Þjóðviljinn - 05.11.1940, Síða 4

Næturlæknir í nótt: Pétur Ja-
kobsson. Leifsgötu 9, sími 2735.
■Næturvörður er þessa viku í
Ingólfs- og Laugavegs-apótekum.
Nokkur börn eða unglinga
vanta í barnakór. Upplýsingar í
síma 3749.
Útvarpið í dag:
12.00—13.00 Hádegisútvarp.
15.30—16.00 Miðdegisútvarp.
18.30 Dönskukennsla, 1. fl.
19.00 Enskukennsla, 2. fl.
19.25 Hljómplötur: Lög úr óper-
ettum og fónfilmum.
19.50 Auglýsingar.
20.00 Fréttir.
20.30 Erindi: tJr sögu sönglistar-
innar (með tóndæmum), I: Get-
‘ gátur um uppruna hennar (Ro-
bert Abraham).
21.00 Tónleikar Tónlistarskólans:
Tríó, Op. 1 nr. 3,. eftir Beet-
hoven.
21.30 Hljómpiötur: Sálmasymfón-
ían eftir Stravinsky.
22.00 Fréttir.
Dagskrárlok.
Má fínna
Ég kom seint heim í gærkveldi
og hugði gott til hvildar og svefns.
Inn í svefnberbergið heyrðist mik-
J1 háreysti, söngl og óp einhvers-
staðar að utan. Pað hagar þannig til
á pessu svæðí; í bænum, að par er
húsahvirfing, sem myndar einskon
ar einskonar berghring, sem berg
málar hávaðann eins og til dæmis
Ásbyrgi, pótt Ijótt sé að hafa við
slíkan samanburð. Mér varð eitt
sinn að orði við hygginn mann:
Það er eins og vitlausir menn
hafi byggt stóra hluta af Reykja-
vík. „Hvi segir pú sins og“? svar-
aði hann. En sleppum nú pessu.
Mér tókst að sofna, en kl. 2 reif
pessi hávaði mann upp af fasta
svefni. Ég hugsaði, pað er bezt að
klæðast, fara út iog sjá hvað geng
ur á. Og pað var í rauninni nokk
uð lærdómsrikt að vera úti pessa •
stuttu stund, sem ég tók til pess
að lita á næturlífið á litlum bletti
í Reykjavík-
Mestur hávaðinn kom frá einni
íbúð í húsi einu við Hringbraut.
Er mér sagt að par búi einhleyping
ar. Gluggar stóðu opnir vítt á gátt
í pessari íbúð, peim rnegin, sem
snýr inn i hvirSnguna. Hávaðinn
ómaði pví af fullum krafti inn í
iallar íbúðimair í grendinni, og heyrð
ist meira að segja töluvert langa
leið. Par orgaði giaumskratti, par
heyrðust háværar raddir karla og
kvenna, innlendra og erlemdra, par
var söngl og hávaði. En petta var
ekki nóg. Að minnsta kosti átveim
ur öðrum stöðum í húsinu' sá ég
fólk inn um gluggana, sem var í
svipuðu ásigkomulagi og getur ekki
hafá verið gáð. Ekki var verið að
draga fyTir gluggana eða fara leynt
með hlutina. í næsta húsi (Berg-
pórugötu) var svo eitthvað svip-
að á ferð að minnsta kosti í ,einni
ibúð. Ég heyrði langa leið að sagt
var: „Elsku hjartað mitt, pú átt
ekki að láta pannig, pö pú verðir
fullur“. Parna kom svo sjö manna
bíll, þéttsetinn. Út úr honum stigu
fullir menn. Vestan Grettisgötuna.
Forsefakosnín$»
arnar í Bandaríkj
unum í dag
Talið líklegt að Roosc_
vclf sígrí
Forsetakosningarniir í Banda-
ríkjunum fara fram í dag, og var
talið líldegt í gær, aÓ Roosevelt
frambjóðandi demólu-ata, muni
sigra.
Roosevelt og Wilkie, frambjóð-
andi Repúblikana, héldu síðustti
kosningaræður sínar í gærkvöld,
og var þeim útvarpað um öll
Bandaríkin.
Kommúnistaflokkur Bandaríkj-
anna býður fram helzta leiðtoga
sinn, Earl Browder. Varaforseta-
frambjóðandi flokksins er negrinn
James Ford. I kosningabaráttunni
hefur verið haldið uppi áköfum
ofsóknuim gegn kommúnistum og
frambjóðendum þeirra. Ræðu-
mönnum og talsmönnum flokksins
hefur hvað eftir annað verið varp-
að í fangelsi og gefið það eitt að
sök, að þeir „tækju við fyrirskip-
unum frá Moskva”.
að slíku?
kiom ungt fólk með hávaða og
skvaldur, en blindftillur maður er
varla gat gengið, kom reikandi
neðan Hringbrautina, en hópur ung
menna kom úr hinni áttinni og tal-
aði eitthvað um „hina miklu sókn“.
