Þjóðviljinn - 17.01.1941, Blaðsíða 4

REVÝAN 1940
Úrbopglnnl
Nœturlœknir í nótt: Gunnar
Cortes, Eiríksgötu 11, skni 2924.
Nœturvördur er þessa víku í
Reykjavíkurapóteki og Lyfjabúð-
inni Iðunni.
Páll isólfsson flytur í kvöld
þriðja útvarpserindi sitt um skiln
ing á tónlisty Að þessu sinni skýr-
ir Páll Pastoral-symfóniuna eftir
Beethoven.
Útvarpid í dag:
12,00 Hádegisútvarp.
15.30 Miðdegisútvarp.
18.30 íslenzkukennsla, 2. fl .
19,00 Þýzkukennsla, 1. fl.
19,25 Hljómplötur: Orgellög.
19.50 Auglýsingar.
20,00 Fréttir.
20.30 Útvarpssagan: „Kristín Lafr-
ansdóttir", eftir S. Undset.
21,00 Erindi: Um skilning á tón-
list, III: Pastoral-symfónían,
eftir Beethoven, mieð tóndæm-
um: Páll Isólfsson.
21.50 Fréttir.
Dagskrárlok.
Revyan “Forðum í Flosa-
porti”, var sýnd í gærkvöld í
43. sinn, fyrir fullu húsi og
urðu margir frá að hverfa.
Sýning verður 1 kvöld.
Þjóðverjar
vílja losna víð
Stauníng úr
dönsku stjórn
ínní
Samkvæmt fregn frá London
hefur þýzka stjórnin farið þess
á leit við Kristján X. Danakonung
að hann endurskip.ulegði danska
ráðuneytið, o-g yrði endurskipu
lagningin m. a. í þvi fólgin að
Stauning gengi úr' stjórninni.
Konungur neitaði að verða við
þessum. tilmælum.
i F
Ástands-útgáía
verður leikin í Iðnó í kvöld kl. 8 V>.
Aðgöngumiðar seldir ,fré. kl. 1 í dag, — Simi 3191.
Lækkað' verð eftir kl, 3
Skjalda borln
Skjaldborg, í daglegu tali köll-
uð Skjalda, félag Alþýðuflokks-
manna innan Dagsbrúnar, hefur
orðið léttari og fætt lista, sem
Styrjöldín
Framhald af 1. síðu.
isins, að árásin hafi staðið mest
alla nóttina og hafi verið harðasta
loftárás er gerð hafi verið á Wil-
helmshafen.
Tjón varð mjög mikið, oig telja
Bretar, að Þjóðverjum muni ekki
verða gagn að flotahöfninni næstu
mánuðina. Árásir voru einnig gerð
ar á Emden, Bremerhafen, Rott-
erdam, Vlissingen og Brest.
Þjóðverjar gerðu loftárásir á
London og borgir á suðau'Stur-.
strönd Englands og í Midlands.
Flugvélarnar, er árásirnar gerðu
á London, vörpuðu miklum fjölda
eldsprengja. Kom allvíða upp eld
ur, sem þó tókst fljótt að slökkva
að því er brezkar fregnir herma.
Bretar senda nú stöðugt orustu
flugvélar gegn sprengjuflugvél-
um Þjóðverja, einnig að næturlagi
Segja brezk blöð að töluverður
árangur hafi þagar náðst, oghafi
orustuflugvélunum ]ægar tekizt að
gera sprengjuflugvélunum marg-
an óleik, hrakið sumar á flötta,
en skotið aðrar niður. Það er þó
viðurkennt, að loftárásirnar að
næturlagi séu enn hættulegustu
árásirnar, en stöðugt er unnið að
því að finna upp varnir gegn
þeim. '
verða á í kjöri við stjórnarkosn-
ingar. í Dagsbrún.
Listinn er þannig skipaður:
i: Httraldur Giwnmmlsson
,Jteid,ursstúdent“ formaður. Á
síðasta. Dagsbrúnarfundi vioru
ýmsir verkamenn að hugsa um
að leggja fram tillögu um að
gera Harald að „heiðursverka-
manni“. Af þessu varð þó ekki
en fullvíst má telja að tillaga
þessi hefði verið samþykkt með
samhljóða atkvæðgm, og sé þvi
syndlaust að kalla Harald „heið-
ursverkamann" auðvitað án þess
að svipta stúdenta þeirri sæmd,
að kalla hann við og við „heið-
ursstúdent“.
2. Torfi Þorbjarnarson. Hann
hefur verið gjaldkeri félagsins sl.
ár, og gætt sjóða þess.
3. Sigurður Guðmundsson. Hann
hefur unnið að útreikningi launa
fyrir Bretavinnu, af kappi og sam
vizkusemi, síðan auglýsingastjóri
Alþýðublaðsins tók það starf úr
höndum Dagsbrúnar.
En hver fær launin?
Því er Alþýðuhlaðið brezkara
en brezkt?
4. Jón S. Jónsson, kallaður Júd-
as, af því að hann seldi félaga
sína og landa í hendur Bretans
til þess að greiða götu atvinnu-
rekenda i baráttu þeirra við Dags
b rún a rv e rkamenn.
