Þjóðviljinn - 09.10.1948, Síða 3

Laugardagur 9. október 1948
ÞJðÐVILJINN

* H e
7. þing Æ.F. telUr að aðbún-*'
aður til íþróttaiðkana æsku-
fólks í landinu sé mjög ábóta-
vant og brýna nauðsyn beri t;l
þess að þeim málum verði kom-
ið í viðunandi horf en það verði
gert m. a. með eftirfarandi:
l._ Hraðað verði byggingu
íþróttaleikvangsins í Laugadaln
um og séð um að hann full-
nægi ítrustu kröfura sem gero
ar eni til slíkra svæða.
2. Hafizt verði handa um
byggingu íþróttahallar í Reykja
vík er gæti orðið miðstöð í-
þróttalífsins I landinu.
3. Unnio verði að býggingu
sundlauga, íþróttahúsa og í-
þróttavalla í ölium kaupstöðum
og kauptúnum landsins svo og
í sveilum þar sem tök eru á
(ennfremur í hinum ýmsu hverf
um Reykjavíkur).
4. í sambandi við íþrótta-
mannvirki einstakra félaga
skulu þau eiga greiðan aðgang
að hagkvæmum lánum til slíkra
bygginga.
5. Styrkir hins opinbera til
íþróttamála séu hækkaðir frá
þvi sem nú er.
6. Þing Æ.-F. lýsir ánægju
sinni yfir frumvarpi Hermanns
Guðmundssonar um slysatrygg-
ingar íþróttamanna og skorar
á Alþingi að samþýkkja frum-
varpið.
7. þing Æ. F. átelur harðlega
þann -seinagang er rikt hefur
um framkvæmdir á hinu fyrir-
hugaða íþróttasvæði í Lauga-
dalnum og telur að hef ja verði
þar framkvæmdir af fullum
krafti strax á næsta vori.
é óhannessmi*
— Emu smni var...
• ■ - ** *< •' ii ^ 6 v
Æskulýðsfylkingin fékk sam-
komuhús Akureyrar, ieigt undir
7. þing sitt er stóð yfir 25. og
26. sept. á Akureyri. Alþjóða-
fáni verlcalýðsins — rauði fán-
inn — var dreginn að hún um
leið og þingið var sett.
Um það segir blað Alþýðu-
flokksins á Akureyri:
RÚSsM \KUR KA\'« ,
tmi (;i\ \ .vi) i í ux A'i
RÁDHl’ Sf !>; 1‘ |ARi\s 1
f’ao *. .tlitl Ía>i5;t rtiíirít;;" ' ■ : :t> •
:-íatí t> ;> ;tít:*tttt<-ti ikttttt.r.-tt :■;> :*•■;
i tta' t*. i. í:;<;:!!! iÍ;í;í. ;ti> txtt ; ■ ■'' : ■
kíej&ric't Utkt; !>Ít>9Vs:)Stii.' f> ;tt. :
VitV í'íttr’trtrtttí^Kt! k*<s:> i !iá*. ;:■'>j
K-kaKÖ :: ...:>• :■»>!>::>.•!
vt»wf.: !>.;-!! jsu' |.■:■•■: > a;. JV-r j
i
->;>:■(: í >>:>.> ?t>st» í ■‘*>:;:t;:;>.->:.t:»: 1
lU-fir þt«i íá»i=ii ;;:> >:<»,i:tiit>
Vítk;>'> h;)<''>k-Í!tí> t»:: attilat < >...■>.>.;:>■>»
~ ” *\......
Svo mörg eru þau oro.
Sú var tíð að Alþýðufiokk-
urinn var verkalýðsflokkur, þá
blakkti rauoi fáninn yfir húsi
hans og samkomum. Þá barðist
.flokkurinn fyrir' hagsmunun:
verkalýðsins — en gegn lieild-
salavaldinu, gegii Claessen og
Co. En nú er Alþýðuflokkurinn
samhcrji Claeessens í barátt-
unni gegn samtökum verkalýðs
ins, og nú eru tveir heildsalar
fulltrúar flokksins í ríkisstjórn.
En rauði fáninn — alþjóðafáni
verkalýðsins — hvað um hann ?
Nú er liann ,,rússneskur“ og
„vekur hneykslun og umtal“
Alþýðuflokksins. /
Þeir sem dagblöð bæjarins
lesa munu hafa séð það að
bifroiðastjórafélagið Hreyfill
hélt fund þann 28. sept. sem
fjallaði um undirbúning að kosn
ingu fulltrúa á Alþýðusam-
bandsþing'. Sumar frásagnir
blaðanna eru það mikið til hlið-
ar við það rétta, að ég er hissa
á því að stjórn félagsins skuli
ekki hafa leiðrétt það. Því ég
vona að blaoamennska nútím-
ans sé ekki komin ú það stig að
sannleikurinn lendi ætíð í rusla
körfunni, þegar hann er ekki
íiagstæður fýrir málstaðinn.
