Þjóðviljinn - 27.10.1949, Síða 6

6
ÞJÓÐVILJTNN
Ji'insmtudagur 27. október 1949

MSegtjur sá3 er hlífti sUifldi
AÐ vœri synd a5 segja, að
Attlee forsætisráSherra
hafi flutt brezku þjóðinni
fregnir er hann skýrði þinginv
s. 1. mánudag frá
sem heðið hafði verið með eftii
vœntingu í margar vikur. All'
frá því Sir Stafford Cripps af
hjúpáði sig sem mesta lygalauj:
veraldar, er hann tilkynnt;
gengislækkun pundsins, sem
hann hafði níu sinnum svarií
fyrir, var vitað að ríkisstjórnir
átti fleira álíka geðfellt í poke
horninu til að koma með
upp á fólk. Cripps sagði
og hann tilkynnti gengislækkui
ina, sem Bandaríkjastjórn hafði CLISJiENI A i' IMLiEE
þröngvað upp á hina brezku
vini sína, að hún væri i sjálfu við Bandaríkjastjórn, er þau
sér ekkert bjargráð út úr fjár- gerðust aðilar að Marshalláætl-
hagsvandræðum Breta, öliu uninni. Marshallsamningurinn
máli myndi skipta, hvernig á sem sagt að veita. Bandaríkja
henni yrði fylgt eftir. Mynduð stjórn neitunarvaid yfir skatt-
var kreppunefnd þriggja manna lagningu rikisstjórna Vestur-
innan ríkisstjórnarinnar til að Evrópu á aúðfyrirtælcjum eigin
hafa yfirstjórn aðgerða til að landa.
leysa vandræði Breta. 1 þessa WETTA sést greinilega á ör-
nefnd vöidust þrír hægrisinnuð- þrifaráðum brezku stjórn-
ustu menn ríkisstjórnarinnar, arinnar. Cripps fjármálaráð-
Attlee sjálfur, Cripps og Her- herra hefur viðurkennt, að
bert Morrison. Þeir hafa undan við gengislækkunina haíi gróði
farið haldið stöðuga fundi með ýmissa brezkra útflutningsfyrir-
öðrum ráðherrum og niðurstöð • tækja aukizt um 44%, þar sem
ur þeirra viðræðna voru það, eftirspurn eftir vörum þeirra
sem Attlee birti brezku þjóð- hefur ekki verið fullnægt og
iuni. því engin þörf á að lækka verð
TTLEE sagði áheyrendurn ið. En brezka stjórnin ætlar
sínum, að ráðstafanir ekki að. ieysa vandamál Bret-
stjórnkrinnar væru mjög ógeð- lands á kostnað þessara fjár-
felldar, og það voru engar ýkj plógsmanna. Slíkt væri brot á
ur. Gengislækkunin sjálf kom móti boðorðunum frá Washing-
strax hart niður á brezkurn al- ton. Attiee og Truman eru hins
menningi. Brauðverð hækkaði vegar hjartanlega sammála um
samdægurs og annað verðlag að þegar á bjáti skuli það koma
fylgdi að meira eða minna leyti niður á fátækum börnum, hús-
á eftir. En á þá þungu byrði, næsisleysingjurn og sjúklingum.
sem lögð var á brezka alþýðu Þetta hefur alltaf verið kenn-
með gengislækkuninni hefur ing auðvaldsins, en nú veit mað
Attlee bætt drjúgum með niður ur að brezku sósíaldemókrat-
skurði sínum á opinberum út- arnir eru þvi hjartanlega sam-
gjöldum. Þar er sannarlega ráð mála.