15. sætið mun enn ekki hafa
fengizt nógu lélegur maður.
Svona er kálfurinn hennar
Skjöld*. Ekki er hann lífkálfs-
legur.
Stauning (í miðið) myndin tekin á fer&alagi í, Löndon
0
0
0
'0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
s
Anna Liegaard
Skáldsaga cftir
Nini Roll Anker
“Klara Ringei\»er laglegasta stúlka. Þaö er leitt aö
hún skuli ekki vera úr okkar hóp”,
Á miöju gólfi í danssalnum tóku gestgjafarnir á móti
hinum kátu gestum. Allir tóku innilega í hönd frú Lie-
gaards, þetta haföi veriö skemmtilegt kvöld og ágætur
basar, og Anna átti framar öllum heiöurinn af því.
Roar stóð viö hlið konu sinnar, brosti cg hneygöi sig.
Anna var vinsæl, öllum bæjarbúum -þótti vænt um
hana. Allt í einu minntist hann kvölds frá stúdentsár-
unum, — félagarnir, sem svo oft áttu athvarf á heim-
iii Önnu, héldu henni veizlu, og hylltu, hana, eins og
gert var í kvöld. Þá haföi hann ekki .enn> átt neitt til-
kall til hennar, var aöeins einn af mörgum aödáendum,
Hann leit við og horföi til konu sinnar. Hún var
glöö og kát, formfagrar varirnar titruöu. Og löngun
eftir sátt viö hana altók hann; það var eins og fang-
elsishurö hefði opnazt, hann færöi sig nær henni.
Skömmu síöar hitnaöi honum svo að hann varð aö
taka af sér gleraugun.
Þegar hann seinna um kvöldiö dansaöi í hátíöasaln-
um meö frú Harris i faöminum, fylgdi hann meö aug-
unum hinu parinu, sem var stundarkorn eitt meö þeim
á gólfinu, Anna og lögreglustjórinn. Hrynjandi dans-
lagsins ólgaöi í hinum beinvaxna líkama hennar og
geröi hana unga og liðuga.
Strax og þau voru bæöi laus, gekk hann yfir til
hennar.
“Eigum viö aö dansa, Anna?”
Hún brosti. Slétta háriö hennar hafði ýfzt yfir öörum
vanganum, — hann strauk það niður áöur en þau hófu
dansinn. Og meðan þau svifu hægt meðal unga dans-
fólksins, horfði hann hugfanginn á rjótt andlit hennar,
eins og þaö byggi enn yfir leyndardómum.
Hann dansaði ekki meira um kvöldið. Inni viö borðiö
með drykkjarföngunum hlustaöi hann stundarkorri á
tal Sturlands og fleiri karla um skattamál, en sagöi
ekkert sjálfur. En síöan var hann mest í danssalnum,
hallaöist upp aö þili og fylgdi dansfólkinu meö aug-
unum.
Þaö hafði eitthvaö komiö fyrir hann, hjartaö sló ör-
ar, það var léttara yfir honum en verið hafði mánuöum
saman. Hann var eins og maöur í afturbata, gætti sín
aö trufla ekki þaö sem var að gróa innra með honum,
en foröaöist að beita viö þaö hugsuninni. Þarna dans-
aöi Per; grannur og íturvaxinn eins og ungur íþrótta-
kapp. Þarna var Ingrid á gólfinu, meö áhyggjur vegna
danssporanna, þetta var í fyrsta skipti sem hún fékk aö
fara á ball með fullorönum.,..
Þegar leiö á nóttina varö kætin ákafari, allir vildu
nota síöustu mínúturnar áöur en ljósin slokknuöu, all-
margt af- roskna fólkinu var komiö af staö.
Roar sá snöggvast bregða fyrir konu Tillers tollgjald-
kera úti á gólfinu í fanginu á Bensen kolakaupmanni.
Hann haföi ekki séð hana fyrr um kvöldið, og minnt-
izt þess nú aö maöur hennar lá í lungnabólgu. En
konan setti sig aldrei úr færi ef einhversstaöar var dans-
aö, og hún hafð'i ekki getaö stillt sig. .. .
Kátur glampi kom í augu Roars. Hann fylgdist meö
frú Tiller af athygli, hún dansaöi jazzinn svo aö negra-
dansari heföi mátt öfunda hana. ... Dansherra hennar
hélt bráð sinni fast aö sér, þaö hvítmataöi í augu hans
undir loönum brúnum, eins og hann væri í miöilsdái.
Þau eiga saman, hugsaöi Roar, og blístraöi lágt.
Frú Pryser, er sat viö hlið hans, leit upp. Einnig
hún hafði fylgzt með þessum undarlegu hjúum gegn-
um stangargleraugun.
“Þetta fer ílatt áöur en nokkurn varir, Liegaard”,
sagöi hún lágt. “Trúið mér til þess”.
“Já, öll hin sýnast- þægöarskepnur hjá þeim”, svar-
aöi hann lágt.
“Húh dansar eins og skækja”.
“Já, hún er ekki kynfreðin”, Orðin skruppu út úr
honum og hann brosti, hann gat ekki stillt sig um að
taka svari litlu konunnar, sem haföi ergt hann meira