Þjóðviljinn - 10.04.1941, Blaðsíða 4

Óskar Vígfússon
Framhald af 3. síðu.
■num- Og ég veit að þawnig hel
«r þú líka horfzt í aagu við
idauöann, j>egar þú maettir honum
í hans ægilegustu mynd, með
þeirri hugprýði, sem einkenndi
ykkur félagana alla á Reykjlt-
borginni.
En þótt við félagar og vinir
Óskar söknum hins bezta félaga
Og hryggjumst vegna fráfalls
hans og allra þeirra, er sömu ör-
lög hrepptu, þá er þó þyngstut
harmur kveðinn að konu hains og
ungum bömum. Og þeim, sem
sárast sakna hans, vil ég segja
þetta, ef til nokkurrar hugguU-
ar mætti verða.
Óskar heitinn mun geymast í
minningu allra, sem þekktu hann
sem drengur góðux.
Blessuð sé minning hans.
Sólberg Eiríksson.
Nœturlœknir i gótt: Daníel
Fjeldsted, Laugavegi 79, sími3272.
— 'Aðra nótt: Eyþór Gunnarsson,
Laugavegi 98, sími 2111. ,— Að-
faranótt sunnudags (páskadags),
Gísli Pálsson, Laugavegi 15, símí
2474.
Helgidagslæknir í dag (skír.)
Kristján Hannesson, Mímisvegi 6
sími 3836. Á morgun (föstudag
inn langa) Theódór Skúlason
Vesturvallagötu 6, sími 3374. .
Nœturvördur er þessa viku f
Ingólfs- og LaugavegsapQtekum.
bsikfimisýningar fyrir for-
eldra og aðstandendur nemenda
Gagnfræðaskólans í Reykjavík,
verða haldnar í dag ,(skírdajg).
Sýnir 1. bekkur kl.! 10—12 f. h.
en 2. og 3. bekkur kl. 2—4e.h.
„Allir hugsa um sigj— það er
bara ég sem hugsa'um mig“, —
heitir skáldsaga eftir Sigrid Boo
sem nýkomin er út í íslenzkri þýð
ingu Steinþórs Guðmundssonar
kennara. Söguútgáfan, Akureyri
gefur bókina út.
Útvarpid í dag.
12,00 Hádegisútvarp.
15.30 Miðdegisútvarp.
19.30 Hljómplötur: Orgellög-
19.40 Lesin dagskrá næstu viku-
20.30 Um daginn og veginn. Séra
Jakiob Jónsson.
20,50 Einleikur á píanó. Emil
Thoroddsen: a. Ballada í As-
'dúr og 2 Mazurkas í Cis-moll
og f-moll, eftir Chopin. b. Ung.
Rhapsodie No- 11, eftir Liszt.
21.10 Upplestur: „Friður á jörðu“,
kafli úr kvæðaflokki eftir Guð
mund Guðmundsson- Edda
Kvaran.
21.30 Hljómplötur: Kantata nr.
152, eftir Bach.
Útvarpid á morgun.
11,00 Messa í dómkirkjunni. Séra.
Friðrik Hallgrímsson. Sálmar
nr. 148, 150, 152, 157.
12.10 Hádegisútvarp.
14,00 Lítúrgisk messa í Þjóðkirkj-
junni í Hafnarfirði- Séra Garð-
ar Þorsteinsson.
19.30 Hljómplötur: Kirkjulög.
20,20 Ræða: Séra Sigurbjöm Ein-
arsson.
20.40 Sálumessa (Requiem), eftir
Verdi. Hljómplötur.
Tónlisfafclagið og Leikfclag Reykíavikur.
„NITOUCfiEu
Sýning á annan í páskum kl. 3
Aögöngumiðar seldir á laugardag frá kl. 3.
Ath. Frá kl. 3—4 er ekki svarað í síma.
Lcikfclag Rcykjavikuff.
„Á Ú T L EIГ
Sýning á annan í páskum kl. 8
Hljómsveit undir stjóm Dr. V. Urbantschitsch aöstoðar
Aögöngumiöar seldir frá kl. 4—6 á laugardag.
Börn fá ekki aögang.
Minningargudsþjónusfa
verður haldin í dómkirkjunni í dag, skírdag þ.
10 apríl kl. 4 e. h. um
SKIPSHÖFN og FARhEGA á b.v. .IÍEYKJABOItG
Athöfhinni verður útvarpað.
F. h. h. f. Mjölnir.
Kristján Ó Skagfjörð.
Mtnww li iH ' n.vnn -1 ■ ■iniiníirr>fiiiiililll mnnim—IWI———
Loftvarnanefnd hefur ákveðið að loftvamaæCing
verði haldin laugardaginn 12. apríl n.k.
Er hér með brýnt fyrir mönnum að fara eftir
gefnum leiðbeiningiun og fyrirmælum, og verða
þeir, sem brjóta settar reglur, látnir sæta á-
fcyrgð.
Reykjavík 9. apríl 1941.
Loltvarnanefnd.
p
og dæmíd míg þar effír
Höndin mín og höndin þín, skrifuð um heims-
styrjöldina o. fl., fæst í bókabúðum.