ist á garðinn, þar sem hann ^ÍRÞIFARÁÐ brezku Verka-
er lægstur. Fjármálaöngþveiti mannaflokksstjórnarinnar
Bretlands á að dómi Verka- eru allt annað en líkleg til að
mannaflokksstjórnarinnar að leysa vandræði Breta. Þvert á
leysa með því að spara matgjaf móti er fullvíst, að stöðvun ný-
ir til fátækra skólabarna og byggingar í iðnaðinum, í kola-
skerða sjúkrahjáipina. 1 þessu námunum, rafveitukerfinu og
eins og gengislækkiminni, er öðrum mikilvægustu greinum
auðséð hönd bandaríska auð- brezks atvinnulifs, hlýtur að
valdsins. Attlee og félagar hans segja til sin áður en langt um
eru að framkvæma kröfurnar líður í enn harðari kreppu, enn
vestan um haf, að þjóðir Vestur óframúrráðanlegra öngþveiti,
Evrópu hafi engan rétt til að enn algerari undirgefni undir
bæta kjör hinna verst stæðu Bandarikin. Ekki verður um
koma á fullkomnu tryggingar- þag deilt, að núverandi stjórn
kerfi og framkvæma aðrar fé- j Bretlandi er sú rikisstjórn
lagsiegar umbætur, meðan þær hægrisósíaldemókrata, sem rót-
lifi á bónbjörgum, séu upp á tækastar aðgerðir hefur fjam-
Bandarikin komnar fjárhags- kvæmt í almannatryggingum
lega. Bandaríska auðvaldið Gg þjóðnýtingu. En allt um það
styður þessa kröfu sína með hefur hún ekki brotið fjötra
því að halda fram, að háir auðvaldsins af brezku atvinnu-
skattar til að standa straum Ufi. þess vegna hefur brezka
af tryggingunum og öðrum fé auðvaldinu tekizt með að stoð
lagslegum umbótum, dragi svo þess bandariska, að koma
úr gróðamöguleikum einkafyrir brezku sósíaidemókrötunum til
tækja, að eigendur þeirra sjái ag framkvæma þess eigin
enga ástæðu til að leggja sig stefnuskrá um árásir á afkomu
fram við framleiðslu og vöru- 0g íifskjör brezkrar alþýðu,
söiu. Þetta segja Bandaríkja- þeirrar aiþýðu, sem fól sömu
menn að hindri það sem þeir sósíaldemókrötum stjórn Bret-
kalla „endurreisn Vestur-Evr- ]ands til að sjá hag sinum borg
ópu" og sé þvi hreint brot af jg
hálfu Vestur-Evrópurikjanna á ,
samningunum, sem þáu gerðu M. .T. Ó.
FRAMHALDSSAGA:
■
H
H
■
s
M
B
&
»
■
H!
M
H
U
HRINGURIN
IBtl
i
■
■
■
Þessi nýja framhaldssaga eftir sama
höfnnd og „Kns stormsins" er spennandi EFTIK
amerísk ástar- og saltamálasaga, — Byrj-
ið strax að lesa, svo að þið misslð ekk-
ert ár.
Migntm G. Eherhurt
5. DAGDK.
auðfundið var að hún mundi vera í sambandi við samlegt. Hún var aJveg eins og dómarinn, ltúida-1
bjöllu. iega. kurteis. j
Skrýtið hvað hlutimir gátu verið allt öðruvísi Hver var hún þessi Catherine ?
en maður hafði búizt við Hún hafði ætíð hugsað
sér sjálfa sig svífa létt inn kirkjugólfið í hvít- Annar kafli: Brtmna eldspýtan.
um, knipiingaskreyttum silkikjól, með háum og Róni — skírð Sophronía (frú Thompkins sagðí
myndarlegum manni (kannski nokkuð hrúnieit- að það væri hlægilegt nafn, en það varð þó að
um). Stór bicmvöndur, glaðleg andiit, margar
hamingjuóskir, glaðværar brúðarmeyjar- hveiti-
brauðsdagar.
Hveitibrauðsdagar? Aftur lagðist eitthvert
farg á hana, eins og hún fengi sting fyrir hjart
að. Svo flýtti hún sér að segja við sjálfa sig, að
þegar Eric væri batnað, hitt fólkið farið, þá
mundi hjónaband þeirra verða raunveruiegt og
endingargott. Hún lagðist útaf undir flugnanetinu
og beið eftir morgunverðinum. Næturgalinn var
ennþá að syngja, léttan, gullinn söng, sem ómaði
sætlega þennan fagra sumarmorgun.
Svo sætlega, að hann jók á angurværð Róní.
Það var sem hún fyndi tíl ógleði af einhverju,
sem hún vissi ekki hvað var, og mundi aidrei fá
að vita.
Þessi dagur, heitur, drungalegur og. kyrrlátur,
var mikilvægastí dagurinn í ævi hennar. Öriaga-
gyðjan hafði skotið til hennar augunum úr
fjarska hinn sólbjarta janúardag, þegax Eric
hafði komið inn í iiótelið i Palm Beacb og séð
hana standa þar við afgreiðsluborðið (hún var
að sækja póstinn fyrir frú Tompkins og sá Eric
aðeins út undan sér, þegar þjónninn heilsaði hon-
um með mikilli lotningu). — Þann dag hafði ör-
"lagagyðjan aðeins litið á hana — nú var hún
*komin fast að henni.
