Þjóðviljinn - 17.11.1940, Blaðsíða 4

Nœturlæknir í nótt: Daníel Fjeld-
sted, Hverfisg. 46, sími 3272. —
Aðra nótt: Eyþór Crunnarssjn, Lgv.
98, simi 2111.
Helgidagslœknir í dag: Daníel
Fjeldsted, Hverfisg. 46, simi 3272.
Nceturvörðjr er þessa viku í
Ingólfs- og Laugavegsapótekum.
/ samninganejnd Dagsbrúnar hafa
verið útnefndir af Dagsbrúnarstjóm
inni, Sigurður Halldórsson, Qísli
Guðnason og Jón. S. Jónsson. En
Dagsbrúnarfundur hafði kosið þá
Sigurð Guðnason og Jón Guðlaugs-
s>oin. |
Útvarpia|r í dag:
10,00 Morguntónleikar (plötur).
a) Kvartett Op .22 eftir Hinde-
mith.
b) Klarinett-kvintett eftir H'ol-
brooke.
12,00 Hádegisútvarp.
15,00 Miðdegistónleikar (plötur):
Ýms tónverk.
18.30 Bamatírni. Börn og unglingar
skemmta.
19,25 Hljómplötur: Menuettar eftir
Haydn og Mozart.
19.50 Auglýsingar.
20,00 Fréttir.
20.20 Erindi: Reykjavik æskuára
minna (dr. Jón Helgason biskup).
20.50 Hljómplötur: Gömul alþýðu-
lög.
21,00 Reykjavlkurfréttir um 1880
(Valtýr Stefánsson ritstj.)
21,15 Hljómplötur: Gömul danslög.
21.30 Danslög.
21.50 Fréttir.
23,00 Dagskrárlok.
Útoarpið á morgjn:
12,00 Hádegisútvarp.
15.30 Miðdegisútvarp.
19,25 Hljómplötur: Öpemlög.
19.50 Auglýsingar.
20,00 Fréttir.
20.30 Um daginn og veginn (Pálmi
Hannesson rektor).
20.50 Hljómplötur: Cellolög (Cass-
ado leikur).
21,00 Eiindi: Æðri menntun kvenna
(frú Lea Eggertsdóttir).
21.20 Útvarpshljómsveitin: Syrpa af
islenzkum alþýðulögum. — Ein
söngur (Einar Markan): a) Franz
Schubert: 1. Erstarrung. 2. Der
Doppelganger. b) Robert Franz:
1. Bitte. 2. Es hat die Rose sich
beklagt. c) Einar Markan: 1. Sept
imuis keisari Severrus. 2. Jap-
wnskt Ijóð. 3. Fyrir átta ámm.
21.50 Fréttir.
Dagskrárlok.
Þingfandir á þingi ÆF. hefjast i
dag kl. 1 i Lækjargötu 6A
Gerízt
áskrífendur
að
fímatrífínu
^Réttur'
Simí 2184.
DlÓDVIUIMH
lh—B———B——BB——B—BM—BMM
REVÝAN 1940
Fapðum i FlosapBFti
Ásfands-úfgáfa
Sýning annað kvöld (mánudag) kl. 8,30.
Aögöngumiðar seldir kl. 4—7 í dag og eftir kl. 1 á morgun.
kx-xx-x-x-x-x-x-i-x-^-x-x-x-x-x-x-x-x-x-x-x-x-x-x-:-^**
Alþýðusambandsþlnglð
Framh. af 1. síðu.
fyrirtæki, sem þeir reka til
þess að halda aðstöðunni til
þess að græða fé á kostnað
fjöldans. Til þess að halda
þessu fyrirtæki gangandi þarf
verkamannafylgi og það er
reynt að vinna með því að
hræsna fyrir verkamönnum og
með því að sundra samtökum
þeirra. En fyrri liðurinn í þess-
ari starfsemi tók á sig nokkuð
undarlega mynd síöastliðið ár,
hann kom sem sé fram í kröf-
unni um jafnrétti og lýðræði
innan verkalýðsfélaganna og
sambanda þeirra,, en auðvitað
trúðu fulltrúar atvinnurek-
enda því, að þetta fengist ekki-
En nú hafa fulltrúarnir á Al-
þýðusambandsþingi gripið til
sinna ráða, og framkvæmt það
sem íhaldsblöðin hafa heimtað,
en vitanlega var þaö, sem
þau vildu sundraður verkalýð-
ur og kjörfylgi- vesælla verka-
manna.
