Þjóðviljinn - 29.07.1939, Blaðsíða 4

Næturlæknir: 1 nótt Alfred Gísla
son, Brávallagötu 22, sími 3894;
aðra nótt Axel Blöndal, Eiríks-
götu 31, sími 3451; aðfaranótt
þriðjudagsins Bergsveinn Ólafsson
Hringbraut 183, sími 4985; helgi-
dagslæltnir Sveinn Pétursson,
Garðastræti 34, sími 1611,
Næturvörður er í nótt í Reykja- |
víkur apóteki og Lyfjabúðinni Ið-
unxi, aðra nótt í Laugavegs- og Ing
ólfs apótekum.
Útvarpið í dag:
11.00 Veðurfregnir.
12.00 Hádegisútvarp.
16.00 Veðurfregnir.
19.30 'Hljómplötur: Létt lög.
19.40 Auglýsingar.
19.45 Fréttir.
20.10 Veðurfregnir.
20.20 Hljómplötur: Norsk lög.
20.30 Upplestur: „Frú Engilberts”
smásaga eftir Dilling (Haraldur
Bjömsson, leikari).
20.55 Útvai'p3tríóið leikui’.
21.15 Hljómplötur: a)Sænskir al-
þýðusöngvar. b) Gamlir dansar.
21.50 Fréttaágrip.
21.55 Dansl"g.
24.00 Dagokrárlok.
Athygli skal vakin á auglýsingu
bprgarritara á öðrum stað hér í
blaðinu um að frá þessum mánaða
mótum falla dráttarvextir á fyrsta
fimmtung ógoldinna útsvara.
Fiskhöllin og aðrar fiskútsölur
Jóns & Steingríms auglýsa hér í
blaðinu í dag símanúmer allra út-
sölustaöanna, Ættu húsmæður að
klippa lista þennan úr blaðinu og
hafa hann við hendina, svo að þær
þurfi ekki lengi að leita er þær
vanhagar um fisk á torðið.
Btfreiðaslys. X garmorgun var
bifreiðin G-53 á leið frá Kleifar-
vatni niður í Hafnarfjcrð. Þegar
hún kom niður í bæinn, rakot hún
á dreng. Féll drengurinn í gö'”
og meiddist hann nokkuð á höfði.
Bifreiðastjórinn ók drengnum taf-
arlaust á sjúkrahús og gerði lækn-
ir að meiðslum hans.
Hjónaband. t gær voru gefin
saman í hjónaband ungfrú Anna i
Egilsdóttir og Birgir Einarsson,
exam. pharm.
Frídagur verzlunarmanna. Ráð-
ið er að .verzlunarmenn efni til
Vestmannaeyjaferðar á frídegi sín-
um að þessu sinni og fara þeir
þangað á föstudaginn kemur. Auk
þess efna þeir til farar upp í Borg
arfjÖrð og austur í Þjórsárdal,
að Gullfossi og Geysi. Loks verður
svo skemmtun að Eiði sunnudag
og mánudag 6. og 7, ágúst.
Þoka hefur verið undan-
farna daga fyrir norðurlandi og
sildveiði lítil. Síldarverksmiðjurn-
ar eru nú orðnar nálega síldarlaus
ar og söltun er enn sem komið er
lítil sem engin.
De Grasse, franskt skemmti-
ferðaskip, er væntanlegt hingað í
fyrramálið. Ekki var vitað i gær
hve margir farþegar eru með skip-
inu. Það fer héðan aftur annað
kvöld.
Sjómannasýningin verður lokuð
annað kvöld. X dag og á morgun
eru því síðustu forvöð að kynnast
þessari stórmerku sýningu.
jMÓDVIUIMM
gfs Ný/a bib aja
Hcfnd I
Indíánanna f
■ Hrikalega spennandi og æfin-
týrmikil Cowboymynd.
I
Aðalhlutverkið leikur Cow-J
X boykappinn
% Dick Foran og
X Paula Stone.
Ý Aukamynd:
GLEÐITÓNAB
V Amerísk músikmynd.
%
X Börn fá ekki aðgang.
§L GöttAql f3iö %
Pcrsneskl
næfurgalínn
„Romance in fche Dark”
Fjörug og létt Paramount-^
X gamanmynd, með söng og*
X hljómlist og hressandi fyndni.*
X Aðaihlutverkin leika:
Ý John Barrymore, %
X Metropolitan söngkonan X
Y Gladys Swarthoufc og |
Y John Boles. |
Y Aukamynd: X
'i f
f !
Hörnstcínar islenzkrar flugmenníngar lagðír.
Framhald af 3. síðu.
nau Baby‘‘, lét Sigurð Jónsson
draga sig á loft, og hóf þar list-
flug, er unun var á að horfa. Og
svo væri Sigurður Jónsson kapítuli
út af fyrir sig, fyrr en varði fór
TF-SUX að ólmast, margsteypti sér
kollhnís og lét öllum látum, virt-
ist loks ætla að stingast beint á nef-i
ið til jarðar, og snérist um sjálfa
sig eins og fjaðrafokka, en þetta
var þá allt leikur og listflug,
þó með þeim eiginleik, að hroll-
ur fer um áhorfandann, svo líkt
er þetta leik að dauðanum.
