Þjóðviljinn - 22.04.1947, Qupperneq 4

4
Þriðjudagur 22. apríl 1947
ÞJÓÐYILJINN
:f; ■
Útgefandi: Sameiningarflokkur alþýðu — Sósíalistaflokkurinn
Ritstjórar: Kristinn E. Andrésson, Sigurður Guðmundsson, áb.
Fréttaritstjóri: Jón Bjarnason.
Ritstjórnarskrifstofur: Skólavörðust. 19. Símar 2270 og 7500
(eftir kl. 19.00 einnig 2184).
Afgreiðsla: Skólavörðustíg 19, simi 2184.
Auglýsingar: Skólavörðustíg 19, sími 6399.
Frentsmiðjusími 2184.
Áskriftarverð: kr. 8.00 á mánuði. — Lausasöluverð 50 aur. eint.
Prentsmiðja Þjóðviljans h.f.
Þeim verður ekki gleymt
Aðfarirnar við sölu Hvalfjarðar minna mjög veru-
lega á aðdraganda herstöðvasamningsins. 1 bæði skiptin
var farið fullkomlega á bak við þjóðina, allt ákveðið að
tjaldabaki að þjóðinni fornspurðri. Að vísu varð Ólafur
Thors að leggja herstöðvasamning sinn fyrir Alþingi, en í
rauninni var búið að ákveða samþykkt hans fyrirfram, enda
var gerð tilraun til að ljúka afgreiðslu hans á einum degi.
Þjóðin var hins vegar ekki kölluð til ráða, enda þótt öryggi
hennar og framtíð væri í veði; agentarnir þekktu hug henn-
ar og vilja. Bjarni Benediktssson þurfti á hinn bóginn ekki
einu sinni að leggja Hvalf jarðarsölu sina fyrir Alþingi, hon-
um nægði auðfengið já^rði samstarfsmanna sinni í lepp-
stjórnipni. En það er næsta athyglisvert að Bjarni Bene-
diktsson, sem nú talar sem fjálglegast um embættisheið-
ur(!) sinn, hafði ekki meira álit á þessum eiginleika sínum
en svo, að hann gerði allt sem hann gat til þess að halda
Hvalf jarðarsölunni leyndri eins lengi og unnt var. Sú stað-
reynd talar skýru máli um hið raunverulega álit þessa ó-
heiðarlega ráðherra á gerðum-sínum.
Erlendur maður kemur bæði við sögu herstöðvasamn-
ingsins og Hvalfjarðarsölunnar. Það er Huge S. Cumming,
sérfræðingur Bandaríkjastjórnar í málefnum Norðurlanda.
Hann samdi herstöðvasamninginn ásamt Ólafi Thors, á
sama tíma og borgarablöðin lögðu við „heiður“ sinn að’hann
væri alls ekki að ræða um Keflavíkurflugvöllinn og Morg-
unblaðið hélt því meira að segja fram að hann væri alls
ekki staddur á íslandi! Hann kom í annað sinn til íslands
þegar Hvalfjarðarsalan var á döfinni og átti ítrekuð við-
töl vi0 Bjarna Benediktsson og í annað sinn leggja borg-
arablöðin og Bjarni Benediktsson ,,heiður“ sinn að veði fyr-
ir því að hann hafi alls ekki talað um Hvalfjörð! Nafnið
Cumming fær sess í sögunni við hlið annarra agenta semr
erlend ríki hafa sent til Islands.
Herstöðvasamningurinn og sala Hvalfjarðar eru á-/
rangurinn af þeirri viðleitni Bandarikjastjórnar að halda
þeim ítökum sem fengust á íslandi á stríðsárunuin. Með
herstöðvasamningnum fengu Bandaríkin umráðarétt yfir
Keflavíkurflugvellinum „fyrst um sinn í 6*4 ár“ eins og
ir, til skilnings á því að Itærð
sviðs og útbúnaður er ekki aðal
atriði, heldur það sem fram fer
á sviðinu. Undir snjallri leikstj.
Lárusar Pálssonar hefur sýning
þessa leikrits hér orðið með1
ÁVEXTIRNIR
Hér í dálkunum var fyrir
nokkru rætt um nauðsyn þess
að við eignuðumst skip, sem
væri sérstaklega til þess gert
að flytja ávexti; sömuleiðis var
á það bent, að hér í Reykjavík
og víðar um land þyrfti að reisa
geymsluhús, þar sem hægt væri
að geyma birgðir ávaxta ó-
skemmdar allan ársins hring.
Nauðsyn þessa kemur æ greini | leiklist og dálítið mont yfir því,
legar í ljós. Þær ávaxtabirgðir, i hvað vel íslenzka leikhúsið er'
sem berast til landsins eru I farið að standa sig, þó mælt sé
KIRKJUBLAÐIÐ.
Sami maður skrifar um
Kirkjublaðið:
„Prestastétt landsins gefur út
blað, sem nefnist Kirkjublaðið.
