Þjóðviljinn - 20.03.1949, Qupperneq 6

Þ J Ó Ð VIL JI N.N
Sunaudagur 20 marz 1949
sáffmnáli S Þ
I
tilkynnir.gunr.i, sem gefin
vai' út í Washington er við-
ræðum Acheson og Bjarna
Benediktssonar lauk, segir a3
Acheson hafi hent á, a.ð At-
ianzhafssáttmálinn „væri gerð-
ur í fyllsta samræmi við sátt-
máia Si>.“ Þótt ein aðalrök-
semd formælenda Atlo.nzhafs-
bandalagsins sé sú, að SÞ hafi
brugðizt vonum manna, leggja
þeir engu að síður meginá.-
herzlu á, að sannfæra fólk um,
að hið nýja hernaðarbandalag
sé í fyllsta samræmi við sátt-
mála SÞ, því að erfitt myndi
reynast að fá fólk til að sætta
sig við bandalagsstofnunina, ef
þvi væri ljóst, ao hún er tilræði
við SÞ og brot á reglum þess.
Hver sem ber saman sáttmála
SÞ og Atlanzhafssáttmálann
hlýtur að komast að raun um,
að ákvæði þeirra eru algerlega
ósamrýmanleg. Það eitt útaf
fyrir sig er athyglisvert að for-
mælendur Atlanzhafsbandaiags
ins geta með engu móti komið
sér saman um, í samræmi við
livaBa ákvæði sáttmáia SÞ, At-
lanzhafsbandalagið sé stofnaö.
Lange utanrikisráðherra Nor-
egs, sagði við heimkomu sína
frá Washington, að þa.ð kæmi
undir ákvæði 51. greinar sátt-
mála SÞ. Þar er þó hvergi
minnzt á stofnun hernaðar-
bandalaga, heldur er þar stað-
festur réttur rikja til að verj-
ast ein sér eða með öðrum
vopnaðri árás, er slík árás hef-
ur átt sér staS. Ekkert Atlanz-
hafsbandalagsríkjanna, hvað
þá heldur þau öll hafa orðið
fyrir vopnaðri árás, og orð
Lange eru því hrein blekking.
* ERIR hafa bent á. ákvæðin
i VIII. kafla sáttmála SÞ
um svæðasamninga og sagt, að
Atianzhafsbandaiagið sé stofn-
að í samræmi við þau. Þar er
þó sá hængur á, að svæffasamn
ingarnir, sem sáttmá.li SÞ leyf-
ir, eiga að hafa það hlutverk,
að leysa deilur iiman svæiMsins,
sem samningurinn nær yíir. Ef
Atlanzhafssáttmálinn væri
svæðasamningur í samræmi við
sáttmála SÞ, hefði haztn það
eitt hlutvei'k, að leysa deilur
; milli þátttökuríkjanna t. d.
Hollands og Frakklands eða.
Noregs og Kanada. Ehginn hef
ur þó reynt að halda þvi fra.m,
að þetta sé hlutverk Atianzhafs
bandalagsins. Formælendur
þess hafa aldrei dregið neina
dul á það, að því er beint gegn
Sovétríkjunum, og þar með er
stofnun þess orðin brot á sátt-
mála SÞ, sem byggist á því, að
þátttökuríkin leysi deilumái sí_n
með so.mningum og leiti tii 3Þ
ef það tekst ekki. Þa,ð er skýrt
tekið fram í 52. grein sáttmála
SÞ, að ekkert ríki eða svæðis-
bandalag megi grípa til vald-
i eitir.gar nema með heimiid ör-
yggisráðsins. Þetta ákvæði ætla
Atis.fizhafsbands.lagsríkin greini
lega að hafa að engu.
(gáttmáli SÞ gerir þó eina und
ar.tekningu frá banninu
við valdbeitingu. Hann leyfir
'valdbeitingu án heimildar frá
öryggisráðinu gegn fyrrverandi
óvinarikjum, svo sem Þýzka-
landi, Italíu eða Japan. 1 sam-
ræmi við þetta ákvæði sáttmála
SÞ liafa Sovétríkin og önnur
Austur-Evrópuríki bundizt sam
tökum tvö og tvö, um að veita
hvert öðru vopnaða aðstoð
gegn árás af hálfu Þýzkalands
eða ríkjabandalags, sem Þýzka-
lar.d er aðili að. Reynt hefur
verið að afsaka stofnun Atianz
hafsbandalagsins með því að
benda á þessa tvíhliða samn-
inga í Austur-Evrópu. Hvers-
vegna skyldu Vestur-Evrópurík
in ekki fara að dæmi Austur-
Evrópuríkjanna, segja áróðurs-
menci Atlanzhafsbandalagsins.
