Þjóðviljinn - 29.03.1941, Blaðsíða 4

Nœturlœknir í nótt: Bjarni
Jónsson, Skeggjagötu 5, sími 2472.
Nœturvördur er þessa viku í
Laugavegs- og Ingólfsapótekum,
Otuarpid í dag.
20,30 Upplestur: G.ullhúsið kóngs
ins og drengirnir þrír, ævin-
týri (Friðfinnur Guðjönsso'n).
21,25 Útvarpshljómsveitin: Gaml-
ir dansar.
Hallgrímsprsstakall. Kl. 10,30
f. h. barnaguðsþjónluístal í Austur-
bæjarskólanum- Séra Jakob Jóns-
son. — Kl. 2 hámessa í dómkirkj-
unni. Séra Jakob Jónsson.
55 ára varð í gær Signý Ei-
ríksdóttir, Reykjavíkurvegi 11,
Skerjafirði.
Síðastlíðinn laugardag opi'nber
uðu trúliofun sína ungfrú Ingi-
leif Friðleifsdóttir og Svavar Krist
jánsson þjónn á Ingólfs Café.
Luikfélag Reykjavíkur hefur nú
ísýnt leikritið „Á útleið“ þrisvar
sinnum að þessu sinni við ágæt-
ar undirtektir iog aðsókn og verð-
,ur næsta sýning aninað kvöld, en
aögöngumiðasala helst kl. 4 í dag.
Armznningar! Munið að allar
fimleika- og aðrar íþróttaæfingar,
sem fallið hafa niður viegna fim-
leikasýninga úrvalsfliokka félags-
ins, byrja iaftur: í .kivöíldi í Iþrótta-
húsinu. Mætið öll.
Fteröajélgg íslands heldur
skemmtifund að Hótel Island
laugardaginn 29. þ. m. Húsið opn
að kl- 20,30. Sr. Jakob Jónsson
segir frá Islendingabyggðum viest-
an hafs og sýnir skuggamyndir
þaðan. Síðan dansað til klukkan
2. Aðgöngumiðar seldir hjá Ey-
mundsson og tsafold. Félagsmenn
mega taka með sér íslenzka gesti.
Flokkurínn
V
X
Allir deildarformenn og gjald-
kerar deildanna eiga að koma á
skrifstofu Sósíalistafélagslins kl.
4—(7 í dag til þess að gera upp
og taka við verkefnum fyrir
næsta fund. Fundir verða í öll-
um deildum á mánudaginnn.
Maður vcrður
bráðkvaddur
Um sjöleytið í gærkveldi viidi
það til í Sundhöllinnni, að mað-
ur nokkur, Sigurjón Jó'nsson
læknanemi, sonur Geirjóns Jóns-
sonar fyrrverandi gjaldklaitai í ísa-
foldarprentsmiðju, hné niður og
var þegar önendur.
Petta bar að með þieim hætti*
að Sigurjón var nýkominn upp
úr lauginni og var :að skrúfa frá
kalda steypibaðinu, er hann hné
allt í einu niður. Bar í sömu
svifum að einn starfsmann Sund-
hallarinnar og var Sigurjón þegair
borinn burt og reyndar við hann
öndunaræfingar. Var stráx símað
eftir lækni og hélt hann öndun-
aræfingum áfram, en árangurs-
laust-
Var líkið flutt á Landsspítal-
lann í gærkveldi til rannsókniar.
Leifefclag Rcybjavíbur.
„Á Ú T L EIГ
Sýning annað kvöld kl. 8.
Hljómsveit undir stjórn Dr. V. Urbantschitsch aðstoðar
Aðgöngumiðar seldir frá kl. 4—7 í dag.
Börn fá ekki aðgang.
Vélstjórafélag Islands
hcldur fund feL 2 c. h, í dag, 29. marz
i Oddfellowhúsinu uppi,
STjÓRNIN.
Brczhí hcrínn sækír hraff
fram í Erífreu og Abcssíníu
Adsfaða ífalska hersins i Afrífeu fer sívcrsnandí
Herir Breta í Austur-Afrí ku sækja hratt fram eftir töku
borganna Keren og Harrar.
