Alþýðublaðið - 31.08.1921, Blaðsíða 4

4
ALÞYÐUBLAÐIÐ
Alþbl. er blafl allrar alþýðu. Alþbl. kostar I kr. á mánuði.
Eitstjórí og ábyrgðarmaöur: Ólafur Friðriksson.
Prentsmiöjan Gutenberg.
E.s. Gullioss
fer héðan tii Vestfjarða og Norðurlandsins laogar-
ðaginn 3. september kl. 6 síðdegis. — Víðkomu-
staðir: Stykkishólmnr, Patreksfjörður, Dýraíjörður,
ísafjörður, Aknreyri og i bakaleið Siglufjörður.
E.s. Lagartoss
fer héðan á föstudag 2. sept til Ingólfsfjarðar, Siglu-
fjarðar, Seyðlsljarðar, Svíþjóðar og Eaupm.hafnar.
Von heflr alt tll lifs-
ins þavfa.
Það tiikynni eg míoum mörgu
og góðu viðskiftavinum, að syknr
heflr lækkað mikið i verzluniuni
„Von“, ásamt fleiri yörntegnnd-
nm. — Kjöt kemur f tuunura að
norðan, feitt Og gott, í haust.
Eg vona, að mun lægra en ann-
arstaðar. Gerið pöntun í tíma.
Virðingarfylst.
Gunnar S. Sigurðss.
H.í. Veirsl.
Hverflsg. SG A.
Nýkomið: Kúrenur, Edik, Snnð-
túttnr, Fægipúlver, Stangasápa
óvenju ódýr.
jígxt ijésaolia
á kr. 0.67 Pr- líter
fæst í verzluninni á
Njálsgötu 33.
Carit Etlar: Ástin yaknar.
hann erkurteis, afar óvandfýsinn og pakklátur fyrir sam-
vistina við mig', það er nú alt og sumt.“
„Já, þú þarft víst ekki að fullvissa mig um það,“
sagði lávarðurinn hlægjandi. „Elinora Lesley, bróður-
dóttir hertogans af Cleveland, og löjtinant á litlum fall-
byssubátl — En ef hann skyldi nú samt sem áður
áræða að láta sltkt í Ijösi?"
„Hætti hann á það,“ svaraði hún ákvéðin, „er hann
glataður!"
Morguninn eítir gengu þau aftur um eyna, og reyndi
Elinora þá árangurslaust að hefja af nýju máls á sam-
ræðunum frá því daginn áður. Höfðu orð lávarðarins
kannske gefið henni vitneskju um eitthvað, sem hún
þráði, vantaði hana vissu, eða lék hún sér að eins að
eldinum? Vafasamt, en svo virtist, sem hún æskti að
kalla fram játninguna, sem hún daginn áður hafði talið
ijarstæðu; hljómurinn í rödd hennar var mýkri og
ástúðlegri, hún hallaði sér að honum alúðlegar, og
Horfði á hann með yndislegu augunum, meðan hún
talaði. Hún heyrði rödd hans skjálfa, án þess að hann
gerði uppskátt, hvað braust um 1 huga hans. Loks trúði
hún honum fyrir því, að Lesley lávarður þráði það, að
komast heim til Englands, og hefði að eins fyrir bæna-
stað hennar frestað förinni um fjóra daga, þá yrðu þau
að skilja. Hún sá hver áhrif fregn þessi hafði á hann,
handleggur hans titraði í handarkrika hennar; en hann
laut höfði þegjandi.
Að fjórum dögum liðnum, — við því var ekkert að
segja; hann kvartaði ekki einu sinni yfir því. Veittist
lionum svona létt að skilja við hana, eða var söknuður
hans þvílíkur, að hann kom engum orðum að? — Það
vissi Elinora ekki.
Seinasta kvöldið kom Lesley lávarður inn til Jakobs
til þess, að biðja hann og systur hans að eyða kvöldinu
hjá þeim. Magdalena hefði kosið að afsaka sig, en
Jakob varð fyrri til og þá boðið. Nú varð Magdalena
V
önnum kafin. Það varð að slétta úr svarta kjólnum;
bönd og hlöð voru valin og aftur hafnað.
En inni í herbergi lávarðarins sat Elinora og horfði
út um gluggann. Andlit hennar virtist venju fremur
alvarlegt. Gaman Ayschu gat núna ekki komið kenni
til að hlægja. Pétur Bos rápaði um, hann var í nýrri
treyju með Ijósgulan vasaklút upp úr öðrum vasanum,
og tivftum segldúksbuxum, Elinora hafði líka gefið hon-
um hárautt mittisband f hálsklút; hann tók það ætíð
af sér þegar hann fór frá húsinu, til þess að spara
það. Hann var, að því er virtist, hamingjusamastur
þeirra, er inni voru; hinir höfðu sáð, en ekkert upp-
skorið, hann hafði uppskorið, en engu sáð. Hann
kveikti og fór svo að kasta viði á eldinn. Ayscha lá
að vanda iðjulaus á ábreiðu sinni, og hallaði höfðinu
að stól Elinoru.
Þegar Ieið að þeim tíma, að lávarðurinn gat átt von
á gestum sínum, kom hann inn úr hliðarherberginu,
klæddur skrautlegum, gullsaumuðum einkennisbúningi,
skreyttur fjölda heiðursmerkja. Hann gekk til dóttur
sinnar og kysti hana á ennið.
„Ah!“ hrópaði hún brosandi. „Pabbi hefir þá í hyggju
að bera ægishjálm í kvöld. Þú þurftir nú reyndar ekkí
að fara í þessi föt til þess,“ bætti hún við ástúðlega
og lagði hendurnar upp um háls honum. — Höfðing-
lega andlitið og silfurgráa hárið fagra er nægilegt."
„Eg vil heiðra gesti mína,“ svaraði Lesley. „Er það
ekki rétt? — Auk þess hefi eg í hyggju að koma gest-
gjafa okkar á óvart með svolítið."
„Á óvart?"
„Leyndarmál, sem eg geri ekki uppskátt fyr en tím-
inn kemur."
Pétur Bos stóð niðursokkinn í það að athuga lávarð-
inn.
„Uh!“ sagði hann. „Yðar hágöfgi eruð alveg eins og
kóngur, og svo hafið þér lfka nærri því eins mörg
heiðursmerki og orður og Jakob."