Þjóðviljinn - 27.09.1940, Blaðsíða 4

Nœturlœknir í nótt: Klistín Ól-
afsdóttir, Ingólfsstræti 14, simi 2161.
2161.
Nœt:iri>örð:ir er þessa viku í ,Ifng-
ólfs- og Laugavegshapótektum. ,
12,00 Hádegisútvarp.
19.30 Hljómplötur: Norræn alþýðu
lög.
19,50 Auglýsingar.
20,00 Fréttir.
20.30 Frá Róm (Helgi Konráðsson
prestur).
20,55 Útvarpstríóið: Einleikur og
tríó.
21,15 Garðyrkjupáttur: Haustverkin
í görðum (Jóhann Jónasson ráðu-
nautur).
21.30 Hljómplötur: Sónata eftir
Beethoven, E-moll, Op. 90.
21,45 Fréttir.
Dagskrárlok.
Nokkrir vinningar frá hluta-
veltuhappdrætti Ármanns eru ó-
sóttir ennþá, og er þess fastlega
vænst að þeirra sé vitjað sem
allra fyrst í Körfugerðina, Banka-
stræti 14. Þar er einnig hægt að
fá upplýsingar um þau númer, er
út voru dregin.
Æskan og framííðín
Framhald af 2. síðu.
tryggja pjóðareiningu um réttindi
Islendinga þarf nýja stjónn og stjórn
arstefnu. Stjórn sem vanrækt hef
ur einföldustu skyldur sinar .við
land iog þjóð á að víkja. I stað henn
ar þurfum við ríkisstjórn, sem styðs
við yfirgnæfandi mieirihluta þjóð-
arinmar — ekki , einungis ' í orði
heldur einnig i i raun og veru; og
sem jafnframt leitar þeirra úrræða
til varnar landi og þjóð, sem skyn
samlegar og sjálfsagðar eru eins
og málum nú er háttað.
Til gð 'knýja fram þá breytingu
sem hér hefur verið drepið á, þarf
nýja þjóðarvakningu. Hún verður
að koma frá æskulýð landsins.
Hann á mest í húfi. Hans er fram
tíðin. En því aðeins þó að hann
reynist nú verkefnnm sínum vax-
inn iog leggi sína krafta óskipta
fram, til að leiða 'þjóðina út úr
því völundarhúsi blekkinga og
sinnuleysis, sem valdhafar aftur-
haldsins hafa villt hana í.
Rósínkranz ívarsson
FRAMH. AF 2. SIÐU.
skrifa joessa frásögn eða aðra Uka
fyrir Þjóðviljarm.
Samsætið fór ágætlega fram, en
varð hinsvegar að hætta rétt eftir
kl. 1, af því húsrúmið fékkst ekki
lengur. Annairs hefðu vafalaust all
ir gestirnir 'kosið að geta dvalið
lengur með Rósa á afmæli hans.
Rikissfjórn dýrtíðar-
ínnar,
Framhald af 1. síðu.
sem leiða húsnæðisvanidræðin yfir
alþýðuna, — stjórn skattfrjálsu stór-
útgerðarmannanna, sem sliga fólk-
ið undir sköttum og tollum, —
stjórn dýrtíðarinnar, sem bannar
verkamönnum og launþegum með
þrælalögum að hækka kaupið ,í
sararæmi við dýrtíðina, — stjórn-
vöruskattsins, sem sjálf býr við
allsnægtir meðan fólkið vantar
fleira og fleira, — þessi stjórn á
Innílega þökk fil allra, er sýndu mér vín-
semd og vírdíngu á sexfugs afmaelí mínu,
Rósinkrane A. Ivarsson,
Vetrarstarfsemi íþróttaskólans hefst 1. október. Viðtalsthni næstu
daga klukkan 4—7 síðdegis. Shni 3738.
Jón Þorsfeinsson,
Iiotvinnik og Löwenfisch tefla.
Skákmófíð í Moskva:
Löwenfísch telur Botvínntk
líklegastan tíl sigurs.