Mér hafði liiizt Sigurður svo hæg-.
lætislegur á leiðinni uppeftir, að
ég trúði honum varla til þessara
óláta, en þegar hann var kominn
með fallhlífina spennta á bakið,
þóttist ég sjá að hann mundi til í
allt. Að loknu listfluginu liauð hann
!okkur blaðamönnunum í fluglúr með
sér, og er sá fyrsti hafði spurt
svona hinsegin hvort venja væri að
„loopa” ef tveir vaíríi í vélinni og
fengið neitandi svar, trúðum við Sig
urði fyrir lífi okkar og fengum
hressilega „lyftingu“, nutum þess að
klífa Vífilsfell án Jiess að steita
fót viðsteini og sáum landið breið-
ast út eins og risastórt kort.
En almennileg lýsing á öllu þessu
yrði alltof löng, enda er ekkert
gaman að lesa um slíkt hjá því
að sjá og reyna.
Það er liarður skóli, sem flug-
menn verða að ganga í gegnum,
áður en þeir geta flogið frjálsir og
öruggir leiðar sinnar. Og þegar
maður sér ungu svifflugmennina að
ver'ki og lieyrir sagt frá störfum
þejrra, hinni sigursælu baráttu við
erfiðleikana, hvernig þeir ryðja úr
vegi einni tálmuninni eftir aðra
með þvi að beita sjáifa sig hörku
leggja meira og rneira á sig af
vinnu og aga, — þá verður manni
að dást að þessum æskumönnum, þá
sannfærist maður um að þarna, í
Svifflugfélaginu, er að vingast úr !
það mannval, er siðarmeir leggur
flugleiðirnar æ þéttar og þéttar
yfir okkar ógreiðfæra land.
Svifflug er íþrótt, mikiifengleg í-
þrótt. En það er meira. Jafnframt
því að vera heilsusainleg og fögur i-
þrótt er svifflugið fyrsti undirbún-
lingsskólinn í ahuennri flugþekkingu.
Það er ekki lítil flugmenntun, er;
svifflugmaður hefur aflað sér, bæði
fræðilega og í framkvæmd. Flug-
nám á vélfiugu kemur þá eins og
stigmunur, mörg erfiðustu undir-
stöðuatriðin eru þegar orðin þaul-
kunn og æfð.
Það er ekki heiglum hent að
vera fluginaður á islandi, meðan
flugið er á byrjunarstigi. „Ég dáisl
að íslenzku flugmönnunum, sem
fljúga norður og austur yfir land
þar sem á Iöngum svæðum er engr-
ar hjálpar að vænta, ef eitthvað fer
aflaga”, sagði Fritz Schauerte í
fyrradag. „t lönrlum, þar sem flug-
menning er orðin mikil, er starf
fiugmannsins margfalt auðveldara
og áhættuminna. Þar er þétt net
af flugvöllum, sem hægt er að leita
tit ef eittlivað verður að. Já, ég
dáist að dugnaði og flugöryggi ís-
lenzku flugmannanna”.
Hér á landi er mjög líklegt að
flugmenn okkar i framtiðinni verði
einmitt úrval úr svifflugmönnunum,
— og þó ekki væri nema þess
vegna ætti hið opinbera að láta
svifflugið til sín taka og styrkja
það, engu síður en vélflug. Það
er að lcggja inn peninga, sem renta
jsig í fraintíðinni, og það i náinni
-fraintið
Á flugdaginn i fyrra þyrptust
Reykvíkinggar upp á Sandskeið til
að sjá erlenda gesti sýna listir
sínar. í ár er þar enn gleðilegri
sýningu að sjá. Flugdagurinn i ár
er fyrst og fremst borinn uppi af
flugi íslendinga, af ungum mönn-
uml, sem með erfiði, þolgæði og
hörku, liafa tiieinkað sér tækni
flugsins. Peir svífa þar um í þög-i
ulum, vélarlausum flugum, og
sýna fífldjörf listflug á vélflugu,
með þeirri öryggi og festu sem
einkennir þaulvana menn.
Og um hvað átti svo grsinin að
verða? Hún átti að verða viður-
kenningarvottur frá Þjóðviljanum lil
þelrra manna, sem eru að skapa
íslenzka flugmenningu til braut*
ryðjendanna Sigurðar Jónssonar,
Agnars Kofoed-Hansen — sem nú
er fjarri góðu gamni og ann-
arra íslenzkra flugmanna til
svifflugmannanna, sem nú eru að
þjálfa sig til þjónustu við íslenzk
flugmál. Það er menningar- og þjóð
nytjastarf, sem þeir eru að vinna.
