Þjóðviljinn - 04.01.1950, Blaðsíða 6

e
Þ JÓÐVIL JIJSTN
Miðvikudagur 4. janúar 1950.
V þessu korti sést Formósa og suðausturhluti meginlands Kína.
Floti Kúómintang sem hefur bækistöð á eynni reynir að halda uppi
hafnbanni á Sjanghai (efst á kortinu) og aðrar hafnarborgir á
meginlandinu. Flugher Kúómintang hefur gert árásir á Fúsjá gegn
Formósa. Þessar aðgerðir Kúómlntang byggjast algeriega á banda-
rískri aðstoð.
Formósa og Bandörikin
W^YP.IR fimm mánuðum gaf
utanrikisráðuneyti Banda-
ríkjanna út svonefnda, hvít-
bók, safn opinberra skjala,
þar sem það var sannað með
skýrslum sendiherra, herfor-
ingja og annarra opinberra
sendimanna, að Kúómintang-
stjórnin kínverska er svo höt
uð af kínversku þjóðinni fyrir
kúgun, dugleysi og spillingu,
að þrátt fyrir milljarða dollara
bandaríska hernaðaraðstoð
voru herir hennar sigraðir og
hún hrakin úr einni bráða-
birgðahöfuðborg til annarrar
af kínverska alþýðuhernum,
er var búinn þeim einum vopn-
um, sem hann tók herfangi,
fyrst af Japönum og síðar
Kúómintang. Eftir að hafa
stimplað Kúómintangstjórnina
svona rækilega sem úrhrak
mannkynsins og einskis góðs
maklega, er nu Bandaríkja-
stjórn í þann veginn að leggja
við það vald sitt og orðstír,
að þessi spillta einræðisklíka
fái enn um stund að kúga sex
milljónir Kínverja á eynni For
mósa og torvelda samgöngur
á sjó við nokkrar helztu hafn-
arborgir á meginlandi Kína.
* NNARS sést á öllu, að það
er ekki dálæti á Kúómin-
tangklíkunni, sem fyrst og
fremst hefur komið Bandaríkja
stjórn til að leggja út í nýtt
Kínaævintýri áður en hún hef
ur náð sér eftir ófarirnar, sem
hún beið í því síðasta. Banda-
ríkin láta stjórnast af ein-
skærum heimsvalda- og yfir-
gangssjónarmiðum, þau sækj-
ast eftir hernaðaraðstöðu á
Formósa. Bandaríska herráðið
var til skamms tíma þeirrar
skoðunar, að frá hernaðarlegu
sjónarmiði mættu Bandaríkin
vel við því að missa öll ítök S
Kína að Förmósa meðtaldri,
því að sunnan hennar á Filipps
eyjum hafa Bandaríkin kúgað
herstöðvar til 99 ára útúr
landsmönnum og eyna Okin-
awa norður af Formósa hefur
Bandaríkjastjórn ákveðið að
leggja undir sig. En málaleit-
anir frá Sjang Kaisék á For-
mósa og McArthur hernáms-
stjóra í Japan virðast hafa
komið yfirherráðinu á aðra skoð
un. Vonir Sjang Kaiséks um
að fá að stíga fæti á megin-
land Kína á ný eru bundnar
við, að honum og öðrum stríðs-
æsingamönnjim takizt að
hrinda af stað þriðju heims-
styrjöldinni sem fyrst og For-
mósa er ákjósanlegasta árásar
stöðin gegn meginlandi Kína.
Bandaríslcir ráðamenn eru
hinsvegar allt annað en vissir
um, að stuðningur við Kúómin
tang sé vænlegasta leiðin til
að varðveita bandaríska hern-
aðaraðstöðu á Formósa. Hins-
vegar hvarflar auðsjáanlega
aldrei að þeim, að neitt sé at-
hugavert við það, að Bandarík-
in fari með kinverskt land eins
og sína eign; eða að íbúar For
mósa hafi minnsta rétt til að
ákveða örlög sín sjálfir. Taft
öldungadeildarmaður, annar á-
hrifamesti foringi republikana,
vill að Bandaríkjafloti verði
sendur til að hernema For-
mósa en er óráðinn í, hvort
heppilegra sé að styðja Kúó-
mintang eða setja upp aðra
bandaríska leppstjórn á cynni.
Öldungadeildarmaðurinn Nolan
Framhald á 7. síðu.
FRAMHALDSSAGA:™""' H
S
■
V . *
■ ■
1
«• [■
EFTIB
Mignon G. Eherhart S
52. D.4GUR.
■
■
um líkir. Hún rétti úr sér og hristi höfuðið en
var ennþá náföl.
Enginn hafði séð Lewis. Að Stuart undantekn-
um hafði enginn orðið var við nokkurn mann.
Stuart, sem hafði gert viðvart, hafði einkenni-
lega sögu að segja. ,,Eg var í herbergi mínu,“
sagði hann. ,,Eg hafði slökkt en það var svo
heitt að ég gat ekki sofið. Eg lá á litlum bekk
rétt fyrir innan franska gluggann. Þá sá ég
mann ganga fyrir —“
„Hvern?“ æpti Turo.
„Eg veit það ekki“, sagði Stuart. „Eg var
jafnvel ekki viss um nema mér hefði missýnzt;
það var koldimmt, og ég sá engan. Eg var glað-
vaknaður og áleit að bezt væri að eiga ekkert á
hættu. Eg vissi að lögregluþjónar voru á verði.
Eg hljóp þvi út og kallaði til lögregluþjónsins,
sem var á verði framan við húsið. Hann blés í
flautu sína til þess að vekja fólkið og gera lög-
regluþjóninum, sem var á bak við húsið viðvart.
