Þjóðviljinn - 25.10.1947, Blaðsíða 3

ÞJÖÐVILJINN
3
f
Laugardagur 25. október 1947.
MÁLGAGN ÆSKULYÐSFUKINGARINNÁR
SAMBÁNDS UNGRÁ SÓSIÁLISTÁ
3
Ungi Reykvíkingur!
Hefur þú gert skyldu |sm
við l>{áðviljann?
Frá því Þjóðviljinn fyrst hóf göngu sína, hefur
hann verið öruggasti málsvari. alþýðuæskunnar,
og túlkað málstað hennar og barizt fyrir hagsmima-
málum hennar.
Nú hefur verið hafin f jársöfnun tií Þjóðviljans
til að tryggja áframhaldandi útliomu lians. Til þess
að svo megi verða verður alþýðan sjáll' að leggja
fram krafta sína. Hún ein hefur stutt liann hingað
til, og svo mun verða áfram.
Æskulýðsfylkingjn liefur ákveðið að leggja fram
sinn skerf til að styrkja Þjóðviljann, og heitir á alía
unga sósíalista og vehinnara blaðsins að ná settu
merki I f jársöfnuninni fyrir tiltekinn tíma.
Upphæð sú sem þú leggur fram þarf ekki að
vera stór, en við þurfum að ná til hins geysifjöl-
menna hóps, sem skilur gildi Þjóðviljans í hags-
munabaráttu unga fólksins. Sameinuð æska getur
unnið þrekvirki.
Hafir þú ekki ennþá rækt skyldu þína við Þjóð-
viljann, þá gerðu það næstu daga. Fjárframlögum
er yeitt mótttaka í skrifstofu Æskulýðsfylkingar-
innar.
Sameinumst um að styrkja Þjóðviljann.
♦----—-------------------------------------
Herrarnir með breiðu bökin
bera aldrei neitt
Samaiiliirisir
Á síðustu vikum hefur sam-
ræmið í aðgerðum heimsauð-
valdsins gegn verkalýðnum ver
ið augljósara en nokkru sinni
áður eftir stríð.
Nú klastrar Wallstreetklíkan
upp á hina úrbræddu arðráns-
maskínu auðvaldslandanna í
Evrópu og öðrum heimsálfum
og ætiar bersýnilega með
bandarískri tækni að viðhalda
gangi arðránsmaskínunnar á
kostnað alþýðu þeirra Ianda,
sem enn verða að burðast með
það friðspillandi kúgunartól.
íslenzk alþýðuæska þarf nú
og í framtíðinni að gera sér
fulla grein fyrir eðli og aðgerð
um auðvaldsins til þess að geta
svarað á viðeigandi hátt liverri
tilraun, sem gerð verður til að
leysa vandamálin á kostnað
hinna lægstlaunuðu.
Við skulum ekki láta prélátum
afturhaldsins takast að blekkja
fólkið með yfirlýsingum um,
að hinir bakbreiðu verði látnir
bera sinn hlut. Við vitum vel,
að hinir bak- og bumbubreiðu
her ar hafa aldrei og munu
alúrei leggja fram neitt af sin
um „heiðarlega“ fengna stór-
gróða ótilknúðir.
Þessir sömu herrar sanna við
öll möguleg tækifæri með
flottum heimabökuðum skýrsl-
um, að allt fari til fjandans, ef
verkalýðurinn herði ekki að sér
su-ltarólina og spari og spari.
Þessum skýrslugerðarmönn-
um hefur verið trúað. Verka-
menn hafa sýnt umbeðna þjóð
hollustu, sem auðvaldið fer fram
á með vissu millibili. En verka
menn hafa séð og reynt, að í
hvert skipti, sem afturhaldið
í vandræðum sínum hefur beðið
um þjóðhollustu (= að verka-
lýðurinn herði sultarólina), þá
var sú hollusta til þess eins,
að eignir og ístrur hinna ríku
gætu haldist jafn digrar.
Auðvaldið er ekki þjóðhollt
og biður þess vegna ekki um
þjóðhollustu, þótt svo eigi að
heita. Auðvaldið krefst fórna
af verkalýðnum, til að það
þurfi ekki að fórna sjálft.
Við, alþýðuæskumenn í dag,
þurfum að vera minnugir á
þessar staðreyndir, við megum
ekki láta glepjast af ástandi
stríðsáranna, heídur verðum
við að rifja upp hina beizku
reynslu ,,normal“-áranna, og
brynja okkur gegn því sama
afturhaldi, sem þá hélt verka-
lýðsæskuna kverkatökum og
vill nú aftur ná svipuðum
tökum.
