Þjóðviljinn - 06.04.1941, Blaðsíða 4

Nœíurlœknir í ínótt: Halldór
Stefánsson, Ránarg. 12, sími 2234.
— Aðra nótt: Ólafur Þ. Þorsteins-
son, Eiríksgötu 19, sími 2255.
Htslgidagslœknir í jdag: Ólafur
'Jóhannsson, Laugavegi 3, sími
5919.
Nœturoördur er þessa viku í
Ingólfs- og Laugavegsapótekum-
Útvarpid í dag■
10,00 Morguntónleikar: Symfónía
No. 6, eftir Tjaikovský.
11,00 Messa í Fríkirkjunni. Séra
Sigurbjörn Einarsson. Sálmar
nr. 190, 192, 137, 194, 193.
12,00 Hádegisútvarp-
15,00 Miðdegistónleikar: óratórí-
ið „Messías", eftir Hándel.
18.45 Barnatími: Ragnar Jóbánlnes
son.
19.30 Hljómplötur: „Dauðraeyjan"
eftir Rachmaninoff.
20,20 Erindi: Myndastyttur á al-
mannafæri í Reykjavík- Jóhann
Briem, málari.
20.45 Einleikur á píanó: Ár,ni
Kristjánsson:
a. Vincent Lachnier: Preludium
& Toccata.
b. Þórarinn Jónsson: Fughetta.
c. Páil isólfsson: Þrjú píanó-
lög-
21,05 Upplestur: Kvæði um kon-
ur. Soffía Guðlaugsdóttir.
21,25 Vöggulög.
Útmrpifi á margun.
13,00 Dönskukennsla, 3. fl.
18.30 íslenzkukennsla, 2. fl.
19,00 Þýzkukennsla, 1. fl.
20.30 Um daginn og veginn: Pálml
Hannesson.
20,50 Hljómplötur: islenzk lög-
20,55 Útvarpssagan: „Kristín Ijafr-
ansdóttir“, eftir S. Undset.
21,25 Útvarpshljómsveitin: Sænsk
alpýðulög.
Einsöngur: Einar Sturlusoh:
Bjarni Þorsteinsson: a. Systkin-
in. b. Gissur ríður góðum fáki.
c. Kirkjuhvoll. d. Ég vil elska
mitt land.
Eypór Stefánsson: Kvöldvísa.
5. dsild KRON heldur aðal-
jfund sinin í dag (sunniud.) kl. 2 e.
h'. í Alpýðuhúsinu.
1. dtsild KRON heldur aðal-
fund sinn í dag (sunnud,.) kl. 8,30
í Baðstofu iðnaðarmannia.
9 deild KRON heldur aðal-
fund á miorgun (mánud.) kl. 8,30
í Baðstofu iðnaðarmanna.
beikfélag Regkjapíkur sýnir
■Á útleið kl. 8 í kvöld og er pað
síðasta sýning fyrir páska. — Að-
göngumiðasala hefst k'L 1 í dag-
„Á förnum mgi“ heitir smá-
sagnasafn eftir Stefán Jónsson rit
höfund, sem nýkomið er út. ísa-
foldarprentsmiðja er útgéfandinn-
1 safninu eru pessar sex sögur:
Prófið, Ellistyrkur, Svo liðu dag-
ar, Eins og maðurinn sáir, Sumt
féll meðal pyrna, Frá liðnu
sumri, Að liðnum sólstöðúm. Þjó'ð
viljinn mun bráðum geta pessar-
ar bókar nánar.
Lcíbíclag Reykíavíkur.
„Á ÚTLEIÐ
u
Sýning í kvöld kl. 8.
Hljómsveit undir stjóm Dr. V. Urbantschitsch aöstoðar
Aögöngumiðar seldir eftir kl. 1 í dag.
Börn fá ekki aögang.
Síðasta sýning fyr'ir páska. ,
REVÝAN 1940
Mum i Flospifl
Ásiands~úigáfa
Eftirmiðdagssýning.
í dag, sunnudag, kl. 3 e. h. — Aðgöngumiðar seldir
frá kl. 1 í dag. — Sími 3191.
ALLRA SÍÐASTA SINN
Félagið Berklavöm.
Skemmtun
heldur félagiö Berklavörn til ágóöa fyrir starfsemi sína
í dag, sunnudaginn 6. apríl kl. 9 í Oddfellowhúsinu.
Skemmtiatriði: Upplestur: Sig. Skúlason, magister. Ein-
söngur: Hermann Guðmundsson. Danssýning: Sif Þórs.
Ávarp: Jónas Þorbergsson, útvarpsstjóri.
DANS uppi og niðri.
Aögöngumiöar seldir í Oddfellowhúsinu eftir kl 5 í dag.
SKEMMTINEFNDIN.
Bökunarvörur
til páskanna
ö^kaupfélaqiá
%
^ooooooooooooooooooooooooooooooooooc
82
Anna Liegaard
Skáldsaga cftir
Nini Roll Anker
mildi og kæti í svipinn á harölega andlitinu.