Það sem þau heimtuðu
munu þau nú fá, en það, sem
33 áskrífendur
komnír. 24 kr.
bættust víð frá
duglegustu vínnu-
stöðínni ^
Daglega hafa bætzt við
nokkrir nýir áskrifendur og
eru nú alls komnir 33 nýir
það, sem af er nóvember.
Þá hafa Þjóðviljanum bor-
izt 24 kr. í viðbót frá vinnu-
stöð þeirri, sem áður hefur
safnað 220,66 kr., svo það-
an eru komnar alls 244,66
vinnustöð til fyrirmyndar
kr. Félagar! Takið þessa
vinnustöðvastarf inu!
þau vildu munu þau ekki fá.
Það er því skiljanlegt að þau
séu hljóð um þá atburði, sem
nú eru að gerast.
Blaðið Nýtt land kemur enn
þá út. Ólafur Einarsson skrif-
ar þar um Alþýðusaihbands-
þingið grein, sem er fávíslegri
en þó Arnór hefði skrifað
hana. Greinin á aö vera í grín-
stíl, og má marka heilindi
“minna manna” 1 verkalýðs-
málum á því, að um merkileg-
asta þing Alþýðusambandsins,
sem fjallar um þýðingarmesta
mál verkalýðssamtakanna,
hafa þeir grín eitt og fleipur
fram að bera.
Þýðingarmikíll
dómur
Framhald af 1. síðu.
kostnað. — Er dómur þessi,
sem kveðinn var upp af lög-
manni, mjög þýðingarmikill
fyrir réttinn til dánar- eða-
slysabóta fyrir sjómenn.
Vilhjálmur drukknaði 11.
apríl í höfninni Runcorn í Eng
landi. Var þar algert myrkur
vegna loftárásahættu, Stríðs-
tryggingafélagið hélt því fram
að myrkvunin yrði ekki talin
til hernaðaraðgerða, En dóm-
arinn leit svo á að myrkvunin
væri hernaðarleg varúðarráð-
stöfun o gslysið því stríðsslys
og heyri undir 15. gr. reglu-
gerðarnnar, sem sett var í sam
bandi við lögin um stríðstrygg
ingar (nr. 37, 1940) þar sem
segir, að til stríðsslysa teljist
þau slys, sem “orsakast af
hernaðarlegum aðgerðum í
stríði eða borgaraóeirðum”.
Dómnum mun verða áfrýj-
að.
$ *
?
?
? -------------------------- :t:
*x—:-x~x-> ♦x~x**x~>,t
Flokkuirlim
KAUPUM FLÖSKUR
stórar og smáar, viskípela, glös og
bóndósir. Flöskubúðin, Bergstaða-
stræti 10. Sími 5395.
Vegna pingfundanna, sem verða
næstu daga, falla deildarfundir nið-
ur. Þingið verður háð í baðstofu
iðnaðarmanna og flokksmenn vel-
komnir pangað meðan húsrúm Ieyf
ir.
En pó er ekki búið að koma öll-
um fulltrúunum utan af landi fyril
meðan þeir dvelja í bænium. Félagar
sem geta tekið níenn í fæði og hús
næði ættu að gefa sig fram við
flakksskrifstofuna i dag, skrifstof-
an verður opin á venjulegum tíma.
59
ívmtyri
Skáldsaga ettir Mark Caywood
við atburði síðustu sólarhringanna. — Hún er ekki mik-
ils virði núna, bætti hún við, en samt er engin ástæða
til að henda henni.
Hogan fékk henni byssuna nöldrandi og hún stakk
henni undir pilsið, þar sem hún bungaði svo mikið út,
að ekki varð hjá því komizt að sjá hana.