Hefur pað :vist verið hin mikla
sókn kvenna .í seinni tíð á skrif-
stofu peirri, er úthlutar náðarsam
lega áfengisbókum, svo að purr-
brjósta’ og aðprengdum sálum sé'
mögulegt að slökkva þorsta sinn.
Petta var ekki löng stund, sem
ég var úti, en ég varð pó nokk-
urs vísari. Nú er spurningin pessi:
Hverji neiga að vera rétthæstir?
Þeir isem lifa hóglátu lífi og ekki
vaða yfir réttindi annaTra, eða
peir sem ösla að lassarónahætti inn
um alla helgidóma manna, eyði-
leggja næturfrið, valda hávaða og
óspektum og afskræma mynd Iífs
ins? Hvað gerir petta fólk' á dag-
ihn, sem lifir pannig á nóttunni?
Hið eina sem ég gat látið mér
hugkvæmast pessu til bóta, er ég
gekk aftur til hvílu, var petta:
Maður finnur minna til stríðsins.
Hví skyldi maður vorkenna pessum
heimi. Fær hann ekki iog menning
hans á hverri tíð nokkurnveginn
pað sem hann vinnur tíl, á skilið?
Kom ekki svipa byltíngarinnar yf
ir dáðlausa og drekkandi hlrð í
Frakklandi. Blönduðu ekki Medar
og Persar blóði drekkandi og dans-
andi Babýloníumanna Lvið freyðandi
vínskálar jæirra? Öðu ekki Húnar
og ýmsir barbarar yfir svallsjúka.
Rómverja, og rignir nú ekki eldi
og brennisteini yfir marga Sódómu
ff j ármálaspillingar, stjórmnálaglæp a
léttúðar, drykkju og dáðleysis.
Reykjavík á sjálfsagt ekki skilið að
eiga spámenn, en ef hún ætti þá,
mundu þeir ‘vissulega spá henni
illu, ef hún bætti ekki ráð sitt á
margan hátt. Heyrið þið ekki1,
hvað menn segja bæði hátt og í
liljóði? Pað er ekki góðs vitt.
2. nóv. 1934.
Péfrir Sigurosson.
Pýzha flugvélío
Framh. af 1. síðu.
tími hefði liðið, frá þvi sást til
hinnar þýzku flugvélar, og þar til
hinar brezku árásarflugvélar voru
komnar á loft, og jafnframt hve
langan tíma þetta mundi taká í
Bretlandi.
Mcgttm víð vænfa
flcírí heímsókna?
Þannig spyr almenningutr.
Því er til að svara, að margt
virðist benda til, að Þjóðverjar
hyggi á einhverjar hemaðarað-
gerðir hér á landi, og sennilegt
verður að telja, að nú innan
skamms geri þeir slíkar tilraunir,
eða ekki. Líkumar fyrir því að
þeim takist að ná hér varanlegri
fótfestu, em sem betur fer litlar,
en hitt er alls ekki ósennilegt, að
þeir komi hingað í áhrifaríkari
flugheimsókn en síðast. Oss er
því bezt að vera við öllu búin, og
það sem gerðist á sunnuldags-
morgun hefur því miður ekki auk-
ið traust vort á árvekni og vam-
armætti „vemdaranna”.
Bandaríkín og Kína
Framhald af 3. síðu.
öldinni er að gera sig óháða Banda
ríkjunum hvað hráefni snertír.
Banda*íkjamenn fylgjast pað vel
með, að pessi staðreynd mun þeim
kuun. Jafnframt ætla Japanir að
purrka út ítök Bandaríkjaima og
Evrópupjóða i Austur-Asíu, ná
par völdum og sitja par einir að
öllu. Þessi staðreynd mun einnig
kunn i Bandarikjunum. En hvers-
vegna leggja Bandaríkin í hend-
ur Japönum tækin til að berjast
gegn hagsmunum Bandarikjamanna?
Þetta hefur hvílt eins og skuggi
yfir baráttu okkar undanfarin þrjú
ár. Við höfuim furðað okkur á pess
ari afstöðu, en aldrei látið bugast,
helduir haldið áfram að skipuleggja
hernaðarmótspyrnu. Auðvitað ráða
Bandaríkin sjálf afstöðu sinni til
Japan, og enginn utanaðkomandi
hefur lagalegan rétt til að blanda
sér í ,pau mál. En fram til pessa
hafa Bandarikin verið í einskonar
bandalagi við Japan. Og það er
mál, sem beinlíhis snertir örlög
Kína. Það er heldur ekki hægt að
Títa á það sem íhlutunarsemi um
pólitík Bandaríkjanna, pó að við
látum í ljós við hina amerisku
vini okkar heitustn von kíhversku
þjóðarinnar, sem hægt er að segja
i einni setningu: Hættið að hjálpa
Japam!
