Þjóðviljinn - 12.10.1939, Blaðsíða 3

ÞJÖÐVILJINN
Fimmtudagurinn 12. október 1939.
í. s, í.
Snndmeistara
S. R. R'
ótfð
heldur áfram í.kvöld.
Keppnín hefst kl. 8,30.
Akfireyrar~ og Reykjavíkurmeísf^
arar keppa.
SUNDRÁÐ REYKJAVÍKUR.
Hnignnn voiir yilr at-
vinnnvagnm þjððarlnnar
Þad er því engín lausn á vandamálum bæjanna að
ætía að senda fleira fólk upp í sveíf.
Húsmæðnr I
Nú er rétti tíminn.
Sjaldan
er mjólfcín kosfameírí o$ nacríngarrík-
ari en síðarí hlufa sumars. Og
Aldreí
hefur mjólkín hér reynsf auðugrí af
C«bætíefní en eínmítf nú.
Panníg hafa rannsóknír þær, sem gerðar voru í
þessu skym í siðastl, septembermánuðí, sýnt,
að ef míðað er víö að neyft sé eíns
fífra á dag er mjólkín þá nægílega
auðug af þessu bæfíefní fíl að menn
gefí fengíð alfrí C-bæfíefnaþötf sínní
fullnægf í mjólkínní eínní.
Þá munu það þykja góðar fréttír, að víð rann-
sóknír þær, sem gerðar hafa veríð mánaðarlega, allt
frá siðastlíðnum áramótum, hefur það komíð í ljós,
að gerílsneyðíngín (í Stassanovél) rýrír
ekkí fínnanlega C^fjörvísmagn mjólk*
urínnar. Sýníshorn af sömu mjólk á
undan o$ eftír sfassaníseríngu sýndu
sama C^fjörvísmagn effír gerífsneyð-
ínguna og fyrír hana.
Mjólkursamsalan.
Píanókensla
Söngkennsla
Hallgrímur Jakobsson
Brávallagötu 4. Til víð-
tals kl. 5—8 þríðjud.
og föstudaga.
Nýsoðín
Svíð
daglega
Kaffísalan
Hafnarsfræfí 16
Talið um að hægt §é að leysa
vandamál atvinnuleysisins með þvi
bara að senda fólk i sveit er svo
almennt hjá blöðum ríkisstjórnarinn
ar, að nauðsynlegt er að íhuga nán-
ar hvaða raunhæfir möguleikar eru
fyrir jressum fólksflutningi og hvern
ig nú lítur út í sveitinni.
Kjör fandbúnaðar—
verkafólks.
Kjörin, sem landbúnaðarverkafólk
á islandi nú, á við að búa, er ekk-
ert sældarbrnuð. Vinnudagurinn er
nánast 12 14 tímar. Kaupið er sum
staðar sæmilegt um hásláttinn, en
þess eru þó dæmi að það fari nið-
jur í 1 5 kr um vikuna á sumrin. Og
ef völ er á ársvist, þá er það al-
gengast að verkafólk sé rétt rúm-
lega matvinnungar.
Nú má hinsvegar heita að það sé
ekki einu sinni auðvelt að komast
að í þetta sældarlif. Fátækir smá-
bændur og einyrkjar hafa ekkert
við fleira fólk að gera og flestir
meðalbændur munu heldur ekki
kæra sig um að bæta mönnum á
heimilið yfir veturinn. Það væru í
l>ezta lagi örfáir stórbændur, sero
'óldu taka við fleira fólki, ef þeir
gælu fenpið það kauplitið eða kaup-
laust.
Og það er strax auðséð livaða
áhrif aðflutningur verkafólks úr
kaupstöðunum hefði í sveitunum.
Fólkið, sem flosnaði upp í bæj-
unum, myndi beinlínis bjóða niður
kaupið fyrir sveitaverkafólkinu, er
fyrir er, gera kjör þess enn þá
verri. Afleiðingin sem heild yrði sú,
að auk þess sem lífskjörum þess
verkafólks, sem úr bæjunum flytti
hrakaði, þá versnuðu ckí kjör verst
launaða verkalýðsins á islandi,
sveitaverkalýðsins. Og samt kæmust
aðeins örfáir að. — Og það er þá
jafnvel hugsanlegur sá vítahringur,
að eitthvað af verkamönnum, sem
stórbændur réðu til sín, yrðu svo
leigðir út á togara, eins og stundum
hefurj tíðkast í sambandi við at-
kvæðaverzlun og mansal milli á-
kveðinna stórbíðnda og togaraeig-
■enda i Reykjavík. Og þá færu
„úrræði‘‘ þjóðstjórnarinnar að lita
nokkuð undariega út.
