Þjóðviljinn - 05.11.1948, Qupperneq 3

Föstudagur 5. nóv. 1948.
MðÐVlL JINN
ÍÞitÚTTSR
Ritstjóri: Frímann Helgason
lén D. Jónsson:
Lokasvar til Einars Krístjánssonar
Ritstjóri rþróttasíðunnar hef-
ur sýnt mér þá vinsemd að gefa
mór kost á, að svara grein Ein-
sem birt-
ars Kristjánssonar,
ist í síðustu íþróttasíðu.
að
Þa,4,_er raunar óþarfi
svara þfí&^ari grein, því aum-
ing.ja/llSíin&r er með þeim ó-
sköpum fæddur að gcta aldrei
stungið nj,ðiu' penna án þess
að afsanna í öðru orði, það sem
hann villosanna í hinu. Hugs-
anaþráðuriain.-er óljós og rugl-
ingslegur, óskyldum setningum
slengt saman og verður útkom-
an því oft lítt skiljanlegur
þvættingur. Einar segir að |
grein sín hát’i ekki verið per-
sónuáróður, heldur mótazt af
þjóðarmetnaði! ópersónuleg í
garð sundkennara — visbend-
ing til sundmanna. Hvað skyldi
að dómi Einars vera persónu-
legur áróður? Um hvað var
,,vísbending“ hans til sund-
manna annáð en þáð, hjá hvaðá
kennara þeir ættu að æfa og
hjá hverjum ékki? Það er senni
lega ópersónulegur áróður, að
Einar segir, að Jón Ingi hafi
Iátið Sigurð í K.R. æfa rangt
sund og hann hafi þess vegna
verið í kyrrstöðu, en lands-
þjálfarinn hinsvegar lagað gall-
ana? Aðdróttanir hans gegn
undirrituðum eru eflaust óper-
sónulegar. Trúir Einar e. t. v. á
ópersónulegan landsþjálfara ?
En hvernig skyldi standa á
því, að Einar virðist ekki hafa
hugmynd um að til er maður,
sem nefndur var ,,aðstoðarlands
þjálfari?“ Til munu þeir vera,
sem telja, að sá maður hafi
mótað hina svonefndu londs-
þjálfun að ekki óverulegu leyti.
En kannski hefur Einar ekki
,,kynnt“ sér þá hlið málsins.
Greinarhöfundur segir að ég
hafi reynt að vinna sig til
fylgis við mína persónulegu
skoðun í þessu landsþjálfunar-
máli, og þetta sanni, að hann sé
hinn „rétti aðili“. Þetta er ein-
hver misskilningur hjá Einari,
því sá ágæti maður hlífði mér
við öllum heimsóknum og „vís-
indalegum" samræðum um það
leyti, enda hafði hann þá nóg
að gera.
Hinsvegar er mér ekki grun-
laust um, að aðrir starfsbræður
mínir hafi fengið ekki allfá-
ar heimsóknir hans, með til-
heyrandi „ópersónulegum“ á-
róðri og er það öfundarlaust
af mér. Enda tel ég þann mál-
stað betur farinn, sem sleppur
við þann vafasama heiður að
hafa Einar í brjóstfylkingu
sinni. Tilraun Einars til að
bæta úr ummælum sinum um
Jón Inga er ef til vill skemmti-
legasta innlegg hans, einkum
fyrir þá, sem þefckja þá báða
og störf þeirra. Hann segir nú,
að Ingi sé ágætur sundkennari
og bætir því við, að hann (EK),
sé ekki að heimta það, að
menn séu afburða menn! Enda
eigum við einn slikan innan-
lands, eins og hann hafi á ,,ó-
persónulegan“ hátt bent á. En
rétt á eftir þessari merkilegu
játningu, segir hann, að ein-
hver leikfimiskennari í Austur-
bæjarskólanum hafi innleitt
,,þjódýfusundið“, þróun sunds-
ins til stór tjóns, og Ingi hafi
verið hrifinn af þessu bjána-
lega sundi og verið í andstöðu
við reyndasta sundkennara
landsins, og Rfetur skína í það;
að sundgallar Sig. KR stáfi af
hrifningu Inga af sundi þessu.
Þetta getur maður nú kallað
heilindi! Einar segir, að ég hafi
áður gagnrýnt stíl og mjaðma-
beygjur Sigurðar í Iþróttablað-
inu, og bætir svo við andakt-
ugur: „Svona geta mennirnir
breytzt“. Það væri ekki ófróð-