Þeir gleyma bara því smáræði.
að bandalagssamningarnir í
Austur-Evrópu eru gerðir í sam
ræmi við sáttmála SÞ en At-
lanzhafssáttmálinn brýtur í
bág við 'hann. 1 Atlanzhafs-
handaiagssáttmálanum er ekki
eitt orð, sem bendir til að hon-
um sé beint gégn fyrrverandi
óvinaríkjum. Þvert á móti er
honum beint gegn Bandamanna
ríkjum. Það er meira að segja
opinbert leyndarmál, að ætlun
Vesturveldanna er, að taka ves.t
ur-þýzka ríkið, sem þau eru
að mynda úr hernámssvæðum
sínum, upp í Atlanzha.fsbanda-
lagið, strojc og því hefur verið
komið á laggirnar.
Jþ.AÐ er engin von til, að At-
lanzha-fsbandalagjð sé sam-
rýmanlegt sáttmála SÞ, því að
það er beinlínis stofnað til að
ýta SÞ til hliðar og grafa und-
an þeim. Vesturveidin hafa
dyggilega reynt að sveigja
SÞ frá þvi mafki, sem þeim
var sett i upphafi, að efla frið
og öryggi í heiminum. I þess
stað hefur verið reynt að gera
SÞ að striðsbandalagi gegn
Sovétrikjunum, en það hefur
strandað á neitunarvaldsákvæð
inu. Vegna þess hefur Atlanz-
hafsbandalagið verið sett á
laggirnar, þvert ofan í ákvæði
SÞ. Tilgangurinn með stofr.un
Atianzhafsbandalagsins er að
gera mögulega þá heimsstyrj-
öid, sem æðsta ma.rkmið SÞ
er að hindra að brjótist út.
M. T. Ó.
Lowiís Br&mfieM
185. BAGUK.
En saga hans var sennileg. Hann virtist vita allt
um íb.úðina, um símann sem var undir ljósrauðri
brúðu, liann lýsti jafnvel ljósutium í herberginu
og spegli sem nýlega hefði verið gert við. Hann
sagði að Eósa Dugan væri konan sín og þau
hefðu búið saman siðast liðna tvo mánuði — en
allan þann tíma liefði hinn dularfulli „herra
Wilson“ haldið henni uppi. Og loks létu þeir
sannfærast og fó’ru að rannsaka malið og þá
sáu þeir af skýrslum að þetta var allt satt. Hún
hafði veaið giit honum fyrir tíu árum, þegar
hann var tekinn fastur, dæmdur sekur og sendui'
til Sing-Sing. Og svo þekkti negrastúikan hann
aftur sem „litla svarta manninn,“ og dyravörð-
urinn í næturklúbbnum þekkti hann sem mann-
inn sem hafði heimsótt Rósu Dugan tveim klukku
Stundum áður en hún var myrt. Hann sagðist
hafa fieygt Sikileyjar-Tóný út fyrir að áreita
hana. Og svo þekkti bróðir hennar hann sem eig-
inmann hennar. Sikileyjar-Tóný sagðist hafa
drepið hana af afbrýðisemi, þvi að hún hefði haft
hinn manninn í öðru herbergi í íbúðinni og það
hefði verið læst og hún vildi ekki láta hann fá
lykil.inn, Og hann sagðist ekki hafa ætlað að
drepa hana. Hann hefði farið þar.gað til að
drepa hinn míinninn; hann hefði drepið hana a.í
siysni. Hann vissi ekki hver hinn
Hann endurtók hvað eftir anni
hana og ég vil deyja líka. Eg drap hana og ét
vil deyja líka.“
„Það er enginn eftir," sagði Melbourn. „Þeir
eru búnir að finna rétta manninu, og jafnvel
þótt hann taki játningu sína aftur hafa þeir samt
margar sakir á hendur honum. Lögreglan hefur
lengi verið á hælunum á honuin. Þeir sleppa hon-
um ekki núna.“
Savína sat við teborðið í þægilegri setustof-
unr.i og hlustaði annarshugar á söguna, en uin
leið var hún að hugsa hversu æsandi það hlyti
að vera fyrir konu að eiga svo ákafan elskhnga
að hann gæti drepið af afbrýðtsemi, og henrú
dntt í liug að ef til vill hefði Rósu Dugan ekki
jlótt miður að vera drepin af slíkum eiskhuga.
