Þjóðviljinn - 02.11.1949, Blaðsíða 3

Miðvikudagrir 2. nóvember 1949
ÞJÓÐVILJINN

[ ÆSKULVÐSSÍÐAN MÁLGAGN ÆSKULÝÐSFYLKINfjARINNÁR 1 SAMBANDS UNGRA SÓSIALISTA
i
Verkalýðsæska verður að vera
vel á verði
TJrslit hinna nýafstöðnu kosn
ínga eru máski þýðingarmeiri
fyrir framtíð íslenzku þjóðar-
innar, en okkur rennir grun í,
enn sem komið er. Hvað, sem
óliðnir tímar kunna að bera
í skauti sínu, fer ekki hjá því
að alþýða þessa lands, og þá
einkum alþýðuæskan líti ugg-
andi augum til nánustu framtíð
ar. Þríflokkarnir, sem staðið
hafa að stjórn Stefáns Jóhanns,
eru ekki líklegir til að vinna
að hagsmunum verkalýðsins í
framtíðinni, frekar en þeir hafa
gert að undanförnu. Það traust
sem þjóðin sýndi þeim enn einu
sinni við nýafstaðnar kosningar
er ekki líklegt til að vekja þá
til þjóðhollra starfa frekar er.
áður. Það er full ástæða, og
raunar lífsnauðsynlegt, fyrir
verkalýðsæskuna að fylgjast vel
með því, sem kann að verða
gert af hálfu þessara flokka, ef
hún á að geta mætt stjórnar-
stefnu þeirra strax á viðeigandi
hátt. Alþýðuæska þessa lands
veit að hún á allt undir því að
sú ríkisstjórn, sem nú tekur við
vöidum, skerði ekki lifskjör
hennar. Verði hún að sætta sig
við það að valdhafarnir líti á
hana, sem sjálfsagða féþúfu fyr
ir burgeisastéttina mun ekki
langt að bíða að lífskjör henn-
ar verði óbærileg. Atvinnuleysi,
tollar og skattaálögur, húsnæð-
isleysi, dýrtíð og minnkandi
kaupgeta ásamt afsali dýr-
mætra landsréttinda og niður-'
rifi þjóðlegrar menningar og
tungu verður þá sá arfur og
eignir, sem henni hlotnast í
framtíðinni.
íslenzk verkalýðsæska hefur
á undanförnum árum ekki þurft
að búa við hungur og þann
skort, sem foreldrar hennar
þekkja frá fyrri árum. Hún
hefur getað aflað sér menntun-
ar á undanförnum árum fram
yfir það, sem aðrar kynslóðir
hafa átt kost á að verða að-
njótandi. Næg atvinna og sæmi-
legt kaup hafa verið þeir traust
ustu hornsteinar, sem hún hef-
ur getað byggt lífsafkomu og'
öryggi sitt á í framtíðinni, sem
menntaðri og mikilhæfari al-
þýðuæska, en áður hefur byggt
þetta land. Hún vill ekki þurfa
að sjá á bak þessum sjálfsögðu
réttindum og lífskjörum, og hún
þarf þess ekki, ef valdhafarnir
eru ekki svo þröngsýnir, úr-
ræðalausir og illgjarnir, að þeir
af ásettu ráði svipti hana þ'ess
um framtíðarmöguleikum.
