Þjóðviljinn - 23.07.1943, Blaðsíða 3

Jr' U \_^ j_/• V — O

ÞRQTTIR
Ritstjóri: Frímann Heígason
Landsmót í flokkaíþrðttum
Fimleikaför Ármanns til
Norðurlands (júlí 1943
Föstudagurinn 23. júlí 1943.
Nmmh
Útgefandi:
Sameiningarflokkur alþýðu —
Sósíalistaflokkurinn
Ritstjórar:
Einar Olgeirsson (áb.)
Sigfús Sigurhjartars tn
Ritstjórn:
Garðastræti 17 — Víkingsprent
Simi 2270.
Afgreiðsla og auglýsingaskrif-
stofa, Austurstræti 12 (1. hæð)
Sími 2184.
Víkingsprent h.f. Garðaatræti 17.
Baráttan umatvinnuna
frelsið og framtíðina
Það mun hverju'm vinnandi
manni ljóst að skilyrðin til þess
að halda þeirri lífsafkomu, sem
vinnandi stéttirnar nú hafa náð,
og bæta hana eru þau að næg
atvinna sé og frelsi verklýðs-
hreyfingarinnar sé óskert. Ef
þetta hvorttveggja helzt,, þá
muriu atlögur afturhaldsins að
verkalýðnum mistakast og al-
þýðan þvert á móti hafa aðstöðu
til þess að auka réttindi sín og
bæta kjör sín.
Nú einbeitir afturhaldið í
landinu sér að því að undirbúa
atvinnuleysi. Erindrekar aftur-
haldsins vinna að því á öllum
sviðum að draga úr atvinnunni
og á meðan er eflt til afturhalds
bandalags gegn verklýðshreýf-
ingunni af fasistunum í land-
inu, Jónasi frá Hriflu & Co.
Meining fasista þessara er að
skella á atvinnuleysi í vetur,
efna til æsingafunda meðal
bænda í haust, eins og Hriflung-
ar, þessir þegar boða, reyna að
koma af stað bardögum eins og
9. nóvember, til þess að fá svo
setuliðið til þess að grípa inn í
og síðan ætti svo Jónas frá
Hriflu með nokkrum stríðs-
gróðamönnum að mynda ríkis-
stjóm á grundvelli þessara at-
burða og koma hér á því ein-
ræði gegn alþýðunni, sem hann
berst fyrir. Hvers virði frelsi
þjóðarinnar væri orðið í raun og
veru þegar þannig væri komið
er auðséð.
Hver einasti vinnandi maður
og kona á íslandi verður að gera
sér ljóst að nú verður barist um
líf eða dauða frjálsra alþýðu-
samtaka á íslandi, um atvinnu
og frelsi alþýðunnar, sem öll
framtíð hennar byggist á, eða
um það að aftur verði yfir hana
Ieitt atvinnuleysið, hrunið og öll
bágindi kreppunnar, eins og Jón
as boðar.
Alþýðusamband Islands, —
Bandalag starfsmanna ríkis og
bæja, — Fiskimanna- og ‘Far-
mannasambandið og önnur þau
samtök hins vinnandi fólks, sem
saman þurfa að berjast um
framtíð sína, gera sér það ljóst
að atvinna þeirra og frelsi verða
eKki tryggð, nema þau hafi úr-
slitaáhrif á stjórn landsins, á-
hrif á það að atvinnan verði
efld, fiskiskipastóllinn aukinn,
ný fyrirtæki reist og aðbúnaður
alþýðu allur bættur. — Og tak-
ist ekki að knýja fram þessi á-
hrif alþýðu á ríkisstjórnina, þá
þarf ekki — eftir yfirlýsingar
Það mun óhætt að fullyrða að
ölium íþróttamönnum sé það ó-
blandin ánægja að sjá hve þátt-
taka íþróttafélaga utan af land-
inu er orðin mikil í landsmót-
um, þrátt fyrir alla erfiðleikana
að komast á þau og dvelja um
kyrrt meðan þau fara fram.
Samgöngur eru sérstaklega erfið
ar og langdvöl er oft mjög ó-
þægileg, því að íþróttafólkið eyð
ir í þær sumarleyfum sínum, má
þar benda á að K. A. varð að
hverfa úr handknattleiksmótinu
af atvinnuástæðum stúlknanna
Eins og nú standa sakir eru
flokkarnir margir hverjir, sem
t. d. tóku þátt í handknattleiks-
mótinu núna, nokkuð jafnir eins
og Ármann, Haukar, Þór, ísfirð-
ingarnir og K. A. Þetta 'eru allt
einstök félög nema ísfirðingar
sem hafa aðeins eina stúlku úr
Valkyrjum, en hinar eru allar úr
Herði.