Vörn alþýðuæskunnar eru
ver. alýðs-'amtökin og Sósíal-
i,istaflokki.inn.' Þá vörn verður
alþýðuæskan að styrkja, því
að það er einasta leiðin til að
koma í veg fyrir, að auðvald-
inu takist að þrykkja æskunni
í „normal“- kútinn.
Nú að undanfÖrnu hafa
lcjörorð frönsku byltingarinnar:
Frelsi — jafnrétti ■— bræðra-
lag, verið rædd all mikið, bæði
hér í Æskulýðssíðunni og í
blöðum andstæðinganna. For-
mælendur kapitalismans, og
það ekki hvað sízt kratarnir,
hafa haldið því fram að við
hér á Islandi, og einnig allar
þjóðir í Vestur-Evrópu og
Ameríku byggju við það skipu
lag, sem tryggði þegnum sín-
um uppfyllingM þessara kjör-
orða. (En á móti kjörorðunum
þora þeir að sjálfsögðu ekki
að mæla, enda eru þeir komnir
of langt í lýðskrumi til að hafa
ekki vit á því). Hér í Æsku-
lýðsíðunni hefur því hinsveg-
ar verið haldið fram, að öll
þessara réttinda, þ. e. fram-
kvæmd þeirra í raun og veru,
byggðist á efnahagslegu jafn-
rétti, cn það liggur í augum
uppi fyrir hvcrjum manni, að
það er ekki til í kapítalisku
þjóðfélagi, og getur aldrei orð
ið til. Þegar svo er komið er
þjóðfélagið ekki lengur kapítal
iskt.
Til frekari áréttingar okkar
fyrri rösksemdafærslum mun
Æskulýðssíðan taka fyrir nokk
ur dæmi úr hinu daglega lífi,
bæði hér á landi og frá öðrum
hinna „vestrænu lýðræðisríkja“,
eins og þeir eru svo fyndnir að
kalla það, og bera saman við
hið „austræna einræði", en svo
nefna borgararnir stjórnarfar-
ið í þeim löndum sem afnum-
ið hafa vald fjármagnsins.
„Vestrænt lýðræði“
Kosningarnar
Hér á landi er almennur lcosn
ingaréttur til þings og sveita-
stjórna, og miðaður við 21 árs
aldur. Hver maður hefur að
vísu eitt atkvæði til umráða,
en þó er ekki trygging fyrir
að atkvæði allra séu jafngild,
þar sem stærð kjördæma er
mjög misjöfn, miðað við þing
mannafjölda, sbr. Reykjavík
og t. d. Seyðisfjörð.
Hér eru þingmenn kosnir til
fjögurra ára, og allan þann
tíma eru þeir algerlega sjálfráð
ir gerða sinna, og þurfa engum
að standa reikningsskap gerða
sinna á þingi eða í sveitastj.
Þ. e. þjóðin hefur völdin aðeins
einn dag á hverjum fjórum ár-
um, enda kannast allir við það
hvernig fólkinu er þá hossað.
Þann eina dag verður fólkið
yfir það hafið að vera skríll,
sem geti lifað á smjörlíki og
trosi, svo notuð séu orð Guð-
mundar I., frá því í verkfall-
inu í sumar.
Sum önnur af „hinum vest-
rænu“, eru þó ekki komin
nærri því eins langt og við ís-
lendingar. Kosningaréttur er
víða bundinn við 25 og allt upp
| í 35 ár. Kjördæmaskipun þann-
ig að minnihluti atkvæða getur
þýtt meirihluta á þingi, eins
og hefur komið fyrir bæði í
Bretlandi og Bandaríkjunum.
í Bretlandi þarf að borga stór-
ar fjárfúlgur fyrir hvern fram-
bjóðanda, til þess að hann fái
að vera í kjöri, og í Bandaríkj
unum er víða seldur aðgangur
að kjörfundum, og svertingjar
hindraðir þannig í að neita at-
kvæðis, þar sem þeir hafa víða
engin fjárráð.
Venjulegar kosningamútur
eru þekkt og algengt fyrirbæri
í öllum hinna „vestrænu ríkja“.
Þar að auki eru sum þing alls
ekki kosin, eins og t. d. brezka
lávarðadeildin.