* Magnolía kom með morgunverðinn á bakka.
Það tilheyrði ekki hennar starfi, það voru tvær
ungar, duglegar svertingjastúlkur, sem áttu að
vinna slík störf, en um það var Róni ekki kunn-
ugt. Magnolía drap á dyr og kom síðan inn. Hún
var gömul og skorpin með ullgrátt hár undir
hvítri skýlu, í þremur millipilsum, svo að hvíta
pilsið þandist út og skrjáfaði mjúklega i því.
Hún var með stóra guilhringa í eyrunum og. 3ík-
ust gömlum illgjömum apa. |
„Góðan dag“ sagði Róní og Magnolía gvaraði á
frönsku og skotraði augunum til R-óní.
Hún lagði bakkann þvert yfir rúmið, lokaði
rennidyrunum og svaraði á frönsku, þegar Róní
spurði hvemig Eric hefði liðið um nóttina. Róní
átti eftir að komast að raun um, að Oriensbú-
inn iitur á frönsku sem sitt ástkæra, dýrmæta
tungumál; enskan er mái aðkomumanna. Magn-
olía hreytti tii og mælti nú á ensku. „Eric bíður
eftir yður, ungfrú,“ sagði hún. „Ungfrú Cather-
ine er komin. Hún er hjá honum núna.“ Hún
sveif á hrott. Hún staðnæmdist i dyrunum og
leit lymskulega til baka; nú sá Róní það greini-
lega, að augnaráð hennar var beiniínis fjand-
standa á leyfisbréfinu) gleypti í sig sætan appel-
sínusafa og lútsterkt kaffi og fór svo á fætur.
Fatakistan var ekki komin en ferðatöskurnar
hafði hún fengið upp til sín. Hún valdi sér þunna,
hvíta bómullardragt með rauðu belti og hengdi
hana upp. Loftið var svo rakt, að þegar hún var
búin að kiæða sig að öðru leyti hafði slétzt ún
hrukkunum. Það var hár spegill sem stóð á
grönnum mahonifótum og haliaðist frá veggnum,
Hún skoðaði sig gaumgæfilega. Fyrsti dagurinn.
hennar á framtíðarheimilinu. Hún var ekki sér-
lega. aðsópsmikil, mjög grönn og leit út fyrir að
vera yngrj en hún var; tuttugu og þriggja ára;
er maður fuilorðinn. Brúná hárið á henni var
slétt og greitt upp frá enninu. Hún hafði fallegá
limi og liðamót; augun voru.dökkbiá og athugul ;'
þau hafðj hún fengið að erfðum frá langafa
símun, sem verið hafði skozkur. Bros hennar var
glaðlegt, línur hökunnar og kjálkanna voru óað-
finnanlegar. Hún var mjög varfærin þessa stund
ina. Ekkert var alveg eins og það átti að vera.
Henni fannst hún vera gestur fremur en brúður.
Það var engu líkara en öll Chatonierf jölskyldan,
sem hún hafði aðeins séð í svip i gær, biði þess
nú að sjá hvemig hún mundi standa í stöðu
sinni.
Hún sneri sér snöggt frá speglinum og fór út
úr herberginu. Það var enginn í stóru en skugg-
sýnu anddyrinu. Herbergi Erics var austast'
næst stiganum. Rennihurðin var aftur. Róní drap
á dyr. „Kom jnn,“ svaraði Eric. „Nú, ert það
þú, Róní.“ Hún gekk inn. Það var skuggsýnt
í stóru herberginu, því að gluggahleramir voru
allir fyrir, svo að svalara yrði inni. Eric lá á
legubekk sem hafði verðið færður að borðinu,
Hann var í guleitum náttfötum og hallaðist
þreytulega aftur á bak á púðana. Fritt andlitið
var .fölt og dökku augun glansandi.
Það voru engin batamerki sjáanieg á honum;1
Róní sýndist að honum hefði versnað. Hafði
þessi Catherine reynt svona á hann? Kannski
bæri meira á föivanum vegna rökkursins inni, og
þreytudrættirnir í andlitinu voru e. t. v. af sömu
rótum runnir.
„Komdu hingað,“ mælti hann hratt, „stattu
ekki þarna. í dyrunum. Mig langar að kynna þig
fyrir Catherine Sedley......“ Hann benti með
annarri hendinni á kvenmann, sem kom fram
úr rökkrinu hjá sængurhimninum. „Catherine —
þetta er konan min.“ ■ \
Hvorugt þeúra sagði nokkuð — strax. Róní,
DAVÍÐ