Horfurnar fyrir verkafólk, til að
lifa sem verkafólk í sveitinni, eru
þvií í senn óglæsilegar og litt hugs-
anlegar. Einkum l>ó þegar atliugað
er hvað blasir við landbúnaðinum
núna.
Horfurnar fyrír bændur.
Sú staðreynd að ár eftir ár hafa
fleiri og fleiri jarðir verið að leggj-
ast í eyði, talar sínu máli um þnð,
Verkamannafélagíð
DagsbrAn
heldur fund i Sönó fösfudagínn 13.
þ. ni. kl. 8,30 síödegis.
Fundarefní:
Félagsmál.
Afvínnulcysísmáfín.
Úrskurður Félagsdóms í Hafnarfírðí.
Gengíslögín og réftindí verklýðsfélaganna
Sýníð skírteíníð víð ínngangínn.
Félagsstjórnín.
/Aikki Aús lendir í ævintýrum. 193
Hvað er að sjá þetta! Sá er ó- Hvernig komst þú hingað Strákur! Hlægileg föt! Eg Hvað vilt þú,kona góð? Hvers-
svífinn! Reynir að flýja í stelpu- inn ? Og hvar hefurðu fengið hef nú aldrei heyrt annað eins! vegna kemurðu inn til mín á þenn
fötum. — Magga: Nei, ég ætlaði þessi hlægilegu föt? Svaraðu —Þegiðu, segi ég og farðu aft an hátt? —r Magga: Æ, það var
þara . , . strákur! ur inn, annars — ekki viljandi.
að ekki muni glæsilegt að eiga að
gerast bóndi upp í sveit nú, þegar
þeir, sem harnað liafa í þessari har
áttu, eru að gefast upp. Fordæmi
þeirra, sem mest lofa sveitalífið,
en sjálfir fiýjá i embæitfWp1 í Reykja
vik, boðar heldur ekki neitt gott.
Og hvernig er útlítið núna í svieit-
inni?
Það eru liorfur á að áburðarinn-
flutningurinn minnki stórum, svo
bændur verði sem mest að notast
við húsdýraáburðinn. Það eru enn-
fremur horfur á — og að nokkru
leyti þegar staðreynd — að fódur
mjöl flytzt mjög litiö inn og að
mest verður að treysta á heyið. Og
svo lítur út fyrir stöðimn á inn-
flutningi byggingarefnis, svo að ekki
verði hægt að reisa sæmileg hús í
sveitum, sem búandi sé í.
Afleiðingin af þessu er, að hey-
framleiðslan minnkar, gripum
fækkar og aðbúnaðurinn, bvað hús-
næði snertir, versnar. Það liggur
því í augum uppi að sízt af öllu
væri ástæða fyrir bændur til að
bæta við sig verkafólki, þegar svona
árar. Og ekki væri þá heldur girni
Tegt að eiga að fara að reisa bú
í sveit undir svona kringumstæð-
um. Því þessir sömu erfiðleikar,
sem draga úr kvikfjárræktinni, gera
og garðræktina erfiða (ál)urðarleys
ið). Og þegar svo þar við bætisf
líklega stöðvun i loðdýraræktinni,
þá fara möguleikarnir sízt að vera
miklir.
Auk skortsins á áburði og fóöri,
þá kemur svo verðhækkunin á því
htla, sem fæst, annarsvegar til að
gera búskapinn dýrari en áður, en
hinsvegar minnkun kaupgetumwr í
bæjunum, til að gera markaðinn
þar lélegri. Eins og kunnugt er,
þá er nú þegar offramleiðsla á
mjólk miðað við þá slæmu kaup-
getu, sem alþýða bæjarins nú hef-
ur. Það væri því sízt ráðlegt að
segja alþýðunni að flytja úr bæj-
unum til að fara að framleiða mjólk
'U:>]> í sveit: að framleiða enn meiri
mjólk fyrir enn minni markaðl!
Nú þegar í haust mun það vofa
yfir mörgum bændum að verða að
að skerða t>ústofn sinn og liugsan
legt að surnir flosni jafnvel unp
sökum þessara erfiðleika.
Leiðin fyrir fólkið upp í sveit-
irnar má þvi heita lokuð, og
aö svo miklu leyti, sem fólk væri
flutt þangað, ]>á yrðu kjör þess
þau verstu, sem á lapdinu þekkj-
ast. Við megum þakka fyrir, ef
hægt er að halda öllu því fólki,
sem nú er i sveitinni þar. Það er
því engrar undankomu auðið. f bæj-
unmn verðum við að skapa fólkinu
sem þai; er lífvænleg kjör. Frá því
vandamáli verður ekki flúið.
I.es ineð börnuni og unglingum.
Kennslugjald mætti greiðast meo
fæði. Uppl. í síma 4191.