Það - vill svo til að Hreyfill
hefur ekki í lögum sínum nein
ákvæði um það hvernig kjósa
skuli til Alþýðusambandsþings.
Ástæðan er held ég áreiðanlega
sú, að ágreiningur hefur ekki
orðið um aðferoina fyrr en þá
nú.
f jarri því að koma til greina ef
um frjálsa kosningu væri að
ræða. Þetta veit hver maour
í félaginu og stjórnin líka. En
hvers vegna allur þessi rernb-
ingur ?
Á umræddum fundi var mætt
ur heiðursfélagi Jón Sigurðsson
iíklega fyrir hönd Alþýðu-
flokksins og lagði töluvert á sig
við að verja þetta nýja kosn-1 urðu ríkir og drottnuðu
ingafyrirkomulag, sem gaf lion talistar þéirra tíma.
ójafnasta. Aðrir vilja skipta
brauðinu sem jafnast milli jaið
arinnar barna.
I fornöld fóru ýmsir ribb-
aldar um löndin myrðandi og
stelandi. Þeir tóku sak-
lausa menn liönduni og
gerðu að þræluxn sínum og
vinnudýrum æfilangt eða seldu
þá öðrum. Þessir ribbaldar
kapl ’
Landneminn
Ai'mælissöfnim Æ.F.
Æskolýðsfylkingia í Rsykjavík
hefsir ákveðið að safna 359 nýj-
um áskrifendum fyrsr afmæli
stff 13. nóvember n. k.
7. þing ÆskulýSsiylkingadmieii: saraþ.
að safna 500 nýjnm áskiifenáum fyrir
10 áia áfmæli Æ.F. eg skyldi þi-í skipf
milli deilda sambandsms og hefm Æ.F.
R. ífekið að sér að safna 350 nýjfún á-
skiifendum fyiii þieifánda öévembei.
Sérstakir söfnunarlistar hafa verið útbúnir og eru
allir félagar Æ.F.R, beðnir að koma á skrifstofuna og-
sækja lista. Einnig verður einstalclingskeppni um hver
safnar flestum áskrifendum fyrir 13. nóv. og tölur á-
skrifenda birtar daglega á skrifstofu félagins. Landaem-
inn nýtur sívaxandi hylli meðal æskunnar, og áskrif-
endatala hans er mun hærri en þeir bjartsýnustu þorðu
að vona í upphafi, er það að þakka hversu vel til
blaðsins er vandað og ötulli framgöngu meðlima Æ.F.
Enn á ný er herferð hafinr -yrir aulíinni útbreiðslu
á bezta æskulýðsblaði landsins og enn á ný mun Æ.F.
framfylgja áætlunum sínum um útbreiðslu blaðsins.
Allir frjálslyndir menn verða að Jesa Landnemannl
Allir eitt! 350 áskrilendtir
fyrir 13. rióvetnliér!
Svo lengi sem ég man eftir
var sá háttur hafður að á fé-
lagsfundi var stungið upp á
svo og svo mörgum fulltrúa-
efnum, svo fór fram atkvæða-
greiðsla leynileg og skrifleg á
sama fundi. Þetta virð'ist vera
fyllilega lýðræðislegt eftir þeim
skilningi sem venjulega hefur
verið lagður í það orð. En þetta
var í gamla daga, munu lýð-
ræðishetjur nútímahs segja. Nú
eru komnir nýjir menn með nýtt
lýðræði, sem hægt er að teygja
eins og tuggugúmmí frá Amer-
íku, eftir því hvemig á stend-
ur.
,. -- -.■»> <^Ai*«r.tya>^<4» ij — • i g iXitUÍ
Að þessu sinni bregður svo
við að stjóm félagsins virðist
finna hjá sér löngun til að hafa
afgerandi áhrif á þessar kosn-
ingar. Þar héld ég að hún hafi
misskilið hlutverk sitt, því mein
ið er að þetta er stjórn stéttar-
félags en ekki stjórnmála.
Samkvæmt því sem stjórn
okkar leggur til og ieggur all-
an sinn mctnað í, á að gera
þessar kosningar einhliða póli-
tískar og um leið ófrjálsar. í
tilbót á þetta að vera gert í
nafni lýðræðisins.
Einhver frumstæðasta krafa
hvers einasta kjósanda ei það
að hann fái að kjósa þennan
eða hinn frambjóðandann eftir
því sem hann hefur álit á, og
aðra ekki. Þennan sjálfsagða
rétt vill meirihluti okkar á-
gætu stjómar ekki viðurkenna
heldur heimtar að við kjósum
fulltrúa okkar í einni spyrðu
hvort sem okkur líkar betur
eða ver. Um þetta er ágrein-
ingurinn og ekkert armað.