A hvað notuðuð þér skotin úr henni? urraði Hogan.
Hann var nú hættur aö miða rifflinum á mig, enda var
ég nú vopnlaus.
Á vitfirringinn, sagði ég, og benti í áttina til runnans.
Eg þóttist sjá að skugga brygði fyrir í andliti hans.
Hvernig lítur hann út? spuröi liann.
Eg lýsti villimanninum nokkuð ruddalega.
Sáuö þér hann, frú?
Ekki vel, guði sé lof, sagði hún.
Nú beindi hann hinu djöfullega augnatilliti sínu aft-
ur að mér og sagði:
Gott og vel, herra stýrimaöur. Eg býst við að þér
væruð steindauður, ef eigandi snekkjunnar væri hér
ekki. Eg þarf varla að taka það fram, að ég er búinn
að fá meira en nóg af fíflskap yðar. Eruð þér reiðubú-
inn aö sigla snekkjunni með okkur til Paradísareyjar
og þaö án allra undanbragða?
Já, þaö er ég, laug ég, það er þó að segja með þeim
fyrirvara, að þér verðið ofurlítið kurteisari við mig, en
þér hafið verið í morgun.
Eitt augnablik leit út fyrir aö hann ætlaði að fuðra
upp aftur og þaö gladdi mig að hann bældi niður í sér
reiðina og að hann gerði ekki annaö en að bölva svo-
lítið, Hann þurfti mjög á aðstoð minni að halda og
þessvegna gat það borgað sig fyrir hánn að halda sér í
skefjum um stund, En eftir á — ég brosti með sjálfum
mér viö tilhugsunina. Eg sá sjálfan mig í kjöftum há-
karlanna, þegar ég væri búinn að fylgja honum til Para-
dísareyjar og þaðan aftur, ef ég væri ekki vel á verði.
Jæja, sagði hann að lokum. Hvar er vélbáturinn?
Eg benti inn á ströndina og sagði:
Hann er þarna mjlli pálmanna.
Hann gekk aftur að flekanum og ég heyrði að hann
sagði Rottusnjáldur:
Þú gætir flekans Gringo, ef eitthvaö skyldi koma
fyrir: Eg sá, að hann rétti riffilinn að Gringo, sem tók
við honum og skoðaði hann með áhuga, en leit svo
glottandi til mín.
Komið þið, skipaði Hogan og við héldum af stað í
áttina til bátsins. Við Abel gengum næstum saman og
mér til mikillar gleði gaf hann mér merki, sem ekki
varö misskilið. Hinn vingjarnlegi svipur á hnöttóttu
andlitinu sannfærði mig um, að ég átti einn samherja
meðal skipshafnarinnar og mér varð rórra i skapi við
að vita það
Mér óx sem sé allt meira í augum nú en áður, því
nú varð ég bæði aö vernda ungfrú Mortimer og sjálf-
an mig. Eg fékk alltaf hjartslátt, er ég hugsaöi til þess
ef hún yrði einhverntíma ein með Hogan.
Þaö kom brátt í ljós að með dálítilli koparplötu og
tjörulöppum var fljótlega hægt að gera bátinn sjófær-
an. Eftir nokkrar umræður voru mennirnir þrír sendir
á flekanum til þess aö sækja það sem með þurfti, með-
al annars hjólblakkir og kaðla, til þess að koma bátnum
á flot. Við Hogan og ungfrú Mortimfer settumst niður
og biðum. Hann hafði í fyrstu stungiö upp á því að
Virginia færi með flekanum út í snekkjuna, en hún
neitaði því ákveðið og það gladdi mig mikið, því ég vissi
ástæðuna til þess. En ég var hálfhræddur um að hún
hefði verið of áköf, því að ég sá aö Hogan varð hissa
og einu sinni eða tvisvar þóttist ég sjá að hann liti
forvitnisaugum til skiptis á mig og eigandann.,
Meðan við biöum fékk Hogan þá flugu í hausinn að
leita að grænum kókoshnetum til að svala þorsta sín-
um, og þegar við Virginía vorum orðin ein, fór okkur