum, þar sem áður voru
þrýstin og heit brjóst.
Markaðsfólkið þyrptist saman umhverfis okkur.
— Veslingurinn, hvað hún iðrast, sagði einhver
kvensa, sem fór framhjá með þunga körfu á bak-
inu. Svo síó luýi á bæði lærin af undrun.
— Hún hefir ef til vill fundið drenginn sinn,
sagði gömul kona í dökkum kjól.
— Ef til vill er það bróðir hennar, greip einhver
annar fram í.
— Smábróðir, því býst ég tæplega við. Hún á
hóp af krökkum sem komin eru á giftingaraldur.
Varjka strauk höndunum yfir hár mitt, lagfærði
skyrtuna mína, þerraði tárin úr augum mínum og
huggaði mig.
— Vertu rólegur, Sanj . . . vertu rólegur. Bráð-
um kemur sumarið og þá skul.um við ganga út í
skóginn, hlaupa niður að fljótinu og baða okkur.