Listi sá, sem stjórnin lagði
fram er sýnilega valinn eftir
stjórnmálaskoðunum. Eg er
þess fullviss að 2—3 þeirra
manna mundu hljóta kosningu
um vonu um að koma 4 svona
nokkurn veginn góðum Sjálf-
1 stæðismönnum inn á þing verka-
lýðssamtakanna og 2 Alþýðu-
flokksmönnum. Lítið lagðist nú
fyrir kappann. Einhvern tíma
hefði þao ekki þótt sigurvæn-
leg pólitík fyrir Alþýðuflokk-
inn. Jón Sigurðsson sagðist allt
af hafa ráðið þesau félagi heilt
og*gera það enn.
Þegar ég lít yfir farinn veg
þá er margs að minnast. Félag
okkar var ekki gamalt þegar
það lilaut sína eldskírn í hat-
Arftakar þeirra á vorum tím
um eru náskyidir þeim í Iiugs-
anahætti, og lýsir það sér í
takmarkalausri lítilsvirðingu
fyrir þeim sem minni máttar
er í lífsbaráttunni, og tilraun-
um til að rýra kjör hans æ
meir. Þetta kann nú að vera
fögur h-ugsjón í sumra augum.
En samt er það svo að þeir sem
mest lialda stefnu þessari á
lofti, sjá að það þýðir ekki
að túlka liana eins og hún er.
Þeir verða að fara ýmsar króka
leiðir, það er oft erfitt, en
rammri deilu 1935. Höfuðand-1 mikið skal til mikils vinna. Það
stæðingur okkar þá var Alþýðu
flokkurinn og sannar Alþýðu-
blaðið frá þeim tíma þau um-
mæli. Lesið jólakveðjur þess til
bílstjórastéttarinnar það árið.
1947 lendir Hrej’fill enn í deilu,
og enn er það forusta Alþýðu-
flokksins sem mótstö ni.ia veit-
ir. Sennilega hafa heilræði Jóns
Sigurðssonar ekki verið tekin
nógu alvarlega í félagi okkar.
Barátta bílstjórafélaganna í
Revkjavík 1935 er efni út W
fyrir sig í langa ritgerð og
hún kenndi okkur mörg sann-
indi og gaf okkur dýrmæta
reynslu, auk þess sem þau á-
tök leystust á mjög giftusam-
legan hátt. En ég vil taka
það fram að það tókst ekki fyr-
ir holl ráð Jóns Sigurðssonar
eða hans skoðanabræðra. Þeirra
stuðningur sést greinilega á
þessum fyrirsögnum í Alþbl.:
„íhaldið ginnti bílstjórana út
í verkfallið“. „Bifreiðaverkfall-
ið er fyrirfram tapað. „BifrUð-
arstjórar leita til ríkisstjórnar-
innar af ótta við að verkfall-
ið sé að springa".
Svo kemur 24. des. Þá byrj-
ar blaoið á þessum fallegu orð-
um: Gleðileg jól! Svo kemur
fyrsta grein á fremstu siðu:
„Alþýðusambandið ræðir ckki
við bifreiðastjórana meðan bif-
reiðastöðvunin stendur yfir“.
Upp úr þessu fór letrið að
smækka og svivirðingarnar að
minnka. Ástæðan mun þó að
eins hafa verið sú að þá fóru
allmargir bílstjórar að segja
blaðinu upp.
Af öllum þeim málum sem
menn deila um ber hæst deil-
una um skiptingu lífsins gæða.
Menn skipa sér þar 5 fylk-
verður að færa „ljúflinginn" í
sakleysisleg föt jafnvel bez4a
sauðargæran dugar ekki. .Æeð
endalausum áróðri í þeim dúr,
hefur tekizt að villa mörgum
sýn, jafnvel sæmilega greind-
um mönnum. En það er a5
verða æ erfiðara eftir því sem
menntun og þroski almennings-
eykst. Einn liður í baráttu auð
valdsins hér um kjaraskerðingu.
almennings, er að ná kverka-
taki á allsherjarsamtökum
verkalýðsins í landinu, og er
ekki hirt um hvort rétt er
haft við eða rangt.
Það er tilefni þessarar grein-
ar að ég þoli það ekki mót-
mælalaust, að þeir sénr
skreyta sig með orðinu „lýðræð
issinnar“ brjóti í kosn-
ingum lielgustu reglur lýðræð-
ins um frjálst val, þó tilgarg-
urinn sé að bæta vígstöðu nú-
tíma ribbaldastefnu þeirra.
Krafa mín er í fáum orðum
sú, að kjósendur fái að velja
sína 6 fulltrúa án tillit.s til á
hvaða lista þeir eru. En ckki
1 lista með 6 mönnum. Þegar
það bætist nú líka við að sum-
ir þessara manna eru svo lítt
þekktir í félaginu að elztu
félagarnir sem stað'ið hafa.
framarlega í baráttunni þekkja
þá ekki einu sinni í sjón hvað
þá hinir.
hvaða lögleg aðferð sem köfð j ingar með steitta hnefa. Sum-
væri, en hlnir eru líka jafn ir vilja hafa skiptinguna sem