Blað þetta hefur nú í seinni tíð
valið sér það hlutverk að flytja
möguleikum sem leikhúsið geym bandarískan ,(fagnaðarboðskap“
sýknt og heilagt.
Kastar fyrst tölfunum í síðast
útkomnu blaði, eða frá 31. marz.
Eru þar 7 greinar af 16 alls
teknar upp úr amerískum blöð-
um og tímaritum. Má það teljast
ágætum. Þrátc fyrir erfitt og ný , furðu!egt, að prestastéttin skuli
stárlegt form verður ekkert ó- j ganga gvo bersýnilega fram fyr
þægilegt né þvingað, heildará-
ir skjöldu í Bandaríkjadekri
hrifin ósvikin nautn af ágætri borgarablaðanna.
*
ANDLEYSI
venjulega 50% skemmdur ó-
þverri og vel það. Að vísu get-
ur engum til hugar komið
að allar_ þessar skemmdir
á ávöxtunum verði á leiðinni
hingað yfir hafið. Heildsalarnir
með ,,sérþekkinguna“ eru hér
án efa sekir um kaup á ónýtum
á alþjóðlegan mælikvarða."
¥
ÍSLENZK TUNGA OG
MENNTAMENN OKK-
AR
Frá Akureyri kemur bréf, þar
sem farið er mjög hörðum orð
um um meðferð íslenzkra tungu
ávöxtum í erlendum höfnum. En 1 í tímariti einu, er nýlega hóf
slæmur aðbúnaður ávaxtanna á
leiðinni hingað eykur á skemmd
irnar.
Við eigum að kaupa góða á-
vexti erlendis, flytja þá lieila
heim og geyma nægar birgðir
þeirra óskemmdar allan ársins
hring til þess að stöðugt megi
fullnægja ávaxtaþörf þjóðarinn
ar. Þetta verður því aðeins
hægt, að við eignumst fullkomið
ávaxtaskip og fullkomnar á-
vaxtaskemmur.
*
BÆRINN OKKAR
Reykvíkingur skrifar:
„Leiklistarunnendur ættu ekki
að setja sig úr færi að sjá leik-
ritið „Bæinn okkar.“ Það hefur
„Það er auðvitað gott og
. blessað, að Truman forseti hefur
j gengið í eitthvert „Bræðrafé-
1 lag“ til þess að þroska þar bróð
urþel sitt. o. s. frv. Mér finnst
samt einhvern veginn, að prest-
ar landsins ættu ekki framvegis
að afhjúpa svona greinilega
andleysi sitt.
Þeir hafa með Kirkjublaðinu
gott tækifæri til að láta ljós
sitt skína út um landsbyggðina,
og þeir geta alls ekki ásakað
göngu sína. Tímarit þetta er ætl
að ungu fplki til skemmtilest-
urs; fjallar víst aðallega um
ástarævintýri og þvíumlíkt. Bréf
ritarinn tekur mörg dæmi máli
sínu til sönnunar og spyr svo: ! okkur leikmenn, þótt okkur þyki
„Hvenær getum við vænzt lítið til koma þessa aðfengna
þess af okkar ungu mennta-
mönnum, að þeir grípi vopn til
varnar og kveði slíkan ófögn-
uð niður með útgáfu úrvalstíma
rits, sem getur orðið þroskandi
og bætandi fyrir íslenzka les-
endur ?
Er ekki annars kominn tími
til að íslenzkir bókmenntafræð
ingar eða jafnvel hið opinbera
skipi nefnd, sem leggði fram
álit um, hvað af því, sem gefið
vakið athygli vegna hins óvenju ; er út á íslandi, sé ritað á ís-
lega forms og er vel til þess i lenzku, og hvað ekki? Margar
fallið að hrífa leikhúsgesti til; opinberar nefndir virðast hafa
skilnings á þeim ótæmandi óþarfari störf með höndum."
„ljóss“.
Menn þora auðvitað alls ekki
að láta sér detta í hug, að þessi
Bandaríkjaást standi í nokkru
sambandi við westurför biskups
ins hérna um árið. B“.
Bréfritarinn hefur lög að
mæla að því er snertir hið auð-
sæja Bandaríkjadekur Kirkju-
blaðsins. En hins ber að gæta,
að ekki er hægt að skoða þetta
blað sem málgagn allrar presta
stéttarinnar. Það má telja víst,
að f jölda íslenzkra presta finnst
lítið til um Kirkjublaðið.
Freðfiskframleiðsla okkar ís- upp á bíl og hann siðap keyrður
lendinga er nú orðin einn af í burtu, en þó ekki lengra en
særstu liðum útflutningsverzlUn-. nauðsynlegt er vegna kostnaðar,
arinnar, og er því ialveg sjálfsagt og þessar miklu beinahrúgur
að framleiðslu þessari sé gaumur; eitra svo loftið í sumum veiði-
Stefán Jóhann Stefánsson orðaði það við hina sænsku gefinn, og eitthvað sé gert til ( stöðvum að ekki er við undandi,
blaðamenn. Til yfirstjórnar sinnar hafa þau valið einn harð- j ^ess að framleiðsla.n heri sig ' sérstaklega um sumartímann.