legt að fá einhverja skýringu
á afstöðubreytingu minni til
nefnds sundgalla. Mér vitanlcga
hefi éig ekki sagt eða skrifað
eitt ginasta orð, sem gæti skil-
izt sem skoðanabreyting um
það efni. Þetta er kallað að
gera mönnum upp skoðun, og
mjög í samræmi við aðrar
vinnuaðferðir Einars. En það
er sennilega vonlaust verk að
koma Einari í skilning um að
gagnrýni á ekkert skylt við
þær öfgafullu fullyrðingar og
órökstuddu aðdróttanir sem eru
uppistaðan í ritsmíðum hans.
Einar virðist nú loks vera kom
inn að þeirri niðurstöðu, að
„töluvísindi'' hans eru tvíeggja
vopn og gerir enga tilraun til
að hrekja neitt það, er ég benti
honum á í því sambandi. Hann
notar nú aðeins fullyrðinguna:
Það er staðreynd! Hann lang-
ar til að draga í efa, að Ari
hafi æft hjá mér í 7 ár, en
tekst ekki betur en svo, að
hann virðist komast í andstöðu
bæði við „Sport", sem hann
vitnar í, og sjálfan sig. I þess
stað reynir haim að ná sér
niðri á undirrituðum fyrir það,
að ég hafi æft Ara í leyni!
Tilefnið er það, að ég ofraði
nokkrum frístundum, til þess
að bæta úr ófullnægjandi æf-
ingarskilyrðum hans. Æfingar
þessar voru því miður of fáar
og fóru fram í Sundhöllinni, yf
irfullri af baðgestum, svo ég
er hræddur um að erfitt hafi
verið að halda þeim leyndum!
En samkvæmt hugsanagangi
Einars hefðum við náttúrlega
átt að æfa sem minnst, til þess
að „yfirburðir" landsþjálfunar-
innar kæmu sem bezt í 1 jós!!
Kaflinn um drengina tvo, sem
vöktu lotningu bamanna í Aust
urbæjarskólanum, stendur i dul
arfyllra sambandi við annað í
grein hans, en svo, að venju-
legur „meðalmaður“ skilji hvað
hann er að fara. Ég leyfi mér
jafnvel að efast um að Einar
skilji það sjálfur. Einar segir
að staðreyndir verði ekki af-
sannaðar í félágsskap.’ Spak-“
lega mælt. En fullyrðing án
frambærilegra raka, verður ekki
að staðreynd fyrir það eitt að
drjúpa úr penna Einars Kristj-
Framh. á 7. síðu,
LKYNNING
um útflutning gjafapakka.
Viðskiptamálaráðuneytið hefur ákveðið, að
leyfa að senda jólapakka til útlanda. Fólki
verður heimilað að senda pakka til íslendinga
erlendis og venzlamanna sinna.
í pökkunum má aðeins vera:
1. Óskömmtuð, íslenzk matvæli.
2. Óskammtaðar prjónavörur úr íslenzkri ull.
3. Islenzkir minjagripir.
Hver pakki má ekki vera þyngri en 5 kg. Leyfi
verður aðeins veitt fyrir einum pakka til hvers
manns.
Pakkarnir verða tollskoðaðir og undantekning-
arlaust kyrrsettir, ef í þeim reynist að vera
annað en heimilað er.
Umsóknir utan af landi sendist viðskiptamála-
ráðuneytinu og greina ber nafn og heimilisfang
viðtakanda, hvað senda skal og nafn og lieim-
ilisfang sendanda.
Leyfi þarf ekki fyrir bókagjöfum.
Leyfi verða afgreidd í viðskiptamálaráðuneyt-
inu frá 15 nóv. fram til jóla, alla \'irka daga kl.
4—6 e. h., nema laugardaga 1—3 e. h.
Vlðskiptamálaráðui'eytið,
3. nóvember 1948.

UNGLIN6A VANTAR
tii blaðburðar í
HLÍÐMNAH
VOGANA.

Þjóðviljinn.
HEL'
Fyrsta myn
Verður hún send til áskrifenda í Reykjavík og úti á landi næstu daga.
Þeim konum, sem hafa fengið loforð um garn, verður sent það strax
og það verður tilbúið.
Af sérstökum og alveg ófyrirsjáanle gum orsokum, hefur útkoma þess-
arar fyrstu myndar tafizt, og eru áskrifendur góðfúslega beðnir vel-
virðingar á því.
Ása Gnðmunúsdáítir
pósthólf 1081,Rvik.