Þjóðviljinn - 26.10.1947, Page 3

Þjóðviljinn - 26.10.1947, Page 3
Sunnudagur 26. október. 1947, loíOÐvHiíSíN Sögueyjan og f læiskerí Orðinu menning er mjög hampað nú á tímum, en oft fer svo, að munntöm orð rýrast að merkingargildi. Margir stagast þráfaldlega á hugtökum eins og menning og lýðræði án þess að gefa gaum, hvað í þeim er fólgið. Orðið menning er dregið af orðinu maður og táknar þekkingu einstaklinga og þjóða í heild á mannlegum málefn- um bæði í ntitíð og fortíð og getu þeirra til að færa sér þá þelckingu í nit. „Menningar- snauðir“ þjóðflokkar eins og Eskimóar eða villiþjóðir i frum skógum heitari landa eru senni lega líkum andiegum hæfileik' um búnar og menningarþjóð- irnar. Þær skortir einungis þekkingu á fjölmörgum mann legum fyrirbærum og æfingu í að fást við margvísleg störf, sem siðaðar þjóðir hafa tam- io sér. Einu sinni var íslenzka þjóð- in mesta menningarþjóð í norð anverðri Evrópu og á sumum sviðum mesta menningárþjóð álfunnar. Það er langt síðan; Wóðir' er by^a um 1/5 hluta þetta gerðist, 7—8 aldir, A Jarðarinnar. Járntjaldi fáfræð sálir örsnauðar, tungan var ná- lega eini fjársjóður þeirra. Þjóðin var langminnug á bctri daga og hóf að lokum sókn og reyndi að vinna aftur það, sem hún hafði glatað. Þessi sókn var að ýmsu sigursæþ og ís- lendingum tókst að rétta úr sér að nokkru. En skammsýn- um, lítilsigldum mönnum geðj- aðist ekki að því, hve beygjan í bakínu réttist. Ný sókn virð- ist hafin til þes að stýfa vaxt- arbrodd þjóðarinnar, hefta, að Islendingar geti orðið fyrir- myndar menningarþjóð að nýju. Á samri stund og er- lendu stórveldi eru veittar bæki stöðvar á íslandi og það býst um í þeim eftir föngurn, er ís- lenzkum námsmönnum gert lítt j kléift að stunda nám erlend- j is, og það, sem tekur út yfir ! alla þjófabálka, innflutningur ( á bókum og blöðum til lands- ins er gjörsamlega tepptur. Miklum áróðri er haldið uppi gegn því, að íslendingar kynn ist eða hafi nokkur mök við Yíivlit Fjóra síðustu mánuði (til 1. október.) hafa komið út á landi hér 35 bæk- ur (reyfurum sl’eppt), 17 frum samdar á íslenzku, 18 þýddar. ÞÆR ISLENZKU FLOKKAST: 4 skáldsögur 1 þjóðsagnasafn 1 ritgerðarsafn 1 Þjóðsagnasafn 1 um sagnfræði 1 um guðfræði 1 um lögfræði 1 um heimspeki - 1 um persónusögu 1 rímnaflokkur 1 kímnissagnasafn 1 um hernámið. ÞÝDDAR FLOKKAST: 10 skáldsögur 3 sjálfsævisögur 1 ævisaga 1 ævintýrasafn 1 um eðlisfræði 1 um þjóðfræði 1 áróðursrit þessu tímabili voru Islending ar mestu íerðalangar, þeir voru „víðsýnasta" þjóð Vestur álfu, svo að ekki sé meira sagt. Þeir voru þá oft Iangdvöl um í flestum löndum frá Mikla- Garði til Vesturheims og urðu fyrstir Norðurlandabúa til að sækja fræga háskóla suður í löndum eins og Sorbonne, „Svartaskóla" í París, og þeir höfðu staðgóða þekkingu í stjórnarfyrirkomulagi og siðum hinna ólíkustu þjóða. Þeir voru gáfaðir og djarfir. Yfir- innar er aftur reynt að sveipa um landið. Sögueyjan á aftur að verða að flæðiskeri. Fyrir hálfum mánuði fórust dr. Helga Péturss þannig orð í grein, sem hann ritaði í Les- bók Morgunblaðsins, að hann