Herinn sem náði Keren á sitt vald sækir fram í áttina
til Asmara, höfuðborgar Eritreu. Talið er, að mikill hluti
ítalska setuliösins í Keren, er var um 40 þús., hafi komizt
undan eftir vegunum til Asmara. Sú borg er um 75 km.
frá Keren, en liggur miklu hærra.
Frá Harrar, næststærstu borg Abessiníu, sækja Bretar
fram til bæjarins Diridava, en um hann liggur járnbrautin
frá Addis Abeba til Djibuti í franska Sómalílandi, en það
má nú heita eina leiðin, sem ítalir í Abessiníu gætu notað
til aðflutninga og undankomu.
í hernaðartilkynningum Bœta
er lögð áhierzla á að bnezki flug
herinu hafi ttekið mikiinin þátt í
lokabardögunum um Keren- Brezk
ar sprengjuflugvélar hafi undan-
farið gert hverja árásina eftir
aðra á járnbrautina frá Addis Ab-
eba til Djibuti-
Hernaðarsérfræðiúgár í London
telja að eftir töku Keren sé ítalski
herinn í Eritreu illa siettur, og
megi jafnvel gera ráð fyrir, að
Italir eigi hér eftir örðugt um
allar varnir hvarvetna í Austur-
Afríku- Eftir því sem Bretar ná
Sígurður Guðmundsson
og Eírífeur Eínarsson fá
1. verðlaun í samfeeppn
ínní um bíóhús hásfeól>-
ans
Nefndin sem hafa á umsjón
mieð bíóbyggingu Háskólans efndi
til samkeppni um uppdrætti að
bíóhúsinu, og hét þrennum verð-
launum, kr. 4000, 2000 og 1000.
Átti að skila uppdráttum innai.
mánaðar, og var fresturinn út-
runninn 10. þ. m.
Þátttaka varð mikil og var 16
uppdráttum skilað- Dómnefndin,
<sr í voru Einar Svieinsson húsa-.
meistari, Árni Pálsson verkfræð-
ingur og Níels Dungal prófessor,
dærndi 1. verðlaun þeim Sigurði
Guðmundssyni og Eiríki Einars-
syni húsameisturum. önnur verð-
laun hlutu Gísli Halldórsson og
Sigvaldi Thordarson og 3. vérð-
laun Gunnlauglur Halldórsson. —
Nefndin Iagði ennfnemur til, að
keypt yrði tiltekin hugmynd af
Ágústi Pálssyni varðandi bygg-
inguna á 500 kr.
stærri svæðum hinna ítölslcu landa
á vald sitt, verður örðugra fyrir
ítála með alla aðfiutninga1.
Sigurvinni'ngar Breta hafamjög
orðið til þess að ýta undir upp-
reisnarhneyfingunia í laíndiiniu, og
geta ítalir hvergi verið öruggir
fyrir árásum abessínskra skæru-
flokka.
Æ
kvöldborðíð:
KAVIAR
GAFFALBITAR
IIUMAR
REYKT SÍLD
RÆKJUR
RÆKJUPASTA
SANDWICH SPREAD
KÆFA
OSTUR
HARÐFISKUR
ÍSLENZKT SMJÖR
oooooooooooooooooooooooooooooooooooc
75
oíiv^rpoo^
Breyfing á fölusetnín$fu
húsa
Framhald af 2. síðu.
nr. 64 við Framnesveg, ásamthúsi
Jóns Magnússonar og Ingimuinid-
ar teljist við Grandaveg og fái
númer við þann veg þiegar haun
verður tölusiettur.
Ennlremur hafa vfcrið samþykkt
ar éítirfarandi brieytingar:
KLapparst. 38 B verði Grettisg. 3
Klapparst. 38'A verði Grettisg. 5
Grettisgata 1 verði Gnettisgata 7
Grettisgata 3 verði Grettisgata 9
Annq Liegaard
Skéldsaga eftir
Nini Roil Anker
Allt í spítalanum hafði minnt hana á Roar, lyktin,
sjúkrarúmíð og léreftssloppur læknisins. Það var skylda
hennar að síma til mannsins. Annik hafði fengið snert
af heilashristing, brotið var ljótt og læknirinn gat enn
ekki sagt hvort hún hefði skaðazt að öðru leyti. Roar
skyldi fá aö vita allt eins og það var.