Viðleitni þeirra á skilið samúð og
stuðning allra framfaraafla með
þjóðinni.
S, fí,
39
GRAHAM GREENE:
SKAMMBYSSA
T I L L E I G U
„SUguð og slitin ai'. lífinu? Hvað?”
„Nei, fari það”.
„En ef hún iiefði iiafl meiri. sjálísvirðingu — —” hélt
fulltrúinn áfram í slriðnisróm, af því að rann gerði ráð
fyríi: að Matlie v;eri svona beygður af því að ályktanir
iians hefðu reyiizt skakkar.
„Eg hef aldrei orðið þess var, að liana brysti sjálfs-
virðingu”, sagði Matlier. Hann snéri sér nú frá giugg-
anum. Hann gleymdi þ.vi nú algerlega, að íulltrúinn var
yfirmaður hans og að liann varð að umgangast hann með
kurleisi og varíærni. „Skiljið þér ekkert maður”, sagði
hann. „Skiljið þér ekki, að hann lét hana bera koffirtið
með því að halda um gikkinn á skammbyssunni. Hann
neyddi hana lil þess að fara úl i óbyggða húsið. Eg verða
að fara þangað undir eins. Hann liefitr a'llað að myrða
liana”.
„Nei, nei”, sagði fulllrúinn. „Þér gleymið einu: Hún
borgaði Green peningana og varð honum samferða úl
úr húsinu. Hann lylgdi henni yfir götuna”.
„En ég get svarið”, sagði Mather, „að hún hafði ekkert
skylt við Raven. Það er brjálæði að halda það. Við vorum
trúlofuð og ætluðum að fara að gifta okkur”.
„Petta er ekki skemmtilegt”, sagði fulltrúinn. Hann
hugsaði sig um, tók upp brunna cldspýlu og verkaði
undan nögl. Svo rétti hann Malher úrklippuna með
myndinni og sagði: „Geymið jietta. Við verðum að laka
|>etta á annan hátl”.
„Nei”, sagði Malher. „Mér hefur verið falið þetla mál.
Sjáið um að myndin komist í blöðin. Þetta er léleg
mynd!!. Hann vildi ekki líta á hana. „Hún er miklu lag-
legri. Eg skal síma heiin eftir belri mynd. Eg á lieilt
spjald af polyfolomyndum af lienni. I’ar sésl Imn frá
öihun hliðum og í ýnismn slellingum. Það er ága*tt til
að biiiasl í blöðunum”,
„Mér þykir þetla mjög leitt, Mather”, sagði fulltrúinn.
„Á ég ekki að síma iil Scotiand Yard? I’eir gela senl ein-
hvern annan”.
Það er engnn betri en ég til þess að lásl við þetta
mál”, sagði Malher. „iíg þékk-i hana. Svo íramariega
sem liún verður. fundin, skal ég finna hana. Eg fæ mér
strax híl út að húsinu. Hugsanlegt er, að maðurinn, sem
þér senduð, hafi lálið sér yfirsjást í einhverju. Eg þekki
liana.
..Á þessu hlýtur að finnast eiiihver skýring”, sagði full-
Irúinn.
„Skiljið þér ekki”,sagði Mather, „að ef skýririg er lil
á þessu, þá hhlur hún að vera i hæltu. Ef lil vill er hún
þegar — —
„Pá hefðum við þcgar fundió iíki'ð”.
„Viljið fiér ijiðja Saunder að korna á híl ei'fii' mér
þarna úl eftir slrax þegar hann kemur”, sagði iiather.
„Hverl er númerið?” Hanri skrifaði það vendilega hjá
sér. hann var ekki vanur að leggja annað á heilann en
gelgátur og ályktanir.
Það var langur vegur út að bygg-ingarlóðunum og í
i lnum á leiðinni liangað fékk liann góðan tíma til að
lála sér delta ýmislegt í lmg. Ef lil vill liafði hún sofnað
í lestinni og haldið álram áleiðis lil York. Ef lii viil hafði
hún tekið aðra lesl — og ekkerl var þarna í iilla, óásjá-
lega húsinu, sem honufn fannst mólmæla þeirri ágizkun.
Hann liitli þar í daglegu stofunni fyrir óeinkennisklædd-
an lögregluþjón. Eldavélin, dökkbrúnir listarnir, ódýr,
eikarmálaður panel, dökk gluggatjöld, ódýr húsgögn,
húsiö sjálfl — allt var það gagnstæ.ll hennar smekk. „Hér
er ekkerl að finna”, sagði lögreglumaðurinn. „Álls ekk-
ert. Áuðvitað er auðséð, að hér hefur einliver ko'mið. Pað
segir rykið eftir. En þó hefur ekki verið nóg ryk til þess
að ha'gl sé að m;cla eða taka riiynd af spori. Hér er því
ekkert að gera”.
„Eitthvað hlýlur hér þó að vera, sem mark má taka
á”, sagði Mather. „Hvar liafið þér séð spor? í öllum her-
hergjunum?”