Það var hægt að gera sér það í hugarlund. Flest-
ir mundu álíta þetta spiilingu, en flestir reyndu
líka að setja sig á háan hest gagnvart eðlinu
og litu á alla útrás þess sem spillingu. En það
sem mestu máli skipti var það að eðlið hafði eng-
ar áhyggjur af umvöndunum presta og siða-
bótamanna. Það gat mætavel verið án þeirra, og
þegar eitthvað gerðist á borð við þetta morð
eða' ævintýri Nancýar og Pa.tricks var engum
kleift að storka eðlinu.
Og svo fór hún að hugsa um að gegnumlýsing ó
kirtlum morðingjans þegar glæpurinn var fram-
inn hlyti að hafa mikla vÍ3indalega þýðingu.
Hún gæti sýnt hvernig þeir störfuðu með óeðii-
legum hraða sem miðaði að því að tortíma sjálfri
vélinni, og þeim hafði líka tekizt að tortíma
bæði Rósu Dugan og morðingjanum sjálfum.
Húu fann að það var mjög æaandi en um leið dá-
lítið liættuíegt að sleppa sér lausri á þennan
hátt og gera sér alls konar furðulegar hugmynd- •
ir, einkum þar sem hún var orðin sextíu og sjö •
ára gömul, en auðvitað hlaut það að vera geysi-
lega æsandi og hættuiegt ef slíkar hugsanir vökn-
uðu hjá persónu á tvítugsaldri. Ef allir hefðu
3líkar hugmyndir mundi allur heimurinn og;
sjálf tnenningin fara í mola og ailir yrðu að byrja:
á nýjan ieik, þar sem manukynið hafði hafizt'
handa fyrir milljónum ára. Það yrði skemmti-
legt, og auðvitað gæti það veitt öilum meiri
hatningju., gert þá eðlilegri og ánægðari og það
STMJNDI
mundi' koma allri tilfinningasemi og uppgerð fyr-
ir kattarnef. Það var auðmýkjaadi að hugsa um
fólk eftir innyflum þess.
En tedxykkjan var að taka enda og Melbourn
og frú Wintringham voru a-5 kveðja, o'g hinir
stóðu hér og þar og töluðu saman. Fólki-ð fór
hvert af öðru, en Savína' vissi ekki vel í hvaða
i'öð það fór, né hvað það sagði, því að hún hafði
fsngið hina furðulegustu hugmynd. Hún var orð-
in sextíu og sjö ára þegar hún fann skyndilega
köllun sína, og það voru kvikmyndir Ronnies,
sem höfðu vísað henni leið. I fjörtíu og sjö ár
að rr.innsta kosti hefði hún átt að vinna .á ranc-
sóknarstofu — á sama hátt og Ronnie hafði gert.
E: húr. hefði gert það, gæti verið að augnaráð
hennar væri nú hið sama og Ronnies, í stað
bess að nú var hún nostursöm og ráðþrota göm-
ul kona, sem var úrvinda af áhyggjum yfir þvi
aniasanaHaoBasKBaanissasimisniiiacœnxxBaixtsni!
a
a
M
H
m
m
H
ia
MiSfarðuiri
~ H
H
Þórsgöiu ]■
MATSEÐILL sunnudaginn 20. marz:
Elómkálssúpa
Svínakótelettur
eða
Lambasteik.
•
Eftjrmatur:
Súkkulaðibúðingur með rjóma.
.Hádegisverður er framreiddur alla
daga kl. 11,30—1,30.
AlÉan dagimn getið þér feugið:
Kaffi, te, súkkuEaði, mjól'k og
gosdrykki með kökum.
Símirt brauð.
a
m
h
H
H
m
m
m
H
H
■
H
H
B
m
a
ia
w
IMM® TÓ1M3® á
a
n
' H
ta
ai
M
■
m
m
tJp *
Þórsgötu 1. U
H
a
HIIHnHHlIIHHnHnBXHHHHHIBHHnWHHHHHHHHMIH
HIBHHHniIHHHIIBHHH3!HHHHHQ9niSHHHHH!BIBHMmi9
m
m
m
m
m
tS
H
H
H
m
iii
m
m
H
H
U
a
m
n
H
H
H
U
m
m
m
m
H
SKÖLAK0KA R
S A M S Ö'N..G U;R
í Gaunla Bíó í dag kl. 14,30.
Ösóttir aðgöagumiðar s-e’.dtr við inn-
gangiad.
1B
m
a
m
a
u
»
u
H
H
a
H
m
H
H
H
M
H
m
H
)*
H
).*
H
I*
i*
H
IHHHHHHHHHHHHHHHHMMHMHHHHHHHHMMMMHU
‘i; 'J.KI /• f ;i.-