, ,, , , • ■ t-> TT7-11- betur fjárhagslega og vöruvönd-1 Pökkun og frystingu er víða
skeyttasta hershofðmgja smn Bob Williams, sem er yfir- j
_ . ,,, „ • lun verði fullkomnari heldur en ébótavant, og er það slæmt að
maöur Iceland Airport Coporation, felagsms sem nýlega'
efndi til samkeppni um merki með íslenzku fánalitunum!
nú gerst. Skal þá fyrst minnzt ekki skuli vera vönduð mek’a
á hraðfrystihúsin sjálf. Flest eru ! framleiðslan á þessari ágætu
Á sama hátt hefur það áunnizt með sölu Hvalfjarðar að 13311 ljanmg ur garðl gerð hvað, vöru, frskmum. Helztu ráð til
stöðvar Bandaríkjahers eiga að standa þar „óhaggaðar og
til taks“ fyrst um sinn í þrjú ár. Og þær stöðvar eru einnig
í góðum höndum. Umboðsfélag Standard Oil er einrátt j tækni nútímans fyrirfinnSt ekki.
um starfrækslu þeirra, en Standard Oil er í nánu sambandi j víðast hvar er ástandið þann-
j tækni snertir til vinnusparnað- j þess að bæta að nokkru úr þessu
ar að lítt gerlegt er að lýsa 1 ófremdarástandi, án mikils til-
j .
slíku ófremdarástandi; sem sagt, kostnaðar eru að mánu viti sem
við bandarísku herstjórnina engu síður en American Over-
seas Airlines.
hér segir:
Fyrst og fremst að flutninga-
húsin að ein-
roðið sé alls staðar látið snúa
út að umbúðum, flökin skorin
mátulega en ekki brotin saman,
sem stórskemmir fiskinn, enn-
fremur að pakkað sé í pappa-
umtoúðir (Cartoon) svipað og
gert er á Ameríkumarkað. ,
Eg þori að fullyrða það að
fiskpakkarnir eins og þeir líta
út þegar búið er að losa þá úr
pönnunum sem þeir eru frystir
í, allir skakkir og skældir og
bréfumbúðirnar (Pergament) að
nokkru leyti rifnar af pökkun-
um, þá er þetta engin vaj;a og
ekki bjóðandi siðmenntuðum
þjóðum, jafnvel þótt hungraðar
•séu, að minnsta kosti ekki á
normal tímum.
Að minu áliti er það höfuðat-
riði að fiskurinn sé pakkaður í
betri umbúðir.
Fiskmatinu og freðfiskmatinu
mun vera mjög ábótavant og þó
sérstaklega freðfiskmatinu; ætti
ig að fiskinum er mokað með. bönd séu sett í
göfflum eins og skít ofan í kar, hverju leyti, minnsta kosti að i
,v . . , , ríkisstjórnin að gefa yfirfreðfisk
með ekki of hremu vatni, svo unnt se að koma urgangmum fra
Með herstöðvasamningnum og sölu Hvalfjarðar hafa er íiskurinn borinn i kössumjmeð ódýrara móti. Þvottavélar matsstlóra írí um lima og setla
ráðamenn þjóðarinnar svikið öll loforð sín frá síðustu
kosningum og gengið í berhögg við eindreginn vilja íslenzku
þjóðarinnar. Þeir treysta því að svik þeirra verði gleymd
við næstu kosningar. Þeir treysta því að minni almennings
sé hverfult. En þeir munu fá að finna það að herstöðva-
samningurinn og sala Hvalf jarðar eru grópuð fast í huga
-allra fslendinga og þeim verður ekki gleymt.
eða hent á flökunarborðin. Eftir séu beinlínis fyrirskipaðar og al-
flökun eru flökin borin í köss-
um að vigtum, og frá vigtiar-
manni til pökkunarfólks er fisk-
urinn einnig borinn í kössum.
Alt er þetta á sömu bókina lært.
Úrgangurinn (beinin), yfir
60% af hráefninu, er einnig bor-
inn í körfum og siðan mokað
gerlega bönnuð framleiðsla í
frystihúsum án þeirra, því með
notkun þvottavéla er nokkurn
veginn öruggt að fiskurinn kem-
ur hreinn á flökunarborðin.
Breytt sé algerlega um pökk-
unaraðferðir á fiski sem á að
seljast á Evrópumarkaði, t. d. að
duglegri mann í staðinn sem
kann sitt verk út í yztu æsar.
Það mun ekki orka tvímælis
hve nauðsynlegt iþað er að
senda efíirlitsmenn út um land-
ið til þess að brýna fyrir fram-
leiðendum og fólkinu sem vinn-
ur að þessari framleiðslu að
Framhald á 7. síðu