Núverandi ríkisstjórn, ríkis-
stjórn Stefáns Jóhanns,
Bjarna Ben. og Eysteins, gerði
liað, sem í hennar valdi stóð
til að rýra lífskjör almennings,
og færa þau í það • horf, sem
var fyrir stríð. Hún rændi millj.
króna af launþegunum í aukn-
um sköttiun, tollum, með vísi-
tölubindingu, svartamarkaði og
falsaðri verðlagsvísitölu ásamt
fjöldamörgum öðrum kjara-
skerðingum, beinum og óbein-
um. Þessar ráðstafanir hafa nú
þegar dregið allverulega úr
þeim sæmilegu lífskjörum al-
þýðunnar, sem fyrir hendi voru
Eflaust verður verkafólkið enn
frekar vart við þessar kjara-
skerðingar, þegar tímar líða
fram, nema því aðeins að það
verði vel á verði, og geri í tæka
!tíð ráðstafanir til að mæta
iþeim og öðrum kjaraskerðing-
um sem framkvæmdar verða af
þríflokkunum og fylgifiskum
þeirra á skipulagðan og sigur
vænlegan hátt.
Verkalýðsæskan verður að
gera það, sem í hennar valdi
stendur til að koma í veg fyr-
ir fyrirætlanir þríflokkanna um
fátækt og skort til handa al-
þýðu þessa lands. Með því einu
móti tryggir hún öryggi sitt
sem frjáls, stórhuga og fram-
sækin æska — æska framtíðar-
innar. i
M. J. J.
Móðir lætnr í Ijési álit sitt á félags-
skap ungra sósíalista
Fyrir nokkru var birt greinar
kom í Morgunblaðinu, þar sem
ráðizt var með lúalegum að-
dróttunum að Æskulýðsfylk-
ingunni. Var þar meðal annars
svo að orði komizt, að reyk-
vískir foreldrar hefðu miklar
áhyggjur af bömum sínum í
þeim félagsskap.
Eg sem þetta rita er tals-
vert kunnug mörgum þessara
ungmenna og störfum þeirra.
Flærð og hræsn! íhaldsíns
Kosningunum er lokið. Kjós-
endurnir, þjóðin sjálf, hefur
cpinberað vilja sinn og skoðan-
ir á þjóðmálum, að svo miklu
leyti, sem hún hafði vit tii og
var sjálfráð gerða sinna vegna
blekkinga afturhaldsins. Auð-
mæmaklíkunni hefur tekizt að
brjála dómgreind mikils hluta
þjóðarinnar með áróðri sínum.
Stór hluti alþýðu þessa lands
hefur látið blekkjast af hræsni
og lygum fjandmanna sinna
'burgeisastéttarinnar. Hún hef-
ur enn einusinni gefið þeim
kost á að troða á hagsmunum
fjöldans, en fylla vasa auð-
manna því fé, sem þeir ræna
af starfsorku verkalýðsins. Is-
lenzk alþýða virðist enn svo
sinnulítil um hagsmunamál sín
og tilveruréitt, sem heild, að
stór hluti hennar hefur greitt
þeim flokki atkvæði, sem rænt
hafa hana tugum milljóna kr.
vissi að voru og hafa verið í ’ nokkur og getur nokkur sokkið
mörg ár þeirra hættulegustu dýpra í falsi?
andstæðingar.
Menn, sem. Morgunblaðið og
forustumenn Ihaldsins hafa
svívirt og sakfellt með öllum
þeim ókvæðisorðum, sem til eru
á íslenzkri tungu, voru eltir af
kosningasmölum íhaldsins og
grátbeðnir um að gefa því nú
atkvæði því rnikið iægi við.
$jálfstæðisflokkurinn þyrfti að
fá meirihluta á Alþingi. (Ihald-
ið vildi n.l. fá aðstöðu til að
ræaa ennþá meiru en nokkru
sinni áður úr vasá vérkalýðs-
ins).