„Skákíþróffín mun hvergi eíga við eins góð
kjör að búa og i Sovéfrikjunum"
Skákmeistarinn Löwenfisch rit-
aði í fyrradag grein í sovétblaðið
„Isvestía” um skákmótið, sem nú
stendur yfir í Moskva. Löwenfisch
er einn þekktasti skákmeistari
Sovétríkjanna af eldri kynslóðinni,
og sjálfur þátttakandi í mótinu.
Nefnir hann greinina „Dirfska
æskunnar” og lofar hann mjög
hina ungu sovétskákmenn fyrir
kunnáttu þeirra, dugnað og
dirfsku.
Um úrslit mótsins segir Löwen-
fisch að mjög erfitt slé að spá
nokkru ákveðniu vegna þess að í
hverri umferð geti komið fyrir ó-
vænt atvik. Efstu meisaramir séu
mjög jafnir. Bondarevskí og Lil-
ienthal aðeins hálfurn 'vinning á eft-
ir Smisloff, þá komi Botvinnik og
Makagonoff einnig í ,hálfs vinnings
fjarlægð og loks Keres og Bolesl-
avski aðeins hálfum öðrum vinning
nieðar en efsti maður mótsins. En
með þessum fyrirvara telur Löw-
enfisch sigurmöguleika Botvinniks
Oinna mesta, þar sem hann
eigi aðelns einn i„erfíðan'‘ Inann
eftir — LiiienthaL
Löwenfísch verður tíðrætt i um
Smisloff. „Það er icngin tilviljun“,
segir hann, „að þessi 19 ára
Moskvastúdent skyldi ná jþað langt
að víkja. Hún er búin að sitja allt-
of lengi, landi og lýð til stórtjóns
og vansæmdar.
Burt með hana!
að verða fremstur >nú. þegar kom-
ið er að úrslitaþætti ' skákmótsing.
Hann komst ekki með í síðustu
keppnina um skákmeistaratitiU Sov-
étríkjanna, en skýzt nú fram úr sér
frægari mönnum, án allrar virðingar
fyrir frægð þeirra. Hann byrjaði
ekki eins ljómandi og Stolberg
en hefur enzt betur“.
LöwenfísCh telur skákstíl Smisl-
'off mjög athyglisverðan, og segir
að margar skákir hans á mótinu
séu fallegar og lærdómsrikar.
Löwenfisch skrifar einnig ýtar-
lega um Boleslavski, „,Þessi rúm-
lega tvítugi tJkraínumeistari hefur
staðið sig vel. Hann vann titil sinn
19 ára, og ,hefur varið hann með •
prýði. Hann byrjaði ekki sem bezt
á þessu rnóti, og meistaramir álitu
sýnilega að þeir ættu allskostar við
hann, en það álit hefur breytzt“.
Segir Löwenfisch að iBoleslavskí sé
fruimlegur >og sterkur skákmaður,
„Það ánægjulegasta við þetta
rnót“, segir í greininni, „er sú stað-
reynd, ,að þar kemur fram heill
hópur kornungra, framúrskarandi
skákmanna, sem með kunnáttu sinni
dirfsku 'Og dugnaði eru í þann veg-
inn að fara fram úr eldri kynslóð-
inni. Þetta er órækur vottur um
gróandaim í skáklífi Sovétrikjaima,
endia mun skákíþróttin hvergi ann-
arsstaðar eiga jafn almennum vin-
sælduni að fagna, og búa við eins
góð kjör og hér“.
Skáldsaga ettir Mark Caywood
dyrnar og það heyrðist smellur, þegar höfuðið á honum skall
á þilinu á móti.
Eg brosti framan í stutta þrekvaxna manninn, sem hafði
lofað því að vera vinur minn og virtist ætla að efna það.
Þakka þér fyrir Abel, sagði ég lágt. Bíddu bara þangað til
ég er kominn á fætur og orðinn frískur aftur — þá skal ekki
standa á því, að ég fóðri hákarlana á þessum litla Spanjóla
— svo sannarlega sem ég heiti John Nichol.
Abel Gosport lokaði dyrunum vfel og gáði vandlega í hvern
krók og kima á klefanum (hann virtist vanur að gera það áour
en samræður hófust) og leit á mig eins og honum mislíkaði
mjög við mig.
Hvað sagði ég ekki, stýrimaður? spurði hann.
Hvað sagðirðu mér? spurði ég á móti. Eg hef gleymt því.