Þá vaknar sú spurnig hvort
ekki sé hægt að koma á öðru
fyrirkomulagi með þessa keppni
sem gerir aðalleikina færri. Þó
fellt verði niður útsláttarkeppn-
in sem óneitanlega er leiðinleg
og að mínu áliti óheppileg nema
nauðsyn beri til, eins og of löng
dvöl á staðnum. Þetta fyrir-
komulag mætti hugsa sér þann-
ig í aðalatriðum, að mótið byrj-
aði úti um land í sambandi við
staðarkeppnir félaganna, , og
það félag sem bæri sigur úr
bítum, það hefði skapað sér
möguleika til að senda flokk á
Jónasar frá Hriflu, að efast
hvað það verður sem við tekur.
Myndun slíks bandalags vinn
andi stéttanna er því lífsskilyrði
fyrir framtíð og frelsi aíþýðunn-
ar, fyrir nægri atvinnu og ör-
yggi afkomu hennar. Það er
fyrsta vörnin gegn hruninu og
atvinnuleysinu, sem samvizku-
lausir fasistar vilja leiða yfir
þjóðina. Og það er um leið sókn
in fram til betri þjóðfélagshátta
en þeirra, sem leiddu yfir oss
örbirgð og óhamingju” síðasta
áratugs.
* I
Það kom svo sem engum á ó-
vart, þótt Morgunblaðið færi að
hnýta einhverjum ónotum í
slíka bandalagsstofnun. Ef
Morgunblaðið meinti eitthvað
með skrifum sínum um sjálf-
stæðismálið, þá hefði mönnum
fundist að því hefði verið nær
að fagna því hve einróma af-
stöðu stjórn Alþýðusambands-
ins hefur tekið í sjálfstæðismál-
inu. Afstaða stjórnar Alþýðu-
sambandsins í því máli — yfir-
lýsingin um hve eindregið Al-
aðallandsmótið þar sem mættu
beztu félögin úr hverjum stað
eða landshluta sem nánar yrði
til tekið. Ef þessi aðferð hefði
verið notuð t. d. á þessu hand-
knattleiksmóti, hefðu 4 félög
keppt, eitt frá hverjum stað,
Akureyri, Hafnarfirði, ísafirði
og Reykjavík, og hefði það tekið
3 kvöld.
Þetta ætti líka að geta skapað
nokkurn metnað heima í héraði,
að það yrði um meira að keppa
en bikarinn fyrir unnið staðar- i
mót, heldur líka réttinn til að
fara á landsmótið eða taka þátt
í aðalleikjum þess. Þó að ég hafi
sérstaklega vitnað í handknatt-
leiksmótið, þá ætti þetta að
gilda um knattspyrnuflokka
líka.
Æskilegt væri ef félögin
kæmu einstök en ekki
sameinuð til móta, sérstak-
lega þar sem aðstæða er svipuð.
Það er ekki rétt gagnvart þeim
sem ekki kemur með blandað
lið frá tveimur eða fleiri félög- !
um. Keppni milli umdæma á
rétt á sér og getur verið
skemmtileg en hún segir aðeins
til um það hvað umdæmi sé
sterkast en þar fæst ekki úr því
skorið hvaða félag sé sterkast en
í öllum landsmótum er einmitt
verið að líta eftir því. Þar sem að
staðan er þannig að af þátttöku
gæti ekki orðið nema félög slái
sér saman um lið, þá er það af-
sakanlegt og í rauninni sjálf-
Framhald á 4. síðu
þýðusambandið, fjölmennustu
samtök landsins standi með
sjálfstæðismálinu, — er einhver
mesti sigur, sem enn hefur unn-
ist í því máli, ekki sízt með til-
liti til svívirðilegrar framkomu
Alþýðublaðsins í málinu.
En Morgunblaðinu finnst
hlýða að stinga þeim þætti alger
lega undir stól, en hrúga í stað-
inn saman hverskyns ósannind-
um og æsingum um Alþýðusam-
bandsstjórnina.
Það er sami óheiðarleikinn í
þessum málflutningi Morgun-
blaðsins og í þeirri afstöðu, er
það áður tók, þegar þingflokk-
ur Sjálfstæðisflokksins hljóp
frá málinu 21. apríl.
Það er auðséð á öllum þessum
málflutningi Morgunblaðsins
að því gengur aðeins eitt til í
sjálfstæðismálinu: að reyna að
þegja um allt, sem alþýðan í
landinu gerir til að vinna að lýð-
veldisstofnun, en reyna að láta
líta svo út sem Ólafur Thors
geri allt. — Blaðið skal ekki
halda að með slíkum málflutn-
ingi veki það traust á Sjálf-
stæðisflokknum í því máli.