Ný bók: „Hver vinnur stríðiö?“ — komin
einnig í enskri þýöingu. í þessari litlu bók bið ég
íslendinga einnar bónar. Uppfyllið hana! Bókin
fæst einnig í bókabúöum.
Jóhanna Sigurðsson.
Útvarpid á laugardaginn:
12,00 Hádegisútvaxp.
15.30 Miðdegisútvarp.
19.30 Hljómplötur: Tónverk eftir
Bach og César Franck, leikin
á oigel-
19.50 Auglýsingar.
20,30 Upplestur: „Sýn hermanns-
ins“ eftir Mariu Rúmieníudnottin
íngu (Þorst. Ö. Stephienssien).
20.50 Hljómplötur: öratoriið
„Elías“, eftir Mendelsson-
C>OOOOOCOOOOO<S>OOOOOOOOOOOO0OOOOOOOOOC
84
Anna Liegaard
Skéldsaga cfíir
Nini Roll Anker
En þegax- þau Per voru orðin ein, og hann tók að
hæðast að skoðunum móðurbræöra sinna, mótmælti
hún. Hann skyldi ekki halda aö hægt væri aö bylta
þjóöskipulaginu á einum degi, og ryðja úr vegi mönn-
um, eins og Hans Jóhanni. Hún var ekki sammála
þeim lengur, en þar með væri ekki sagt aö hún sæi
ekki ýmislegt gott við þáö gamla. Þá leit Per snöggt
til hennar og stillti sig. — „Ertu viss um aö þú sért
sammála sjálfri þér?“ spurði hann kvöld eitt, er þau
komu heim úr boöi frá skyldfólkinu.
Hún svaraði engu. Og þegar hún á andvökustundum
hugsaöi um hvernig hún hafði verið áöur, var þaö
eins og aö minnast gamals vinar, sem hún hafði misst.
i Morgun einn í apríllok fékk hún símskeyti.
* Hún sat úti viö gluggann og var aö bæta skyrtu af
Per, þegar þaö kom. Birtan frá heiðríkum vorhimni
féll yfir hendur hennar, er sneru og mátuðu röndótt
efnið liprum fingrum, svo aö rendumar lægju saman.
Meö vorsólinni lagöist yfir hana eins konar umkomu-
leysi, óljós þrá eftir börnunum, eins og þau voru ung,
þegar þau þurftu hennar viö og leituðu til hennar og
gátu ekkert án hennar, — þráin, sem allar mæöur
finna t'il, þegar synir og dætur eldast, vaxa frá þeim
og veröa sjálfbjarga, veröa manneskjur meö sjálfstæö-
an vilja og skoöanir og hugsanir, sem þau dylja. Henni
þótti einkennilega vænt um skyrtuna sem hún haföi
milli handanna. Fötin sem hún sá um fyrir stóru börn-
in, var tengiliður milli hennar og þeirra —; þau fóru
út og hún vissi ekki alltaf hvert þau fóru, en hún
fylgdi þeim með því aö hugsa um fötin sem þau voru
í, litla bót eða stopp í sokk, þar sem hvert spor og
hver bandendi hafði fariö gegnum hendur hennar. Hún
fann að áhyggjur hennar vegna smábreyzkleika bam-
anna og galla á fötum þeirra var af sömu rót, — og
henn'i fannst stundum aö alúö hennar viö föt þeirra
bætti að nokkru leyti þaö sem áfátt var með uppeldiö.
Þegar hún var búin meö skyrtuna hélt hún henni
frá sér, það þurfti góöa athygli til að sjá bótina. Þaö
var ekki rétt, að e'in bótin væri annarri lík og sama
hver í sokkinn stoppaöi! Það gat aö vísu ekki talizt
til lista að bæta föt. . . . Þaö er ólíkt fínna að mála
en að bæta föt og stoppa sokka. En það getur orðið
starf sem maður hefur nautn af, engu aö síður, —
og hún var ekki ein um þaö. Og hún minntist þeirra
mörgu stunda þessi síðustu ár, þegar hún hafði setiö
viö að stoppa hnén á sokkunum hans Sverres, — næsta
sumar fengi hún aö reyna þaö enn. Heit í vöngum
stóö hún upp, flutti nokkura blómapotta í glugganum,
— reyndi að hrista af sér hugsanirnar, sem sóttu að
henni.
Þá var þaö aö þvottakonan kom inn með símskeytiö.
Þaö var frá Róari. Sverre hafði fengið lungnabólgu,
þaö mætti búast við úrslitunum eftir tvo sólarhringa,
Hann lét hana vita ef hana langaði til aö sjá drenginn.
Anna sat grafkyrr í gamla ruggustólnum meö skeyt-
iö opið í kjöltunni. Hún minntist ekki þeirra mörgu
stunda, er hún haföi fundiö til sogandi þrár eftir böm-
unum, bæði þeim sem fjarverandi voi'U og þeim sem
hún hafði hjá sér, engu síöur en i dag. Hún hugsaöi
aðeins eina hugsun: Eg íann þaö á mér, ég fann á
mér aö Sverre var veikur, — mér fannst eins og ein-
hver væri að kalla á mig.
Um kvöldið gekk hún um borð á skipiö sem gekk
suðureftir.
Mestan hluta næturinnar var hún uppi á þilfari.
oooooooooooooooooo^oooooooooooooooo<
I