Eg hljóp eftir svölunum hérna megin. Hlerarnir
voru ekki fyrir hérna: Eg kallaði á Róní, en ég
sá engan. Hann hlýtur að hafa hypjað sig, þeg-
ar hann heyrði í lögregluflautunni."
Það var Mimi, sem orðaði spurninguna, sem
var efst í allra hugum. „Hvers vegna ætlaði
Lewis að reyna að myrða Róní?“ sagði hún.
Svo bætti hún við: „Sástu hann myrða dómar-
ann, Róni? Hefurðu þagað yfir einhverju. Ein-
hverju sem gæti sannað sök á Lewis?“
Allir litu á Róní. „Þetta getur ekki hafa verið
Lewis“, sagði hún. „Það er engin ástæða —“
„Jæja þá. Hafi það ekki verið Lewis, hver
hefur það þá verið?“ sagði Mimi. Elsku Róní.
Eg vona að þú sért ekki að gefa í skyn að það
hafi verið eitthvert okkar, sem kom hingað
inn með opinn hníf í hendi!“ Hún rak upp hvell-
an hlátur.
Hláturinn skall eins og boði á þögnina. Allir
voru kynlega hljóðir og skelfdir. Turo varð til
þess að rjúfa þögnina. Hann strauk löngum,
sinaberum fingrunum gegnum dökka hárið á
sér og sagði glaðlega, að öll svefnherbergin opn-
uðust út á svalirnar. Enginn varð til þess að
taka undir við hann. „Góði Turo.“ Mimi fór aft-
ur að hlægja: Alveg rétt, Turo. Varst þú á ferð-
inni?“
Guð minn góður, nei!“ hrópaði Turo. Stuart
greip fram í og sagði snöggt: „Róní verður að
fá lögregluvemd. Það sýnir þessi hnífur bezt,
hvað sem með honum hefur átt að gera —“
Buff greip fram í; hann var fölur mjög. „Það
var ekki Róní sem Lewis ætlaði að ná til. Hann
hefur ætlað að hitta mig. Eg hef alltaf búið í
þessu herbergi."
„Það er alveg satt,“ sagði Blanche. „Alltaf —
þar til nú“. ,
„Við eyðum timanum,‘‘r sagði einn lögreglu-
þjónanna. „Hann getur ekki verið kominn langt
frá húsinu. Komið þið.“
Þá var klukkan um þrjú. Það var koldimmt,
lágskýjað og kæfandi loft. Róní var inni í her-
bergi Erics það sem eftir var nætur. Hún lá
þar á legubekk, svefnlaus og þreytuleg. Blanche
var alltaf að fara og koma með fréttir.
„ÞaS hefur verið leitað í öllu húsinu. Hann
er ekki hér.“
„Helztu að hann mundi standa kyrr? Bjóstu
við því?,“ sagði Eric gremjulega; hann spurði
Róní spjörunum úr, sagði að hún hefði átt að
hringja bjöllunni. (Mér datt það bara ekki í
hug,“ sagði Róní þreytulega), spurði hvort hún,
væri viss um að þetta hefði ekki verið martröð.
„En hvað þá um hnífinn," sagði Mimi sem
hlustaði og geispaði. „Eg fer aftur í rúmið.“
Blanche fór út líka. Það var eftir þetta, sem
Róní gat átt orðaskipti við Eric, en þó ekki
nema slitrótt og óviðunandi. Hann var glað-
vakandi og hlustaði eftir hverju hljóði að utan,
og ræddi um afturkomu Lewis.
„Hann er vitlaus að halda sig hér til þess
eins að reyna að fá tækifæri til að ná í Buff
eða Catherine," sagði hann. Hann er greinilega
orðinn svo ruglaður, að hættulegt verður að
teljast.
„Eric.“ Róní stóð upp, gekk að rúminu og
settist á stokkinn. „Eric, en ef það hefði ekki
verið Lewis.“
„Þvaður. Segðu ekki aðra eins vitleysu. Auð-
vitað var það Lewis. Hnífurinn er aUgljós sönn-
un þess.“
„Catherine var ekki viss. Hún treysti sér
ekki til að fullyrða um það.“
„Það er sama. Eg er viss.“
„Eric. Eg þarf að tala við þig. Viltu — viltu
hlusta á mig?“
Hann hristi ábreiðuna gremjulega. „Drottinn
minn. Það er svo heitt,“ sagði hann. „Nú,
jæja, hvað er það sem þú þarft að tala um?“
„Eric,“ sagði hún. „Það er einhver hér sem er
mér —“ hún þvingaði sig til að halda áfram,
þó að hún sæi óþolinmæðina í dökku, glampandi
augunum, sem hvíldu á henni, „sem er mér
fjandsamlegur.“
„Sem er þér hvað?“
„Fjandsamlegur,“ sagði Róní. „Líklega af því
að ég er gift þér.“
„Gerðu þig ekki hlægilega. Sæktu mér vatn að
drekka, ef þú vilt vera svo góð. Það er þama
á borðinu."
„En það er satt, Eric. Fyrst var það giftingar-
hringurinn minn — og svo þetta tilræði við
mig. Auk þess —“
„Róní, ætlarðu að gefa mér að drekka?“
Hún stóð á fætur, gekk að borðinu og hellti
vatni í glas. „Þakka þér fyrir,“ sagði hann.
„Þú átt líklega við, að giftingarhringurinn hafi
verið látinn í káetuna til þess að reyna að
koma þér í bölvun. Það er þétta og ekkert ann-
að, sem þú átt við. Ekki satt? En það er hrein
BAV 1 Ð