teldi sjálfstaiði landsins betur borgið með því að taka doll- aralán en loka íslenzka náms- menn frá því að menntast ytra. 1 Þótt hver velviljaður íslend- ingur hljóti að vera andvígur erlendum skuldaf járf jötrum, munu orð dr. Helga viturlega mælt. Nú og í framtíðinni verð sýn þeirra og þekking gerði þeim kleift að grundvalla hér um við að kaPPkosta að menningarríki, sem bar á ýms.ast vel með ollu lllnu helzta, an hátt af öllu því, sem þá * sem §erist 1 heiminum, á þekktist í álfunni. I hvaða sviði' sem Það er- Reynsl an hefur sýnt, að okkur farn- En óhamingjan reið í garð.,. ast vel, þegar við höfum verið Þröngsýnir og skammsýnir j mestir heimsborgarar. Okkur menn seldu erlendum valdhöf- hefur á engan hátt tekizt að um einkaréttindi á íslandi. Þjóðin hjóst smám saman úr tengslum við umheiminn. I stað þess að hingað höfðu borizt straumar frá helztu menni-ng- aruppsprettum álfunnar, riðu nú yfir landið svelgjandi hol- skeflur erlendrar einokunar og járntjaldi fáfræðinnar var sleg ið um þjóðina. Flestum þjóðleg um verðmætum, sem hér höfðu safnazt sarnan, skolaði burt. Islendingar, einangraðir og arð rændir, skriðu í eymdarkút og voru senn á flæðiskeri staddir. Hver ásælnisaldan eftir aðra skall á skerinu og skolaðj burt menningu, þrótti og dug þjóð- arinnar. Að lokum hjörðu hér einungis eftir tæplega 40 þús. rétta til fulls úr þeim eymdar- kút, sem við vorum í. Van- þekking, þröngsýni og vanmátt ur eru okkur enn fjötrar um fót. Við Islendingar teljum okkur bókmennta- og söguþjóð og höf um þar við nokkur rök að styðjast, ef við bætum við: Yin Hsiu-Jen: H æ n Eg má ei biðja eldinguna að hverfa né þrumuna að þagna. Eg óska aðeins að regnið hætti að streyma niður. En ef regnið heldur áfram að streyma niður, mun ég spyrja vindinn, hvort liann sé þess megnugur að hljóðna um stund. Ef vindurinn iná eigi hljóðna bið ég hann að anda mjúkt og rótt. Haldi vindurinn eigi að síður áfram með ógnarraust — ó, vindur, nem þá staðar við Ch’ien Tang fljótið. Og jafnvel þó þú nemir eigi staðar við Ch’ien Tang fljótið, ef þú aðeins hlífir einmana heimili mínu. Ef til vill liggur þó leið þín að heimili mínu, en ég' bið þig, velt ekki móður niína, móður mína, sem brosir í svefni. Ef móðir mín vaknar mun hugur hennar hvarfla til bátsins míns. Stormurinn mun skelfa hjarta hennar og hún blundar eigi framar þessa löngu nótt. Þetta er mín auðmjúka bæn. Viltu ekki veita mér hana, ó, Drottinn ? YIN HSIU-JEN var Kínverji d. 1920. Hann var einn af þekktnstu skáldum bókmenntabyltingarinnar. ivýddar sUáídsögnr John Steinbeck: Perlan 146 bls. Sigurður Har- alz þýddi. Bókaútgáfa Heimilisritsins Tíu beztu. 