„Hið austræna“
Stjórnarskrá Sovétríkjanna
segir svo: 11. kafli 134. gr.:
„Allar kosningar til fulltrúa-
ráða alþýðunnar: Æðstaráðs
Sovétríkjanna, .... (upptaln-
ing allra þinga og stjórna .
Sovétríkj.) .... eru beinar
kosningar með almennum jöfn
um kosningarétti og leynilegri
atkvæðagreiðslu kjósenda."
135. gr. .....Allir þegnar
Sovétríkjanna, sem náð hafa
18 ára aldri, hafa kosningarétt
og kjörgengi, án tillits til kyn
stofns eða þjóðernir, trúarjátn-
ingar eða menntunarstigs, dval
arheimilis eða þjóðfélagslegs
uppruna, efnahags eða fyrri
starfsemi.....“
negrahatarinn RANKIN
139. gr. „Þegnarnir kjósa til
allra fulltrúaráða alþýðunnar,
allt frá sveita- og bæjarráðum
til Æðstaráðs Sovétríkjanna,
persónulegri kosningu, og milli
Iiðalaust“.
141. gr. „Réttur til framboðs
er tryggður félagssamtökum
alþýðUnnar: Deildum Komm-
únistaflakksins, verkalýðsfélög
um, samvinnufélögum, æsku-
lýðsfélögum og menningarfé-
lögum.“
142. grein: „Sérhverjum full-
trúa er skylt að gera kjósend-
um sínum grein fyrir starfsemi
sinni og ráðs þess er hann á
sæti í, og geta kjósendurnir,
hvenær sem e'r, svipt hann um-
hoði sínu með meirihlutaákvörð
un, á þann hátt er lög skipa.“
Berið nú saman og dæmið
hleypidómalaust!
Ef í íslenzku stjórnarskránni
væri samsvarandi grein 142.
gr. í stjórnarskrá Sovétríkj-
anna, — hvað skjddti þá marg
ir þingmenn hafa greitt atkv.
með gengislækkuninni 1939,
með þrælalögunum 1942, að
maður ekki tali um hsrstöðva-
samninginn 6. okt. 1946?
Öll þessi óhæfuverk \ cru
unnin í trausti þess að íangfc
væri til kosninga!
Væri ekki fróðlegt að vita
hvaða áhrif grein eins 142.
greinin, myndi hafa á Aljiýðu-
flokkinn, ef hún kæmist í ís-
lenzku stjórnarskrána?
Isfurðu bugsað
usn þsttaf
Mannætan var vön að rífa
í sig hertekna menn í stað-
inn fyrir soðna kjúklinga. En
með aukinni menningu hætti
hún að lifa á náunga sínum,
hún lærði smám saman að
gera aðrar lifandi verur að
gómsætari réttum,
Þannig ættu nútíma mann-
ætur að breyta.
Nú eru menn ekki étnir,
heldur er lifað á þeim, lifað
á striti þeirra. Menn eru
notaðir í tilgangi, sem er
eins hættulegur tilveru
þeirra og mannátið
Clarence Day.
Friður getur þá fyrst orð-
ið, er orsökum ófriðarins hef
ur verið rutt úr vegi.
Svo lengi sem þjóð drottn-
ar yfir annarri þjóð eða stétt
hagnýtir sér aðra stétt, þá
munu alltaf verða gerðar til-
raunir til að kollvarpa ríkj-
andi skipulagi og ekkert jafn
vægi haldast.
Heimsvaldastefna og auð-
valdsskipulag getur aldrei
fært frið.
Jawahardal Nehru.
V i 11o bið?
Að einn af ræðumönnum á
æskulýðsfundi Heimdallar
um daginn, státaði sig oft
með nazistaborða á hand-
leggnum þegar hann var í
gagnfræðaskóla.
Að annar ræðumaður á sama
j fundi, var rekinn úr ákveðn-
um félagsskap fyrir stuttu
síðan, fyrir að lialda þar
fram, að negrar og Gj ðingar
væru lægri manntegundir,
sem ekki ættu skilið að lifa
við sömu kjör og hvítir
menn.
Að telpu greyið, sem talaði
einnig á þessum fundi, var
fengin til að flytja þar ræðu,
sem annar skrifaði, vegna
þess, að það þótti fínna að'
láta einn fulltrúa kvenþjóð-
arinnar koma fram á fundin-
um.
V.___■ ________________^