Frá Pafreksfírðf
N,orðaustonr\ok laust á á Patreks
firði aðfaranótt miðvikudags, svo
trillubát rak' af höfninni yfir fjörð
inn. Nam hann staðar skammt frá
landi og náðist óskemmdur pegar
birti. — Annar trillubátur fauk úr
skorðum og á sjó út en rak á
vesturströndinni sennilega mikið
brotinn. — Úti fyrir Patreksfirði
sáu farþegar á „Esju“ opinn bát
á reki mjög nær.ri Blakknesi og
mun hann hafa rekið par í land
'0g eyðilagzt. Ekki er kunniugt um
tjón af veðri þessu á öðrum stöð-
um.
i '
49
urKafs
vintyn
Skáldsaga ettir Mark (Jaywood
Hann sagði að Harry væri hjá kynflokki inni í landi
á einhverri Paradísareyjunni. Og hann sagði, að við
yrðum sennilega að berjast til þess að frelsa hann;
þessvegna þyrftum við byssur svo við gætum vopnað
einn kynflokk á móti hinum. Og nú muntu sjá hvers-
vegna ég þurfti svo mjög á aðstoð þinni að halda.
Eg hugsaði mig um.
Þú greiðir auðvitað Hogan kaup sem skipstjóra, sagöi
ég.
Hún hneigði sig samþykkjandi.
Hve mikið er það?
Fjögur hundruð dollarar á mánuöi, sagði hún.
Eg blístraði. Þrjú pund á dag fyrir að stjórna hundr-
að feta snekkju!
Eg geri ráð fyrir aö þú hafir heitið honum vænni
fúlgu ef hann fyndi- bróður þinn?
Nei.
Bað hann ekki um neinskonar uppbót, ef allt færi
vel?
Nei, svaraði hún blátt áfram.
Allt í einu rann það upp fyrir mér að Hogan kæröi
sig ekkert um að finna Harry Mortimer, þó hann væri
á lífi.
Leitaðirðu nokkurra upplýsinga um Hogan áður en
þú réðst hann? spurði ég.
Hún hristi höfuðið.
Mér þótti svo vænt um að fá aðstoð hans, játaði hún,
að ég skeytti ekkert um að afla mér upplýsinga um
hann. En upp á síðkastið .... hún þagnaöi skyndi-
lega.
Nú, hvað var það? spurði ég uppörvandi.
Mér fannst það dálítið skrýtjlegt að hann lagöi á-
herzlu á að leyna ferð okkar, því það gæti valdið erfið-
leikum við að ná Harry burt'u, ef lögreglan kæmist á
snoðir um hana. En undanfarna daga hef ég verið að
velta því fyrir mér hvort þetta væri hin raunverulega
ástæða fyrir framkomu hans.
Eg brosti hörkulega og sagði:
Aumingja sakleysinginn. Veiztu það að mér kemur
Hogan fyrir sjónir sem hinn argasti þorpari, sem ég
hef nokkurntíma séð?
Hann er hræðilegur að sumu leyti, sagði hún, og ég
sá að það fór hrollur um hana. En ég vildi leggja allt
í sölumar ef það gæti orðið til þess að ég sæi Harry
aftur. Og ég er fær um að verja mig, eins'og þú veizt.
Það ert þú, samþykkti ég, og mmntist um leið kúl-
unnar sælu.
Hún hjúfraði sig með ákafa upp að mér.
Elsku vinur minn, hvíslaði hún. Ef þú bara vissir
hve hugsjúk ég var nóttina þá.
Eg kyssti hana.
Þú ert fær um aö verja þig, sagði ég, nema þegar þér
er vafið innan í rúmlak! Þá ertu ekki upp á marga
fiska!
Hún hló. En brátt urðum við bæði alvarleg aftur.
Var bróðir þinn hneygður til ofdrykkju, spurði ég,
dálítið vandræðalega.
Nei, svaraði hún strax. En hann var ungur og gat
orðið nokkuð æstur og ófyrirleitinn.
Svo þú heldur að það geti eitthvað verið satt í því
aö hann hafi drepið menn í slagsmálum?
Það gæti hugsast.
En þó svo hefði verið, finnst þér þá ekki sennilegt
að hann væri húinn að láta þig heyra eitthvaö frá sér?
Hún titraði og sagði:
Það gæti staöiö svo á að hann ætti þess engan kost.
Við sátum hljóð um stund.
Auðvitað hefur Hogan ráðið alla skipshöfnina? spurði
ég svo.
Já, ég bar ekkert skyn á það, svo ég lét hann alveg
einan um að ráða fram úr því.