S. 1. sunnudag komu fimleika-
flokkar Ármanns úr sýningaför
um Norðurland. Alls voru þátt-
takendur 35 í förinni en í sýning
arflokkunum voru 21 stúlka og
9 piltar. Farið var þ. 3. júlí og
haldið til Hvammstanga og
sýnt þar um kvöldið. Davíð Sig-
urðsson íþróttakennari tók á
móti flokkunum. Sýningin fór
fram bæði úti og inni að við-
stöddu fjölmenni. Um nóttina
var haldið að Blönduósi en sýnt
kl. 1.30 daginn eftir. Hermann
Þórarinsson sá þar um flokkana.
Sama dag var haldið áfram og
sýnt á vorhátíð Skagfirðinga að
Varmahlíð og var fimleikunum
mjög vel tekið.
Þaðan var haldið til Akureyr-
ar. íþróttafélagið Þór á Akur-
eyri annaðist mótttökurnar og
má sérstaklega geta þeirra Jóns
Kristinssonar formannsins og
Tryggva Þorsteinssonar íþrótta-
kennarans. Um kvöldið var sýnt
1 samkomuhúsiriu. Húsið var
þéttskipað áhorfendum og mót-
tökurnar með ágætum og tókst
flokkunum vel. Daginn eftir
bauð íþróttaráð Akureyrar til
kaffidrykkju í Lystigarðinum.
, Var það ánægjuleg stund í glaða
sólskini inn á milli lágra skóg-
arrunna. Á eftir sýndi frú
Schiöth flokkunum garðinn, en
hún hefur átt mestan þátt í
ræktun hans og stofnun eins og
kunnugt er.
Þaðan var haldið til Dalvíkur
og sýnt þar um kvöldið. Þar
urðu margir frá að hverfa,
vegna rúmleysis í húsinu. Á eft-
ir sýninguna sátu flokkarnir
veizlu í boði íþróttanefndar
Eyjafjarðar, form. Haraldur
Magnússon og U. M. F. Svarf-
dæla, form. Bjarki Elíasson, en
þeir sáu um mótttökurnar, • sem
voru með ágætum.
Næsta morgun var haldið til
Siglufjarðar, með m. b. Ester.
Á Siglufirði var sýnt kl. 7 um
kvöldið fyrir fullu húsi og við
mikla hrifningu. Á eftir sýning-
una sæmdi Knattspyrnufélag
Siglufjarðar kennarann Jón
Þorsteinsson, heiðurspening í
viðurkenningarskyni fyrir störf
hans í þágu íþróttamálanna. Á
Siglufirði annaðist Ketill Ólafs-
son, skíðakappi, um móttökurn-
ar sem voru með mestu prýði.
Kl. að ganga 10 um kvöldið var
haldið frá Siglufirði og fylgdi
mannfjöldi flokkunum til skips.
Var nú haldið til Ólafsfjarðar,
en þar átti að sýna í bakaleið-
inni. Kl. var langt gengin 12 þeg
ar til Ólafsf jarðar kom en þó var
mikill mannfjöldi á bryggjunni
þegar Ester lagði að. Þar var
mættur Brynjólfur Sveinsson,
form íþróttafél. Sameining, en
hann sá um móttökurnar. Sýn-
ingin á Ólafsfirði hófst kl. hálf
Framhald á 4. síðu.
Hvenærverður næsti fundur
um valiarmðlin f Reykjavík?
Á s. 1. vori var haldinn ágætur
fundur um vallarmálin í Reykja
vík og boðaði vallarnefnd til
hans í samráði við íþróttafull-
trúa Reykjavíkur. Var fundur
sá góður og margt rætt þar sem
aðkallandi var.
Á þeim fundi var ákveðið að
brííðlega skyldi halda annan
slíkan fund og ræða málin þá á
breiðari grundvelli en þá var
gert og hafa til þess betri tíma.
Síðan þessi fundur var haldinn
er nú einn ársfjórðungur svo
ekki væri úr vegi að fara að
hefja umræður á ný. Vallarvand
ræðin standa íþróttalífi bæjarins
mjög fyrir þrifum, svo það er
varla vansalaust að við skulum
ekki hafa enn komið með fram-
bærilegar tillögur um málið rök-
ræddar og hugsaðar af þeim
sem völlinn eiga að nota. Það er
ekki nóg að einn og einn hugsi
eitthvað, við verðum að samein-
ast um þetta mál, leggja niður
fyrir okkur hyað eigi að gera
fyrst og hvernig því verði fyrst
og bezt komið fyrir.
Það er því eindregin áskorun
mín til vallarnefndar og íþrótta-
fulltrúa bæjarins að kalla sam-
an fund og skýra frá hvað gerzt
hefur síðan í vor, og leggja drög
að því hvað gera skal í framtíð-
inni.