Sagði ég þér ekki, að þú fengir í þig kúlu, ef þú gerðir
nokkra uppreisnartilraun ? Gerði ég það kannske ekki?
Alveg rétt, játaði ég sneypulegur. Vertu ekki að rifja það
upp. Abel, hvar kom skotið í mig? Er ég mikið" særður ? Veiztu
það? Hver er læknir á þessum dalli?
Hún hefur verið að lappa þig saman, sagði Abel og tyllti
sér á bekk. Eg hef nú vitað menn særast meira en, þetta á
fjörugu laugardagskvöldi — og jafngóða eftir nokkra daga.
Þetta lagast fljótt, stýrimaður. En, drottinn minn dýri,' þú
varst heppinn. Ef kúlan hefði farið hálftommu innar, þá hefð-
irðu fengið gat á lungun. Hann varð allt í einu gremjulegur á
svip. Hvern fjandann sjálfan varstu að gera? Hélztu að þú
gætir ráðið við okkur öll? Datt þér það í hug?
Eg ætlaði að loka ykkur öll niðri, sagði ég, og mér hefði
tekizt það, ef þessi kvenvargur hefði ekki verið, bætti ég við
gremjulega.
Gæti ekki skeð, að þú hafir gleymt lúkunni frammí? spurði
Abel illkvitnislega.
Er lúka þar líka ? spurði ég undrandi.
Abel hló hæðnislega. Eg heyrði á hlátrinum, að áætlun mín
hafði verið aulaleg. Það sem ég hafði tekið fyrir skýli utan
um akkerisvinduna, var þriðji uppgangur skipshafnarinnar.
Setjum svo, að þér hefði tekizt að koma okkur öllum undir
lás og slá? Hvað þá?
Það var vöruflutningaskip framundan, tautaði ég.
Jæja, þar lá hundurinn grafinn. Hann blístraði lágt og það
var eins og hann sæi nú fyrst ástæðuna til minnar árangurs-
lausu flóttatilraunar.
Stýrimaður góður, eftir þetta væri ég ekki hissa, þó að þér
væri hollara að gæta varúðar í hegðun þinni. Hvað finnst þér?
Eg er ekki frá því, mælti ég iðrunarfullur. Að minnsta kosti
þangað til ég get farið að hreyfa mig aftur, — og ég stundi
þungan. Þú átt víst ekki sígarettu aflögu?
Hérna, sagði Abel. Undan afarvíðri peysunni dró hann litla,
gullfallega pípu, tilreykta vel. Hvernig lízt þér á hana þessa ?
Dásamlega, tautaði ég og þreif dýrgripinn. Abel, þú ert al-
veg ágætur. Nú vantar bara tóbak.
Andartaki síðar reykti ég og púaði ánægjulega. Abel stóð
upp. Eg gat ekki látið vera að íhuga hvaða óþekkt afl það
væri, sem hefði þau áhrif á þennan harðgerða bófa, sem áreið-
anlega þekkti innviðina í mörgum fangelsum, að hann tók
flæking eins og mig upp á arma sína. Eg brosti. Ekki af neinu
öðru en því, að við vorum báðir Lundúnabúar og við Tom
gamli Gosport höfðum verið lagsbræður endur fyrir löngu.
Einkennileg frímúrararegla — sjórinn.
Beztu þakkir, kunningi, sagði ég í einlægni. (Eg forðaðist
að spyrja um hvaðan pípan væri fengin. Slíkt hefði verið brot
á almennu velsæmi. Það er líka til gullvæg regla, sem Ægir
kennir þeim, sem hann dýrka: að lífið er of stutt til þess að
gera sér rellu út af smámunum).
Eg hélt áfram: Þú skalt skila til rottusnjáldurs, að ég ætli
að varpa honum fyrir borð strax og ég verð frískur.
Farðu varlega, lasm, sagði vinur minn. Þeir eru mestu mát-
ar Gringo og skipstjórinn. Hann metur Gringo meira, en hina
alla til samans.
Eg hef séð þrjá af áhöfninni, sagði ég glettnislega, og hví-
líkur lýður! Hvernig líta hinir út?
Abel dró annað augað í pung, rykkti höfðinu snöggt til og