1947 Sagan er um Indjána, er finnur dýrmæta perlu af tilvilj- un. Hinir hörundsljósu kaup- menn borgarinnar, sem hafa í mörg hundruð ár kúgað og fé- flett perlukafarana, reyna að véla frá honum perluna. Af eðlishvöt sinni finnur hann það illa alls staðar í kringum sig og reynir loks að flýja með fjölskyldu sína undan fégræðgi og fanfaskap prestsins, læknis- ins og kaupmannsins. Þetta samfélag heiðursmanna, sern óttast að flótti hans geti haft hættulegar afleiðingar fyrir gróðaiðju sína, sendir morð- ingja á eftir honum, og tekst þeim að ná lífi einkasonar hörpudiskabúskapur með öllum þeim unaðsemdum, sem fá-. tæktinni eru samfara. En bráð lega verða þó mörg höfuo á 1 kykvendi hverju í búi þeirra, sniðinn fyrir að vera mublur í I stofum borgaranna, eins og j stundum virðist vaka fyrir ’ís- |t»vi eins °S verkfræðingurmn lenzkum bókaútgefendum. Bókísc»=ir' '>^uð hjálpar þeim, sem in er góður lestur eina kvöld- h-lálPar sér sJálfur' Sá’ sem er iðinn og sparsamur og gætir heilsu sinnar getur alltaf kom- izt áfram“ —- Hefur lítið lagzt fyrir heimsfrægan rithöfund að leggja nafn sitt við þetta fagn aðarerindi Heimilisritsins. stund. Thornton Wikler: Ör- lagabrúin, 125 bls. Krist mann Guðmundss. þj'ddi. Heimilisútgáfan, Tíu beztu 1947. Fimm Perúbúar hrapa niður í gjá og láta lífið, er gömul hengibrú brotnar. Fransiskamunkur nokkur, sem staddur er í landinu til að boða Indjánunum kristna trú, tekur sér fyrir hendur að rann saka æviferil hinna látnu til þess að sanna að dauði þeirra hafi ekki verið nein tilviljun hel hafi ekki verið nein tilviljun, heldur hafi „hönd guðs“ stjórn-, að atburðarásinni. I bókinni eru hans, en falla sjálfir á egin bragði. Hjátrú og fáfræðij sv° raktar forsendur og afleið- hindra þó perlueigandann í að1 inSaP slý^iha. Persónulýsing- verða frjáls maður og sagan endar á því, ,að perlunni er sökkt í hafið, þar sem hún var fundin. Frásögnin er spennandi og þýðandi nær ágætlega stíl höfundarins. Þess má geta, að þessi bókaflokkur er gefinn út Framhald á 7. síðu.l1 meðfær-ilegu formi, en ekki *I**I*rIr*l**I**!,*I**I**I*"i"*i**I**!"*I**I'*l I-*M**I-*I"*!-<4'*I**I"*'W-^»*H!~ og liæliMFiiar fásií og menningur arnar eru mjög skemmtilegar litandi og írásöguir. hnittin og fjörleg. Þýðingin er allgóö. 1. P. Ingeborg Hamran: Ást og búskapur. Kristmánn Guðmundsson þýddi. Bókaútgáfa Heimilisrits- ins (í flokknum Tíu beztu!). 115 bls. Verð kr. 12,50. Segir frá stúlkukind, sem hef ur misst eigur sínar og fer að búa í hlöðu með örsnauðum, en guðhræddum verkfræðingi. Hefst þar hinn rómantískasti Ivan Turgenjeff: Feður og synir. Vilmundur Jónsson þýddi. Otg. Helgafell. (Flokkurinn Listamannaþing) 307 bls. — Betra seint en aldrei að fá þýdda á íslenzku þessa 85 ára gömlu snilldarsögu eins helzta sagnameistara Rússa. Níhilistinn Basaroff er áreiðan Iega einhver magnaðasta per- sóna í bókmenntum seinni tima. Hrein og falleg íslenzka er á þýðingunni. Pied Bakker: Frans rotta. Vilhj. S. Vilhjálms son þýddi. Útg. Helga- fell 313 bls. Verð kr. 25.00. Hún er ágæt þessi hollenzka saga um vandræðadrenginn Frans rottu, kannski fullmál- reif á köflum, en til allrar ham ingju laus við sunnudagsskóla- tóninn og tilfinningasemina, sem við eigum að venjast í sög um um börn, Frans verður les endum hugstæður ogíaga hans knýr til umhugsunar um mikið vandamál. H. J. J.

x

Þjóðviljinn

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Þjóðviljinn
https://timarit.is/publication/257

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.