Morguninn eftir sendi hún skeyti, heimilisfang hafði
hún af bréfspjaldi, sem Per hafði fengið frá föður sín-
um. Hún fylgdi skeytinu eftir í huganum meðan hún
sat við sjúkrarúm dótturinnar, og þegar hún hugsaði:
„nú er hann að fá það“, fór hitabylgja um hana alla.
Hún vissi hvernig honum leið á þessari stundu — hann
sem alltaf varö svo hræddur ef eitthvað varð að börn-
unum.
Við miðdaginn talaði hún ekki um annað en það,
hvernig Roar mundi verða við fréttina.
„Hann hugsar áreiðanlega ekki um annað fyrst til
að byrja með“, sagði hún.
„Nei, það er áreiðanlegt", bætti Ingrid við.
„Heldurðu að hann komi heim, mamma?“ spurði
Sverre.
„Það er ekki ótrúlegt“, svaraði móðirin.
Öllum fannst sem hann væri þegar kominn.
Þegar fyrsta skeytið kom með beiðni um nánari upp-
lýsingar, sagði móðirin Ingrid að skrifa honum. „Og
þú skalt ekki gera það betra en það er, Ingrid“, sagði
hún. „Annik á sjálfsagt lengi í þessu“.
Hann kom ekki heim. En hann vildi fá daglega skeyti
um líðan telpunnar. Og Annik fékk bréf. „Pabbi hugs-
ar ekki um annað en þig, litla vina mín“, stóð í því.
Teinrétt, með glóð í dökkbláu augunum, gekk Anna
Liegaard leiðina til spítalans og heim aftur. Réttlætið
er ekki eins illa komið, og menn vildu vera láta. Roar
hafði fengiö að kenna á því, — konan, sem hjá honum
var, haföi fengið að finna, að hann var bundinn bönd-
um, sem ekki urðu/ leyst.
Og þegar Roar skrifaöi Per, og bað um að skeytin
yröu framvegis ekki send heim, heldur til Pasteur-
stofnunarinnar, þar sem hann ynni, vissi Anna hvað
það þýddi: Ungfrú l’ofte, — hún nefndi hana alltaf því
nafni —, gat ekki átt þetta með honum. Það gat engin
nema hún sjálf og bömin.
Annik lá þrjár vikur á spítalanum. Grönn, með eilítið
fölvara sólskin á fagra, einþykka andlitinu, kom hún
heim. Bræöurnir báru hana upp stigann, hún hoppaði
um stofuna á hækjum.
Nokkrum kvöldum síðar sagði Per móður sinni, að
Ingrid og Sverre vildu fara suður og vera í íbuðinni,
þegar faðirinn kæmi að sunnan eftir nokkrar vikur.
Móðirin tók þessu stillilegar en Per hafði búizt við.
Hún sat stundarkorn þögul og horfði í gaupnir sér.
Svo sagði hún:
„Eg bjóst við því. Þau kunna ekki við sig hér innfrá.
Það er líklega bezt þannig, Per. Að við verðum öll sam-
an, framvegis, á þann hátt“.
En hún gat ekki að því gert að henni fannst það
vera ásökun gegn sér, er hún sá hve elzta dóttir henn-
ar varð glöð og hress þessar síðustu Vikur.
Daginn áður en Ingrid og Sverre lögðu af stað, tal-
aði hún við þau í einrúmi. Mörgu urðu þau að lofa
henni, vikulega áttu þau að síma til hennar fyá Stur-
land. Ef þau yrðu beðin aö kalla ungfrú Tofte mömmu,
neituöu þau því auðvitað. Og þau urðu að skrifa henni
allt sem gerðist á heimilinu.
„Eg treysti ykkur“, sagði hún að lokum. „Eg treysti
þér til þess, Ingrid, að þú verðir trú mömmu þinni; í
hvað sem skerst“.
Ingrid svaraði ekki, en hún rétti fram höndina, eins
og móðirin bað hana, og grannir,' kaldir fingurnir
þrýstu hinni sterku og hrjúfu hendi móðurinnar.
Hún var móður sinni trú — eins og öll hin. En hún
gat ekki veriö annars staðar en þar sem faðir hennar
var... Og hún brá handleggnum fyrir andlit sér og
faldi augun.
OOOObOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOO<
OOOOOOOO^OOOOO