Hún lifnaði öll, eins og við atlot.
„Já,“ — hún brosti ,,,En þú veizt að ég er þrjózk,
þrjózk og forhert líka, Per“. —
Inni í litla svefnherberginu, þar sem kommóöan stóö
rétt við rúmið eins og gamall varömaður, lá hún and-
vaka þar til birti af degi. Kvöld eftir kvöld haföi hún
setið hér við sauma, haft dyrnar opnar og hlustað á
kappræður Pers og félaga hans. Og hún hafði minnzt
kappræönanna í föðurhúsum, frá því að hún var ung,
hinar áköfu frelsisræöur, árásirnar á trúarbrögðin, bar-
áttuna með og móti kvenfrelsi. Það höfðu veriö draum-
órar hjá því, sem hún heyrði nú: Heimsbylting, þjóð-
skipulagsbreyting, alræði alþýðunnar. Fyrst í stað reis
hún til andmæla, þegar hún og Per voru orðin ein.
Eins og liþsforingi hafði hún skipað til atlögu vígorð-
unum frá æsku sinni, — Per hafði sópað þeim til hliö-
ar eins og fisi. Smám saman haföi hún hætt aö tefla
þeim fram, — í kvöld haföi hún ekkert þeirra munaö..
Með hendur undir hnakka lá hún klukkutíma eftir
klukkutíma og starði á bláleitar ljósrákirnar, er götu-
ljósið myndaði beggja megin við gluggatjaldið. Lífið
eins og það var áður og lífið nú — bærinn frá æsku
hennar og bærinn nú — voru eins og tveir heimar.
Handan viö vegginn var torgiö og handan viö þaö ný
og grá leiguhús og þá Akersáin. Og handan árinnar var
fólkið, sem Per baröist fyrir, verksmiöjurnar og íbúðar-
hús verkamanna, endalausar, ljótar götur. Hún var orð-
in kunnug þar yfirfrá, henni haföi verið ljúfara aö
leggja þangað leið sína undanfarið en í þá bæjarhluta,
sem hún þekkti frá fornu fari. Ásamt Per hafði hún
dag nokkurn heimsótt sjúkling, í húsi, sem moraði af
fólki, eins og mauraþúfa. Hún hefði ekki trúað því, aö
fólk gæti lifað í slíkri eymd. Henni hafði fundizt að
fátæklingar í smábænum suðurfrá byggju í lélegum
húsakynnum, og að fólkið, sem hún og móðirin heim-
sóttu í æsku hennar, ætti bágt. En það hafði verið kort-
lögð fátækt, skortur undir eftirliti. Já, henni hafði
meira aö segja fundizt að foreldrar hennar ættu nógu
örðugt sjálf. Nú horfði þetta allt öðruvísi viö: Þau
höfðu búiö mitt í gamla bænum sínum, í öruggum að-
stæðum, viss um stöðu sína og álit í þjóðfélaginu. Þau
höfðu haft ákveöin réttindi og ákveðnar skyldur.
Henni hafði verið ýtt út aö takmörkunum. Ekkert
ihafði hun óttazt eins og upplausn og óvissu, en nú var
einmitt þaö oröið hlutskipti hennar. Gamla þjóðfélagið
hafði svik'ið hana, það hafði enga vernd veitt henni.
Hvers vegna skyldi hún halda áfrarn að styrkja það?
Hugsanir næturinnar lágu eins og farg á henni, er
hún vaknaði um morguninn eftir nokkurra klukkutíma
svefn.
Það var sólskin á torginu, hún stóð kyrr við glugg-
ann, er hún hafði dregið upp gluggatjaldiö og horfði
út — við ljósastaurinn lá hrúga af visnuðum laufum.
Garðurinn viö Lövli á októbermorgni.... eplatréð,
þungt af ávöxtum.... ribsberjarunnarnir.... aster-
beðið....
Hún skyldi kjósa með Per! Greiða atkvæöi gegn Ro-
ari, gegn öllum hinum ómerkilegu konum yfirstéttar-
innar, gegn fortíö sjálfrar sín, gegn sínu gamla, trú-
gjarna sjálfi! Og hún ætlaði að gera það strax, klæða
sig og fara á kjörstaöinn — ekki að eiga það á hættu
að bíða þangað til seinna.
Um miðdagsleytið kom Per heim, móðirin var að
leggja á borðið. Hún sneri hálfvegis við honum baki og
sagði:
„Eg geröi eins og þú baðst“.
„Ertu búin að kjósa?“
„Eg fór strax í morgun. Eg kaus — ég kaus þinn
lista, og engan annan“. Hún var orðin föl.
Per stóð grafkyrr úti á gólfi, og gat fyrst ekkert sagt.
Eitthvað óvænt geröist í honum, kom honum alveg á
óvart, svo hann varð að grípa til gömlu töfraorðanna:
Never wince!
o<><xxxxx><x>oo<xxx><x><><x><x><>o<x><><xx><><x><><
<0><Z><t>0000<>00<>