Menn, sem íhaldið hefur sví-
virt í mörg ár, menn, sem voru
boðnir niður oð Alþingishúsi 30.
marz s.l. til þess að trylltir Heim
dellingar fengju að svala sér á
þeim með kylfubarsmíð, og sem
síðan voru blindaðir með tára-
gasi, menn, sem voru fangels-
Mennirnir, sem íhaldið hefur
af fremsta megni reynt að gera
ærulausa í augum þjóðarinnar,
mennirnir, sem það hefur kúg-
að og beitt ofbeldi, féflett og
smánað, þessir menn eru nú
allt í einu orðnir lífsbjargar-
von íhaldisins, þeim átti að
veitast sú virðing að fá að
greiða því atkvæði, gera það
enn voldugra, svo það gæti að
kosniagum liðnum með auknum
árangri ráðist á þessa sömu
„góðu kjósendur", barið þá,
blindað þá, varpað þeim sak
lausum í fangelsi, rænt eignum
Get ég af fyllstu sannfæringu
sagt, að eftir því sem ég kynn-
ist betur félagsskap þessum, lít
ég með æ meiri virðingu og að-
dáun til æskufólksins, sem hann
skipar. Síðastliðið missiri hefur
margt af því — stúlkur jafnt
sem piltar — varið frístundum
sínum til að koma sér upp
skála miklum til útivista og
íþróttaiðkana. Hefur það sýnt
þann dugnað og framtakssemi
við byggingu þessa, að til fyrir-
myndar er.
Umhverfi skálans er fagurt
og friðsælt, og benda likur til
að þarna verði í framtíðinni
skógi vaxinn dalur, því mikii á-
herzla er lögð á að planta þar
ýmsum trjátegundum. Þar sem
leiðin liggur til skálans er yfir
brattan háls að fara, og þykir
okkur sem fullorðin erum því
dálítið erfitt að komast þangað.
En það er líka táknrænt fyrir
hina frjálsu og stórhuga al-
þýðuæsku þessa lands, að hún
hræðist ekki þá örðugleika
sem framundan kunna að vera,
heldur leggur ótrauð og örugg
á brattann — og sigrar.
Við lestur áðurnefndrar Morg
unblaðsgreinar brá fyrir í hugtif
mér annari mynd af reykvisk
um æskulýð, sem sé Heimaall-
ardrengjunum sem ; raðað var
upp við vegg Alþingishússins
30. marz sl. með kylfu í hönd
áf þeim verðmætum, sem hún
hefur unnið þjóðinni með stritil aðir alsaklausir, já jafnvel hald
sínu, og sem hún átti sjálf
heimtingu á að fá að njóta.
Hún hefur gefið þeim flokkum
atkvæði, sem rænt hafa hana
landinu og selt það í hendur
erlends hervalds.
Sú spurning hlýtur að vakna
hjá hverjum hugsandi mamii,
eftir úrslit þessara kosninga
hversu Iangt þeir menn og
flokkar geta gengið, er staðið
hafa að þeirri óheilla stjórn,
sem undanfarið hefur setið við
völd, í því að svíkja og svívirða
hagsmuni og réttindi þjóðarinn-
ar áður en hún tekur í taumana
og gerir þá áhrifalausa í þjóð-
málunum.
En það var líka annað sem
mig langaði til að minnast á í
sambandi við nýafstaðnar kosn
ingar. Mig langar til að vekja
athygli ykkar á, hvernig hinar
stoltu hetjur í „flokki allra
stétta“, $jálfstæðisflokknum,
skriðu fyrir hverjum einasta
kjósanda í Reykjavík, og báðu
grátklökkir „háttvirta kjósend-
ur“ að veita sér lið í þeim á-
tökum, sem framundan voru.
íhaldið kom ekki aðeins í biðils-
buxunum til þeirra, sem það
taldi líklega kjósendur, heldur
óg einnig til þeirra, sem það
• '■'■ ■
og mannorði, selt land þeirra
og fótumtroðið frumstæðustu hjálm á höfði, viðbúnum til
ið í fangelsi svo vikum skifti
vegna þess eins að þeir vildu
ekki skipa sér í raðir landráða-
manna, allir þessir menn og
margir aðrir fengu nú fyrir
kosningar kurteisleg bréf, þar
sem þeim var boðið virðingar-
fyllst að gerast meðlimir í
,,Landsmá!afélaginu“ Vörður.
Þeir, sem áður fengu nafnbót-
ina „trylltur kommúnistaskríll",
„ofbeldisseggir kommúnista",
„Moskvuagentar", „fimmtuher-
deildarmenn" og annað enn
verra, voru nú kallaðir „kjós-
andi góður“. Það var engu lík-
ara en $jálfstæðisfl. teldi það mennsku alþýðumannsins í
réttiadi þeirra.
Það getur engum blandazt
hugur um að annaðhvort hafa
íhaldsmenn ruglazt fyrir kosn-
ingar, og er það í fullu sam-
ræmi við andlegt ástand sumra
þeirra manna, sem þeir hafa
tekið við fyrirskipunum frá í
Bandaríkjunum, eða þá að þeir
hafa orðið yfir sig hræddir
vegna þess dóms, er þeir ótt-
uðust að þjóðin felldi yfir þeim
við kosningarnar.
Hvorugt er gott. Hið fyrra
sýnir að bessir menn eru al-
gjörlega óstarfhæfir, hið síðara
að þeir óttast afleiðingar sinna
eigin verka, ef þjóðin fengi ráð-
rúm til að vega þau og meta
og dæma þá síðan að verðleik-
um. Þessvegna reyndu þeir af
hræsni að notfæra sér góð-
þess að berja á saklausum með-
borgurum sínum þegar kallið
jkæmi. Og kallið köm sanhar-
lega. Þessi „prúðu“ ungmenni
þustu fram á vígvöllinn sem
óðir væru og lömdu allt sem
fyrir þeim varð — jafnvel böm.
og gamalmenni.
jEg veit ekki hvort Morgun-
blaðið telur hollara æsku þessa
lands: þjálfun í kylfubaremíð
eða skógrækt, en ég ber oft
saman í huga mér, annarsveg-
ar hið kurteisa og prúða æsku-
fólk í dalnum, sem svalar at-
hafnaþrá sinni við hollar íþrótt
ir og nytsöm störf, og hinsveg-
ar — dollarabömin úr Heim-
dalli, sem sitja við drabb og
drykkju á „fínu“ böllunum 1
Holstein.
Undarlegt, ef foreldrar þeirra
síðarnefndu hafa aldrei afr
þeim áhyggjur.
Móðir.
nú sinn mesta heiður að bjóða
þessum sömu mönnum að ger-
ast meðlimir í félagssamtökum,
sem töldust til flokksins, og
kosningasmalarnir rifust um
það hver gæti orðið fyrstur til
að færa þessum áður fordæmdu
sálum fagnaðarerindið, og bjóða
þeim vist í ríki hinna réttlátu,
þ.e.a.s. í $jálfstæðisfl. „flokki
allra stétta“.
$jálfstæðisfl„ þessi risavaxni
sníkill á íslenzka þjóðfélags-
líkamanum, kom nú í flærð og
hræsni til höfuð fjandmanna
sinna og bað þá að varðveita
sig gegn þeim sjálfum! Hefur
þeirri von að einhver kynni að
vera svo vorkunnlátur í garð
þessara ólánsmanna, að hann
setti strik yfir fyrrum framin
afbrot þeirra og gæfi þeim at-
kvæði í Jxeirri trú að þeir kynnu
að veitaet slíks trausts verðugir
einhverntíma.
Það voru of margir, sem
létu blekkjast. Sennilegast cr
að þjóðin eigi eftir að súpa
seyðið af trúgirni þessara kjós-
enda, sem létu afætur þjóðfé-
lagsins blekkja sig þegar mest
reið á að þeir hefðu óbrjálaða
dómgreind.
M.J.J.
iiiiiiiiuuuiiumiiiiiinuiiiiiiiiiiiiiuit
liggur leiðin
iiiimiiiuiuiiiiiiiiuiiiiiiiiiiiuuiiuiix
Ctbreiðið
I'Jóðviljann ]